Οι αναρχικοί φυσικά δεν είναι ξένοι με την ιδέα ότι το κράτος στέλνει τους πράκτορές του να διεισδύσουν στις οργανώσεις τους τουλάχιστον εδώ και έναν αιώνα, όντας βασική απειλή για τη δομή του εξουσιαστικού συστήματος, εκφράζοντας τη φύση του ανθρώπου για ελευθερία και απαλλαγή από τα δεσμά του κράτους, κάτι που καμία ιδεολογία, όποιο προσωπείο επαναστατικό κι αν φοράει, δεν μπορεί να εκφράσει.
“Οι λαϊκές κινητοποιήσεις απασχολούσαν τις αρχές περισσότερο από τους κακοποιούς. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι σε διάβημα των εμπόρων της Θεσσαλονίκης το 1920 για την προστασία τους από τα κύματα κλοπών στην αγορά, η Αστυνομική Διεύθυνσις Θεσσαλονίκης (ΑΔΘ) δήλωσε αδυναμία να τις αντιμετωπίσει, λόγω ανεπαρκούς δύναμης ανδρών”. (από το βιβλίο Ο χαφιές, Αλέξανδρος Δάγκας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα 1985).
“Η συλλογή πληροφοριών ήταν ανέκαθεν μια δραστηριότητα ηθικά νομιμοποιημένη. Οι υπηρεσίες πληροφοριών των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών απέκτησαν πείρα, και ακόλουθα ισχύ. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κατασκοπευτικά δίκτυα πήραν τερατώδεις διαστάσεις. Ξεκίνησαν με στόχο των εντοπισμό πρακτόρων του εχθρού και κατέληξαν – με πολιτική άδεια και κάλυψη – σε γιγάντια παρακολούθηση των μαζικών κινημάτων (αντιπολεμικό κίνημα, εργατικό, αντιρρησίες συνείδησης κ.λπ). Ως σπουδαιότεροι οργανισμοί μνημονεύονται στη Βρετανία η Intelligence Service, τη δράση της οποίας συμπλήρωνε η Scotland Yard, στην προεπαναστατική Ρωσία η Ohrana, στη Γαλλία η Surete Generale, στη Γερμανία η Sicherheitshauptamt. (αναφορά στο Ο Χαφιές, από το βιβλίο Aliison Ind., A short history of Espionage, ελληνική μετάφραση: Ιστορία της πληροφορίας, ΓΕΣ, Αθήναι 1966.)
Σε ένα πρόσφατο βιβλίο που εκδόθηκε στην Αγγλία καταγράφοντας τουλάχιστον 4 περιπτώσεις χαφιέδων που διείσδυσαν σε αναρχικές ομάδες.
Η πιο πρόσφατη περίπτωση του Μark Jacobs, που παρίστανε το μέλος ομάδας αναρχικών στο Κάρντιφ από το 2005 έως το 2009.
Άλλοι δύο μπάτσοι από το Τμήμα Ειδικών Διαδηλώσεων παρίσταναν τους ακτιβιστές στην οργάνωση Class War στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Ένας άλλος κατάσκοπος της SDS καταγράφεται ότι “διείσδυσε επιτυχώς” στο Κίνημα Άμεσης Δράσης (Direct Action Movement), από το 1990 έως το 1993, σύμφωνα με εσωτερικό έγγραφο των Ειδικών Επιχειρήσεων.
Τα θέματα αυτά συζητήθηκαν σε εκπομπές σε ραδιόφωνα, όπου, μεταξύ άλλων, προέκυψαν τα ακόλουθα θέματα:
- πώς οι ακτιβιστές ξεσκέπασαν τον Mark Kennedy
- ο Peter Francis, ο μόνος χαφιές που ξεσκέπασε την επιχείρηση διείσδυσης
- πώς οι μπάτσοι έδωσαν λίστα με αγωνιζόμενους εργάτες σε διάφορες εταιρίες
- τις κλήσεις για δημόσια έρευνα για τους “αντερκάβερ” κατάσκοπους και για το αν οι μπάτσοι πρέπει να ερευνούν τους εαυτούς τους
- το εύρος των πολιτικών ομάδων όπου διεισδύουν οι μπάτσοι από το 1968
- πώς κατάσκοποι όπως ο Kennedy και ο Bob Lambert έμπλεξαν γυναίκες σε σχέσεις μαζί τους
- η κλοπή ταυτοτήτων νεκρών παιδιών για να χρησιμοποιηθούν από τέτοιους χαφιέδες
- η χρήση των πληροφοριοδοτών σε πολιτικές ομάδες
- η ανάπτυξη εταιριών κατάσκοπών όπως η Rebecca Todd σε πολιτικές καμπάνιες.
“Οι λαϊκές κινητοποιήσεις απασχολούσαν τις αρχές περισσότερο από τους κακοποιούς. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι σε διάβημα των εμπόρων της Θεσσαλονίκης το 1920 για την προστασία τους από τα κύματα κλοπών στην αγορά, η Αστυνομική Διεύθυνσις Θεσσαλονίκης (ΑΔΘ) δήλωσε αδυναμία να τις αντιμετωπίσει, λόγω ανεπαρκούς δύναμης ανδρών”. (από το βιβλίο Ο χαφιές, Αλέξανδρος Δάγκας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα 1985).
“Η συλλογή πληροφοριών ήταν ανέκαθεν μια δραστηριότητα ηθικά νομιμοποιημένη. Οι υπηρεσίες πληροφοριών των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών απέκτησαν πείρα, και ακόλουθα ισχύ. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κατασκοπευτικά δίκτυα πήραν τερατώδεις διαστάσεις. Ξεκίνησαν με στόχο των εντοπισμό πρακτόρων του εχθρού και κατέληξαν – με πολιτική άδεια και κάλυψη – σε γιγάντια παρακολούθηση των μαζικών κινημάτων (αντιπολεμικό κίνημα, εργατικό, αντιρρησίες συνείδησης κ.λπ). Ως σπουδαιότεροι οργανισμοί μνημονεύονται στη Βρετανία η Intelligence Service, τη δράση της οποίας συμπλήρωνε η Scotland Yard, στην προεπαναστατική Ρωσία η Ohrana, στη Γαλλία η Surete Generale, στη Γερμανία η Sicherheitshauptamt. (αναφορά στο Ο Χαφιές, από το βιβλίο Aliison Ind., A short history of Espionage, ελληνική μετάφραση: Ιστορία της πληροφορίας, ΓΕΣ, Αθήναι 1966.)
Σε ένα πρόσφατο βιβλίο που εκδόθηκε στην Αγγλία καταγράφοντας τουλάχιστον 4 περιπτώσεις χαφιέδων που διείσδυσαν σε αναρχικές ομάδες.
Η πιο πρόσφατη περίπτωση του Μark Jacobs, που παρίστανε το μέλος ομάδας αναρχικών στο Κάρντιφ από το 2005 έως το 2009.
Άλλοι δύο μπάτσοι από το Τμήμα Ειδικών Διαδηλώσεων παρίσταναν τους ακτιβιστές στην οργάνωση Class War στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Ένας άλλος κατάσκοπος της SDS καταγράφεται ότι “διείσδυσε επιτυχώς” στο Κίνημα Άμεσης Δράσης (Direct Action Movement), από το 1990 έως το 1993, σύμφωνα με εσωτερικό έγγραφο των Ειδικών Επιχειρήσεων.
Τα θέματα αυτά συζητήθηκαν σε εκπομπές σε ραδιόφωνα, όπου, μεταξύ άλλων, προέκυψαν τα ακόλουθα θέματα:
- πώς οι ακτιβιστές ξεσκέπασαν τον Mark Kennedy
- ο Peter Francis, ο μόνος χαφιές που ξεσκέπασε την επιχείρηση διείσδυσης
- πώς οι μπάτσοι έδωσαν λίστα με αγωνιζόμενους εργάτες σε διάφορες εταιρίες
- τις κλήσεις για δημόσια έρευνα για τους “αντερκάβερ” κατάσκοπους και για το αν οι μπάτσοι πρέπει να ερευνούν τους εαυτούς τους
- το εύρος των πολιτικών ομάδων όπου διεισδύουν οι μπάτσοι από το 1968
- πώς κατάσκοποι όπως ο Kennedy και ο Bob Lambert έμπλεξαν γυναίκες σε σχέσεις μαζί τους
- η κλοπή ταυτοτήτων νεκρών παιδιών για να χρησιμοποιηθούν από τέτοιους χαφιέδες
- η χρήση των πληροφοριοδοτών σε πολιτικές ομάδες
- η ανάπτυξη εταιριών κατάσκοπών όπως η Rebecca Todd σε πολιτικές καμπάνιες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis