Η εκταφή των οστών των Ελλήνων στρατιωτών πεσόντων το 1940-1941

Του Θ. Μαλκίδη

Οστά Ελλήνων πεσόντων στρατιωτών το 1940 -1941

Η οικογένειά μου, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες άλλες Ελληνικές, ήταν παρούσα στην ιστορική στιγμή της αντίστασης στον Ιταλικό φασισμό, στο Ναζισμό και τους συνεργάτες τους, στην απελευθέρωση. Με πράξεις που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες και που βεβαίως έχουν και το τίμημά τους: Αγωνία, στερήσεις, βασανιστήρια, απώλειες. Η οικογένειά μου, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες άλλες, είχε συμμετοχή στον αντιφασιστικό -απελευθερωτικό- αντιστασιακό αγώνα 1940-1944: από τα Βορειοηπειρωτικά βουνά, το Ρούπελ, μέχρι τη Μέση Ανατολή και το θάνατο στα κολαστήρια της Γκεστάμπο.


Γνωρίζουμε, ότι αυτό που συνέβη το 1940- 1941, στο Αργυρόκαστρο, στο ύψωμα 731, στη Χιμάρα, στο Τεπελένι, στην Κορυτσά, στην Κλεισούρα και αλλού, ήταν και παραμένει ανερμήνευτο με τα ανθρώπινα όρια σκέψης και αντίληψης. Γνωρίζουμε μόνο τους νεκρούς μας στρατιώτες και την αξία τους.

Ο σεβασμός των νεκρών ήταν και παραμένει μία υψηλής αξίας Ελληνική παράδοση. Ειδικότερα, η ταφή των πολεμιστών, αποτελεί για τους Έλληνες χρέος και καθήκον. Μετά από κάθε μάχη γινόταν εκεχειρία με σκοπό την περισυλλογή και τη φροντίδα, την κηδεία, των νεκρών. Οι νεκροί πρέπει να προσεγγίζονται με ευλάβεια, ανεξάρτητα από το ποιοι είναι αυτοί. Κάτι ανάλογο, όμως, δεν έγινε πράξη με τους Έλληνες στρατιώτες του ελληνοϊταλικού πολέμου, του έπους του 1940-1941.

Έτσι οι περίπου οκτώ χιλιάδες (8.000) νεκροί στρατιώτες, αξιωματικοί και άλλοι εθελοντές, που αγωνίστηκαν ενάντια στο Γερμανοϊταλικό φασισμό και έσωσαν την Ελληνική τιμή δίνοντας μαθήματα ηρωισμού και ανδρείας στην ανθρωπότητα, έμειναν άταφοι ή πρόχειρα θαμμένοι. Σε κρυφούς τάφους που έφτιαξαν Βορειοηπειρώτες με κίνδυνο της ζωής τους. Των περισσοτέρων από αυτούς τα οστά παραμένουν μέχρι σήμερα διάσπαρτα στα βουνά και τις πεδιάδες.

Ένας από αυτούς ήταν ο γιος του σπουδαίου Πόντιου συγγραφέα Γεωργίου Κανδηλάπτη, ανθυπολοχαγός Θεόδωρος Κανδηλάπτης, ο οποίος έπεσε τούτες τις ώρες του 1941 και τα οστά του βρίσκονται ακόμη χωρίς κηδεία και ταφή στα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Την ίδια στιγμή που είναι γνωστό ότι το Ελληνικό κράτος αδιαφόρησε γι' αυτόν, για όλους τους πεσόντες που έδωσαν στην πατρίδα το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή τους και έγραψαν τις ενδοξότερες σελίδες της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.......

Από τη συνέντευξη στην εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια και την Σοφία Χατζή

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο