Ελλάδα 2014: από την κοινωνία του 25-(50)-25 σε μια κοινωνία του 75-25;

Με λίγους μήνες διαφορά μια Ευρωπαϊκή υπηρεσία, το Ευρωβαρόμετρο και μια Ελληνική, το Γραφείο προϋπολογισμού του κράτους, δημοσιεύουν συμβατά ευρήματα για την φτώχεια και την περιθωριοποίηση στον Ελληνικό πληθυσμό, τα οποία συνηγορούν στο γεγονός ότι η κοινωνία μας παγιώνεται σταθερά και βίαια ως μια κοινωνία του 25-(50)-25.

Υπάρχει λοιπόν ένα ποσοστό που φτάνει το 25% και καταγράφεται στις έρευνες ως «ασφαλές» και «ικανοποιημένο». Για παράδειγμα, στο τελευταίο ευρωβαρόμετρο «Άνοιξη 2014», περιελάμβανε τους ικανοποιημένους επαγγελματικά, αυτούς που αισθάνονται ότι δεν διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας και φυσικά αυτούς που πιστεύουν ότι η χώρα κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Είναι ευνόητο ότι στον σκληρό πυρήνα αυτού του 25% ανήκουν οι οικονομικές ελίτ, οι πολιτικοί κυβερνώντες, τα στελέχη κρατικοδίαιτων ΜΜΕ, υψηλόμισθοι κρατικού και ιδιωτικού τομέα, κρατικοί υπάλληλοι κλπ.

Το υπόλοιπο 75% της Ελληνικής κοινωνίας φαίνεται να διακρίνεται σε δύο τμήματα, τα οποία φωτίζονται με συμβατά στοιχεία, τόσο από το τελευταίο ευρωβαρόμετρο όσο και από την πρόσφατη έκθεση του Γραφείου προϋπολογισμού του κράτους.

Στην έκθεση αναφέρεται ότι το 23,1% του πληθυσμού ζει κάτω από το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας, που για το 2013 ήταν 432 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και 908 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια, ενώ ένα άλλο 35,1% του πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας. Δηλαδή, συνολικά, ένα ποσοστό 58,2% του ελληνικού πληθυσμού τελεί υπό το κράτος ή την απειλή της φτώχειας.

Αντίστοιχα, από την τελευταία έρευνα της κοινής γνώμης του ευρωβαρόμετρου προέκυψε ότι το 56% του πληθυσμού αισθάνεται ότι διατρέχει κίνδυνο φτώχειας, επιβεβαιώνοντας τα ευρήματα της έκθεσης του Γραφείου προϋπολογισμού, και προσθέτοντας ότι ένα επιπλέον19% δηλώνει αβεβαιότητα σχετικά με το αν μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση φτώχειας. Δηλαδή, συνολικά, ένα ποσοστό 75% του ελληνικού πληθυσμού βιώνει ή αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο της φτώχειας για τον εαυτό του.

Στην πραγματικότητα το ευρωβαρόμετρο «φωτογράφισε» αθροιστικά το υπόλοιπο 75% του ελληνικού πληθυσμού.

Αυτό το 75% κουβαλάει σήμερα μέσα του ένα ποσοστό περίπου 25% εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας και ένα ποσοστό 50%, δηλαδή τον μισό πληθυσμό της χώρας, ο οποίος στο μεγαλύτερο του μέρος, περίπου 35%, βρίσκεται ήδη σε κατάσταση σοβαρής ένδειας και βιώνει καθημερινά την απειλή της φτώχειας.

Επίσης, σε αυτό το 50%, ένα ποσοστό τουλάχιστον 15%, το οποίο περιέχεται στο εύρημα του19% του ευρωβαρόμετρου, παραδέχεται την αβεβαιότητα της οικονομικής του προοπτικής και μπορεί να βρίσκεται ήδη κοντά στο μεταίχμιο της εξαθλίωσης, εκφράζοντας ενδεχομένως την πλειονότητα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και των ελεύθερων επαγγελματιών. Η τελευταία εκτίμηση είναι σύμφωνη και με τα πρόσφατα στοιχεία για τις αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα και τις οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία των αυτοαπασχολουμένων.

Στην πραγματικότητα, αυτό το 50%, αναπαριστά τα απομεινάρια της μεσαίας τάξης ανάμεσα στα δύο οικονομικά άκρα, που είναι ούτως ή άλλως απαράδεκτα και ως ποσοστά και για το οικονομικό χάος που τα χωρίζει. Αυτό το 50% δεν συνιστά πλέον μεσαία τάξη, ούτε σαν οικονομική κατάσταση και προοπτική, ούτε σαν πολιτική παρουσία. Μήτε δείχνει να έχει την δυναμική και την ωριμότητα να πάρει πρωτοβουλίες για τα συμφέροντά της. Για αυτό και περιγράφεται σαν 50 σε παρένθεση.

Όσο η Ελληνική μεσαία τάξη ανέχεται την εξόντωσή της τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες ώστε αυτό το εύθραυστο 25-(50)-25 να οδεύσει προς μια κοινωνία του 75-25 ή με απλά λόγια προς μια ολιγαρχικού τύπου δημοκρατία, όπου θα κυριαρχεί η οικονομική ανισότητα και θα καταστέλλονται οι κοινωνικές αντιδράσεις.