Υπαρκτή η Ελληνική φυλετική υπεροχή !!!

Δώδεκα (12) Έλληνες Καθηγητές διαπρέπουν στο ΜΙΤ, το μεγαλύτερο Πολυτεχνείο του Κόσμου – Εκεί όπου η Αριστεία επιβραβεύεται και επαινείται η επιτυχία – Την ώρα που η Ελλάδα εξακολουθεί να διώχνει τα παιδιά της

Τριαντάφυλλος Ακύλας, Μπαρμπαστάθης Γεώργιος, Χρυσοστομίδης Χρυσόστομος, Χατζή Κωνσταντίνου Νικόλαος, Μακρής Νικόλαος, Πατέρας Αντώνιος, Πατρικαλάκης Νικόλαος, Σαψής Θεμιστοκλής, Σκλαβούνος Παύλος, Τουντρέας Νέιλ, Τριαντάφυλλου Μιχάλης, Γιάννας Ιωάννης.

Δεν θα μπορούσαν να είναι ποδοσφαιριστές, ηθοποιοί, τραγουδιστές, είτε λαϊκιστές πολιτικοί.

Ως εκ τούτου, θα ήσαν ευρέως γνωστοί στο κοινό. Είναι άπλα εν ενεργεία Καθηγητές του σημαντικωτέρου Πολυτεχνείου του πλανήτη, του λεγομένου ΜΙΤ, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας τής Μασσαχουσέττης, στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σε σύνολο 117 Καθηγητών τής Σχολής των Μηχανολόγων Μηχανικών του ΜΙΤ, οι δώδεκα αυτοί εξαιρετικοί συμπολίτες μας αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 10% των διδασκόντων.

Στο πλέον διακεκριμένο Πολυτεχνείο στον κόσμο, και ειδικώτερα σε μια σχολή με την πλέον υψηλή ζήτηση!

Η χώρα μας αντιπροσωπεύει μόνον το 0,14% του παγκοσμίου πληθυσμού και παράγει το 0,48% του παγκοσμίου Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος.

Πώς είναι δυνατόν λοιπόν μια χώρα του ενός δεκαδικού ψηφίου, μια χώρα που δεν υπάρχει στον χάρτη της παγκοσμιοποιήσεως, μια χώρα που είναι βυθισμένη στην ύφεση, μια χώρα χωρίς ουσιαστική βιομηχανική παραγωγή, μια χώρα προστάτης των συνδικαλιστών και των συντεχνιών, μια χώρα που σκοτώνει τα παιδιά της, να κατέχει ταυτοχρόνως την ελίτ στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα;

Και μάλιστα, την ελίτ της πανεπιστημιακής κοινότητος σε τεχνολογικούς τομείς, στους οποίους η χώρα μας μακράν υπολείπεται από τον μέσο όρο των ανεπτυγμένων οικονομιών;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι απλοϊκή. Όταν η πολιτική εξουσία παρουσιάζει τόσο μεγάλο έλλειμμα παιδείας και στρατηγικής, η δικαστική εξουσία διασύρεται καθημερινώς, ο «Τύπος» εκτελεί συμβόλαια θανάτου σε ό,τι παραγωγικό κινείται, το συνδικαλιστικό κίνημα έχει εξελιχθεί σε συμμορία παιδοκτόνων άεργων, η τριτοβάθμια εκπαίδευση σε βωμό αναξιοκρατίας, τότε προφανώς η απάντηση δεν μπορεί να είναι απλοϊκή.

Οι επιτυχημένοι αυτοί άνθρωποι δεν μπόρεσαν να ανθίσουν στην χώρα μας, γιατί το όξινο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό «περιβάλλον» που επικρατεί καταστρέφει κάθε ελπίδα στην γέννηση της, διαβρώνει κάθε νέο όραμα στο ξεκίνημα του, αποσυνθέτει κάθε λογική συνεπαγωγή και απαξιώνει κάθε προσπάθεια διακρίσεως.

Το «περιβάλλον» αυτό χαρακτηρίζεται από κακή ποιότητα δημοκρατίας, πού έχει οδηγήσει σε κακούς νόμους, αργή απονομή της δικαιοσύνης, νομιμοποίηση του λαϊκισμού, ασυλία των συνδικαλιστών και της πολιτικής τάξεως έναντι των ευθυνών τους, νομιμοποίηση τής αναξιοκρατίας, εγκληματική δημοσιογραφία, κρατικοποίηση της τέχνης και των επιστημών.

Στην περίπτωση μας, το «περιβάλλον» φαίνεται να είναι το κυρίαρχο πρόβλημα.

Η έξοδος αυτών των ανθρώπων εκτός Ελλάδος, σε ένα «περιβάλλον» διαφορετικό, με κανόνες, αρχές και αξιοκρατία, αποδείχθηκε απολύτως επιτυχημένη και δικαιολόγησε την επιλογή τους.

Ένα «περιβάλλον» όπου η ελεύθερη διακίνηση και αξιοποίηση ιδεών, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και πληροφοριών είναι κανόνας, και η «ατομική αξία» αποτελεί το βασικό πλεονέκτημα των φυσικών προσώπων να επιτύχουν.

Όπου η αριστεία επιβραβεύεται, ό ανταγωνισμός είναι εργαλείο βελτιώσεως, και η κοινωνία προτυποποιεί την επιτυχία.

Αναμφισβητήτως λοιπόν το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό «περιβάλλον» είναι καθοριστικό στοιχείο προόδου και αναδείξεως των δυνατοτήτων ενός λαού και των πεφωτισμένων ανθρώπων του.

Στα σύγχρονα παραγωγικά «περιβάλλοντα» όμως έχει μεταναστεύσει πληθώρα λαών, και, συγκεκριμένως, οι ΗΠΑ θεωρούνται ή παραδοσιακή κοιτίδα συγκλίσεως πολιτισμών και εθνοτήτων από όλον τον κόσμο.

Οι διακρίσεις των Ελλήνων όμως υπερβαίνουν κάθε στατιστική ανάλυση, κάθε επιστημονική προβολή του μέσου όρου των πιθανοτήτων, και δεν δικαιολογείται από μια χώρα του ενός δεκαδικού ψηφίου, έως και 75 φορές μεγαλύτερος αντίκτυπος για κάθε θεωρητική ποσοτική μονάδα αναφοράς.

Η «φυλετική υπεροχή» του λεγομένου ελληνικού γενετικού υλικού μπορεί να αποτελέσει υπόθεση εργασίας.

Μελέτιος Τζαφέρης

Μηχανολόγος-Μηχανικός

πρ. ΓΓ Υπουργείου Βιομηχανίας