Η αξιοπρέπεια δεν έφτανε για όλους

Μέλη της gay κοινότητας στα θεωρεία της Βουλής στις 22 Δεκεμβρίου 2015, όταν ψηφίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης

Nick Paleologos / SOOC

Οι 145, για να ψηφιστούν τα νομοσχέδια, σιώπησαν όταν κάποιοι σκοτεινοί παπάδες έχυσαν τη χριστιανική χολή τους εναντίον της gay κοινότητας. Και για τον ίδιο λόγο ήσαν υποχρεωμένοι να ανέχονται τον σταυροφόρο της ανδροπρέπειας κυβερνητικό βουλευτή, να στοχοποιεί ωμά τους gay παιδαγωγούς.

Ανδρέας Πετρουλάκης

Tην άνοιξη του ’15 η ελληνική κυβέρνηση υλοποίησε το πιο φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα στην ιστορία της χώρας. Διέθεσε 60-80 δισ. ευρώ για να εξοπλίσει τον ελληνικό λαό με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, αγαθά που του είχαν στερήσει επί πέντε χρόνια οι προκάτοχοί της. Τα λεφτά ήταν πολλά αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε τις θυσίες που απαιτούνταν όταν μιλάμε για τα ύψιστα αγαθά ενός λαού. Ειδικά μάλιστα αν σκεφτεί κανείς ότι υπήρχε πολύ ευνοϊκό κλίμα στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον να εξαχθούν μαζικά και να διατεθούν σε πολλούς άλλους λαούς της Γης, οπότε μιλούσαμε και για εξαγώγιμα προιόντα που δημιουργούσαν τεράστιες θετικές προοπτικές για τη χώρα μας.

Δυστυχώς το υστέρημα του λαού, αυτά τα δισ. που μπορούσαμε με τις φτωχές μας δυνάμεις να διαθέσουμε, δεν έφτανε να αγοραστεί αξιοπρέπεια για όλους. Κάποιοι έπρεπε να θυσιαστούν και να την στερηθούν. Μετά από πολλή σκέψη και άοκνες προσπάθειες βρέθηκαν τελικά οι πρώτοι ηρωικοί εθελοντές, εκείνοι που θα εκχωρούσαν το δικό τους δικαίωμα στην αξιοπρέπεια προκειμένου να το απολαύσει επιτέλους ο υπόλοιπος λαός. Και όπως ήταν το πιο φυσικό, oι πρώτοι που δέχτηκαν να γίνουν οι Ιφιγένειες για να πνεύσει ο άνεμος της νέας εποχής ήταν οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.


Από εκείνη τη στιγμή το πήραν απόφαση ότι η ιστορική μοίρα τους ήταν να παραμερίσουν αγόγγυστα την αξιοπρέπειά τους προκειμένου να την απολαμβάνουμε όλοι οι άλλοι. Δέχτηκαν να συνυπάρχουν στα ίδια έδρανα και στην ίδια κυβέρνηση με ανθρώπους που είχαν πολεμήσει με ιερό πάθος τις αρχές που γαλούχησαν τους ίδιους για δεκαετίες, δέχτηκαν να συνεργάζονται με πολιτικούς που μέχρι χτες οι απόψεις τους πρόσβαλαν τον πυρήνα της δικής τους πολιτικής σκευής, δέχτηκαν να συναγελάζονται και να αγκαλιάζονται δημοσίως με βουλευτές που διακήρυσσαν (και δεν σταμάτησαν ούτε τώρα να διακηρύσσουν) εθνολαϊκιστικές, μηδενιστικές, ρατσιστικές, σεξιστικές, θρησκοληπτικές, ξενοφοβικές απόψεις που παλιά θα είχαν πρώτο στόχο το δικό τους αριστερό αξιακό φορτίο.


Στο τέλος φαίνεται ότι η Πολιτεία δεν επιτελεί απλώς (και με καθυστέρηση) τη θεσμική της υποχρέωσή να κατοχυρώνει τα ισότιμα δικαιώματα της μειονότητας, αλλά ότι τους κάνουν χάρη. Και οι αριστεροί βουλευτές το καταπίνουν όλο αυτό αμάσητο για να μην κινδυνέψει η αξιοπρέπεια του λαού

Όταν θέλουν να προωθήσουν πολιτικές αυτονόητες για ένα αριστερό κόμμα πάλι βάζουν την αξιοπρέπειά τους στο συρτάρι γιατί τότε αναγκάζονται να συνεργαστούν με τους καινούργιους μισητούς εχθρούς τους, τους «μενουμευερώπη». Βλέπεις οι κυβερνητικοί σύμμαχοι δεν ψηφίζουν ποτέ σύμφωνα συμβίωσης (έστω πετσοκομμένα), αντιρατσιστικούς νόμους, ελληνοποιήσεις
μεταναστών που γεννιούνται στη χώρα μας, δημιουργία μουσουλμανικού τεμένους, και όλες αυτές τις στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις που επί χρόνια αντιμάχονταν με λύσσα πολιτικοί σαν τους σημερινούς τους συμμάχους. Έτσι κατεβάζουν τα μούτρα τους και ζητούν στήριξη από τους γερμανοτσολιάδες. Ηρωικοί και βουβοί υπομένουν για το καλό του λαού το αμφίδρομο ξόδεμα της αξιοπρέπειάς τους, προστρέχοντας πότε στους παλιούς και πότε στους νέους εχθρούς για να ψηφίσουν τα νομοσχέδια.

Για αυτό παραλίγο να κάνουν υπουργό κάποιον που είχε κάνει χυδαία ομοβοφική επίθεση στον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου. Για αυτό δεν υπερψήφισαν την άρση της ασυλίας του ίδιου άντρακλα όταν του έκαναν μήνυση ομοφυλοφυλικές οργανώσεις για εμετικές επιθέσεις εναντίον τους.


Για αυτό σιώπησαν όταν κάποιοι σκοτεινοί παπάδες έχυσαν τη χριστιανική χολή τους εναντίον της gay κοινότητας – ο συγκυβερνήτης τούς έχει προειδοποιήσει ότι από τους παπάδες εξαρτάται η βιωσιμότητα της κυβέρνησης της αξιοπρέπειας. Για τον ίδιο λόγο ήσαν υποχρεωμένοι να ανέχονται τον άλλον σταυροφόρο της ανδροπρέπειας κυβερνητικό βουλευτή, να στοχοποιεί ωμά τους
gay παιδαγωγούς απλώς για να θυμίσει την ύπαρξή του στους συντηρητικούς ψηφοφόρους του. Κάθε υποχρεωτική για ένα ευρωπαϊκό κράτος εναρμόνιση της νομοθεσίας υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων είναι σχεδόν κανόνας ότι θα συνοδεύεται από ποταμό προσβολών και ταπεινώσεων εναντίον της ομοφυλοφιλικής κοινότητας από κάποιους στο κυβερνητικό στρατόπεδο και την Εκκλησία. Έτσι στο τέλος φαίνεται ότι η Πολιτεία δεν επιτελεί απλώς (και με καθυστέρηση) τη θεσμική της υποχρέωσή να κατοχυρώνει τα ισότιμα δικαιώματα της μειονότητας, αλλά ότι τους κάνουν χάρη. Και οι αριστεροί βουλευτές το καταπίνουν όλο αυτό αμάσητο για να μην κινδυνέψει η αξιοπρέπεια του λαού.

Όχι όμως όλου του λαού, όπως καταλαβαίνετε. Οι 145 έδωσαν το καλό παράδειγμα της παραίτησης από την αξιοπρέπεια αλλά πάλι τα λεφτά δεν έφταναν να αγοράσουμε για όλους. Έπρεπε να θυσιαστούν και οι ομοφυλόφιλοι υπέρ του υπόλοιπου λαού. Για αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Οι gay της χώρας μας ας μην περιμένουν το μερίδιο αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας που τους αναλογεί από τις κυβερνητικές παροχές. Ό,τι καταφέρνουν μόνοι τους.