WP: Λανθασμένη η πολιτική των ΗΠΑ για το Ιράκ

Με αφορμή την απόφαση του Προέδρου Obama για την αποστολή στρατιωτικών συμβούλων στο Ιράκ, την ίδια στιγμή που Αμερικανοί αξιωματούχοι κάνουν εκστρατεία για την

αντικατάσταση του Ιρακινού Πρωθυπουργού Nouri al-Maliki, ο David Ignatius σε άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας WASHINGTON POST, με τίτλο «Obama’s toughchoices in Iraq», υποστηρίζει ότι πρόκειται για ορθές επιλογές,οι οποίες ωστόσο καταδεικνύουν πόσο έχει ‘εκτροχιαστεί η μέχρι πρότινος αμερικανική πολιτική’ για το Ιράκ.

Η εκστρατεία για την αντιμετώπιση του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας» (ISIS) στο Ιράκ και τη Συρία θα χρειαστεί πολιτική στήριξη, προκειμένου να μην αποξενωθούν Σουνίτες σύμμαχοι, όπως η Σαουδική Αραβία και η Ιορδανία, τονίζει ο Ignatius.

Μία πιθανότητα, που πρότεινε άτομο από την ιορδανική κυβέρνηση, θα ήταν το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC), το οποίο μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, σε συνεργασία με τον Βασιλιά Abdullah της Ιορδανίας. Παράλληλα, τονίζει ο Ignatius, οι Σαουδάραβες πρέπει επιτέλους να αποδεχθούν ότι το ISIS δεν μπορεί να αναχαιτιστεί χωρίς κάποιου είδους συνεργασίας με το Ιράν, καθώς το GCC θα μπορούσε να προτείνει ακόμη και την ανάπτυξη μιας δύναμης σταθεροποίησης στις σουνιτικές περιοχές του Ιράκ και της Συρίας.

Τέλος, ο αναλυτής σημειώνει ότι η ορθή πολιτική στο Ιράκ και τη Συρία δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά στη χρήση στρατιωτικής δύναμης και οι κακοτυχίες των ΗΠΑ μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003 σίγουρα αναδεικνύουν το μάθημα αυτό. Αντιθέτως, τονίζεται, αυτό που χρειάζεται είναι η ανάληψη πολιτικής δράσης σε συνδυασμό με τη χρήση στρατιωτικής δύναμης, προοπτική που προϋποθέτει: α) μια νέα κυβέρνηση ενότητας στο Ιράκ, β) τη έναρξη διαλόγου μεταξύ ΗΠΑ-Ιράν με τη συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας και των εταίρων της στο GCC και γ) μια διεθνή συμμαχία με τη στήριξη των Ηνωμένων Εθνών.

http://www.washingtonpost.com/opinions/david-ignatius-the-plan-for-saving-iraq-begins-by-ousting-maliki/2014/06/19/40899952-f7cc-11e3-a606-946fd632f9f1_story.html

FARRED ZAKARIA – ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΘΥΛΑΚΩΝ ΣΤΟ ΙΡΑΚ

Ένα σχέδιο Β’, μια στρατηγική δημιουργίας θυλάκων ασφάλειας στο Ιράκ και στη Συρία, προτείνει ο Fareed Zakaria σε άρθρο γνώμης στην WASHINGTON POST με τίτλο «An enclave strategy for Iraq», καθώς η κατάρρευση των κοσμικών δικτατοριών στον μουσουλμανικό κόσμο οδήγησε στην ανάδυση των εθνοτικών και θρησκευτικών διαφορών, ιδιαίτερα στο Ιράκ και τη Συρία.

Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, σε όλο το μουσουλμανικό κόσμο, από τη Λιβύη έως τη Συρία, αυτή η δομή εξουσίας έχει καταρρεύσει και οι άνθρωποι επιστρέφουν στις παλιές τους ταυτότητες, Σουνίτες, Σιίτες, Κούρδοι. Σεκταριστικές ομάδες, συνήθως ισλαμιστικές, καταλαμβάνουν το κενό εξουσίας, διαπερνούν τα σύνορα και διαχέουν τη βία. Υπάρχουν ωστόσο εξαιρέσεις, όπως η Αλγερία που παραμένει μια κοσμική δικτατορία παλαιάς μορφής και η Αίγυπτος που επανέφερε με τη βία την παλιά τάξη. Οι μοναρχίες του Κόλπου (Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) επιβιώνουν της ανατροπής εξαιτίας εν μέρει μιας ευρύτερης νομιμοποίησης και κυρίως λόγω των συμπαγών συστημάτων πατρωνίας, ενώ ευτυχώς χώρες όπως το Μαρόκο, την Ιορδανία και την Τυνησία, προέβησαν σε επαρκής μεταρρυθμίσεις, κρατώντας τους επαναστάτες σε απόσταση.

Στο πλαίσιο αυτό οι χώρες με τις μεγαλύτερες εθνοτικές διαιρέσεις, όπως η Συρία και το Ιράκ, έγιναν και οι πιο ευάλωτες. Ο πόλεμος στο Ιράκ αποτέλεσε τον καταλύτη, καθώς η αμερικανική κατοχή ενίσχυσε τις εθνοτικές διαφορές. Οι καταπιεσμένοι για χρόνια Ιρακινοί Σιιίτες δεν είχαν τη βούληση να συγκυβερνήσουν με τους παλιούς τυρράνους τους.

Η αποτυχία συνύπαρξης των αντιτιθέμενων ομάδων στο Ιράκ πρέπει να οδηγήσει στη διαμόρφωση ενός σχεδίου Β’ από τις ΗΠΑ, υποστηρίζει ο αρθρογράφος. «Το σχέδιο Β’ πρέπει να είναι μια στρατηγική θυλάκων. Οι ΗΠΑ οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι το Ιράκ μετατρέπεται σε μια χώρα θυλάκων και να διασφαλίσουν ότι οι περιοχές αυτές θα παραμείνουν όσο το δυνατό πιο σταθερές, απαλλαγμένες από την τρομοκρατία και πιο ανοιχτές. Ο κουρδικό θύλακας, ενισχυμένος από την κατάληψη της ζωτικής σημασίας πόλης του Κιρκούκ, αποτελεί ήδη ένα success story. Η περιοχή των Σιιτών στο νότο μπορεί να σταθεροποιηθεί, ενώ είναι δυνατή η συνεργασία με χώρες όπως τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία για να ασκηθεί πίεση στις σουνιτικές ομάδες, στις κεντρικές περιοχές της χώρας, ώστε να διώξουν τους τρομοκράτες και να ενισχύσουν τους μετριοπαθείς Σουνίτες», σημειώνει ο αρθρογράφος.

Ανάλογη στρατηγική μπορεί να εφαρμοσθεί και στη Συρία, η οποία θα επιτρέπει στους Κούρδους και στους Σουνίτες να προστατεύουν τις δικές τους περιοχές από την κτηνωδία του Bashar al-Assad, ενώ στις περιοχές όπου το ISIS και άλλες παρόμοιες ομάδες διαθέτουν δύναμη η Ουάσιγκτον θα πρέπει να χρησιμοποιήσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αντικατασκοπεία και, κατά περίπτωση, να προβαίνει σε επιθέσεις με ειδικές επιχειρησιακές δυνάμεις, όπως αυτές που δρουν στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, στην Υεμένη και στη Σομαλία.

http://www.washingtonpost.com/opinions/fareed-zakaria-an-enclave-strategy-for-iraq/2014/06/19/e06d8938-f7ea-11e3-a606-946fd632f9f1_story.html?hpid=z3