Ο Α. Τσίπρας νανουρίζει τον Λαό – Μόνο που τα προικιά είναι σάβανα για τα όνειρα των νέων – Έχουμε Κυβέρνηση πάσχουσα από πολιτική αβασία, παραλυτική και τρομώδη – Ο πονηρός Νταβούτογλου τσέπωσε τα λεφτά και εμείς μαζέψαμε στην χώρα μας, όλη την δυστυχία της Συρίας, του Αφγανιστάν κ.λπ.Δεν γνωρίζω αν ο όρος αβασία χρησιμοποιείται από τη σύγχρονη ιατρική.
Σε παλαιότερη εποχή ο όρος επισήμαινε την αδυναμία κανονικής βαδίσεως. Πιθανώς από κάποια ψυχική διαταραχή ο πάσχων από τη νόσο αυτή δεν μπορούσε να περπατήσει κανονικά, να βαδίσει ίσα και σωστά.
Μπορούσε, όμως, να περπατά χορoπηδητά, μπορούσε να κολυμπάει, ακόμη και να χορεύει υποφερτά.
Οι γιατροί είχαν διακρίνει 3 ή 4 μορφές αβασίας. Στέκομαι σε δύο που αποτελούν τα κύρια νοσήματα της παρούσας -και όχι μόνον-κυβερνήσεως: την παραλυτική και την τρομώδη.
Κατά την πρώτη, ο πάσχων σύρεται επί του εδάφους όπως τα νήπια, αδυνατώντας να υψωθεί και να βαδίσει σε ευθεία γραμμή. Κι αν, κατόπιν σκληρών ασκήσεων, κάτι πετυχαίνει, αυτό δεν είναι βάδισμα, αλλά τρέκλισμα.
Κατά τη δεύτερη περίπτωση, η βάδιση είναι όμοια με τρομώδη κίνηση. Καμμιά σταθερότητα σε κάθε προσπάθεια κινήσεως προς τα εμπρός.
Από το νόσημα αυτό, που σαν να είναι κληρονομικό, μεταβιβάζεται από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, πάσχει και η παρούσα, μόνο που ευφυώς μεταβαπτίζει το χοροποδητό της σε τεράστιο άλμα προς τα εμπρός, όπως, για παράδειγμα, το μέγα ζήτημα των καθαριστριών που οι πλείστες, όπως πληροφορούμαι, διορίστηκαν σε γραμματείες δικαστηρίων!
Αν ζούσε ο Δημ. Ψαθάς, θα προσέθετε καινούργιο ευθυμογράφημα στο βιβλίο του «Η Θέμις έχει κέφια»!
Το έχω γράψει συχνά εδώ και χρόνια πολλά ότι πολιτικά καβαλάμε λάθος άλογο.
Δεν έχω την απαίτηση από τους πολιτικούς μας να ανεβούν στη ράχη ενός Βουκεφάλα αλλ’ ούτε και σ’ ένα Ρονσινάντη που, υπό την παρακέντηση του Δον Κιχώτη, επιτέθηκε εναντίον ανεμόμυλων.
Με λύπη μου βλέπω ότι στον πολιτικό στίβο καβαλάμε ένα νωθρό βαρυκάπουλο άλογο που αντί -σαν τον Πήγασο- να μας πηγαίνει στα ύψη, μας κρατάει ακινητοποιημένους μέσα στ’ αχούρι, κάνοντας τρομώδεις κινήσεις στο ίδιο και στο ίδιο σημείο. Ίσως και κάποια βήματα προς τα πίσω.
Αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω το πως η ωραιότερη και ιστορικότερη χώρα της γης έγινε στο διάστημα μιας ζωής, της δικής μας ζωής, ένα απέραντο αχούρι. Κάθε φορά που ακούω καινούργιες εξαγγελίες πολιτικών νιώθω σαν να με τρυπούν στο πρόσωπο χίλιες βελόνες.
Ένας νέος δημοσιογράφος σε μια εκπομπή που έχει προς διορισμό τη μικρή του αδελφή -η μεγάλη διορίστηκε- επειδή ενοχλήθηκε από τις πικρές διαπιστώσεις μου για την παρούσα πολιτική κατάσταση, θέλησε να με στριμώξει με ένα ερώτημα που το νόμιζε σαν τόξευμα του Οδυσσέα, όταν σκότωνε, τους μνηστήρες!
