Χάροντας - το μεγαλύτερο φεγγάρι του πλανήτη νάνο Πλούτωνα - μπορεί κάποτε να είχαν ένα ζεστό υπόγειο ωκεανό, υποδηλώνει μια ομάδα πλανητικών επιστημόνων με επικεφαλής τον Δρ Alyssa RhodenΑνακαλύφθηκε τον Ιούνιο του 1978 από Ηνωμένες Πολιτείες Ναυτικό Παρατηρητήριο αστρονόμος James Christy, Χάροντα είναι το μεγαλύτερο από τα πέντε φεγγάρια του Πλούτωνα.
Έχει διάμετρο περίπου 1.207 χιλιόμετρα, μόλις πάνω από το μισό του Πλούτωνα , και μια μάζα περίπου το ένα όγδοο αυτού του Πλούτωνα.
Σε αντίθεση με τον Πλούτωνα, το οποίο περιβάλλεται από ένα λεπτό περίβλημα από άζωτο, μεθάνιο και αερίων μονοξειδίου του άνθρακα, Charon φαίνεται να έχουν καμία ατμόσφαιρα.
Το 2007, οι παρατηρήσεις της μπαλώματα των ένυδρων αλάτων αμμωνίας και των κρυστάλλων του νερού στην επιφάνεια του Χάροντα υποδηλώνουν την παρουσία της κρυο-geysers.
New Horizons της NASA αποστολή έχει προγραμματιστεί να επισκεφθεί Χάροντα, τον Ιούλιο του 2015.
"Με τη σύγκριση των πραγματικών παρατηρήσεων Νέοι Ορίζοντες του Χάροντα με τις διάφορες προβλέψεις, μπορούμε να δούμε τι ταιριάζει καλύτερα και να ανακαλύψουν αν Χάροντα θα μπορούσε να είχε μια κάτω από την επιφάνεια των ωκεανών κατά το παρελθόν της, οδηγείται από την υψηλή εκκεντρότητα," είπε ο Δρ Rhoden, ο οποίος είναι ο πρώτος συγγραφέας από έγγραφο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Ίκαρος .
«Το μοντέλο μας προβλέπει διαφορετικά μοτίβα κάταγμα στην επιφάνεια του Χάροντα, ανάλογα με το πάχος της επιφάνειας του πάγου, τη δομή του φεγγαριού το εσωτερικό και το πόσο εύκολα παραμορφώνεται, και πώς εξελίχθηκε η τροχιά του."
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ένα παρελθόν υψηλή εκκεντρότητα θα μπορούσε να δημιουργούνται μεγάλες παλίρροιες, προκαλώντας τριβή και την επιφάνεια κατάγματα.
Χάρων είναι ασυνήθιστα τεράστια σε σύγκριση με τον πλανήτη του. Είναι πιστεύεται ότι έχουν σχηματιστεί πολύ πιο κοντά στον Πλούτωνα, μετά από μια γιγάντια σύγκρουση εκτινάσσονται υλικού από την επιφάνεια του πλανήτη. Το υλικό μπήκε σε τροχιά γύρω από τον Πλούτωνα και συγχωνεύτηκαν κάτω από τη βαρύτητά του για να σχηματίσουν Χάρων και αρκετά μικρότερα φεγγάρια.
Αρχικά, θα υπήρχαν ισχυρές παλίρροιες και στις δύο αντικείμενα, όπως η βαρύτητα μεταξύΠλούτωνα και τον Χάροντα προκάλεσε επιφάνειές τους να διογκώνεται προς το άλλο, δημιουργώντας τριβές στο εσωτερικό τους. Αυτή η τριβή θα έχουν επίσης προκαλέσει οι παλίρροιες να υστερούν ελαφρώς τροχιακές θέσεις τους.
Η καθυστέρηση θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν τροχοπέδη για τον Πλούτωνα, προκαλώντας την περιστροφή της να επιβραδύνει κατά τη μεταφορά ότι η περιστροφική ενέργεια στο Χάροντα, καθιστώντας επιταχύνει και να προχωρήσουμε πιο μακριά από τον Πλούτωνα.
"Ανάλογα με το πώς ακριβώς τροχιά του Χάροντα εξελιχθεί, ιδιαίτερα αν πέρασε από μια φάση υψηλής εκκεντρικότητα, μπορεί να υπήρξε αρκετή θερμότητα από την παλιρροιακή παραμόρφωση να διατηρήσει υγρό νερό κάτω από την επιφάνεια του Χάροντα για κάποιο χρονικό διάστημα," είπε ο Δρ Rhoden.
"Χρησιμοποιώντας πειστική εσωτερικά μοντέλα δομή που περιλαμβάνει έναν ωκεανό, βρήκαμε ότι δεν θα πάρει πολύ εκκεντρικότητα να δημιουργήσει κατάγματα επιφάνεια, όπως βλέπουμε στο Europa."sci-news.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis