Ζητούμενο η αποσοβιετοποίηση του κράτους

Η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία κατάντησε τριτοκοσμική και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ οραματίζονται ανομολόγητους πόθους για μια ρεβάνς εγκαθίδρυσης πολιτεύματος σοβιετικού τύπου.
Η μεταπολίτευση του 1974, θέλησε να επιβάλει την πραγματική κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως την ορίζει το Σύνταγμα του 1975, το όποιο αναγνωρίζει στους πολίτες δικαιώματα, άλλα και υποχρεώσεις.
Στα πλαίσια αυτά επιτράπηκε η λειτουργία ακόμη και του ΚΚΕ, το όποιο λίγα χρόνια αργότερα, άρχισε να αμφισβητεί το Σύνταγμα, να δηλώνει ότι δεν ψηφίζει κανένα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί αυτός είναι όργανο του κατεστημένου και υπογράφει νόμους πού καταπιέζουν τον λαό, άλλα και να μην εφαρμόζει νόμους «καταργώντας» τους στο πεζοδρόμιο.
Όσο ήταν στην πρωθυπουργία ο ισχυρός ανήρ της μεταπολίτευσης, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το Σύνταγμα και οι νόμοι γίνονταν σεβαστοί, από κόμματα και πολίτες, άλλα με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, τέλη του 1981, άρχισε το ξήλωμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με την καταπάτηση των νόμων, την αναγόρευση του συνδικαλισμού σε πυλώνα της δημοκρατίας και τέλος με την κατάργηση όλων των ουσιωδών αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας και τη μεταβολή του πολιτεύματος σε πρωθυπουργοκεντρικό, ήτοι σε κοινοβουλευτική δικτατορία του ενός.
Από αυτή την άποψη μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η αναθεώρηση από το ΠΑΣΟΚ των σχετικών άρθρων του Συντάγματος, ήταν αντισυνταγματική γιατί αλλοίωσε την ουσία του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.
Ορθώς επομένως η κυβέρνηση, στην προωθούμενη συνταγματική αναθεώρηση προβλέπει αύξηση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου τής Δημοκρατίας, ώστε να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ των δύο βασικών πόλων του πολιτεύματος, αυτού και του πρωθυπουργού.
Τελικά ή καταπάτηση των νόμων από τους συνδικαλιστές όλων των αποχρώσεων, πού ουσιαστικά καβάλησαν τα κόμματα πού τους ανέδειξαν και τυραννούν την κοινωνία με τις ενέργειες τους, έγινε ο κανόνας και ένας από τους βασικούς λόγους πού οδήγησαν τη χώρα στην παρακμή και στη χρεωκοπία.
Οι καταλήψεις κτιρίων, λιμένων; οδών, πλατειών, οι πορείες, οι αδικαιολόγητες απεργίες, επέφεραν την αχρήστευση των σχετικών νόμων, δημιούργησαν ένα κλίμα ανομίας και μπάχαλου και κατάντησαν τη χώρα ξέφραγο αμπέλι και τριτοκοσμική.
Το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ κατεβαίνει συντεταγμένο, με περιφρούρηση και κοντάρια, τάχα για να κρατούν τις σημαίες του, οι κουκουλοφόροι στους δρόμους, στις πορείες και στα πανεπιστήμια, δέρνουν, καίνε, καταστρέφουν και υποστηρίζονται πάντοτε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη λεγόμενη εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ενώ την κατάργηση των νόμων επιζητούσαν και οι τέως συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ πού ήδη βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το κράτος καταλύθηκε τον Δεκέμβριο του 2008, όταν κυκουλοφόροι έκαψαν και κατέστρεψαν το κέντρο της Αθήνας και οι πλιατσικολόγοι πού τους ακολουθούσαν λεηλάτησαν τα καταστήματα, ενώ η κυβέρνηση απολάμβανε από την τηλεόραση το θέαμα της καιόμενης πρωτεύουσας.
Η έσχατη κατάπτωση.
