Όταν, στις 10 Σεπτέμβρη, συνέβη το ατύχημα(;) με το δεξαμενόπλοιο Άγια Ζώνη II, δεν ξέρουμε εάν οι επίσημοι αξιωματούχοι του κράτους είχαν κατά νου την ρύπανση στον Σαρωνικό ή το «μαύρισμα», της περίφημης Αθηναϊκής Ριβιέρας. Άλλωστε, τους τελευταίους μήνες, πλήθαιναν τα δημοσιεύματα αλλά και η προώθηση από το επίσημο κράτος, μέσω των δικών του μέσων και διαύλων επικοινωνίας (ΕΟΤ, visitgreece.gr), που αναφέρονταν στο κομμάτι εκείνο της Αττικής, που ενώνει το Φάληρο με τη Βουλιαγμένη, «που όμοιο του δεν υπάρχει πουθενά στο κόσμο», και «παραμένει αναξιοποίητο». Η Αθηναϊκή Ριβιέρα… Δεν υπάρχει δημοσίευμα, προ ατυχήματος, που να αναφέρεται στο θαλάσσιο ανατολικό μέτωπο της Αθήνας που να μην το χαρακτηρίζει με τον ελιτίστικο όρο Ριβιέρα.
Οι τωρινοί διαχειριστές έχουν αναλάβει, απ’ ό,τι ξεκάθαρα φαίνεται, να παραδώσουν ένα ακόμη «φιλέτο» ή πολλά σε σειρά «φιλέτα» σε επίδοξους μεγαλοκατασκευαστές/funds. Ωρίμασε ο καιρός, ώστε ο ευαίσθητος(;) σε πολεοδομικά και περιβαλλοντικά θέματα Σύριζα, να κανονίσει για τη «βρώμικη» δουλειά. Αλλά τα απρόοπτα, πολλές φορές ανατρέπουν τα σχεδιαζόμενα. Όχι πως το σχέδιο δεν θα προχωρήσει, αλλά μια μικρή κηλίδα θα υπάρχει πάντα, αφήνοντας τα ίχνη της στις μνήμες των ανθρώπων… Δεν είναι άλλωστε τυχαίο και συμπτωματικό ότι όλες οι προσπάθειες από πλευράς κράτους είχαν ως στόχο τον καθαρισμό των ακτών της ανατολικής πλευράς του Σαρωνικού και όχι της Σαλαμίνας και των υδάτων του κόλπου της. Όπως διαβάζουμε και στο δελτίο τύπου του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»: «Μετά το ναυάγιο του Αγία Ζώνη II, η απορρύπανση του θαλάσσιου χώρου έχει επικεντρωθεί σε αυτό που μας ενοχλεί αισθητικά και όχι στο σύνολο των πετρελαιοειδών, δηλαδή και σε αυτά που έχουν βυθιστεί και κατακάτσει στον πυθμένα, ή αιωρούνται και μετακινούνται με τα θαλάσσια ρεύματα, αποτελώντας βασική πηγή ρύπανσης και εισόδου τοξικών ουσιών στην τροφική αλυσίδα»[…] «δυστυχώς οι εργασίες απορρύπανσης έχουν επικεντρωθεί στις παραλίες της Αττικής και όχι στην ανατολική Σαλαμίνα, την κυρίως πληγείσα περιοχή που δέχθηκε το μεγαλύτερο ρυπαντικό φορτίο». Είναι φανερή, λοιπόν, η επιλογή από την πολιτική εξουσία να ασχοληθεί με το «φαίνεσθαι» των ακτών, αφού αυτό είναι που θέλουν να προστατέψουν, όχι οικολογικά αλλά καθαρά επιχειρηματικά, ώστε να καταφέρουν διαχειριστικά ως επίσημοι ντήλερ της ευρύτερης περιοχής του ανατολικού θαλάσσιου μετώπου του Σαρωνικού, να παραδώσουν το ανατιθέμενο project.
Όμως, το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται για να ταράξει και άλλα κούφια λόγια του Τσίπρα και του κόμματός του, περί πάταξης του λαθρεμπορίου καυσίμων, αφού βάσιμες είναι οι υποψίες ότι «η προσπάθεια να καλυφθούν τα ίχνη από ενδεχόμενο λαθρεμπόριο καυσίμων στάθηκε η αιτία να βυθιστεί το δεξαμενόπλοιο «Αγ. Ζώνη ΙΙ» (tanea.gr). Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες, όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι –άγνωστο πώς– άνοιξαν οι βάνες εισρόφησης προκειμένου να μπει νερό και να καλυφθεί με αυτόν τον τρόπο το κενό που υπήρχε στην ποσότητα του φορτίου, το οποίο κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς διοχετεύθηκε. Επίσης, δημοσιεύματα αναφέρουν ότι στα ΕΛΠΕ, το πλοίο φόρτωσε 1.818 μετρικούς τόνους καύσιμα, ενώ μετά το ναυάγιο ανακοινώθηκε πως ήταν φορτωμένο με 2.200 τόνους καύσιμο πετρέλαιο (fuel oil) και 370 μετρικούς τόνους ναυτιλιακό (marine gas oil).
Γνωρίζουμε καλά ότι όσο υπάρχουν δεξαμενόπλοια μεταφοράς πετρελαιοειδών ή εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου θα υπάρχουν και οι ρυπάνσεις. Το ερώτημα δεν είναι πώς αυτές θα αποφεύγονται, γιατί απλούστατα αποφυγή δεν υπάρχει, είναι δεδομένη η παρουσία της αναμενόμενης ρύπανσης. Αυτό που το σύστημα επιδιώκει δεν είναι η αποφυγή τους αλλά η διαχείριση τους, είτε μέσω της αντιρρυπαντικής/απορρυπαντικής τεχνολογίας είτε μέσω της επικοινωνιακής πολιτικής που ακολουθείται από τα μέσα. Το μεν πρώτο αναπτύσσεται παράλληλα με τη ρύπανση που δημιουργεί ο βιομηχανικός πολιτισμός, στο δε δεύτερο προσπαθεί να κρύψει τις ανεπάρκειες ή τις ανικανότητες των εξουσιαστών. Επομένως, όπως ο βιομηχανικός πολιτισμός αποτελεί κομμάτι τόσο του καπιταλισμού όσο και του κομμουνισμού (ΕΣΣΔ, Κίνα κ.λπ.), έτσι και η πολιτική διαχείριση της κρατικής εξουσίας δεν προτάσσει καμμία «οικολογία». Και ας ήταν εκείνοι (περί συριζαίων ο λόγος!) που κάποτε δεν άφηναν καμμία οικολογική πρωτοβουλία χωρίς να την επιβουλεύονται ή εποφθαλμιούν, ώστε να την χειραγωγήσουν ή απλώς πιάνοντας στασίδι κινηματικό. Αλλά αυτά κάποτε…
Ας δούμε όμως τις απόψεις που εκφράζουν, όχι ριζοσπάστες οικολόγοι, αλλά θεσμικοί φορείς όπως η Ελληνική Εταιρεία Τοξικολογίας (ΕΕΤ) και ερευνητές του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Ο Κουρέτας, πρόεδρος της ΕΕΤ, κατήγγειλε ότι εξ αρχής δεν λειτούργησε το πρωτόκολλο, ενώ οι όποιες διαδικασίες κινητοποιήθηκαν με μεγάλη καθυστέρηση. Προειδοποίησε μάλιστα ότι έγκυες γυναίκες και ευπαθείς πληθυσμιακές ομάδες δεν θα πρέπει να πλησιάσουν καν στα σημεία όπου παρατηρείται ρύπανση, καθώς η εξάτμιση των ρύπων ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την υγεία τους. «Είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζουμε τέτοια ρύπανση κοντά σε κατοικημένη περιοχή. Είναι διαφορετικό από ό,τι στο πέλαγος… για να επανέλθει το σύστημα στην πρότερη κατάσταση θα χρειαστούν δύο χρόνια».
Παράλληλα, ερευνητές του ΕΚΠΑ αναφέρουν ότι βακτήρια που τρέφονται από το πετρέλαιο μπορούν να εξυγιάνουν το οικοσύστημα του Σαρωνικού ή να διευκολύνουν τη συλλογή του πετρελαίου. Οι μικροβιακοί πληθυσμοί με τις απορρυπαντικές ιδιότητες έχουν απομονωθεί από το ηφαίστειο της Σαντορίνης, την παραλία στον Ασπρόπυργο και τη λίμνη Κουμουνδούρου και αποτελούν μία ερευνητικά τεκμηριωμένη αποτελεσματική και, κυρίως, φυσική λύση, για να απομακρυνθούν οι υδρογονάνθρακες από τη θάλασσα και τις παραλίες που έχουν υποστεί τη μόλυνση. Ταυτόχρονα, όμως, επισημαίνουν: «Η καταλληλότητα των αλιευμάτων δεν είναι απόδειξη ότι η περιοχή αλίευσης έχει απαλλαγεί από υδρογονάνθρακες. Το θέμα είναι πιο σύνθετο και γι’ αυτό οι σχετικές έρευνες επιτάσσεται να είναι πολύπλευρες, μακροχρόνιες και λεπτομερείς… όταν ένα περιβάλλον επιβαρύνεται από έναν τόσο επικίνδυνο ρύπο όπως το πετρέλαιο, είναι δυνατόν να επανακάμψει, να βελτιωθεί με πολλή προσπάθεια και φροντίδα, αλλά πολύ δύσκολα θα φθάσει στην αρχική του κατάσταση».
Και συνεχίζουν: «Όλες οι ενέργειες αποκατάστασης αφορούν τον περιορισμό της εξάπλωσης και στην πραγματικότητα είναι μια μάχη με τον χρόνο, με σκοπό η πετρελαιοκηλίδα να μην υποστεί γαλακτωματοποίηση. Όταν το πετρέλαιο γαλακτοποιηθεί, αραιώνει, ξεθωριάζει και είναι δύσκολη η φαινοτυπική του ανίχνευση, χωρίς τις απαραίτητες και συνεχείς εργαστηριακές αναλύσεις, είναι σχεδόν αδύνατη η άμεση και γρήγορη απομάκρυνσή του από το θαλασσινό νερό. Κατά συνέπεια, ποσότητες πετρελαίου είναι σίγουρο ότι θα παραμείνουν στη θάλασσα και τότε έρχεται η φυσική διαδικασία διάσπασής τους, η οποία είναι εξαιρετικά χρονοβόρα».
Αλλά για τον υπουργό Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλή, αποτελεί υπερβολή να μιλά κάποιος για οικολογική καταστροφή διαβεβαιώνοντας ότι οι έρευνες που θα διεξαχθούν θα είναι αυστηρότατες. Λόγια παχιά… Δεν είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιούνται αντίστοιχες δηλώσεις υπουργών ή οι κυβερνητικές αντιδράσεις να είναι παρόμοιες μετά από περιβαλλοντικά ατυχήματα. Από το 1979 έως σήμερα έχουν καταγραφεί τουλάχιστον έντεκα περιπτώσεις με σημαντικές διαρροές πετρελαίου στις θάλασσες του ελλαδικού χώρου. Από αυτές, το μεγαλύτερο ατύχημα έγινε το 1980 ανοιχτά της Πύλου, όταν το τάνκερ «Irenes Serenade», βούλιαξε κατά τη διάρκεια προσέγγισης στο λιμένα της.
Σύμφωνα με υπολογισμούς που προκύπτουν από δημοσιεύματα της εποχής, περίπου 40.000 τόνοι πετρέλαιο κάηκαν, άλλοι 35.000 τόνοι χύθηκαν στη θάλασσα, ενώ ακόμη 25.000 τόνοι εξατμίστηκαν. Το “Irenes Serenade” της Tsakos Shipping Company ταξίδευε με 103.000 τόνους πετρέλαιο από την Τουρκία στην Ιταλία. Προσέγγισε την Πύλο, προκειμένου να ανεφοδιαστεί με τρόφιμα. Η έκρηξη προκλήθηκε από τη δημιουργία σπινθήρα λόγω τριβής της άγκυρας, σε συνδυασμό με την ύπαρξη αερίων από το φορτίο στο πρωραίο υπόστεγο του πλοίου. Το συγκεκριμένο ατύχημα συγκαταλέγεται στην ένατη θέση, στη λίστα με τις μεγαλύτερες διαρροές παγκοσμίως. Ενδιαφέρον, επίσης, έχει να δούμε τη περίπτωση του ναυαγίου της Exxon Valdez στην Αλάσκα, όπου 37.000 τόνοι πετρελαίου εκχύθηκαν στη θάλασσα και στον πλούσιο βιότοπο του Prince William. Η συγκεκριμένη ποσότητα έκχυσης πετρελαίου δεν είναι από τις μεγαλύτερες που έχουν εκχυθεί στο περιβάλλον (35η θέση), αλλά οι συνέπειες του συγκεκριμένου ναυαγίου και ταυτόχρονα η δημοσιότητα που έτυχε από τα αμερικανικά μέσα ήταν πολύ μεγάλη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, δέκα και πλέον χρόνια μετά το ατύχημα, υπολείμματα πετρελαίου υπήρχαν στα νερά με τοξική μορφή επιδρώντας στους βιολογικούς πληθυσμούς, αυξάνοντας σημαντικά τη θνησιμότητά τους.
Εάν η βύθιση του Exxon Valdez επηρέασε σημαντικά την αμερικανική κοινή γνώμη, η έκρηξη στην εξέδρα Deepwater Horizon, το 2010 στο Κόλπο του Μεξικού ήρθε να υπενθυμίσει ένα παλαιότερο (το 1979) στην ίδια περιοχή με την ίδια αιτιολογία. Η αιτία του γεγονότος ήταν η δυσλειτουργία της πετρελαιοπηγής Μακόντο, με επακόλουθο την έκρηξη ενός φρεατίου που υπήρχε στην εξέδρα. Οι μέτοχοι του έργου ήταν η BP, η Anadarko και η MOEX Offshore. Η Αμερικανική κυβέρνηση ανέφερε, τότε, πως το πετρέλαιο που εκχύθηκε ήταν 4,9 εκατομμύρια βαρέλια, μια καταστροφή πολύ μεγαλύτερη από την πρώτη φορά. Το γεγονός αυτό καθορίστηκε ως ένα από τα πλέον καταστροφικά στην υδατόσφαιρα, από τέτοια κατάσταση παγκοσμίως ενώ η έκταση της πετρελαιοκηλίδας έφτασε μέχρι και τα 176.100 χλμ., προκαλώντας τεράστια μόλυνση των υδάτων και τον θάνατο αρκετών ειδών πτηνών και θηλαστικών, πολλά από τα οποία είναι είδη υπό εξαφάνιση. Επίσης, διάφορες μορφές επιπτώσεων σημειώθηκαν, κατά τα επόμενα χρόνια μετά τη διαρροή, στην υγεία των εθελοντών που βοήθησαν στον καθαρισμό των ακτών. Ναυτία, παρουσία αίματος στα ούρα, συνεχείς εμετούς, αναπνευστικές δυσκολίες, υπέρταση, ερεθισμός στον λαιμό ήταν μερικά από τα κύρια συμπτώματα που παρατηρήθηκαν.
Για μια ακόμα φορά βρισκόμαστε θεατές μιας περιβαλλοντικής καταστροφής, με άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις στη ζωή των ανθρώπων. Για ακόμη μια φορά αριστεροί και δεξιοί, όψιμοι και επίδοξοι εξουσιαστές, βρήκαν την ευκαιρία να κονταροχτυπηθούν για τις ευθύνες, τις ολιγωρίες και τα συμφέροντα. Η αλήθεια είναι πως, επί ημερών Σύριζα, δόθηκε άδεια στο σαπάκι του πλοιοκτήτη Θεόδωρου Κουντούρη, που παρεμπιπτόντως οι τσιγγάνοι θα το ήθελαν πολύ να είναι φορτωμένο στα αγροτικά τους για παλιοσίδερα, να εφοδιάζει τις δεξαμενές των πλοίων του Λάτση, του Μελισσανίδη κ.ά. με λαθραίο πετρέλαιο. Επί ημερών Σύριζα μαύρισαν οι ακτές της Σαλαμίνας και της Αττικής. Αλλά μην αυταπατάστε, τα ίδια δυστυχώς έχουν γίνει, αλλά και θα γίνουν και με άλλους κρατικούς διαχειριστές. Κομμουνιστές, Αριστεροί, Φασίστες, Καπιταλιστές, Δεξιοί, τα συμφέροντα θα παραμένουν ίδια, η αγάπη για εξουσία και κονόμα ίδια… ας είναι καλά οι ψηφοφόροι.
Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 175, Οκτώβριος 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis