ΣΤΗΝΟΥΝ ΣΚΗΝΙΚΟ ΑΡΠΑΓΗΣ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ 02/03/2016

Γράφει ο Γεώργιος Θεοτόκης.

Το σύστημα διαθέτει εφεδρεία οικονομικών εκτελεστών. Είναι οι άνθρωποι που καλούνται να κάνουν τις βρώμικες δουλειές. Είτε αυτό λέγεται swap, είτε λέγεται PSI, είτε λέγεται παράγωγο, όλα έχουν στόχο τις οικονομίες μας και τα αποθεματικά των ταμείων που είναι εγκλωβισμένα στις τράπεζες.

Ενώ στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων συζητούσαν το σχέδιο νόμου του υπουργείου Οικονομικών «Συστήματα εγγύησης καταθέσεων (ενσωμάτωση Οδηγίας 2014/49/ΕΕ), Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων και άλλες διατάξεις» στο κτίριο της Εθνικής Ασφαλιστικής,

 

κάποιος ειδικός εκτελεστής έβγαινε από την ναφθαλίνη και αναλάμβανε ξανά δράση.

Τον Χριστόφορο Σαρδελή, που προορίζεται για τη θέση του προέδρου της Εθνικής Ασφαλιστικής, επιλογή που αναμένεται να συζητηθεί στο Δ.Σ. της ερχόμενης Πέμπτης, τον ξέρουμε καλά.

Είναι εκείνος που έκανε το swap του Σημίτη το 1999, όπου η Goldman Sachs, σε ένα και μόνο βράδυ από εκείνο το swap, κέρδισε 400.000.000 ευρώ, ντροπιάζοντας μια χώρα της Ευρώπης, της οποίας εκμεταλλεύθηκε την ανάγκη. Αυτός ο τύπος, δικαιολογήθηκε για το έγκλημα του λέγοντας στο Bloomberg ότι “η συμφωνία με την Goldman Sachs είναι μια πολύ σέξυ ιστορία μεταξύ δύο αμαρτωλών…” Το τελικό κόστος του περιβόητου swap της Goldman Sachs θα φθάσει τα 16 δισ. ευρώ για την Ελλάδα καθώς θα πληρώνουμε τόκους μέχρι το 2037.
Ο κ. Σαρδελής κατείχε τη θέση του Γενικού Διευθυντή στον ΟΔΔΗΧ την περίοδο 1999-2001, όταν το ελληνικό Δημόσιο αγόρασε από τη Goldman Sachs το παράγωγο με το οποίο συγκαλύφτηκε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, προκειμένου να ενταχθεί στην ΟΝΕ!!!

Στις μέρες μας, ο κ. Σαρδελής είναι διορισμένος από τον Οκτώβριο του 2010 ως μέλος στο Δ.Σ. της Εθνικής Ασφαλιστικής. Εμφανίζεται όμως ήδη από το 2011 ως μέλος της εθνικής συντονιστικής ομάδας του Κοινωνικού Συνδέσμου των Φλωρίδη και Στουρνάρα, ενώ παρουσιάζεται μαζί με άλλους ως «το “βαρύ” πυροβολικό του Ποταμιού για την Οικονομία» στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος του κ. Σταύρου Θεοδωράκη.

Τον βρίσκουμε και ανάμεσα στα ιδρυτικά/τακτικά μέλη του Κέντρου Ερευνών Προοδευτικής Πολιτικής, που ιδρύθηκε το 2006 με πρωτεργάτη τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών της κυβέρνησης Σημίτη, κ. Γιάννο Παπαντωνίου.

Αυτός ο άνθρωπος, εμπνευστής και στηλοβάτης της οικονομικής καταστροφής της χώρας με τον Σημίτη και τον Παπαντωνίου και τις λοιπές δημ(ι)οκρατικές δυνάμεις, ανέλαβε την Εθνική Ασφαλιστική, την μεγαλύτερη ασφαλιστική στην χώρα ενώ ήδη έχει ψηφιστεί το «Solvency II» που μιλάει για την φερεγγυότητα των ασφαλιστικών εταιρειών. 

Τι λέει δηλαδή το «Solvency II» χοντρικά; Πως μια εταιρεία, θα πρέπει να έχει αντίκρισμα στην ασφαλιστική της δέσμευση. Και σε περίπτωση που καταρρεύσει, θα πρέπει τα περιουσιακά της στοιχεία να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις. 

Αν καταρρεύσει δηλαδή η Εθνική Ασφαλιστική, τι θα γίνει; Θα αναλάβει η τράπεζα; Και αν αναλάβει η τράπεζα και χρειαστεί μετά οικονομική στήριξη; Με βάση την οδηγία για τις τράπεζες, αυτή η στήριξη θα βγει από τις καταθέσεις. Ποιες καταθέσεις; Ποιου; 

ΔΕΙΤΕ:

Το νομοσχέδιο, το οποίο ορίζει το ΤΕΚΕ (Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων) ως τον αποκλειστικό φορέα του ελληνικού συστήματος εγγύησης καταθέσεων (ΣΕΚ) αλλά και ως το αρμόδιο Ταμείο Εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων, προβλέπει πως το όριο προστασίας των 100.000 ευρώ ισχύει για το σύνολο των καταθέσεων κάθε καταθέτη στο ίδιο πιστωτικό ίδρυμα ανεξαρτήτως αριθμού καταθέσεων, νομίσματος και τόπου κατάθεσης εντός της ΕΕ. Καταθέσεις, οι οποίες προέρχονται αποδεδειγμένα από συγκεκριμένες δραστηριότητες, που εξυπηρετούν κοινωνικούς σκοπούς, τυγχάνουν εξαιρετικώς αυξημένης προστασίας έως του προσθέτου ορίου των 300.000 ευρώ για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Με το σχέδιο νόμου επαναβεβαιώνεται πως το όριο προστασίας καταθέσεων των 100.000 ευρώ ισχύει για το σύνολο των καταθέσεων, κάθε καταθέτη, στο ίδιο πιστωτικό ίδρυμα ανεξαρτήτως αριθμού καταθέσεων, νομίσματος και τόπου κατάθεσης εντός της ΕΕ.

Ειδικότερα, το ποσό των 100.000 ευρώ ορίζεται ως το ανώτατο όριο κάλυψης του συνόλου των καταθέσεων κάθε καταθέτη σε πιστωτικό ίδρυμα.

Ωστόσο σύμφωνα πάντα με το νομοσχέδιο, υπάρχουν καταθέτες που δεν είναι επιλέξιμοι για την προστασία τους, όπως για παράδειγμα συγκεκριμένες δημόσιες αρχές.

Αναλυτικότερα, οι διατάξεις του σχεδίου νόμου προβλέπουν την εξαίρεση από προστασία και εγγύηση του ΤΕΚΕ των εν λόγω κατηγοριών καταθέσεων:

– Οι καταθέσεις του ΤΕΚΕ.

– Οι καταθέσεις των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης και των ταμείων επαγγελματικής ασφάλισης.

– Οι καταθέσεις των δημοσίων αρχών.

– Οι καταθέσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων για ίδιο λογαριασμό.

– Τα ίδια κεφάλαια των πιστωτικών ιδρυμάτων.

– Οι καταθέσεις από συναλλαγές για τις οποίες έχει εκδοθεί τελεσίδικη ποινική καταδικαστική απόφαση για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.

– Οι καταθέσεις των χρηματοδοτικών ιδρυμάτων.

– Οι καταθέσεις των επιχειρήσεων επενδύσεων για ίδιο λογαριασμό.

– Οι καταθέσεις των οργανισμών συλλογικών επενδύσεων (αμοιβαία κεφάλαια).

– Οι καταθέσεις των ασφαλιστικών επιχειρήσεων.

– Οι καταθέσεις των οποίων η ταυτότητα κατόχου ή δικαιούχου δεν έχει επαληθευθεί.

Τραβηγμένο σενάριο; Ίδωμεν.

Οι επαναλαμβανόμενες πρακτικές τους παραπέμπουν έντονα στην μεγαλειώδη ληστεία του PSI, η κυβέρνηση της Αριστεράς που ξιφουλκούσε κάποτε κατά της «μεγάλης κλοπής της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων», έρχεται σήμερα να προσφέρει τα Ταμεία αυτά ως βορά στα νύχια των διεθνών τοκογλύφων…

«Ιδού λοιπόν ο κίβδηλος σοσιαλισμός σας, ιδού και ο ψευδεπίγραφος πατριωτισμός σας» όπως τους είπε κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου ο συναγωνιστής και φίλος Βαγγέλης Καρακώστας.

Δεδομένου με το στοιχείο που κατάθεσε κατά την συζήτηση, πως σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών και υπό όρους χρηματιστηριακούς, για να κατορθώσει το ΤΧΣ να ανακτήσει το 100% των 45-46 δισεκ. που έχει μέχρι σήμερα επενδύσει στις ελληνικές τράπεζες θα πρέπει η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών να φθάσει στα 225 δισεκατομμύρια η ανησυχία μας εδραιώνεται ακόμη περισσότερο!

Κι όλα τα ανωτέρω συνέβησαν για την διάσωση υποτίθεται των τραπεζών, τον έλεγχο των οποίων κατέχουν πλέον διεθνείς κερδοσκόποι.

Η Χρυσή Αυγή επισημαίνει ξανά και στον πιο έντονο τόνο πως τράπεζες, πολιτικά κόμματα και μέσα μαζικής ενημέρωσης συνιστούν το τρίγωνο της διαπλοκής, το οποίο διατηρεί μέσω Μνημονίων τα προκλητικά του προνόμια, εις βάρος πάντοτε του Ελληνικού Λαού.

Η ασυδοσία των τραπεζών συνεχίζεται στρεφόμενη κατά των Ελλήνων φορολογουμένων και ποτέ κατά των υπερχρεωμένων και φαληρισμένων κομμάτων και μέσων ενημέρωσης, η ατιμωρησία των τραπεζιτών νομοθετήθηκε από την κυβέρνηση της Αριστεράς με ένα και μοναδικό στόχο:

Τα κόμματα του αντισυνταγματικού τόξου και το μιντιακό κατεστημένο να εξακολουθούν να εξαπατούν το Λαό και με τη συνδρομή των τραπεζών να κατακλέβουν τους Έλληνες!

Υ.Γ. Όσοι ενδιαφέρεστε για την ιστορία..

Τα αμαρτωλά swaps

Οι συναλλαγές του ελληνικού Δημοσίου με την Goldman Sachs ξεκίνησαν το 2001 με ένα currency swap, που αφορούσε την ανταλλαγή ελληνικού χρέους αξίας 10 δισ. ευρώ (σε γεν), με χρέος σε ευρώ, ώστε να μην υπάρχει συναλλαγματικός κίνδυνος για την Ελλάδα.

Όμως, η μετατροπή από το ένα νόμισμα στο άλλο δεν έγινε με βάση τις τρέχουσες συναλλαγματικές ισοτιμίες αλλά με μια άλλη παλαιότερη ισοτιμία που επέτρεψε στην Ελλάδα να εμφανίσει το συνολικό δημόσιο χρέος της σε ευρώ μειωμένο κατά 2,8 δισ. ευρώ ή ποσοστό 2,2% του ΑΕΠ, καθώς το ευρώ υποχώρησε έναντι του γεν.

Το παράγωγο αυτό τιμολογήθηκε off-market με τρόπο που αποδείχθηκε εξαιρετικά επικερδής για την αμερικανική τράπεζα, η οποία έβαζε στα ταμεία της 300-500 εκατ. ευρώ ετησίως από την αποπληρωμή των δόσεων με αφετηρία το 2004. Δεν συνέβη το ίδιο και για τα ταμεία του ελληνικού Δημοσίου, καθώς το τελευταίο κατέληξε να πληρώνει στη Goldman Sachs επιτόκια τριπλάσια σε σχέση με τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων με τα οποία έβγαινε εκείνη την εποχή στις αγορές.

Το χρέος που είχε ανταλλάξει η Ελλάδα αφορούσε συναλλαγματικές επιβαρύνσεις, οι οποίες όλα τα προηγούμενα χρόνια μεταφέρονταν με swaps από τη μια χρονιά στην άλλη ώστε να μην αυξάνουν το χρέος. Το έμμεσο αυτό δάνειο της Goldman Sachs κατά 2,8 δισ. ευρώ προς το ελληνικό δημόσιο καλύφθηκε με τη χρήση ενός ακόμη swap που θα αποπληρωνόταν το 2019 και, άρα, δεν θα φαινόταν στο χρέος μέχρι την ωρίμανσή του και τη σχετική εγγραφή του στα έξοδα του προϋπολογισμού.

Όταν οι αμερικανικές αρχές άρχισαν να σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τη Goldman Sachs για το ρόλο της στην κατάρρευση της Enron, η τράπεζα αναζήτησε πρόθυμους αγοραστές στην Ελλάδα ώστε να ξεφορτωθεί το swap. Το 2005, η Εθνική Τράπεζα αγόρασε το δομημένο παράγωγο έναντι 5,5 δισ. ευρώ με μείωση της ετήσιας δόσης και επιμήκυνση έως το 2037. Το νέο swap αφορούσε την ανταλλαγή πληρωμών σε ευρώ μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου, το οποίο θα κατέβαλε κυμαινόμενο επιτόκιο εξάμηνο Euribor +6,6025% για κάθε εξάμηνο, εισπράττοντας από την Εθνική σταθερό ετήσιο επιτόκιο 4,5% επί των 5,5 δισ. ευρώ.

Το πακεταρισμένο χρέος κρυβόταν πλέον στα κιτάπια της Εθνικής Τράπεζας. Το 2008, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) άρχισε τους ελέγχους, αναζητώντας τοξικά παράγωγα στους ισολογισμούς των τραπεζών του ευρωσυστήματος. Στα τέλη του 2008, η Εθνική με σύμβουλο τη Goldman Sachs τιτλοποίησε το swap μέσο ενός οχήματος ειδικού σκοπού, της θυγατρικής Titlos Plc. Η ανταλλαγή των χρηματικών ροών θα γινόταν πλέον ανάμεσα στο Δημόσιο και την Titlos.

Το αμαρτωλό swap έφτασε μέχρι την ΕΚΤ, καθώς η Εθνική Τράπεζα χρησιμοποίησε τους νέους τίτλους ως εγγύηση για νέα δάνεια από την ΕΚΤ.

Η υπόθεση επανήλθε στην επικαιρότητα στα τέλη του 2010, καθώς η Eurostat ανακοίνωσε πως θα συμπεριλάβει τις συμφωνίες ανταλλαγής στην αναθεώρηση στοιχείων για το έλλειμμα και το χρέος. Όμως, αυτές εν συνεχεία δεν συμπεριελήφθησαν στο PSI, αν και τακτικές οφειλές της Ελλάδας προς ιδιώτη.

Πρόσφατα, ο αναπληρωτής Οικονομικών διαβίβασε έγγραφο του ΟΔΔΗΧ με το οποίο η Βουλή ενημερώθηκε ότι το Ελληνικό Δημόσιο έχει συνάψει συμφωνία ανταλλαγής υποχρεώσεων επιτοκίου (intcrest ratc swap agreement) συνολικού ονομαστικού ποσού 5,5 δισ. ευρώ με την Εθνική Τράπεζα, με τα εξής χαρακτηριστικά: «Ημερομηνία σύναψης: 31.12.2008. Ημερομηνία λήξης: 20.9.2037 Το Ελληνικό Δημόσιο εισπράττει σταθερό επιτόκιο 4,50 % ετησίως από τον αντισυμβαλλόμενο και πληρώνει 6μηνο Euribor + 6.6025%».

Για την ιστορία του swap, o Χριστόφορος Σαρδελής έχει αποδώσει το θόρυβο σε σκοπιμότητες (Ελευθεροτυπία, «Swap με μπλε και πράσινους κόκκους», 23-1-2011), καθώς ο ΟΔΔΗΧ είχε συνάψει εκατοντάδες άλλες παρόμοιες συμφωνίες ανταλλαγής χρέους, οι οποίες υπήρξαν επικερδής για το ελληνικό Δημόσιο : «Δεν αρνούμαι ότι αυτά στοιχίζουν, τότε όμως είχαμε ένα όραμα. Κάναμε μία επένδυση για την Ελλάδα και μας βγήκε σε εφιάλτη, με όλα αυτά. Αν είχαμε προβλέψει τις αλλαγές στο επιτοκιακό περιβάλλον, θα είχαμε δώσει άλλη δομή στο χρέος. Μετά το 2001 και την πτώση των δίδυμων πύργων έπεσαν τα επιτόκια και αυξήθηκε η λογιστική αξία του. Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτό σχεδιάστηκε για να βγάλει λεφτά η Goldman Sachs, αλλά αν φτάσουν να πουν ότι ξέραμε πως θα πέσουν και οι δίδυμοι πύργοι… Ας απολογηθούν και αυτοί που το διαπραγματεύτηκαν το 2005»

http://xryshaygh.blogspot.gr/