Παράλληλα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, από την αρχή το 1981 και με εντεινόμενο συνεχώς ζήλο, έκαναν ανοίγματα στην αριστερά και στους κομμουνιστικούς χώρους, για να κερδίσουν νέους ψηφοφόρους.
Τα ανοίγματα ήταν διορισμοί στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, άλλα και παραχωρήσεις στο ιδεολογικό πεδίο, με την υιοθέτηση συνθημάτων και την ικανοποίηση αιτημάτων πού αφορούσαν το «βάθεμα τής δημοκρατίας», δηλαδή το γενικό ξεχαρβάλωμα του κράτους και της κοινωνίας.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο, υπάλληλοι τού ευρύτερου δημόσιου τομέα πού καταλαμβάνονταν δωροδοκούμενοι, να μη διώκονται πειθαίρχικώς αφού τα υπηρεσιακά συμβούλια δεν συνεδρίαζαν ή σπανίως να τιμωρούνται με κράτηση μισθού
τριών ήμερων.
Ταυτόχρονα οι συνδικαλιστές συνδιοικούσαν υπουργεία και ΔΕΚΟ, καταργώντας κάθε έννοια νόμου και ιεραρχίας, συμμετέχοντας ουσιαστικά στη νομή τής εξουσίας.
Γι” αυτό ή σημερινή κυβέρνηση δεν τολμάει να τροποποιήσει τους νόμους πού διέπουν τον συνδικαλισμό ή να τους εφαρμόσει, γιατί φοβάται τις δυναμικές αντιδράσεις, παρά τη σχετική επιμονή και απαίτηση της τρόικας.
Τοιουτοτρόπως επήλθε συν τω χρόνω, μία αριστεροποίηση του κράτους και μία σοβιετοποίηση-κομμουνιστικοποίηση της οικονομίας αφού:
η δημόσια διοίκηση έπαψε να δουλεύει, οι δημόσιοι υπάλληλοι κατέστησαν ανεξέλεγκτοι, η θηριώδης γραφειοκρατία αυξήθηκε υπέρμετρα, όπως και η φορολογία, το εκπαιδευτικό σύστημα ισοπεδώθηκε προς τα κάτω, το ΕΣΥ και τα νοσοκομεία του καθοδηγούνται ακόμη από το φακελάκι, ο δημόσιος τομέας αυξήθηκε υπέρμετρα για να χωρέσει ένα εκατομμύριο υπαλλήλους, η ιδιωτική πρωτοβουλία τέθηκε υπό διωγμό και για να εξυπηρετηθεί έπρεπε να καταβάλει μίζα ή έστω γρηγορόσημο, η ιδιωτική επιχείρηση και το κέρδος δαιμονοποιήθηκαν και το όνειρο του κάθε νέου ήταν να γίνει δημόσιος υπάλληλος και όσοι δεν το κατόρθωναν ανταμείβονταν με συντάξεις και προνοιακά επιδόματα μαϊμού, ενισχύσεις, επιχορηγήσεις ή με μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία, κατάντησε τριτοκοσμική και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έφεραν στην επιφάνεια ανομολόγητους πόθους για μια ρεβάνς, οράματα για μία σοβιετικού τύπου δημοκρατία, ονόματα τάχα ηρώων άλλα στην πραγματικότητα σφαγέων, ενώ μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, οι σιτιζόμενοι στο εκεί σοβιετικό πρυτανείο, απειλούσαν με το νέο σύνθημα: «ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ-Μελιγαλάς», πού δεν χρειάζεται ανάλυση και τα λέει όλα.
Επομένως πρέπει να αρχίσει αμέσως η αποαριστεροποίηση και αποσοβιετοποίηση κράτους και οικονομίας, για να αποκατασταθεί μερικώς τουλάχιστον ή κοινοβουλευτική δημοκρατία και να αναπνεύσει ή ραχοκοκκαλιά τής Ελλάδας, η αστική τάξη.
Ας δοθεί προτεραιότητα στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην υγεία, στη δικαιοσύνη, στον συνδικαλισμό και στην κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
Τα μηνύματα θα είναι πολλαπλά και δυναμικά.
Παναγιώτης Μποκοβός