Κάποτε ένας Γέροντας πήγαινε σε ένα ξωκκλήσι με ένα πνευματικό του παιδί, τη Βασιλική.
Εκείνος κρατούσε ένα μικρό βαλιτσάκι και η Βασιλική μιά μεγάλη βαλίτσα.
Ο πατέρας Ευμένιος πήγαινε πιό γρήγορα και είχε αφήσει πίσω την κοπέλα.
Κάποια στιγμή της μπήκε ο λογισμός ότι ο Γέροντας κρατούσε μικρή και ελαφριά τσάντα, γι’ αυτό και πήγαινε πιό γρήγορα και δεν μπορούσε να τον φτάσει.
Τότε ο Γέροντας σταμάτησε και την περίμενε.
Μόλις έφτασε στο σημείο που είχε σταθεί ο Γέροντας, εκείνος που είχε στο μεταξύ διαβάσει τη σκέψη της, της είπε: «Παιδί μου, δώς’ μου τη βαλίτσα σου και πάρε τη δική μου».
Το τσαντάκι όμως, που πήρε απ’ το Γέροντα η Βασιλική, ήταν τόσο βαρύ που δεν μπορούσε να το σηκώσει και το άφησε αμέσως κάτω.
Αμέσως του έβαλε μετάνοια και ζήτησε συγχώρεση.
Παιδιά, πολύ συχνά κρίνουμε επιπόλαια τις δυσκολίες των άλλων και, συγκρίνοντάς τες με τις δικές μας, τις βρίσκουμε πιό μικρές.
Όμως επίσης πολύ συχνά «τα φαινόμενα απατούν», τα πράγματα δηλαδή δεν είναι όπως φαίνονται.
Ας αποφύγουμε λοιπόν, όσο μπορούμε, αυτή την παγίδα του πονηρού.
Γιατί, όταν πέσουμε μέσα σ’ αυτήν, και τους άλλους κινδυνεύουμε να αδικήσουμε και τη δική μας ειρήνη και δύναμη να χάσουμε…
Αντιγραφή για το «Σπιτάκι της Μέλιας»
Η Ζωή του Παιδιού
Μηνιαίο Χριστιανικό περιοδικό
1367 – 1368, 20 Ιουλίου – 20 Αυγούστου 2016 Έτος 71ο,
Εικόνα «Βαλίτσα και πουλί» έργο του Mirek Antoniewicz από: artdoxa
