Δείτε ποιος είναι ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ με τα χαρτζηλίκια-επιδόματα και την φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ

Ενόψει των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου και του παραληρηματικού προεκλογικού οίστρου που είχε καταλάβει τον ΣΥΡΙΖΑ, προειδοποιούσαμε για τα εξής: «Η Ελλάδα καλωσορίζει το 2015 με τους πιο αμφίσημους οιωνούς. Μέρος των πολιτικών δυνάμεων της χώρας χρησιμοποίησε την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας για να εκβιάσει εκλογές, πράγμα το οποίο πέτυχε. [...] Θα μπορούσε δε να πει κανείς ότι η τακτική που ακολουθήθηκε από τις δυνάμεις κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν τακτική πολιτικού ανταρτοπόλεμου, με στόχο την έφοδο και την κατάληψη της εξουσίας. Όσον αφορά το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που θα δικαιολογούσε τη συνταγματική εκτροπή και τον πολιτικό ανταρτοπόλεμο, αν όντως μπορούσε να εξασφαλίσει με κάθε τρόπο τις σοβαρότατες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για τα επόμενα χρόνια, πέραν των μαξιμαλιστικών στόχων του, που είναι η σοσιαλιστική αλλαγή της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, δεν απαντά στο εξής απλό ερώτημα:

»Τι θα κάνει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, αν η ΕΚΤ, η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν αποδεχτούν το πρόγραμμά της και συνεχίσουν να έχουν τις ίδιες απαιτήσεις που είχαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, για να συνεχιστεί η κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της πατρίδας μας;
»Ποια είναι η εναλλακτική λύση στο τρομακτικό αδιέξοδο που δημιουργείται;

»Η απάντηση που δίνουν οι περισσότεροι από τους κορυφαίους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι από τη στιγμή που θα εγκριθεί το πρόγραμμα από τους Έλληνες ψηφοφόρους, οι δανειστές και οι εταίροι μας είναι υποχρεωμένοι να το σεβαστούν και να το αποδεχτούν!

»Όμως εδώ υπάρχει ένα άλμα λογικής – ή, για την ακρίβεια, ένα άλμα στο κενό, όχι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά της ίδιας της χώρας. Από πού προκύπτει ότι είναι υποχρεωμένοι οι εταίροι και οι δανειστές μας να αποδεχτούν ένα κυβερνητ

κό πρόγραμμα που εγκρίθηκε προεκλογικά από τους ψηφοφόρους μιας χώρας;».

Τη συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι μας.

Πήραν την εξουσία μετά από έναν ανταρτοπόλεμο που συχνά κινούνταν εκτός των ορίων της νομιμότητας, έκαναν αυτόν τον τραγέλαφο που τον ονόμασαν «διαπραγμάτευση», έσπασαν τα μούτρα της χώρας –και όχι τα δικά τους–, οδήγησαν την Ελλάδα σε ένα δημοψήφισμα-απάτη, έκλεισαν τις τράπεζες, υπέγραψαν το χειρότερο μνημόνιο, υποθήκευσαν την εθνική περιουσία για 99 χρόνια, έφεραν capital controls και διέλυσαν την επιχειρηματικότητα, παρέλαβαν μια Ελλάδα με ανάπτυξη 0,7% και κατάφεραν να φέρουν και πάλι την ύφεση (-0,3 το 2015, -02% το 2016).

Και τώρα, μετά από δυόμισι χρόνια απίστευτων πειραματισμών, διαπιστώνουμε ότι και πάλι όχι μόνο δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για έξοδο από την κρίση, αλλά υπάρχει συνταγή για τη συνέχιση της καταστροφής.

Ενδεικτική είναι η κυνική ομολογία του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη, στην επιτροπή Οικονομικών της Βουλής όπου ομολόγησε ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν η φοροεξόντωση της μεσαίας τάξης για να ενισχυθούν τα πιο ευάλωτα στρώματα, όσοι διαθέτουν εισοδήματα κάτω από 4.800 ευρώ.

Μάλιστα, κατηγόρησε την προηγούμενη κυβέρνηση ότι δεν προχώρησε σε μια τέτοια κίνηση!

Εδώ λοιπόν βλέπουμε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η αναδιανομή της φτώχειας μέσω της καταστροφής της μεσαίας τάξης, δηλαδή η δημιουργία περισσότερων φτωχών και απελπισμένων Ελλήνων, οι οποίοι πέφτουν πιο εύκολα θύματα του λαϊκισμού και της πολιτικής εξαπάτησης. Η δημιουργία μιας Ελλάδας με φτωχοποιημένα τα δυο τρίτα της κοινωνίας, όμηρο ιδεοληπτικών καταστροφέων της πατρίδας.

Κατά την άποψή μας ο δρόμος της εξόδου από την κρίση είναι ένας και μοναδικός και ακούει στο όνομα ανάπτυξη - παραγωγή πλούτου. Και όταν καταστρέφεις τη μεσαία τάξη, ο μόνος που μπορεί να φέρει μια κίβδηλη ανάπτυξη είναι οι πολυεθνικές, στις οποίες θα παραδοθεί η χώρα.

Άρα τι μας μένει; Για την παραγωγή πλούτου προϋπόθεση είναι οι επενδύσεις, κρατικές και ιδιωτικές. Οι κρατικές υπό τις παρούσες συνθήκες αποκλείονται, γιατί η χώρα δεν μπορεί να δανειστεί. Μένουν οι ιδιωτικές, με ξένα και ελληνικά κεφάλαια. Όμως για να βάλει κάποιος τα λεφτά του στην Ελλάδα, πρέπει να υπάρχει ένα ασφαλές και σταθερό επενδυτικό και επιχειρηματικό περιβάλλον, που θα του επιτρέψει να κάνει απόσβεση μετά από μερικά χρόνια και μετά να βγάλει κέρδη.

Ωστόσο η Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια διολισθαίνει, και σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η Βουλγαρία, τα Σκόπια και η Αλβανία είναι πιο φιλικές για επενδύσεις από ό,τι η Ελλάδα.

Συμπέρασμα: Οι πολίτες να μην εξαπατηθούν για άλλη μια φορά με τα απίστευτα ψέματα που μας φλομώνουν τόσα χρόνια για έξοδο από τα μνημόνια. Αν δεν προστατευθεί –αντί να εξοντωθεί– η μεσαία τάξη, και αν δεν δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που θα προσελκύσει ιδιωτικές επενδύσεις, ξένες και ελληνικές, η Ελλάδα θα συνεχίσει αργά αλλά σταθερά να καταστρέφεται