ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ-ΚΑΤΑΡΑ, θέλει έναν don Benizelos και έναν Mordechai Frizi, να εκστρατεύουν κατά της Κριμαίας!

— Διάβαζα πρόσφατα και μάθαινα, για τη βούληση της τριαρχίας Σαμαρά – Βενιζέλου – Αβραμόπουλου των Αθηνών, όλων ειδικής εθνοτικής καταγωγής δυναστών της Ελλάδας του σήμερα, να στείλουν Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στην Ουκρανία (διάβαζε Ρώσικη Κριμαία), για να πολεμήσουν κατά των… Ρώσων!!!
— Ο «Γ.Δ.» μας θυμίζει, ότι πλην του σημερινού, προϋπήρξε και έτερος Μπενιζέλος (ειδικής και αυτός εθνοτικής καταγωγής), ο «Ελευθέριος» ο οποίος το 1919 έστειλε περίεργα ένοπλα εκστρατευτικά σώματα εναντίον των Ρώσων μπολσεβίκων. Είς δε εκ των ενόπλων, ήταν και ο «Έλληνας» Mordechai Frizi, όστις μόλις πάτησε το πόδι του στην Ουκρανία, συνελήφθη αμαχητί, αλλά έκλεισε τα μάτια του χεσμένος από φόβο και προσευχήθηκε στον μεγάλο ΑΔΩΝΑΪ, και ώ του θαύματος, σώθηκε από… ΕΒΡΑΙΟ αρχηγό μπολσεβίκων της περιοχής, ο οποίος μας τον ντιλιβέρισε σε πακέτο επιστροφής!!!
— Οι ειδικές εθνοτικές δυνάμεις, γνωρίζουν ότι για να πετύχει η προφητεία, που θέλει έναν Μπενιζέλο μαζί με έναν Mordechai, να ελευθερώνουν την Κριμαία υπέρ των αγορών των ειδικών εθνοτικών δυνάμεων, θα πρέπει οι εισβολείς που στέλνουν, να μη χέζονται πάνω τους, μόλις πατούν πόδι στη Κριμαία. Σε ενάντια περίπτωση, η προφητεία γίνεται κατάρα και οι Μπενιζέλοι μετά των Mordechaiδων, επιστρέφουν μες της ντροπής τη πίσα και τα πούπουλα κι΄ ανάποδα σε γάϊδαρο!!!!
— Αλλά ας δούμε τα πόσα-όσα χρήσιμα και μας θυμίζει ο «Γ.Δ.»
===Η Εκστρατεία του 1919 στην Ουκρανία (Κριμαία)

===ΣΧΌΛΙΟ Γ.Δ
Άλλη μια «προσφυγιά» ελληνικών πληθυσμών και ξεκλήρισμα ….στον βωμό των φιλοδοξιών του (Αρμενικής -κατά τον Κάρολο Παπούλια- καταγωγής) Ελ.. Βενιζέλου!
Αλήθεια η «ακατανόητη» επίσκεψη στην περιοχή -για επιβεβαίωση των Δυτικών ότι είμαστε τα «κατώτερα» όργανά τους- του Ευ. Βενιζέλου ….με τις υπέρμετρες φιλοδοξίες του ….πόσο θα κοστίσουν στην Ελλάδα του σήμερα; Θα δείξει….
=== ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΆ
— Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με προτροπή των Γάλλων, αποστέλλει χιλιάδες έλληνες στρατιώτες στη μεσημβρινή Ρωσία (σημερινή Ουκρανία) στις αρχές του 1919, για να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων(!). Η επιχείρηση θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία.

— Την αποστολή θα έφερνε σε πέρας το Α” Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ
— Οι ελληνικές δυνάμεις τέθηκαν αμέσως υπό τη διοίκηση της Α” Συμμαχικής ομάδας μεραρχιών, δυνάμεως 70.000 ανδρών, την οποία διοικούσε ο γάλλος στρατηγός Ντ” Ανσέλμ.
— Η επιλογή του Ελευθέριου Βενιζέλου για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην εκστρατεία της Ουκρανίας δεν δικαιώθηκε από τα πράγματα. Οι εθνικές διεκδικήσεις σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία δεν ευοδώθηκαν, αφού μεσολάβησε η Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ κόστισε βαρύτατα στις ελληνικές κοινότητες της νότιας Ρωσίας, που θεωρήθηκαν αμφίβολης νομιμοφροσύνης από τις σοβιετικές αρχές και πολλά μέλη της αναγκάσθηκαν να καταφύγουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.

=== Η Εκστρατεία στην Ουκρανία (Κριμαία)
http://www.sansimera.gr/articles/382



Η Εκστρατεία στην Ουκρανία (Κριμαία): Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με προτροπή των Γάλλων, αποστέλλει χιλιάδες έλληνες στρατιώτες στη μεσημβρινή Ρωσία (σημερινή Ουκρανία) στις αρχές του 1919, για να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων…

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με προτροπή των Γάλλων, αποστέλλει χιλιάδες έλληνες στρατιώτες στη μεσημβρινή Ρωσία (σημερινή Ουκρανία) στις αρχές του 1919, για να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Η επιχείρηση θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία.

Την περίοδο εκείνη, στη Ρωσία μαινόταν ο Εμφύλιος Πόλεμος. Οι Μπολσεβίκοι είχαν υπό την κυριαρχία τους τις μεγάλες πόλεις (Πετρούπολη, Μόσχα κλπ), αλλά στην ύπαιθρο συναντούσαν ισχυρή αντίσταση από τις τσαρικές και εν γένει αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Οι μεγάλες χώρες της Δύσης βρήκαν τότε την ευκαιρία να επέμβουν στο πλευρό των αντεπαναστατών, έχοντας ξεμπερδέψει από τον Α” Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στην περιοχή της Ουκρανίας, που μας αφορά, η κατάσταση ήταν αρκετά περίπλοκη. Ουκρανοί εθνικιστές, οπαδοί του Τσάρου, τοπικοί οπλαρχηγοί, στρατηγοί και πρίγκιπες με προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες, ένοπλες οργανώσεις, πολιτικοί και στρατιωτικοί σχηματισμοί των Μπολσεβίκων δημιουργούσαν μια κατάσταση γενικευμένης σύγχυσης. Μέτωπο δεν υπήρχε, ούτε κανείς γνώριζε ποιος είναι ακριβώς ο εχθρός.

Οι γαλλικές δυνάμεις ήταν παρούσες στην περιοχή από τις 5 Δεκεμβρίου του 1918. Ο γάλλος πρωθυπουργός Κλεμανσώ ζήτησε από τον ομόλογό του Ελευθέριο Βενιζέλο τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις, με αντάλλαγμα την ευμενή στάση της χώρας του υπέρ των εθνικών διεκδικήσεων σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Ο Βενιζέλος ζύγισε την κατάσταση, καθώς στις περιοχές αυτές υπήρχε ισχυρή ελληνική παρουσία και προβλέψιμος ο κίνδυνος αντεκδικήσεων από τους Μπολσεβίκους, και απάντησε θετικά στο αίτημα του Κλεμανσώ.

Την αποστολή θα έφερνε σε πέρας το Α” Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ, που μόλις είχε ολοκληρώσει την αποστολή αποκατάστασης της ελληνικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μακεδονία. Η μεταφορά των ελληνικών δυνάμεων (2η και 13η Μεραρχία) άρχισε στις 2 Ιανουαρίου 1919, ενώ η 1η Μεραρχία παρέμεινε στην Καβάλα αναμένοντας διαταγές.

Οι πρώτοι έλληνες στρατιώτες άρχισαν να αποβιβάζονται στην Οδησσό στις 7 Ιανουαρίου και στο επόμενο διάστημα το εκστρατευτικό σώμα αριθμούσαν 23.551 άνδρες. Ανάμεσα στους διοικητές των μονάδων γνωστοί στρατιωτικοί, με σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας αργότερα, όπως ο συνταγματάρχης Αλέξανδρος Οθωναίος (επιτελάρχης του Α” Σώματος Στρατού) και οι αντισυνταγματάρχες Γεώργιος Κονδύλης (διοικητής του 3ου Συντάγματος Πεζικού) και Νικόλαος Πλαστήρας (διοικητής του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων).

Οι ελληνικές δυνάμεις τέθηκαν αμέσως υπό τη διοίκηση της Α” Συμμαχικής ομάδας μεραρχιών, δυνάμεως 70.000 ανδρών, την οποία διοικούσε ο γάλλος στρατηγός Ντ” Ανσέλμ. Οι Έλληνες ήταν το πιο αξιόμαχο τμήμα της συμμαχικής δύναμης, καθώς οι γάλλοι στρατιώτες ήταν εμφανώς καταπονημένοι από την περιπέτεια του Α” Παγκοσμίου Πολέμου και πολλοί από αυτούς έβλεπαν με συμπάθεια το κομμουνιστικό καθεστώς του Λένιν. Κλήθηκαν, όμως, να συμμετάσχουν σ” έναν πόλεμο σκοπιμότητας, «αδικαιολόγητο και πρόχειρα προετοιμασμένο», σύμφωνα με μεγάλη μερίδα ιστορικών.

Εναντίον του συμμαχικού εκστρατευτικού σώματος, οι Σοβιετικοί διέθεσαν τρεις στρατιές, με δύναμη 217.000 ανδρών. Ο στρατός αυτός, αφού συνέτριψε το ουκρανικό αυτονομιστικό κίνημα τον Ιανουάριο του 1919, στράφηκε στη συνέχεια κατά των Συμμάχων στην Οδησσό και την Κριμαία. Με τη συντριπτική του υπεροχή τους ανάγκασε σε μάχες οπισθοφυλακών, στις οποίες οι ελληνικές δυνάμεις διακρίθηκαν για την αυταπάρνηση και την πειθαρχία τους.

Η πρώτη μάχη με την εμπλοκή ελληνικών δυνάμεων δόθηκε στις 25 Φεβρουαρίου, όταν το 1ο Σύνταγμα Πεζικού υπό τον αντισυνταγματάρχη Νικόλαο Ρόκα, απελευθέρωσε τη φρουρά της Χερσώνας, την οποία πολιορκούσε ο Κόκκινος Στρατός. Στη συνέχεια, οι έλληνες στρατιώτες έλαβαν μέρος σε πολλές μάχες, έως τις 20 Μαρτίου 1919, όταν έπειτα από απόφαση των συμμάχων δόθηκε εντολή για το τέλος της εκστρατείας και την εκκένωση της Οδησσού.

Οι ελληνικές μονάδες υποχώρησαν με υποδειγματική τάξη και παρατάχθηκαν στη δυτική όχθη του ποταμού Δνείστερου για να υπερασπίσουν την περιοχή της Βεσσαραβίας (σημερινή Μολδαβία) από τις επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού. Στην περιοχή της Κριμαίας παρέμεινε έως τις 14 Απριλίου 1919 το 2ο Σύνταγμα Πεζικού, όπου αντιμετώπισε αλλεπάλληλες επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού και κατέστειλε την εξέγερση των εργατών της Σεβαστούπολης, ενισχυμένους με γάλλους ναύτες, οι οποίοι είχαν στασιάσει. Τον Ιούνιο του 1919 το Α” Σώμα Στρατού προωθήθηκε στη Σμύρνη, όπου ο ελληνικός στρατός επιχειρούσε από τον Μάιο. Οι συνολικές απώλειες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη μεσημβρινή Ρωσία ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες.

Η επιλογή του Ελευθέριου Βενιζέλου για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην εκστρατεία της Ουκρανίας δεν δικαιώθηκε από τα πράγματα. Οι εθνικές διεκδικήσεις σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία δεν ευοδώθηκαν, αφού μεσολάβησε η Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ κόστισε βαρύτατα στις ελληνικές κοινότητες της νότιας Ρωσίας, που θεωρήθηκαν αμφίβολης νομιμοφροσύνης από τις σοβιετικές αρχές και πολλά μέλη της αναγκάσθηκαν να καταφύγουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.

ΣΧΟΛΙΟ ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΥ
ΗΘΙΚΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ. Μη περιμένεις από εμένα ή από τον Γ.Δ. να στα πούμε. Αν θέλεις να ζήσουν τα παιδιά σου ελεύθερα και απαλλαγμένα από τον σιωνιστικό ζυγό, τα συμπεράσματα πρέπει να τα βγάζεις μόνος σου, για να παίρνεις και τις σωστές απελευθερωτικές αποφάσεις, που θα οδηγήσουν στην βίαιη εκδίωξη των εισβολέων κυβερνητών της Αθήνας.