Ξένε, τί νά σοῦ πῶ γιά τήν Πατρίδα μου!

Ἰωάννου Κυπριανοῦ

Ἡ Πατρίδα μου

Ξένε, τί νά σοῦ πῶ γιά τήν Πατρίδα μου!

Σέ κάθε της γωνιά, ὅπου κι ἄν τρέξης,

θἄβρης χιλιάδες θάματα. Καί μάθε το:

Δέν θἄφταναν ἑκατομμύρια λέξεις:

Γιά νά μπορέσω τόσες χάρες κι ὀμορφιές

νά κάτσω νά τίς ἀντιστορήσω!…



Τά δάση, τίς πλαγιές, τά κλεισορρέματα

μέ λόγια δέν μπορῶ νά ζωγραφίσω.

Τί νά σοῦ πῶ γιά τό δικό μας οὐρανό!

Ὅσες κι ἄν γύρισες ἐσύ πατρίδες,

τέτοιο γαλάζιο χρῶμα, τέτοιο χρυσοφῶς

ἔ! δίχως ἄλλο, πουθενά δέν εἶδες!

Ἀμέ γιά τά ποτάμια, γιά τή θάλασσα,

πού τήν Πατρίδα μου περικυκλώνει,

γιά τά νησάκια τά μαργαριτάρια της,

γιά τά βουνά της τά γεμάτα χιόνι!

Τί νά σοῦ πῶ γιά τίς πηγές πού τραγουδᾶν

τ’ ὁλόδροσό τους, ξένε μου, τραγούδι!

Ἄχ, στήν Πατρίδα μου, στόν κάμπο στά βουνά,

σέ κάθε σπιθαμή κι ἕνα λουλούδι!

Σέ κάθε σπιθαμή θέ νἄβρης, ξένε μου,

ἄν σκύψης ὡς τῆς γῆς, καί μιά σταγόνα

αἷμα! Ποτάμι χύθηκε ἀπ’ τίς φλέβες μας

σέ κάθε τῆς Πατρίδας μας ἀγώνα!

Θά δῆς ἀκόμα, μές σέ καθεμιά καρδιά,

–κι ἄς εἶσαι ἕνας περαστικός διαβάτης–

τή φλόγα πού δέ σβήστηκε ποτέ-ποτέ,

καί Πίστη τοῦ Χριστοῦ εἶναι τ’ ὄνομά της.

Λοιπόν, τί νά σοῦ πῶ γιά τήν Πατρίδα μου!

Ἑκατομμύρια λέξεις στήν ἀράδα

δέν θἄφθαναν νά δώσω τήν εἰκόνα της…

Κι’ ὅμως φτάνει μιά λέξη μόνο: Ἑλλάδα!

Ξένε, τί νά σοῦ πῶ γιά τήν Πατρίδα μου!

Πηγή: ΕΛΑΦΟΣ

Εικόνα από:ebooks.edu

το «σπιτάκι της Μέλιας»