Γράφει ο Κώστας ΠαναγόπουλοςΜία άστεγη έξω από το σπίτι μου. Όλο το πρωί ψαχουλεύει ένα πλαστικό μπουκάλι, κάτι χαρτιά, χαϊδεύει τα λουλούδια και αφαιρείται.
Με παιδεύει η σκέψη να τη ρωτήσω τι κάνει, μήπως δεν πρέπει να ψαχουλεύει τον κήπο μου. Τα χέρια της πλένει; Δεν ξέρω, τι κάνει. Πηγαινοέρχεται και ξανακάθεται.
Αν της μιλήσω, θα την τρομοκρατήσω. Θα το πάρει μαλωτικά το θέμα και θα φύγει.
Κατά βάθος, θέλω να μείνει.
Μέσα μου, λέω: «Τους αγγέλους να τρομοκρατώ;».
Το κάνουμε συχνά. Κάνουμε τα πάντα, τα αδύνατα δυνατά, να καταφέρουμε τα περιστέρια να ψοφήσουν, να πέσουνε μπρούμυτα έξω απ’ την αυλή μας.
Τα καταφέρνουμε συχνά. Τι άνθρωποι είμαστε πια;
ΚΓΠ – Αυγ 2017
Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, costasp247@gmail.com
Πηγή: Constantinoupolin
το «σπιτάκι της Μέλιας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis