Ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

«Μετά τις Γαλλικές εκλογές ,όλη η Ευρώπη, ανακουφισμένη, ετοιμάζεται για διακοπές.

Η σιγή των ΜΜΕ για τα Ευρωπαϊκά Οικονομικά προβλήματα, βοηθεί στο να γίνουν αδιατάρακτα οι Γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο.

Μετά η αστάθεια στην Ευρωζώνη θα είναι τόση που πολύ σκληρά μέτρα θα πρέπει να ληφθούν, αλλιώς θα ενσκήψει το χάος.»



Με την εκλογή Μακρόν ένα κύμα ανακούφισης διαπέρασε όλα τα ΜΜΕ διεθνώς και η αισιοδοξία άρχισε πάλι να διαπνέει οικονομικούς αναλυτές και πολιτικούς αρθρογράφους.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάνθηκε πρόσφατα ότι πλέον η ανάπτυξη συμβαίνει, η ανεργία μειώνεται και ότι το μόνο αμφίβολο σημείο είναι η Οικονομία της Ελλάδας που δεν αναπτύσσεται τόσο γρήγορα όσο θα έπρεπε και αυτό οφείλεται στην καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων για τα μέτρα και το χρέος.

Συνεπώς όταν λυθεί και αυτό ,τίποτε πλέον δεν εμποδίζει την Ευρώπη να μπει σε μια νέα περίοδο ευημερίας όπως αυτή των ΗΠΑ του κ. Τραμπ, όπου οι χρηματιστηριακοί δείκτες ανεβαίνουν, άσχετα αν οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν το αισθάνονται.

Συνεπώς μπορούμε όλοι να προγραμματίσουμε τις διακοπές μας και να ξαναδούμε τα θέματα τον Οκτώβριο ,μετά τις Γερμανικές Εκλογές .

Επειδή μερικοί από εμάς θυμούνται την διάχυτη οικονομική ευδαιμονία που επικρατούσε πριν την κατάρρευση της Lehman Brothers, καλό είναι να εξετάσουμε, λίγο λιγότερο αισιοδοξία και πιο πραγματικά, που βρίσκεται η πραγματική κατάσταση της Ευρωπαϊκής Οικονομίας.

Το σύνολο του χρέους των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης είναι 12.5 Τρις ευρώ και αυξάνεται. Όλα τα κράτη-μέλη πλην Γερμανίας έχουν ελλειμματικούς η πολύ ελλειμματικούς προϋπολογισμούς.

Το κατά κεφαλήν χρέος της Ελλάδας είναι 29.500 ευρώ, αυτό της Γερμανίας είναι 27,200 ευρώ, αυτό τις Γαλλίας είναι 33,300 ευρώ, αυτό της Αυστρίας είναι 36,000 ευρώ ,αυτό της Ιταλίας είναι 38.000 ευρώ, αυτό του Βελγίου είναι 41,000 ευρώ και αυτό της Ιρλανδίας είναι 47,000 ευρώ.

Αυτό που προκύπτει από μια βαθύτερη εξέταση των ανωτέρω είναι ότι η αντίληψη περί χρέους διαφόρων χωρών εφίσταται από την πραγματικότητα. Το μέσο χρέος της ευρωζώνης διαστρέφει την πραγματικότητα διότι συνυπολογίζοντας την Γερμανία, που είναι η μόνη με θετικό προϋπολογισμό χώρα, αλλοιώνεται η πραγματική εικόνα του χρέους, που είναι ανησυχητικά αρνητική.

Το κατά κεφαλήν χρέος δείχνει μια πλευρά της πραγματικότητας που είναι διαφορετική από αυτήν που προάγεται από τα επίσημα χείλη.

Το χρέος σε απόλυτες τιμές είναι μια άλλη πλευρά της πραγματικότητας, εξ ίσου ή και περισσότερο αρνητική. Το χρέος της Ιταλίας είναι 2.310 τρις ευρώ, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη, μεγαλύτερο και από αυτό της Γερμανίας.

Αυτός είναι ο πραγματικός ελέφαντας στο ευρωπαϊκό δωμάτιο και όχι τα μικρά ζωάκια σαν την Ελλάδα ή την Πορτογαλία.

Αυτό φαίνεται και με τα αδιάσειστα στοιχεία της B.I.S. (Bank of International Settlements), από τα οποία προκύπτει ότι διεθνώς και ιδιαίτερα στην Γερμανία, όλοι ξεφορτώνονται ομόλογα του Ιταλικού Δημοσίου. Επειδή το ίδιο κάνουν και οι Ιταλοί, ο μόνος αγοραστής, που είναι ουσιαστικά ο αγοραστής της έσχατης ανάγκης, είναι η ΕΚΤ .

Η μη χρεωκοπία της Ιταλίας ουσιαστικά εξαρτάται πλέον, μόνο από την ΕΚΤ .

Το ιδιαίτερα ανησυχητικό όμως είναι ότι ούτε η ΕΕ, ούτε οι ίδιοι οι Ιταλοί κάνουν κάτι για αυτό.

Η Fitch υποβάθμισε την δανειοληπτική φερεγγυότητα του Ιταλικού κράτους. Αλλά όπως έγραψε το Bloomberg οι Ιταλοί φαίνεται ότι κινούνται σε άλλο Γαλαξία. Το κατωτέρω διάγραμμα είναι διαφωτιστικό.



Η κατάσταση αυτή επί του παρόντος είναι ελεγχόμενη. Η φρικτή κατάσταση των Ιταλικών Τραπεζών έπαψε να απασχολεί τα Ιταλικά και Διεθνή ΜΜΕ .Η πολιτική αναταραχή έχει προσωρινά κοπάσει. Ο κ. Renzi κατάφερε να επανεκλεγεί στην ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος. Το κόμμα του είναι λίγο πίσω από το λαϊκιστικό κόμμα του κ. Grill0.

Ακόμη και η κραυγαλέα επιδότηση της Alitalia από την Ιταλική Κυβέρνηση, ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ, που έγινε αγνοώντας κάθε Ευρωπαϊκό κανονισμό, πέρασε από την ΕΕ ασχολίαστη.

Το ερώτημα είναι γιατί όλα αυτά. Βρέθηκε κάποια κρυφή μαγική συνταγή με την οποία θα λυθεί το Ιταλικό πρόβλημα;

Ο κ. Moscovici από τις Βρυξέλλες μας προετοίμασε καλά για τις Ιταλικές εξελίξεις

«Η πολιτική αβεβαιότητα και η αργή προσαρμογή του Τραπεζικού τομέα αντιπροσωπεύουν πτωτικούς κινδύνους στις αναπτυξιακές προοπτικές της Ιταλίας»

Ο κ. Moscovici πρόσθεσε ότι η Ιταλική ανάπτυξη το 2017 και το 2018 αναμένεται να είναι αναιμική, περί το 1%, και ότι το Ιταλικό χρέος θα αυξηθεί το 2017.

Τελικά η Ιταλία είναι ο τελευταίος μαθητής της τάξης στα οικονομικά.

Αυτά όλα όμως δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τους Ιταλούς.

Η Ιταλία διέρχεται την βαθύτερη και μακρύτερη κρίση της Ιστορίας της. Οι Κυβερνήσεις της, για να συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται από την ΕΚΤ και για να σώσουν, το πέραν πάσης σωτηρίας, τραπεζικό της σύστημα, επιβάλλουν μια συνεχή λιτότητα που έχει κουράσει και φθείρει τον Ιταλικό Λαό.

Σημαντικότερο από αυτό είναι ότι η ευρύτερη διοικούσα ελίτ της Ιταλίας αντιλαμβάνεται όλο και περισσότερο ότι εντός του ευρώ δεν υπάρχει σωτηρία.

Η Ιταλία έχει πρωτογενές πλεόνασμα εάν δεν ληφθούν υπ’ όψιν οι Τόκοι των δανείων που πρέπει να πληρώσει. Η Ιταλία επί πλέον έχει εμπορικό πλεόνασμα εισαγωγών – εξαγωγών που σημαίνει ότι κάτω από οποιοδήποτε νόμισμα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της.

Το έλλειμμα της Ιταλίας ουσιαστικά είναι η νέα χρέωση της για να πληρώσει τους τόκους των περασμένων χρεών.

Όπως προκύπτει από το κατωτέρω γράφημα, το πρωτογενές πλεόνασμα της Ιταλίας συγκρίνεται με αυτό της Γερμανίας και του Λουξεμβούργου.



Source: Italian Ministry of Economy and Finance based on AMECO-European Commission data

Παρ’ όλα αυτά δεν αρκεί για να καλύψει τις υποχρεώσεις τόκων όπως περιγράφτηκε πιο πάνω.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα. Γιατί η Ιταλία παραμένει στην ευρωζώνη αφού όλες οι αναλύσεις καταλήγουν ότι θα ήταν καλύτερα εκτός αυτής;

Ο πρώτος λόγος είναι ότι ένα τέτοιο εγχείρημα θα έχει την συνθετότητα και τις οδύνες ενός Brexit.

Για να δημιουργηθεί το ευρώ χρειάστηκαν οκτώ χρόνια προετοιμασίας. Ο γράφων ήταν παρών στο Maastricht όταν, ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας, Miteran ζήτησε από τον Καγκελάριο Κολ κοινό νόμισμα, επιθυμώντας ταχύτερη ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι φοβόταν την νέα Γερμανία, που είχε μόλις προκύψει από την συνένωση των δυο Γερμανιών.

Η κυκλοφορία του κοινού νομίσματος χρειάστηκε άλλα τρία χρόνια προετοιμασίας.

Τόσα χρόνια περίπου θα χρειαστούν για συμπεφωνημένη εκ των προτέρων έξοδο της Ιταλίας.

Η ασύντακτη έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ θα σημάνει και την χρεωκοπία της, αφού αμέσως θα κοπεί ο ομφάλιος λώρος με την ΕΚΤ, που την κρατά στην ζωή .

Το συμπέρασμα είναι ότι η Ιταλία, αν μείνει στο ευρώ θα έχει αργό αλλά βέβαιο οικονομικό θάνατο και αν φύγει θα χρεωκοπήσει.

Αυτό που είναι βέβαιο ότι θα καταρρεύσει και μάλιστα σύντομα, είναι ολόκληρο το Ιταλικό Τραπεζικό Σύστημα .

Ας πάει λοιπόν όλη η Ευρώπη διακοπές, ας γίνουν αδιατάρακτα οι Γερμανικές Εκλογές, ενδεχομένως και οι Ιταλικές και τον Οκτώβριο μας περιμένουν οι επώδυνες αποφάσεις .

Μέχρι τότε καλά μπάνια. kassandros