Να μην χαθεί η… ευκαιρία

Η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να είναι έργο μιας μονοκομματικής Κυβέρνησης – Όλες οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να συνεργασθούν με υπευθυνότητα, για την επίτευξη αυτού του σκοπού.


Ο έξυπνος άνθρωπος μαθαίνει από τα λάθη του, ενώ ο ανόητος είναι αναγκασμένος να τα επαναλαμβάνει.
Ό,τι ισχύει για τα μεμονωμένα άτομα, ισχύει πολύ περισσότερο για τους λαούς και κυρίως για τις κυβερνήσεις τους.
Οι μεγάλες συμφορές που πλήττουν ένα λαό είναι συνήθως αποτέλεσμα λάθος επιλογών.
Η μεγαλύτερη συμφορά που έπληξε τον Ελληνισμό στη σύγχρονη ιστορία του υπήρξε η Μικρασιατική Καταστροφή.
Η άκαιρη απόφαση του Ελ. Βενιζέλου να διενεργήσει εκλογές μέσα στον πόλεμο, η λανθασμένη επιλογή των ψηφοφόρων στην τότε Ελλάδα και η λάθος απόφαση της νέας Κυβέρνησης να προχωρήσει ο Ελληνικός Στρατός στα ενδότερα της Μικράς Ασίας, έφεραν τη μεγάλη καταστροφή.
Το ίδιο, σειράν λαθών της πολιτικής ηγεσίας και του παλατιού έφεραν την Χούντα των Συνταγματαρχών, με κατάληξη τη στρατιωτική επέμβαση του τουρκικού στρατού στην Κύπρο.
Η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι επίσης το αποτέλεσμα σειράς λαθών, επί τρεις και πλέον δεκαετίες των πολιτικών ηγεσιών, της οικονομικής ελίτ και της αδιαφορίας ή του αριστερού προσανατολισμού της «πνευματικής ηγεσίας» του Τόπου.
Χωρίς να έχει την έκταση της εθνικής καταστροφής, η παρούσα κρίση έχει προκαλέσει πόνο και δυστυχία σε μεγάλα τμήματα του Ελληνικού Λαού και έχει ζημιώσει την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια της χώρας διεθνώς.
Ενώ όμως η αίσθηση της κρίσης στο πλατύ κοινό επικεντρώνεται κυρίως στην οικονομική της διάσταση (στη μείωση των διαθεσίμων εισοδημάτων, στην ανεργία και τη φτώχεια) δυστυχώς η άποψη αυτή της κρίσης δεν είναι η σημαντικότερη.
Κατά την επικρατούσα άποψη, η ελληνική κρίση είναι βαθύτερη κατά βάση.
Είναι πολιτισμική, κρίση αξιών και θεσμών και κυρίως κρίση παιδείας και προσωπικής καλλιέργειας της μεγάλης πλειονότητας του Ελληνικού Λαού.
Ο ισχυρισμός ότι «κάθε κρίση κρύβει και μια ευκαιρία», είναι αληθής.
Όμως στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό δεν είναι αυτονόητο.
Αν ληφθεί μάλιστα υπόψη ότι αυτός που καλείται να αξιοποιήσει την «ευκαιρία» είναι εκείνος που ευθύνεται για την κρίση, δηλαδή κυρίως το πολιτικό σύστημα, ισχύει πάντα ότι ένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί από τα μυαλά που το δημιούργησαν.
Και όπως βλέπουμε κάθε μέρα, οι πολιτικοί μας δεν αλλάζουν μυαλά στο βαθμό που χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί η κρίση.
Το επιχείρημα ότι δεν κυβέρνησε η Αριστερά και επομένως δεν ευθύνεται για την κρίση, δεν ευσταθεί.
Το ΠΑΣΟΚ, αμέσως από τα πρώτα χρόνια μετά το 1981 εφάρμοσε αμιγώς αριστερές και όχι σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές (κοινωνικοποιήσεις επιχειρήσεων, εργατική νομοθεσία, ελεγχόμενοι από το κόμμα συνεταιρισμοί και εταιρείες, κυριαρχία των συνδικάτων του δημόσιου τομέα, μετριοκρατία, λοιδορία της επιχειρηματικότητας και του κέρδους κ.λπ.).
Η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς μετά το 1981 επέβαλε τις επιδιώξεις της σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής.
Καταλυτικός υπήρξε ο ρόλος των συνδικαλιστικών συντεχνιών του δημόσιου τομέα.
Σε κρίσιμα ζητήματα οι κυβερνητικές αποφάσεις εξαναγκάστηκαν από τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και από τους εκάστοτε συνδικαλιστές.
Οι πολιτικές αυτές ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την παρούσα κρίση.
Επομένως, το επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, για το οποίο ζητά την ψήφο του Ελληνικού Λαού, δεν ισχύει.
Άλλωστε δεν υπάρχει παράδειγμα χώρας να βγήκε από βαθειά δομική κρίση και να οδηγήθηκε στο δρόμο της ανάπτυξης με αριστερές ή σοσιαλιστικές πολιτικές.
Αλλά ας δούμε ποιά μπορεί να είναι η «κρυμμένη ευκαιρία» στην παρούσα κρίση.
Ασφαλώς δεν υπάρχει κάποια μυστική φλέβα χρυσού που θα μας αποκαλυφθεί τώρα.
Ούτε οι αγορές πρόκειται να αρχίσουν και πάλι να μας δίνουν αφειδώς δανεικά και αγύριστα, για να καλοπερνούμε χωρίς να κοπιάζουμε.
Αλλά ούτε πρόκειται να έλθουν οι ξένοι επιχειρηματίες επενδυτές, όπως προσδοκά η Κυβέρνηση, για να δημιουργήσουν παραγωγικές επιχειρήσεις και πολλές νέες θέσεις απασχόλησης.
Η πολιτική αβεβαιότητα και οι λοιπές συνθήκες που επικρατούν στη Χώρα, διώχνουν και δεν προσελκύουν επενδυτές.
Ποιά μπορεί λοιπόν τότε να είναι η ευκαιρία;
Η μόνη ευκαιρία που υπάρχει είναι να συνειδητοποιήσει το πολιτικό σύστημα και να παραδεχθεί την ευθύνη του για τις επιλογές του που οδήγησαν τη Χώρα ως εδώ.
Με ειλικρίνεια και χωρίς μισόλογα, να παραδεχθεί τις λάθος επιλογές και με απλά και κατανοητά λόγια να το εξηγήσει στον Ελληνικό Λαό, παρουσιάζοντας συγχρόνως με σαφήνεια και απλότητα την κατάλληλη πολιτική εξόδου από την κρίση.
Χωρίς ωραιοποιήσεις και μεγαλοστομίες, για μη ολοκληρωμένα succes story.
Η πλειονότητα του λαού μας, αυτοί τέλος πάντων των οποίων η αντιληπτική ικανότητα δεν έχει θιγεί ανεπανόρθωτα από τον λαϊκισμό και την αριστερή προπαγάνδα θα αντιληφθεί ότι ούτε λεφτά υπάρχουν, ούτε εύκολες και μαγικές λύσεις.
Και προ παντός ότι δεν υπάρχει αριστερή λύση στο πρόβλημα της Χώρας.
Η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να είναι έργο μιας μονοκομματικής Κυβέρνησης.
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις του σταθερού ευρωπαϊκού προσανατολισμού (συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες) θα πρέπει να συνεργασθούν με σοβαρότητα για την επίτευξη του σκοπού αυτού.
Άμεσος στόχος πρέπει να είναι η ολοκλήρωση των ριζικών μεταρρυθμίσεων και η δημιουργία των οργανωτικών προϋποθέσεων που θα καταστήσουν τη Χώρα μια από τις πρώτες επιλογές πραγματοποίησης παραγωγικών επενδύσεων.
Ας μη χαθεί λοιπόν αυτή η ευκαιρία.
Γεώργιος Συκιανάκης