Ιδού το: – «Και πότε Έλληνας πρωθυπουργός αντιμετώπισε με τέτοιο σθένος τους ξένους πολιτικούς;».
Του αποκρίθηκα λακωνικά: «Σε καυτές ερωτήσεις δεν υπάρχουν έξυπνες απαντήσεις». Είναι αλήθεια ότι κάποιοι ξένοι πολιτικοί είδαν στην αρχή τον πρωθυπουργό μας σαν αγριεμένο «κανίς». Γρήγορα, όμως, διαπίστωσαν ότι δεν ήταν… κανείς.
Ένας μέτριος άνθρωπος που για να εκφραστώ Παπαδιαμαντικά, «ετανύετο επί άκρων ονύχων για να φανή και αυτός γίγας».
Αλλά τον πολιτικό γίγαντα δεν τον κάνουν τα λόγια, τον κάνουν τα έργα. Και από άποψη έργων βρισκόμαστε σε πολύ χαμηλό βαρομετρικό.
Κινδυνεύουμε όχι απλώς να πέσουμε, αλλά να ξεπέσουμε.
Βέβαια, εδώ και καιρό ο κ. Τσίπρας έχει χαμηλώσει τους τόνους. Δεν χρησιμοποιεί τον ισχυρό δακτυλικό ρυθμό που έδινε στο λόγο ισχυρό παλμό.
Χρησιμοποιεί ένα είδος λογαοιδικού στίχου, κάτι μεταξύ δακτυλικού και τροχαϊκού που κάνει το λόγο του
να μοιάζει σαν κάτι ενδιάμεσο πεζού και ποιητικού λόγου;
Έτσι η φράση του γίνεται πιο νανουριστική: «Κοιμήσου και παράγγειλα στην Πόλη τα προικιά σου…».
Και είναι αβέβαιο, αν έχει παραγγείλει σάβανα για τα όνειρα των νέων, σάβανα και για το τελευταίο στόλισμα των γέρων.
Η κυβέρνηση κάνει εύκολη διαφήμιση ανθρωπισμού με την δήθεν περίθαλψη των προσφύγων. Όλη η «τσοκαρία» του Χόλλυγουντ πλάκωσε στη Λέσβο για να της απονείμει εύσημα. Και κάποιοι υπουργοί καμαρώνουν σαν το παροιμιακό σκεπάρνι των Ρομά.
Ο πονηρός Νταβούτογλου τσέπωσε τα λεφτά κι εμείς εισπράξαμε όλη τη δυστυχία όχι μόνο της Συρίας, του Πακιστάν και του Αφγανιστάν αλλά και όλων των χωρών του Μαγκρέμπ.
Η Μαφία έχει περιορίσει τη διείσδυση προς την Σικελία-Ιταλία. Ακόμη και οι Μαροκινοί-μέσω Τουρκίας- φθάνουν στην Ελλάδα και μένουν στην Ελλάδα, αφού οι Σκοπιανοί ύψωσαν τα συρμάτινα τείχη.
Τώρα μέσα στην Ελλάδα κινείται προς απροσδιόριστες κατευθύνσεις ένας πληθυσμιακός όγκος άνω του μισού εκατομμυρίου. Κάποιοι μου λένε: «Και βάλε…»!
Ο κ. Τσίπρας κάνει ό,τι μπορεί για να πλουτίσει τις γεωγραφικές γνώσεις του. Επισκέφθηκε δύο φορές τη Λέσβο και υποσχέθηκε ενώπιον των ξένων ότι θα πράξει πολλά.
Ένα μόνο ξεχνά: Ότι ψηφίστηκε να πράξει -όπως υποσχέθηκε- πολλά υπέρ των Ελλήνων,.
Και οι Έλληνες, που η εθνική τους υπερηφάνεια υψώθηκε ψηλότερα από το Έβερεστ, ψηφίζοντας τον, τώρα νιώθουν πως είναι οι πιο ξένοι στη χώρα τους.
Ακούω ανόητες δηλώσεις ότι μειώθηκε η ανεργία. Πιθανόν, αφού χιλιάδες Ελληνόπαιδες έγιναν πρόσφυγες στο εξωτερικό.
Εγκατέλειψαν μια πατρίδα που η πολιτική τους κάνει να προχωρούν με βηματισμό αβασίας.
Σαράντος Ι. Καργάκος
Ιστορικός, συγγραφέας
www.sarantoskargakos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis