indianoi2
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=529964
Η «απάντηση» του αμερικανικού λαού στην επιστολή Πούτιν
Με διάθεση ειρωνείας από την Washington Post
Με διάθεση ειρωνείας, ο αρθρογράφος της Washington Post Ντέινα Μίλμπανκ απαντά στην ανοιχτή επιστολή του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος από τις σελίδες των New York Times προσπάθησε να εξηγήσει στην αμερικανική κοινή γνώμη γιατί δεν πρέπει να γίνει στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το άρθρο του Μίλμπανκ:                      
«Αγαπητέ Πρόεδρε Πούτιν,
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για την επιστολή σας προς τον αμερικανικό λαό! Είμαι ένας Αμερικανός, και όταν έμαθα την Πέμπτη από το επίσημο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων, τους Νew York Times, ότι θέλατε «να μιλήσετε απευθείας στον αμερικανικό λαό», σκέφτηκα: Τι γλυκό!
Δεν είναι μόνο τα αγγλικά σας που μου έκαναν εντύπωση. Τα γεωπολιτικά επιχειρήματά σας ήταν έξυπνα. Ησασταν τόσο καλός που μας θυμίσατε τις ημέρες, πριν από πολύ καιρό, που ήμασταν σύμμαχοι, με τις αναφορές σας στην «αμοιβαία εμπιστοσύνη» και την «κοινή επιτυχία». Με έκαναν να σκεφθώ ότι ίσως θα μπορούσαμε να γίνουμε πάλι φίλοι.
Οι ευνοϊκές αναφορές σας για το Ισραήλ και για τον Πάπα μου θυμίζουν ότι έχουμε τόσο πολλά κοινά.
Αν και μερικοί από εμάς πιστεύουν ότι είναι μια καλή ιδέα να χτυπήσει ο στρατός των ΗΠΑ στη Συρία, οι περισσότεροι Αμερικανοί συμφωνούν μαζί σας ότι θα ήταν κακή ιδέα. (Ο πρόεδρος Ομπάμα, όπως ίσως θα έχετε ακούσει, τα πιστεύει και τα δύο).
Οι Αμερικανοί δεν πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από άλλους λαούς. Αν αμφιβάλλετε για αυτό, δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στο Κογκρέσο.
Αν πιστεύαμε πραγματικά ότι είμαστε ανώτεροι, υπάρχει περίπτωση να διαλέγαμε αυτούς για να μας εκπροσωπούν εκεί;
Υπάρχουν εξαιρέσεις – νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι από τους Καναδούς, για παράδειγμα, αλλά σας παρακαλούμε μην τους το πείτε, επειδή είναι τρομερά καλοί άνθρωποι. Αλλά σε γενικές γραμμές αποδεχόμαστε ότι όλες οι χώρες έχουν τα καλά τους.
Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι οι Ρώσοι παράγουν καλύτερες λιχουδιές, όπως το χαβιάρι και τις διοξίνες. (Πλάκα κάνω!)
Οταν λέμε ότι είμαστε εξαιρετικοί, αυτό που πραγματικά λέμε είναι ότι είμαστε διαφορετικοί. Με λίγες εξαιρέσεις, είμαστε όλοι ξένοι στον τόπο μας. Οι οικογένειές μας ήρθαν από κάθε γωνιά του κόσμου, και έφεραν μαζί τους όλα τα χρώματα, τις θρησκείες και τις γλώσσες.
Πιστεύουμε ότι αυτή η ανάμιξη, μαζί με την ελεύθερη κοινωνία μας, έχει δημιουργήσει γενιές δημιουργικής ενέργειας και εφευρετικότητας, από την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας μέχρι το Facebook.
Δεν υπάρχει καμία άλλη χώρα ακριβώς έτσι.
Οι Αμερικανοί δεν είναι καλύτεροι από άλλους, αλλά η αμερικανική εμπειρία μας είναι μοναδική – εξαιρετική – και έχει δημιουργήσει την πιο ισχυρή οικονομία και τον πιο ισχυρό στρατό στον κόσμο, που τις περισσότερες φορές έχουν χρησιμοποιηθεί για το καλό.
Οταν αμφιβάλλετε για την αμερικανική «εξαίρεση», δεν θα βρείτε στήριξη από κανέναν μας, ούτε από τους προοδευτικούς ούτε από τους συντηρητικούς, ούτε από Δημοκρατικούς ούτε από Ρεπουμπλικάνους, ούτε από ιέρακες ούτε από περιστερές.
Ελπίζω ότι δεν θα πάρετε άσχημα αυτή την κριτική, γιατί την κάνω με πνεύμα φιλίας.
Ημουν στην Σλοβενία εκείνη την ημέρα το 2001, όταν ο πρόεδρος Τζορτζ Γ. Μπους κοίταξε στην ψυχή σας και του άρεσε αυτό που είδε.
Και αν οι πρόγονοί σας δεν είχαν εκδιώξει τους προγόνους μου από την Ανατολική Ευρώπη, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα, συμμετέχοντας στο αμερικανικό πείραμα».