Oι εικόνες χάους και τρόμου που έρχονται από την Ουκρανία και οι ειδήσεις για νεκρούς ο αριθμός των οποίων ολοένα αυξάνεται, σίγουρα προβληματίζουν και δημιουργούν ερωτήματα για το τι πραγματικά συμβαίνει. Ίσως η Ουκρανία έπεσε θύμα στα γεωπολιτικά παιχνίδια, συμφερόντων που κατά το παρελθόν επιχείρησαν την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, την επιβολή δικτατοριών στην Αφρική και την χειραγώγηση λατινοαμερικάνικων χωρών, προκειμένου να εκμεταλλευτούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.
Η Αμερική έχει συγκεκριμένες ιδέες περί “δημοκρατίας”, κάτι που το έχουμε δει κατά το παρελθόν. Οι διαδηλώσεις στην Ουκρανία ξεκίνησαν από τον περασμένο Νοέμβριο εντελώς ξαφνικά, όταν η ουκρανική κυβέρνηση σταμάτησε τις όποιες διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. για την ένταξη της χώρας σε αυτήν. Οι βίαιες ταραχές εξελίχθηκαν σε κύματα λαϊκής αντίδρασης, όταν άρχισε να σπάει και η συμμαχία με την Μόσχα, κάτι που βόλευε την αστική ελίτ.
Βέβαια ακόμα κι αυτές οι αιτίες της κοινωνικής έκρηξης δεν μοιάζουν ικανές να εξηγήσουν το παιχνίδι που παίζεται. Οι “πορτοκαλί επαναστάσεις” ίσως είναι ένα κεφάλαιο στο οποίο μπορεί να ενταχθεί και αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία. Φυσικά, ο Γιανουκόβιτς και η κυβέρνησή του είναι διεφθαρμένοι και είχαν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και το 2004, όταν στις επαναληπτικές εκλογές, υπήρχε όργιο νοθείας και εκφοβισμού ψηφοφόρων. Το παλάτι που έχτισε και τα περιουσιακά στοιχεία μαρτυρούν με ποιον τρόπο πλούτισε. Αντίστοιχα η Τιμοσένκο έκανε περιουσία πουλώντας πετρέλαιο σε Ρώσους μαφιόζους. Οι πολιτικοί άρχοντες όπως σε όλες τις χώρες, έτσι και στην Ουκρανία εκμεταλλεύτηκαν την δημοκρατία ως όχημα για τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.
Οι “βελούδινες επαναστάσεις” ήταν η αιτία ανατροπής καθεστώτων, όμως όχι υπέρ των λαών, αλλά υπέρ των υπερ-παικτών που θέλησαν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες γι’ αυτούς συνθήκες, δηλαδή να αντικαταστήσουν τους διεφθαρμένους με δικούς τους μαφιόζους, πρόθυμα πιόνια. Πάντα υποκινούμενες και με ισχυρούς χρηματοδότες.
Η άγρια καταστολή στην Ουκρανία πέρα όλων των άλλων, είχε ως λόγο την στάση των Ουκρανών νεοναζί, των “Σβόμποταν”, οι οποίοι είναι ανοιχτά θαυμαστές του Χίτλερ. Μάλιστα φοράνε στο μπράτσο το σύμβολο των SS, αυτό που η Χρυσή Αυγή παρουσιάζει ως “αρχαιοελληνικό”. Η δράση των Ουκρανών ναζιστών ήταν τέτοια που βοήθησε στο πολεμικό κλίμα. Έτσι υπήρχε διάθεση για παρέμβαση από τις ΗΠΑ και τους συν αυτής. Με το πρόσχημα δηλαδή πως ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως πάντα, πριν δικαιολογήσουν την νεοφιλελεύθερη πολιτική έπειτα, με όρους “δημοκρατικής ευαισθησίας”.
Η περίπτωση της Ουκρανίας δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει. Δεν βγήκε ο λαός στους δρόμους αγωνιζόμενος, επαναστατημένος και με διαμορφωμένη συνείδηση, όπως κάποια ΜΜΕ προσπαθούν να διαμορφώσουν ως εικόνα. Αντιθέτως φαίνεται ένα έντονο ακροδεξιό ρεύμα που επιχειρεί να αλλάξει τις ισορροπίες και να αρπάξει την εξουσία, όχι γιατί ενδιαφέρεται για την κοινωνία και τα προβλήματά της, αλλά επειδή βρήκε την ευκαιρία -ίσως και τους υποστηρικτές- για ένοπλο αγώνα. Επειδή διψάει για την ίδια την εξουσία. Ακόμα και η Τιμοσένκο αποφυλακίστηκε ως εναλλακτική απέναντι στους φασίστες, καθώς δεν διαφαίνεται κάποιο άλλο όραμα για τον ουκρανικό λαό.
Τα οδοφράγματα στην Ουκρανία στήθηκαν και από την Δύση. Η ακροδεξιά πλέον μπορεί να ορίσει τους όρους και να έχει πλειοψηφία κατά τις επερχόμενες εκλογές. Οι απόγονοι των SS που κρεμούσαν εικόνες του Χίτλερ σε κτίρια που κατέβαλαν, είναι ένα πολύ κακό μαντάτο για την Ευρώπη. Με τα ακροδεξιά\φασιστικά\ναζιστικά μορφώματα να έχουν περισσότερη ορατότητα σε πολλές χώρες, θα πρέπει πολλοί να προβληματιστούν για τον ρόλο και την αρχιτεκτονική της Ένωσης.
Βαφτίστηκε “λαϊκή επανάσταση” η ακροδεξιά, όπως εδώ βαφτίζονται “αγανακτισμένοι κάτοικοι” οι χρυσαυγίτες. Οι προθέσεις τους είναι μεταξύ άλλων η κατάργηση των γλωσσών των μειονοτήτων, η απαγόρευση του κομμουνιστικού κόμματος, η ελεύθερη χρήση ναζιστικής προπαγάνδας χωρίς νομικές διώξεις, ενώ ήδη ξεκίνησαν πογκρόμ έναντι μεταναστών, μεταξύ των οποίων και Έλληνες.
Δύο πράγματα μας διδάσκει η περίπτωση της Ουκρανίας. Πρώτον, ότι οι ΗΠΑ δεν θα σταματήσουν την στρατηγική δημιουργίας εμπόλεμων ζωνών, ακόμα κι αν αυτό τελικά στρέφεται και εναντίον τους και δεύτερον, ότι ακόμα και μέσα στην Ευρώπη μπορούν να υπάρξουν αντιδραστικές καταστάσεις, με χορηγό ή χωρίς. unfucker
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis