Οι σημερινοί κυβερνήτες μας δεν αντιλαμβάνονται ότι επιβάλλουν φόρους στους μη έχοντες – Και γι’ αυτό δεν μπορούν να τους εισπράξουν – Από την φορολογική πολιτική, λείπει το μέτρο και η λογικήΜία από τις πλέον μακάβριες φυσιογνωμίες της αρχαίας ελληνικής Μυθολογίας είναι ο Χάρων (επί το λαϊκώτερον Χάρος).
Ο Χάρων τελούσε χρέη πορθμέως των νεκρών. Τους μετέφερε με την βάρκα του δια του πόταμου Αχέροντος στον Άδη.
Και εισέπραττε ως ναύλα έναν οβολό, ο οποίος ήταν συνήθως τοποθετημένος κάτω από την γλώσσα του νεκρού.
Αν ο Χάρων δεν έβρισκε τον οβολό στην θέση του, άφηνε τον νεκρό να περιπλανάται επί χρόνια στις όχθες του Αχέροντα.
Ο μόνος νεκρός που φέρεται ότι πέρασε στον Άδη χωρίς να καταβάλει τα ναύλα στον Χάροντα, ήταν ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος.
Όπως αναφέρει ο Λουκιανός στους «Νεκρικούς Διάλογους», όταν ο Χάρων εζήτησε από τον νεκρό Μένιππο τον οβολό, έλαβε την απάντηση: Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος!
Αυτό που τόσο άπλα περιγράφεται από τον Λουκιανό και αποδίδεται στον Μένιππο, ότι δηλαδή δεν μπορείς να λάβεις χρήματα από έναν νεκρό που δεν τα έχει, δεν φαίνεται να γίνεται αντιληπτό από τους σημερινούς κυβερνήτες μας. Επιβάλλουν φόρους στους μη έχοντες. Και επομένως δεν μπορούν να τους εισπράξουν.
Έτσι, μέσα στο πρώτο τετράμηνο του έτους δεν εισπράχθηκαν περί τα 4 δις βεβαιωμένων φόρων, ενώ το σύνολο των ληξιπροθέσμων οφειλών προς το δημόσιο έχει ξεπεράσει τα 85 δις ευρώ.
Αυτό που ελλείπει από την φορολογική πολιτική είναι το μέτρο και η λογική.
Διότι για να φορολογηθεί κάτι, πρέπει να υπάρχει ανάλογο αντικείμενο. Το να ζητηθεί από κάποιον να καταβάλει το 10%, το 20% ή και το 30% του εισοδήματος του, δεν είναι παράλογο.
Υπό κάποιες προϋποθέσεις, θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό ακόμη και το 40%. Όμως για να συμβεί αυτό, πρέπει να υπάρχει ανάλογο εισόδημα, ώστε να απομένει στον φορολογούμενο ένα ικανό ποσό, ως προϊόν του κόπου και της εργασίας του.
Σήμερα οι Έλληνες φορολογούμενοι καλούνται να πληρώνουν ποσά πολύ υψηλότερα των πραγματικών τους δυνατοτήτων.
Οι φορολογικοί συντελεστές είναι δυσανάλογος υψηλοί σε σχέση με το εισόδημα στο οποίο επιβάλλονται.
Για ετήσιο εισόδημα άνω των 30.000 ευρώ ισχύει συντελεστής 37% και για εισόδημα άνω των 40.000 ευρώ συντελεστής 45%.
Επί πλέον, οι φορολογούμενοι καταβάλλουν προκαταβολή φόρου και έκτακτη εισφορά, δηλαδή η τελική επιβάρυνσης υπερβαίνει το 50% του εισοδήματος.
Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα με την φορολογία ακινήτων. Διότι στην φορολογία εισοδήματος, τουλάχιστον υπάρχει το εισόδημα. Ενώ ο ΕΝΦΙΑ επιβάλλεται ανεξαρτήτως του αν ο φορολογούμενος έχει ή δεν έχει τα χρήματα για να καταβάλει τον φόρο.
Αυτό που έχει είναι το ακίνητο, το οποίο όμως από μόνο του δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει τον φόρο.
Πολλώ μάλλον όταν ο φόρος προσδιορίζεται βάσει πλασματικών αντικειμενικών αξιών, που δεν έχουν σχέση με την πραγματική αξία.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι όλο και περισσότεροι φορολογούμενοι αναφωνούν, όπως ο Μένιππος, «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”.
Άραγε οι κυβερνώντες δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι παίζουν τον ρόλο του Χάρου;
Ζ. http://elthraki.gr
