ΤΟ “ΝΤΑΒΑΤΖΙΛΙΚΙ” ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Και το τελευταίο

καφενεδάκι π.χ. στο Ορμένιο του Έβρου, υποχρεούται να πληρώνει, με απειλή φυλάκισης, δικαιώματα στην ΑΕΠΙ – Υπάρχουν όμως και άλλα “παράσιτα” που αξιώνουν ΣΥΓΓΕΝΙΚΑ δικαιώματα – Ποιός θα βάλει τέλος σ’ αυτή την αθλιότητα;

Σε κρίσιμη καμπή έχει φθάσει το θέμα των δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας, μετά την έφοδο της Οικονομικής Αστυνομίας στα Γραφεία της ΑΕΠΙ, που κατάσχεσε γραπτά και ηλεκτρονικά λογιστικά Αρχεία, μετά την αποκάλυψη σκανδάλου κακοδιαχείρισης εκ μέρους της διοίκησης της Εταιρείας.

Στις κατηγορίες που είδαν το φως της δημοσιότητος, δεν είναι μόνο οι υπέρογκες αμοιβές των μελών του Δ.Σ. (67.000 ευρώ αμοιβή τον μήνα) αλλά και το έλλειμμα άνω των πενήντα εκατομμυρίων ευρώ που διαπιστώθηκε, στα ταμεία της Εταιρείας.

Για το θέμα των Πνευματικών δικαιωμάτων Μουσικής που διαχειρίζεται η ΑΕΠΙ, έχει κατ’ επανάληψιν ασχοληθεί η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ, καταγγέλλοντας τις πρακτικές της Εταιρείας, που έχει μετατρέψει ακόμα και το τελευταίο καφενεδάκι της Χώρας π.χ. στο Ορμένιο του Έβρου, σε δούλο, απαιτώντας δικαιώματα από τα τραγούδια που παίζονται από το Ραδιόφωνο του Καφενείου, ή από την Τηλεόραση, διότι αυτό αποτελεί “Δημόσια εκτέλεση” μουσικών έργων, απειλώντας με πρόστιμα, Αγωγές και μηνύσεις τους ιδιοκτήτες τους.

Σημειώστε ότι το ίδιο συμβαίνει και για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος (π.χ. τα κομμωτήρια)τα οποία δε μπορούν να λάβουν άδεια λειτουργίας, αν δεν έχουν προκαταβάλλει τα “δικαιώματα” της ΑΕΠΙ.

Με τον ιδρυτικό νόμο που είχε Θεσπίσει η τότε Υπουργός Πολιτισμού κ. Ντόρα Μπακογιάννη, δημιουργήθηκε ένα “Τέρας” που καταδυνάστευε με αυθαίρετες χρεώσεις, όχι μόνο τους Τηλεοπτικούς και Ραδιοφωνικούς Σταθμούς της χώρας, αλλά και κάθε επαγγελματία, έμπορο, καταστηματάρχη κ.λπ., που έχει στο μαγαζί του ένα ραδιοφωνάκι για να ακούει Μουσική, αξιώνοντας αμοιβή ποσοστό ΕΠΙ ΤΟΥ ΤΖΙΡΟΥ !!! πράγμα που δεν αξιώνει ούτε το Δημόσιο από τους φορολογούμενος.

Υπενθυμίζουμε ότι το παράλογο και μονοπωλειακό καθεστώς της ΑΕΠΙ, είχε δημιουργήσει έκρηξη διαμαρτυριών, τα δε Επιμελητήρια της Θράκης είχαν προχωρήσει σε επίσημες καταγγελίες, που οδήγησαν στην σύσταση Επιτροπής στην Βουλή, υπό την προεδρία του τότε Υφυπουργού Πολιτισμού κ. Γιάννη Αδριανού.

Δυστυχώς η πτώση της Κυβέρνησης Α. Σαμαρά, διέκοψε την πρόοδο των εργασιών και η ΑΕΠΙ παρέμεινε ασύδοτη και αμετανόητη.

Όμως αυτό το “Νταβατζιλίκι” επί των Πνευματικών Δικαιωμάτων Μουσικής πρέπει επί τέλους να σταματήσει και να μην περιορισθεί μόνον σε ένα διαχειριστικό έλεγχο.

Δεν είναι δυνατόν για το δημώδες άσμα “το Παπάκι πάει στην Ποταμιά” να ζητούνται πνευματικά δικαιώματα.

Ούτε για τα έργα του Μπετόβεν, που πέθανε πάμπτωχος, να αξιώνει σήμερα η ΑΕΠΙ δικαιώματα.

ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ

Εν τω μεταξύ, κοντά στην ΑΕΠΙ, ξεφύτρωσαν και άλλα “φρούτα”, αυτά των λεγομένων ΣΥΓΓΕΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, που δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε την ύπαρξη και λειτουργία τους.

Έτσι λοιπόν χθες εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση, για να μην…. ξεχνιόμαστε.

***

ΟΠΙ: Κυρώσεις σε όσους δεν πληρώνουν δικαιώματα για τη δημόσια εκτέλεση μουσικής

Υπό το πρίσμα των πρόσφατων εξελίξεων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας σχετικά με τον έλεγχο που διενεργήθηκε στον οργανισμό συλλογικής διαχείρισης ΑΕΠΙ, ο ΟΠΙ έχει δεχθεί αρκετά ερωτήματα σχετικά με την υποχρέωση των χρηστών να εξακολουθήσουν να καταβάλουν την οφειλόμενη αμοιβή για τη δημόσια εκτέλεση των μουσικών έργων στην ΑΕΠΙ και στους λοιπούς δικαιούχους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων που απορρέουν από τη χρήση μουσικής.

Στο πλαίσιο αυτό θέλουμε να επισημάνουμε ότι προκειμένου μία επιχείρηση να χρησιμοποιεί νόμιμα μουσική, οι δικαιούχοι της οποίας εκπροσωπούνται από οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, θα πρέπει να έχει καταβάλει δικαιώματα στους αρμόδιους για τη μουσική οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, ήτοι στην ΑΕΠΙ, στην ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ και στον GEA.

Η χωρίς άδεια δημόσια εκτέλεση μουσικών έργων συνεπάγεται την επιβολή κυρώσεων σύμφωνα με το 11ο κεφάλαιο του ν. 2121/1993, όπως ισχύει, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η καταβολή αποζημίωσης ύψους ίσου τουλάχιστον με το διπλάσιο της συνήθως καταβαλλόμενης για την άνευ αδείας χρήση του έργου (α. 65).

Ο έλεγχος και οι εξ αυτού συνέπειες σε κάποιον οργανισμό σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιεί τη διακοπή καταβολής προς αυτόν των οφειλόμενων αμοιβών εκ μέρους των χρηστών, εφόσον εξακολουθεί να ισχύει κανονικά η άδεια λειτουργίας του.

Συνεπώς κανείς οφειλέτης χρήστης δεν νομιμοποιείται να προβεί σε παύση πληρωμών, η οποία θα επισύρει τις ως άνω κυρώσεις.

***

Με λίγα λόγια, αγαπητοί αναγνώστες, κάποιοι βρήκαν τρόπο να καλοπερνούν χωρίς να εργάζονται και να αρμέγουν τον κόπο και τον ιδρώτα των άλλων.

Ποιος θα βάλει τέρμα σ’ αυτήν την αθλιότητα;

Σ. Κ. elthraki.gr