Οραμα για την Ελλάδα του 2021

Καθώς ανατέλλει το 2014, έχουμε αφήσει πίσω μας την εποχή της ευμάρειας και των επίπλαστων θριάμβων, έννοιες όπως «άνεργος», «απλήρωτος», «άστεγος», «χρέη», «ανέχεια» βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και παρότι οι αριθμοί στα λογιστικά βιβλία παρηγορούν ορισμένους, στην καθημερινή ζωή η θολούρα και η αβεβαιότητα παραμένουν. Τι πρέπει και τι μπορεί να κάνουμε από δω και πέρα; Επ’ αυτού ρωτήσαμε κάποιους ανθρώπους με ειδικό βάρος στον τομέα του ο καθένας, που δίνουν τη δική τους εκδοχή του πώς φαντάζονται ή πώς θα ήθελαν να είναι η Ελλάδα το 2021.

Του Ηλια Μαγκλινη Καθώς ανατέλλει το νέο έτος, έχουμε αφήσει για τα καλά πίσω μας την εποχή της ευμάρειας και των επίπλαστων θριάμβων, ενώ έννοιες όπως «άνεργος», «απλήρωτος», «άστεγος», «χρέη», «ανέχεια» βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Παρότι οι αριθμοί στα λογιστικά βιβλία παρηγορούν, στην πραγματική, καθημερινή ζωή η θολούρα και η αβεβαιότητα παραμένουν, η οδύνη και η αγωνία περισσεύουν. Απέχοντας, λοιπόν, μόλις επτά χρόνια από τη συμπλήρωση των διακοσίων ετών από την Επανάσταση του 1821, αναρωτιόμαστε: Τι πρέπει και τι μπορεί να κάνουμε από εδώ και πέρα; Πόσο θα έχει αλλάξει τότε η Ελλάδα; Πώς μπορεί να κάνει έστω και μερικά βήματα μπροστά; Επ’ αυτού ρωτήσαμε κάποιους ανθρώπους με ειδικό βάρος στον τομέα του ο καθένας, Ελληνες και ξένους, μάχιμους και βετεράνους. Ζητήσαμε να μας δώσουν μια δική τους εκδοχή του πώς φαντάζονται ή πώς θα ήθελαν να είναι η Ελλάδα το έτος 2021. Επτά χρόνια δεν είναι πολλά. Δεν είναι και λίγα όμως, προκειμένου να αποτολμήσουμε το βήμα μπροστά. Γράφουν οι: Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Εμμανουήλ Κριαράς, Γιάν νης Τροχόπουλος, Μύρων Μιχαηλίδης, Μπιλ Ανθόλις, Βασίλης Φουρλής, Γιάννης Μπεχράκης, Κώστας Μπακογιάν νης, Εμπραχίμ Ραχμπαρί και Βασίλης Χαραλαμπίδης. Το 1921, εκατό χρόνια ακριβώς από το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης, η χώρα βρισκόταν σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική καμπή. Για την ακρίβεια, μολονότι προερχόταν από μια ολόκληρη δεκαετία θριάμβων (στρατιωτικών και μη), εξωστρέφειας και ταχέος εκσυγχρονισμού, απείχε ελάχιστο χρόνο από την καταστροφή, η οποία επήλθε, ως γνωστόν, το 1922. Σχεδόν εκατό χρόνια από τότε, και σχεδόν διακόσια από το 1821, η χώρα βιώνει και πάλι μια δύσκολη συνθήκη. Καθώς ανατέλλει το 2014, έχουμε αφήσει πίσω μας την εποχή της ευμάρειας και των επίπλαστων θριάμβων, έννοιες όπως «άνεργος», «απλήρωτος», «άστεγος», «χρέη», «ανέχεια» βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και παρότι οι αριθμοί στα λογιστικά βιβλία παρηγορούν ορισμένους, στην πραγματική, καθημερινή ζωή η θολούρα και η αβεβαιότητα παραμένουν, η οδύνη και η αγωνία περισσεύουν. Τι πρέπει και τι μπορεί να κάνουμε από δω και πέρα; Απέχουμε επτά μόλις χρόνια από τη συμπλήρωση των διακοσίων ετών από τον χρόνο της Εθνεγερσίας. Πόσο θα έχει αλλάξει τότε η Ελλάδα; Πώς μπορεί να κάνει έστω και μερικά βήματα μπροστά; Επ’ αυτού ρωτήσαμε κάποιους ανθρώπους με ειδικό βάρος στον τομέα του ο καθένας, Ελληνες και ξένους, μάχιμους και βετεράνους. Ζητήσαμε να μας δώσουν μια δική τους εκδοχή του πώς φαντάζονται ή πώς θα ήθελαν να είναι η Ελλάδα κατά το σωτήριον έτος 2021. Επτά χρόνια δεν είναι πολλά. Δεν είναι και λίγα όμως προκειμένου να αποτολμήσουμε το βήμα μπροστά. Οχι όμως μόνον η δοκιμαζόμενη κοινωνία αλλά, πρωτίστως, η ελληνική πολιτική τάξη.