Κατάπληκτος ο ελληνικός λαός παρακολουθεί την εξέλιξη της δίκης του Άκη Τσοχατζόπουλου και των συνεργών του. Κατάπληκτος και οργισμένος. Όχι ότι δεν υποψιαζόταν τα σχετικά, όχι ότι δεν «ήξερε», κάθε άλλο. Κατάπληκτος με τις αποκρουστικές αποκαλύψεις από την έκταση της ρεμούλας. Κατάπληκτος από το βάθος της σήψης. Και δεν παύει, ακόμη και τώρα, ακόμη και «έτσι σοφός που έγινε, με τόση πείρα» ν’ αναρωτιέται ο απλός πολίτης, πώς είναι δυνατόν να γίνονται όλ’ αυτά τα τερατώδη. Πώς είναι δυνατόν να μπορούν να γίνονται όλ’ αυτά τα τερατώδη…
Πώς είναι δυνατόν να μπορούν να γίνονται όλ’ αυτά τα τερατώδη. Κι επί πλέον πόσα είναι εκείνα τα ίδια, τα ανάλογα, τα χειρότερα ίσως, που δεν ξέρει, που δεν έμαθε ποτέ ο πολίτης. Ακόμη και στον ίδιο τον Τσοχατζόπουλο να περιοριστεί κανείς, δεν μπορεί παρά να σκεφτεί πως υπήρξε από τις εμβληματικές φιγούρες της Μεταπολίτευσης. Πως από το 1981 ώς τα σήμερα άσκησε εξουσία ως ένας από τους βασικότερους μοχλούς της. Πως πέρασε από πολλά υπουργεία. Πως διέθετε πολλαπλώς «δικαίωμα υπογραφής». Ε, και πώς να το κάνουμε, δεν μπορείς να πιστέψεις πως είχε ιδιαίτερη -και αποκλειστική- προτίμηση στο «μέλι» του υπουργείου Άμυνας.
Αλλά το θέμα εντέλει το σοβαρό, το σοβαρότερο αυτή την ώρα, δεν είναι ο Τσοχατζόπουλος. Είναι το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Κατά το σκέλος του, προπάντων, που άσκησε εξουσία όλ’ αυτά τα χρόνια. Που δεν βρίσκει σήμερα τίποτα να πει για όλ’ αυτά που ο ελληνικός λαός παρακολουθεί εμβρόντητος. Το πολιτικό σύστημα που δείχνει να αισθάνεται πως δεν το εγγίζουν τα σχετικά. Πως πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση, που δεν αφορά παρά τον Τσοχατζόπουλο και μόνο.
Το θέμα είναι πως δεν βρέθηκε ούτε ένας (ούτε ένας…) από τους επιφανείς εκπροσώπους αυτού του συστήματος να βγει και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη. Συγγνώμη επειδή έχτισαν στη χώρα δομές εξουσίας τέτοιες, ώστε να μπορούν εύκολα οι διάφοροι Τσοχατζόπουλοι να ασχημονούν σε βάρος του λαού. Συγγνώμη επειδή εξασφάλισαν την ατιμωρησία σε όλες τις προϋπάρξασες ανάλογες περιπτώσεις. Συγγνώμη επειδή με τη λογική του συστήματος που δημιούργησαν, οι ασκούντες εξουσία διακατέχονται από την βεβαιότητα του παντοδύναμου και του ακαταδίωκτου. Συγγνώμη επειδή με τον απεχθή «Νόμο περί ευθύνης υπουργών» κάλυψαν τα ανοσιουργήματα πλειάδας καταφανώς ενόχων συναδέλφων τους. Συγγνώμη επειδή ενώ «ήξεραν», έκαναν πως δεν βλέπουν, πως δεν ακούν, πως δεν καταλαβαίνουν. Συγγνώμη επειδή, με όλ’ αυτά άνοιξαν τον δρόμο στους Τσοχατζόπουλους…
Ένοχη σιωπή
Το θέμα είναι προπάντων το κόμμα του Τσοχατζόπουλου, το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο σιωπά αιδημόνως για όλ’ αυτά τα εκτρωματικά που αποκαλύπτονται. Και που αναφέρονται στο «επιφανέστερο» από τα ιστορικά του στελέχη. Τον παρ’ ολίγο αρχηγό του. Τον πόλο αναφοράς του μισού του στελεχικού δυναμικού. Το ΠΑΣΟΚ που, ώς τώρα, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη από τον λαό. Και το θέμα είναι βεβαίως ο Κώστας Σημίτης. Ο πρώην πρωθυπουργός, επί των ημερών του οποίου διεπράχθησαν τα φοβερά και τα τρομερά και τα ανόσια.
Προκαλεί πράγματι τεράστια έκπληξη το γεγονός ότι ο πρώην πρωθυπουργός λειτουργεί σαν να μην τον αφορά τίποτα απ’ όλ’ αυτά. Ο πρώην πρωθυπουργός, ο κατά τεκμήριον σοβαρός και υπεύθυνος ηγέτης, ο εκσυγχρονιστής. Προκαλεί τεράστια έκπληξη ότι ο Κώστας Σημίτης δεν αισθάνθηκε την υποχρέωση ν’ απευθυνθεί στον ελληνικό λαό και να δώσει εξηγήσεις. Να ισχυριστεί, αν το θέλει, πως δεν ήξερε τίποτα, πως δεν υποψιάστηκε τίποτα. Κι ότι, παρ’ όλ’ αυτά, επωμίζεται -θέσει- την πολιτική ευθύνη για όσα συνέβησαν επί των ημερών του. Και γι’ αυτό ζητεί συγγνώμη από τον ελληνικό λαό. Τον λαό που τον τίμησε δύο φορές με την εμπιστοσύνη του.
Αλλά, θα μου πεις, αν το έκανε θα έπρεπε, να το κάνει τώρα και για τον Μαντέλη, τον εντελώς δικό του άνθρωπο, που φαίνεται πως ήρθε τώρα η σειρά του. Θα έπρεπε να το έχει κάνει ήδη και για τον Τσουκάτο, που αυτός κι αν ήταν τότε δικός του άνθρωπος. Ο οποίος, για να μην ξεχνιόμαστε, είχε ομολογήσει πως πήρε ένα εκατομμύριο μάρκα από τη Siemens για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ. Επί ηγεσίας Σημίτη, εννοείται. Και ποιος ξέρει για πόσους και για ποιους ακόμη. Είναι φανερό, ως εκ της ολιγωρίας, πως ο πρώην πρωθυπουργός θέλει ν’ αποφύγει «να μπει στο κάδρο» μαζί με τον Τσοχατζόπουλο. Όμως είναι στο κάδρο, θέλει-δε θέλει. Στο κάδρο της πολιτικής συνευθύνης.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι ο Τσοχατζόπουλος, αλλά οι άλλοι. Και η ένοχη σιωπή τους. Η σιωπή τους, που, εκτός από πολιτική μικροψυχία κι από πολιτική δειλία, δείχνει και πως δεν κατάλαβαν τίποτα, πως δεν διδάχτηκαν τίποτα, πως δεν μετάνιωσαν για τίποτα. Και πως, βεβαίως, είναι έτοιμοι να επαναλάβουν τα ίδια. Την ίδια στάση, τις ίδιες επιλογές, την ίδια ανοχή, αν ποτέ τους ξαναδινόταν η ευκαιρία…
Πόσοι πολιτικοί και πόσοι νταβατζήδες έπρεπε να έχουν την τύχη του Τσοχατζόπουλου; Ποιο εύκολα μπορούμε να υπολογίσουμε το ανίστροφο πόσοι απ’ αυτούς θα γλίτωναν τα ισόβια
Οσα δήλωσαν οι εισαγγελείς στη δίκη του Τσοχατζόπουλου ισχύουν για όλους όσους δεν παρέπεμψαν και αθώωσαν πανηγυρικά οι εξεταστικές επιτροπές της βουλής για δομημένα ομόλογα , κουμπάρους , Βατοπέδι , ΖΗΜΕΝΣ , Παυλίδης , εξοπλισμοί , προμήθειες δημοσίου κλπ , αλλά και για όλους αυτούς που η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία δεν επέτρεψε όχι μόνο να γίνουν εξεταστικές επιτροπές αλλά κάνοντας χρήση της ασυλίας απαγόρευσε και στη δικαιοσύνη να επιληφθεί , ο κατάλογος όλων αυτών θα γέμιζε αρκετές σελίδες .
Να θυμηθούμε ότι ο Τσοχατζόπουλος δικάζεται μόνο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος οι δωροδοκίες έχουν παραγραφεί με το νόμο Βενιζέλου .
Ο Βενιζέλος αθώωσε δύο φορές τον Τσοχατζόπουλο ως μέλος της εξεταστικής επιτροπής μαζί με τον Λοβέρδο ήταν φανατικοί υπερασπιστές του και ήταν λάβροι κατά των μαρτύρων κατηγορίας . Ο Βενιζέλος μάλιστα έσκιζε τα ιμάτιά του ότι δεν υπήρχαν αποχρώσες ενδείξεις ούτε καν οσμή σκανδάλου και ότι διασύρθηκε άδικα , όταν δε αποκαλύφτηκαν για πρώτη φορά οι τραπεζικοί λογαριασμοί του Τσοχατζόπουλου στην εξεταστική επιτροπή ο Βενιζέλος δήλωσε ότι << είναι αριθμοί τηλεφώνων >> !!! Ναι έτσι ακριβώς το είπε. Πρόεδρος της επιτροπής αυτής που αθώωσε τον Ακη Τσοχατζόπουλο ήταν ο Τραγάκης και βασικό στέλεχος ο Σίμος Κεδίκογλου !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis