Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή

Για την αντιγραφή Σάββας Ηλιάδης Δάσκαλος

Σχόλιο εισαγωγικό: Είναι θλιβερή και απογοητευτική η κατάσταση στην πατρίδα μας. Υπάρχει μεγάλος πόνος και αγωνία στον ελληνικό λαό. Ερήμην του, ψηφίζουν, οι ψηφισθέντες απ` αυτόν, την καταστροφή του. Αλλά δυστυχώς, όλα τα δεδομένα είναι υπέρ των εχθρών της πίστης και της πατρίδας. Δεν μπορεί να προκύψει ουσιαστικό αποτέλεσμα, το οποίο θα έχει διαχρονική ισχύ, αν δεν διδαχθεί ο απλός Ρωμιός (Ορθόδοξος+Έλληνας) οργανωμένα από την Εκκλησία και εξ αρχής την καθαρή Αλήθεια. Οι σημερινές κάθε είδους αντιδράσεις είναι όντως ομολογιακές, έχουν φρόνημα αγωνιστικό, αλλά δεν πείθουν, δεν φοβίζουν τους αντιπάλους εχθρούς.



Παρόμοιες έγιναν και με τον πολιτικό γάμο και με την αποποινικοποίηση της μοιχείας κ.ά. όμως με το χρόνο, αντί να αποβληθούν μέσα από τη ζωή του Έλληνα, σιγά σιγά επικράτησαν και σήμερα, για παράδειγμα, οι πολιτικοί γάμοι είναι πολύ περισσότεροι από τους θρησκευτικούς και η μοιχεία κατέστη «άθλημα προς καύχηση» στην καθημερινότητα του Έλληνα.

Πρέπει να μάθει ο Ρωμιός ποιο είναι το αίμα του, οι πρόγονοί του, η ιστορία του. Αλλά κυρίως η πίστη του. Να μην αφήνεται αιωρούμενος σε μια κατάσταση μετέωρη, χωρίς να είναι βέβαιος για τη μοναδικότητα της πίστης του και της γενιάς του. Να μην του αφήνεται η εντύπωση πως είναι ίδια με την πίστη των Ευρωπαίων παπικών και προτεσταντών. Ή ότι έχουμε μικροδιαφορές και τα παρόμοια. Να μάθει ότι είμαστε ενωμένοι σε έναν συνεργατικό συνασπισμό με την Ευρώπη, αλλά η πίστη και η παράδοσή μας είναι τελείως διαφορετική από τη δική της. Να μάθει πως μόνο η Ορθόδοξη πίστη είναι σωτηριώδης. Να εμποτισθεί, έργω και λόγω, ότι η Ορθόδοξη πίστη του είναι η μοναδική αληθινή πίστη και δεν επιδέχεται προσμίξεις και παζαρέματα. Είναι η μόνη πίστη που διαμορφώνει υγιείς προσωπικότητες και φυσιολογικό και φιλάνθρωπο κοινό βίο. Είναι η πίστη των δικών της αληθινών και όχι ψεύτικων αγίων. Αυτών, που την παρέδωσαν σε μας και οφείλουμε να την φυλάξουμε. Έτσι θα μπορεί να διακρίνει, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, τι είναι επιζήμιο για την πατρίδα και την Εκκλησία, δηλαδή για τις δυο μάνες του, και θα κρατά πάντοτε αναμμένη τη φωτιά της αντίστασης. Με μπαλώματα και έκτακτες εγέρσεις είναι πολύ δύσκολο να βγει αποτέλεσμα. Και αν βγει, θα είναι προσωρινής ισχύος, την οποία θα καταλύσει ο χρόνος και οι δαιμονικοί ελιγμοί των επινοητών αυτών των εκτρωμάτων.

Ιδού τι γράφει ο άγιος του Θεού, Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ο οποίος έζησε την σύγχρονη σχετικά Ευρώπη:

Πού το σκοτάδι είναι πιο βαθύ;

Εκεί που λάμπει το πιο μεγάλο φως και ύστερα σβήνει.

Σε μια πλατεία, που φωτίζεται με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τη στιγμή που σβήνουν όλες οι λάμπες, τότε το σκοτάδι είναι πιο βαθύ.

Πότε το σκοτάδι είναι πιο βαθύ; Την νύχτα λίγο πριν ξημερώσει.

Αδελφοί μου, στην εποχή μας αντικρίσαμε μια πλατεία που φωτιζόταν με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τόσο φωτεινή, που συναγωνιζόταν το φως του ήλιου. Όταν όμως οι λάμπες έσβησαν, αντικρίσαμε μια πλατεία χωρίς φως, τόσο σκοτεινή, σαν τη φωλιά του τυφλοπόντικα κάτω από τη γη. Αυτή πλατεία στο χάρτη του κόσμου έχει το όνομα Ευρώπη.

Ποια είναι η Ευρώπη; Ευρώπη είναι η απληστία και η ευφυΐα. Και τα δύο είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Και η απληστία και η εξυπνάδα. Και τα δυο είναι προσωποποιημένα στα πρόσωπα του πάπα και του Λούθηρου. Ποια λοιπόν είναι η Ευρώπη;

Ευρώπη είναι ο πάπας και ο Λούθηρος, η κορεσμένη, δηλαδή ανθρώπινη απληστία και ο ικανοποιημένος μέχρις εσχάτου βαθμού ανθρώπινος νους. Ο πάπας είναι το συνώνυμο της ανθρώπινης απληστίας για εξουσία. Ο Λούθηρος είναι το συνώνυμο της ανθρώπινης θέλησης να ερμηνεύσει, εξηγήσει τα πάντα με τη λογική. Ο πάπας παρουσιάζεται σαν κυβερνήτης αυτού του κόσμου και ο Λούθηρος παρουσιάζεται σαν ο επιστήμονας αυτού του κόσμου. Αυτοί οι δύο είναι η Ευρώπη με δυο λόγια και σύμφωνα με την ιστορία έως τώρα.

Ο ένας έριξε την ανθρωπότητα στη φωτιά και ο άλλος στο νερό. Και οι δυο μαζί σημαίνουν απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό. Σημαίνουν άρνηση της πίστης και άρνηση της Εκκλησίας του Χριστού.

Διά μέσου αυτών των δύο επιδρά αρνητικά εδώ και αιώνες το πνεύμα του κακού στο σώμα της Ευρώπης.

Ποιος όμως μπορεί να διώξει αυτό το πνεύμα του κακού από την Ευρώπη; Κανείς, εκτός από Εκείνον, το όνομα του οποίου γράφεται με κεφαλαίο γράμμα. Αυτός που στην ιστορία του ανθρώπου υπήρξε ο μοναδικός εξορκιστής δαιμόνων. Υποψιάζεστε ποιον εννοώ; Εννοώ τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, τον Μεσσία και Σωτήρα του κόσμου, τον Υιό της Παρθένου, τον Σταυρωθέντα από τους ανθρώπους και αναστηθέντα από το Θεό, τον Δοξασμένο από τους αγγέλους, Αυτόν που οι πρόγονοί μας πίστεψαν και προσκύνησαν.

Μέχρι τότε η Ευρώπη προσκυνούσε τον Χριστό σαν τον Ήλιο της Δικαιοσύνης και μέχρι τη στιγμή που η Ευρώπη σεβόταν τους δικούς Του αποστόλους, μάρτυρες, αγίους και αμέτρητους χριστιανούς, ομοίαζε με πλατεία φωτισμένη με εκατοντάδες χιλιάδες φώτα.

Όταν όμως η ανθρώπινη απληστία και ευφυΐα κυρίεψαν την Ευρώπη, τότε εκείνη απομακρύνθηκε από τον Χριστό. Τότε τα φώτα της πλατείας έσβησαν μπροστά στα μάτια όλων των ανθρώπων και έπεσε βαθύ σκοτάδι. Επικράτησε το σκοτάδι που επικρατεί στην φωλιά του τυφλοπόντικα…

Εξαιτίας της απληστίας κάθε λαός και κάθε άνθρωπος, μιμούμενοι τον πάπα, άρχισε να αναζητά την εξουσία, την απόλαυση, την δόξα. Εξαιτίας της ανθρώπινης ευφυΐας κάθε λαός και κάθε άνθρωπος θεώρησε πως αυτός είναι πιο έξυπνος από τους άλλους και πως έχει πετύχει πολύ περισσότερα από τους υπόλοιπους λαούς.

Πώς λοιπόν να μην αρχίσουν πόλεμοι ανάμεσα στους ανθρώπους; Πώς να μην επικρατήσει η τρέλα και η λύσσα; Πώς να μην υπάρξουν αρρώστιες, ξηρασίες, να μην ξεσπάσουν πλημμύρες;

Όλα αυτά έπρεπε να γίνουν, για να βγει το πύο από την μολυσμένη πληγή.

Ο παπισμός χρησιμοποίησε την πολιτική, επειδή μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να αποκτήσει εξουσία. Ο λουθηρανισμός χρησιμοποίησε τη φιλοσοφία και την επιστήμη, επειδή νόμισε πως με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσει τον ανθρώπινο νου. Έτσι όμως ξεκίνησε η απληστία να πολεμά με το νου και ο νους ξεκίνησε να πολεμά με την απληστία.

Η Νέα Βαβυλώνα, αυτή είναι η Ευρώπη.

Στην εποχή μας ξεσηκώθηκαν οι νέες γενιές της Ευρώπης και πάντρεψαν την απληστία με την ευφυΐα. Το αποτέλεσμα του γάμου αυτού ήταν η αθεΐα. Έτσι στην συνέχεια αρνήθηκαν τον πάπα και τον Λούθηρο. Τώρα κανείς δεν κρύβει την απληστία του και όλοι κολακεύουν την ανθρώπινη λογική. Η ανθρώπινη απληστία και η ανθρώπινη ευφυΐα είναι συζευγμένα στην εποχή μας. Από τη μεταξύ τους σύζευξη δημιουργήθηκε ένα γάμος, ο οποίος δεν είναι ούτε καθολικός ούτε λουθηρανικός αλλά είναι ολοφάνερα, δημόσια σατανικός.

Η σημερινή Ευρώπη δεν είναι πια ούτε παπική ούτε λουθηρανική. Είναι πια κάτι μακριά από τα παραπάνω … Η Ευρώπη είναι πλέον κοσμική και δεν έχει πλέον τη βούληση να ανεβεί στον ουρανό. Δεν επιθυμεί να ανυψωθεί ούτε με το διαβατήριο του αλάνθαστου πάπα ούτε επιθυμεί να ανυψωθεί με την κλίμακα της ανθρώπινης λογικής των Προτεσταντών. Γενικότερα αρνείται να ταξιδέψει από αυτόν τον κόσμο. Επιθυμεί να παραμείνει σ` αυτόν τον κόσμο. Θέλει ο τάφος της να είναι εκεί που είναι το λίκνο της. Δεν γνωρίζει τίποτε για τον κόσμο. Δεν αισθάνεται την ουράνια οσμή. Δεν βλέπει στα όνειρά της αγγέλους και αγίους. Δεν επιθυμεί να ακούσει για την Παναγία. Η ακολασία της δυναμώνει το μίσος της για την παρθενία.

Όλες οι λάμπες στην πλατεία έσβησαν. Τι φοβερό σκοτάδι! Ο αδελφός βάζει το μαχαίρι στο στήθος του αδελφού, θεωρώντας τον εχθρό του. Αρνιέται ο πατέρας τον γιο του και ο γιος αρνιέται τον πατέρα. Ο λύκος στον λύκο είναι πιο πιστός φίλος απ` ό,τι είναι ο άνθρωπος στον άνθρωπο.

Αδελφοί μου, δεν το βλέπετε όλοι; Δεν αισθανόσαστε το σκοτάδι και το έγκλημα της αντιχριστιανικής Ευρώπης; Τι λοιπόν επιθυμείτε; Να είστε με το μέρος της Ευρώπης ή με το μέρος του Χριστού; Επιθυμείτε να είστε με το θάνατο ή με τη ζωή; Αναρωτιέστε; Αποφασίστε. Ή θάνατος ή ζωή. Αυτή την ερώτηση έθεσε ο Μωυσής στο λαό του. Εμείς την θέτουμε σε σας. Καλό είναι να θυμόμαστε πως η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή. Επιλέξτε τη ζωή, για να ζήσετε και για να κερδίσετε την αιώνια βασιλεία. Αμήν.

Από το βιβλίο: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής- Μηνύματα στο λαό» Εκδόσεις: «Ορθόδοξη Κυψέλη»

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 16-10-2017

Εικόνα: «τα τελευταία λεπτά της ζωής του Μητροπολίτη Φίλιππου» έργο του Aleksandr Nikanorovich Novoskoltsev, από:wikimedia.commons

Κείμενα του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη ΕΔΩ

το «σπιτάκι της Μέλιας»