Ιερομόναχος Στυλιανός Τζινευράκης (Ιεροκήρυκας- Υπ. Διδάκτωρ Θεολογίας)
Στις 12 Δεκεμβρίου η αγία ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά κάθε χρόνο τη μνήμη του αγίου Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος της Κύπρου του Θαυματουργού.
Ο Σπυρίδων είχε ζήσει τη νεότητα του ως ένα ταπεινός βοσκός.
Μετά τη χηρεία του έγινε μοναχός. Δεν είχε μεγάλη μόρφωση, αλλά όμως μελετούσε την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας, ζούσε με γνησιότητα την εκκλησιαστική ζωή, και προέκοπτε στην αρετή.
Για αυτόν το λόγο οι Συνοδικοί Αρχιερείς της Κύπρου τον κατέστησαν Επίσκοπο στην μικρή Επαρχία της Τριμυθούντος.
Στη Σύνοδο της Νικαίας το 325μ.Χ. ,ως γνωστόν, ο Άγιος Σπυρίδων υπερασπίστηκε την αλήθεια της πίστεως, όχι όμως με θεωρητικές γνώσεις , αλλά με τη βαθιά πίστη του, η οποία τον αξίωσε να θαυματουργήσει, προκειμένου να αποδείξει με το δικό του τρόπο την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εκεί διαδραματίστηκε και ένα θαυμαστό περιστατικό που διηγείται ο Συναξαριστής και το παραθέτω στην αγάπη σας:
Στη Σύνοδο, και αφού η συζήτηση είχε φτάσει σε αδιέξοδο, καθώς οι αιρετικοί ήταν αμετανόητοι ο ταπεινός Επίσκοπος Τριμυθούντος ζήτησε το λόγο.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος που προέδρευε του έδωσε το λόγο, αν και οι υπόλοιποι Πατέρες δεν περίμεναν πολλά πράγματα, γιατί ο Σπυρίδων δεν είχε ακαδημαϊκή μόρφωση.
Λέγει ,λοιπόν, ο Άγιος Σπυρίδων ενώπιον όλων:
«Ο Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι Ομοούσιος με τον Πατέρα, Σύνθρονος, Ομότιμος και Ομόδοξος.
Ένας είναι ο Θεός· Τρία Πρόσωπα όμως, τρεις Υποστάσεις, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα.
Τα τρία αυτά Πρόσωπα, ο ένας Θεός, η μία Ουσία, είναι για τον νου του ανθρώπου κάτι το άρρητο και ακατάληπτο.
Πώς είναι τρεις αυτοτελείς Οντότητες και συνάμα Μία αδιαχώριστη Ενότης, Τριάς και Μονάς συγχρόνως.
Όπως όμως είναι αδύνατο να βάλει κανείς όλα τα νερά της θάλασσας σ’ ένα ποτήρι, έτσι είναι αδύνατο και το πεπερασμένο μυαλό του ανθρώπου να χωρέσει και να κατανοήσει το άπειρο Μυστήριος της Τριαδικής Θεότητος.
Για να δώσω όμως μια εξήγηση των λόγων μου, ας με συγχωρήσει ο Πανάγαθος, που θα χρησιμοποιήσω αυτό το χειροπιαστό παράδειγμα. Τότε ο Άγιος έβαλε το αριστερό χέρι στα θυλάκια του ιματίου του κι έβγαλε ένα κεραμίδι.
Και δείχνοντας το ενώπιον όλων, έκαμε με το δεξί του το σημείο του σταυρού πάνω στο κεραμίδι και είπε:
– «Εις το όνομα του Πατρός». Και έσφιξε το κεραμίδι.
Οι πατέρες, που παρακολουθούν τη σκηνή, συγκλονίζονται κυριολεκτικά.
Γιατί με τις λέξεις του Αγίου, η φωτιά, με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι, ανέβηκε πάνω.
– «Και του Υιού», πρόσθεσε.
Τότε το νερό, με το οποίο ζυμώθηκε το ξερό κεραμίδι, έτρεξε κάτω.
– «Και του Αγίου Πνεύματος». Συμπλήρωσε ο πρακτικός και θεοφώτιστος διδάσκαλος.
Και το χώμα έμεινε στο χέρι του.
– Αδελφοί και πατέρες μου, συνέχισε ο θαυματουργός· όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα αντικείμενο, αλλά είναι τρισύνθετο -φωτιά, νερό, χώμα- έτσι και ο Άγιος Θεός.
Αν και δεν πρέπει να παρομοιάζουμε την Άκτιστο και Υπερούσια αυτή Φύση με κτιστό και φθαρτό δημιούργημα, εν τούτοις, για να κάνουμε τα ακατάληπτα καταληπτά, -ας μας συγχωρήσει το άπειρο έλεος Του- λέμε και τονίζουμε:
– Ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση. Αλλά κατά τα πρόσωπα ή τις υποστάσεις είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα».
Τα λόγια του Αγίου κατέπληξαν τους παριστάμενους. Η αίθουσα αντήχησε από δοξολογίες προς τον Θεό και επευφημίες των Πατέρων. «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών! Σύ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος». (Ψαλμ. ος’,
14-15).
Ψάλλουν και δοξολογούν τον Κύριο οι ορθόδοξοι. Αποστομώνεται και μένει άναυδος ο αιρετικός Άρειος και υποχωρεί.
Η Σύνοδος απέρριψε πανηγυρικά και καταδίκασε τις κακοδοξίες του. Η ΑΛΗΘΕΙΑ για μια ακόμη φορά θριάμβευσε!…
Αγαπητοί Χριστιανοί, ας παίρνουμε παράδειγμα και εμείς από τον Άγιο Σπυρίδωνα στη βαθιά πίστη και την αρετή.
Οφείλουμε πάντοτε να ξέρουμε ότι η αλλοίωση της πίστεως σημαίνει και καταστροφή δική μας, κοινωνική, οικογενειακή, και κυρίως απώλεια της ψυχής μας.
Ενώ η θερμή πίστη και η προσήλωση στην Εκκλησία μας θα μας εξασφαλίσει «εν τω νυν και εν τω μέλλοντι αιώνι».
Αμήν.
Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»
ΑΓΙΟΙ IΣIΔΩPOI
Μηνιαίο Περιοδικό του Ιερού Ναού Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού
Έτος IΔ΄ – Τεύχος 164 -Δεκέμβριος 2015
Εικόνες από: tihvinskiy.ru
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis