Από όλα τα μέρη που έχουν επιλέξει οι ισλαμιστές τρομοκράτες για να πραγματοποιήσουν τις καταχθόνιες πράξεις τους στην Ευρώπη τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες, η κοιμισμένη γαλλική πόλη Σαιντ Ετιέν ντυ Ρουβραί είναι πια από τις πιο απίθανες τοποθεσίες για πράξεις ακραίας βίας.
Σε αντίθεση με τις υψηλού προφίλ επιθέσεις στο Παρίσι και τη Νίκαια, το χτύπημα της Τρίτης σε αυτήν τη μικρή πόλη της Νορμανδίας ξεκίνησε με την επίθεση σε μια ομάδα πιστών που παρευρίσκονταν στην πρωινή ακολουθία.
Αφού μπήκαν στη νορμανδική εκκλησία της πόλης και αιχμαλώτισαν αρκετούς πιστούς, δύο οπλισμένοι με μαχαίρα ακούστηκαν να φωνάζουν περί "Daesh" – το αραβικό ακρώνυμο για το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Εγγύς Ανατολής – προτού κόψουν τον λαιμό του 84χρονου καθολικού ιερέα Ζακ Αμέλ.
Στοχοποιώντας αυτήν την ήσυχη γαλλική πόλη, οι δύο δράστες, που έπεσαν νεκροί στη συνέχεια από τα πυρά της γαλλικής αστυνομίας, έδειξαν πως δεν μπορεί να είναι κανείς πουθενά ασφαλής από τα κακόβουλα σχέδια των ισλαμιστών φανατικών. Ούτε και περιορίζεται η αυξανόμενη απειλή των φανατικών του Isil στη Γαλλία.
Όπως δείχνει το φαινομενικά ανεμπόδιστο κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων που ταλαιπωρεί την Ευρώπη τις τελευταίες εβδομάδες, οι εξτρεμιστές του Isil φαίνονται πλέον ικανοί να χτυπήσουν κατά βούληση σε οποιοδήποτε σημείο της ηπείρου επιλέξουν.
Αξιωματικοί των υπηρεσιών πληροφοριών έχουν εκδώσει αρκετές προειδοποιήσεις πως το Isil έχει επιδιώξει ενεργά να εκμεταλλευτεί τη μεταναστευτική κρίση για να δημιουργήσει ένα δίκτυο τρομοκρατικών πυρήνων στην Ευρώπη, στοχεύοντας συγκεκριμένα βασικές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Γερμανία.
Τώρα φαίνεται πως όλες αυτές οι προειδοποιήσεις επιβεβαιώνονται, με όλες τις επιπτώσεις που θα μπορούσαν να έχουν όχι μόνο για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, αλλά και για τη μελλοντική πολιτική σταθερότητα της ηπείρου.
Εδώ και καιρό αποτελεί κεντρικό δόγμα της ισλαμιστικής ιδεολογίας πως, εάν οι εξτρεμιστές καταφέρουν να καταστρέψουν τις φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες, θα μπορέσουν να εγκαταστήσουν ένα καθεστώς βασισμένο στις ισλαμικές αρχές στη θέση τους.
Μπορεί να φαίνεται τραβηγμένο πως μια ομάδα απείθαρχων βαρβάρων που ζουν σε ένα αυτοκαλούμενο χαλιφάτο στη βόρεια Συρία μπορεί να καταστρέψει τον πολιτισμένο κόσμο. Όμως είναι απόλυτα σοβαροί σε ότι αφορά τους στόχους τους.
Η δυτική Ευρώπη έχει ξαναβρεθεί σε αυτή τη θέση. Όπως και σήμερα, η τρομοκρατική βία είχε γίνει χαρακτηριστικό της καθημερινής ζωής τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 όταν οι ακροαριστεροί ακτιβιστές, όπως η Φραξιά Κόκκινος Στρατός στη Γερμανία και οι Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία, προχώρησαν σε σειρές τρομοκρατικών επιθέσεων με σκοπό να καταστρέψουν τις δυτικές δημοκρατίες ελπίζοντας πως θα αντικαθίστονταν από τον κομμουνισμό.
Τελικά, αυτές οι ιδεολογικές ομάδες απέτυχαν, καθώς ενεργούσαν στο ζενίθ του Ψυχρού Πολέμου, όπου ελάχιστοι ευρωπαίοι ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν την προσωπική τους ελευθερία για την αφοσίωση στον σοβιετικό σκοπό.
Τώρα, καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει ταραχές παρόμοιας κλίμακας, που προκαλούνται από μια νέα γενιά εμπνευσμένων από το Ισλάμ τρομοκρατών, οι ηγέτες της θα πρέπει να δείξουν μια παρόμοια αποφασιστικότητα εάν δε θέλουν να πέσουν στην παγίδα του Isil και να επιτρέψουν στο σημερινό κύμα των τρομοκρατικών επιθέσεων να επιφέρει μια πραγματική πολιτική κρίση στην Ευρώπη.
Οι πολιτικές επιπτώσεις αυτού του νέου κύματος χτυπημάτων, το οποίο ξεκίνησε με τις επιθέσεις την ημέρα της Βαστίλης στη Νίκαια με 84 νεκρούς, σίγουρα αρχίζουν να γίνονται αισθητές σε όλη την Ευρώπη. Και με εκλογικές αναμετρήσεις να πλησιάζουν για τη Γερμανία και τη Γαλλία, θα μπορούσαν να έχουν ανησυχητικές προεκτάσεις για το μέλλον της ηπείρου.
Στη Γερμανία, η αδυναμία της κυβέρνησης να αντιληφθεί την αυξανόμενη δημόσια οργή για την πολιτική της ανοιχτής πόρτας της καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ κατά τη μεταναστευτική κρίση έχει προκαλέσει μια εντυπωσιακή άνοδο του κόμματος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, το οποίο συγκέντρωσε σχεδόν 25% των ψήφων στις τοπικές εκλογές στη Σαξονία-Άνχαλτ τον Μάρτιο, σχεδόν ξεπερνώντας τη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Μέρκελ.
Στη Γαλλία, εν τω μεταξύ, η αρχηγός του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λε Πεν δεν έχασε στιγμή για να εκμεταλλευτεί το κύμα οργής με στόχο τον πρόεδρο Φρανσουά Ολλάντ για τον τρόπο που αντιμετώπισε την τρομοκρατική απειλή. Την Τρίτη, σχολιάζοντας την επίθεση στο Σαιντ Ετιέν ντυ Ρουβραί, κατηγόρησε ολόκληρο το γαλλικό κατεστημένο, από την αριστερά ως τη δεξιά, ότι μοιράζεται «τεράστια ευθύνη» για τη δημιουργία των συνθηκών υπό τις οποίες οι ισλαμιστές τρομοκράτες μπορούν να δρουν στη Γαλλία.
Η προοπτική άσκησης πραγματικής πολιτικής εξουσίας από δεξιούς εθνικιστές στη Γαλλία και τη Γερμανία είναι μία που ακόμη και οι πιο αποφασισμένοι Brexiteers θα δουν αρνητικά.
Όμως όσο περισσότερο συνεχίζει την τρομοκρατική του επίθεση κατά της Ευρώπης το Isil, τόσο πιο πιθανή γίνεται αυτή η προοπτική, ιδιαίτερα εάν οι φανατικοί συνεχίσουν να χτυπούν εύκολους στόχους όπως η εκκλησία που επέλεξαν για την επίθεση της Τρίτης.
Παρ’ όλες τις κοσμικές αξιώσεις των Ρεπουμπλικάνων, ο καθολικισμός παραμένει κομμάτι της εθνικής ταυτότητας της Γαλλίας, και ο φόνος ενός ηλικιωμένου ιερέα είναι το είδος της επίθεσης που μπορεί να προκαλέσει θρησκευτικές εντάσεις σαν και αυτές που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στη Μέση Ανατολή και όχι στην καρδιά της Ευρώπης.
Αυτό είναι ακριβώς το είδος του πολιτικού χάους που το Isil θέλει να προκαλέσει στην Ευρώπη, και γι’ αυτό οι πολιτικοί της ηγέτες θα πρέπει να κρατήσουν απόσταση από αυτήν την απλή αλλά θανάσιμη παγίδα. sofokleous10
