ΕΑΑΚ: Τίποτα δεν τελείωσε, όλα τώρα αρχίζουν

Ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά:

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΤΕΝΕΚΙΔΗΣ

Είναι χρέος της ΕΑΑΚ να αναδείξει την σημασία των συλλογικών αγώνων, της μαχητικότητας, της αμφισβήτησης και της ανατροπής

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές λαμβάνουν χώρα σε ένα τοπίο δύσκολο για το παρόν και την προοπτική της νεολαίας.
Όλο το διάστημα αυτό, η νεολαία δέχεται την επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έρχεται να πάρει νέα διάσταση, με τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούνται μετά το τέλος της 2ης αξιολόγησης- σηματοδοτώντας το 4ο μνημόνιο. Μέτρα που συνεχίζουν την βάρβαρη επίθεση στη νεολαία με την περικοπή του ήδη κουτσουρεμένου επιδόματος ανεργίας, αλλά και με την μείωση του αφορολόγητου που πρώτα και κύρια θα πλήξει τους κακοπληρωμένους νέους εργαζόμενους. Διαφαίνεται, λοιπόν, ότι το παρόν και το μέλλον της νεολαίας συνεχώς θα κυλάνε στο σκοτάδι του εργασιακού μεσαίωνα, της έλλειψης προοπτικής και της ηττοπάθειας, εάν δεν υπάρξει αποφασιστική απάντηση από το νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα.

Στο φόντο αυτών, η πολεμική απειλή βρίσκεται εδώ, με ένοπλες συρράξεις ανά τον κόσμο στις οποίες ΕΕ-ΝΑΤΟ πρωταγωνιστούν, ρίχνοντας στο Αφγανιστάν την μεγαλύτερη μη-πυρηνική βόμβα που είδε η ανθρωπότητα. Την ίδια ώρα που στην Ευρώπη επικρατεί ένα νέο «ψυχροπολεμικό» κλίμα που θέτει στο στόχαστρο τη νεολαία, που είτε θα γίνει αντικείμενο καταστολής, είτε θα γίνει κρέας στα πολεμικά κανόνια τους. Και όσο βαθαίνει η απειλή αυτή, τόσο περισσότερο αναδεικνύονται εθνικιστικά-φασιστικά ρεύματα (ειδικά στη γειτονιά μας στα Βαλκάνια) μέσα στην κοινωνία που συντηρούν την αντιδραστικότητα, τον ρατσισμό και την αποριζοσπαστικοποίηση, δίνοντας πάτημα στο κεφάλαιο για περισσότερη εκμετάλλευση.

Περνώντας στο πανεπιστήμιο, όλα τα παραπάνω φαίνεται να καθορίζουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την πορεία της, με ξεκάθαρη στόχευση την επιχειρηματική ανασυγκρότησή του. Έτσι με την μείωση των εισακτέων κατά 50% και τις συνεχείς πιέσεις για «αυτοχρηματοδότηση» το μαζικό δημόσιο πανεπιστήμιο «πεθαίνει», ανοίγοντας τον δρόμο για μια νέα ένταση των ταξικών φραγμών μέσα σε αυτό, με δίδακτρα σε κάθε επίπεδο και πλήρη γκρέμισμα των φοιτητικών παροχών σε στέγαση-σίτιση.

Παράλληλα, με το δάνειο 180 εκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για 9 σχολές, επικυρώνεται το «νέο μνημόνιο στο πανεπιστήμιο», που σε συνδυασμό με την ιδιωτική χρηματοδότηση σε μια σειρά από σχολές και τα επιχειρηματικά προγράμματα και σεμινάρια, έρχονται να σφραγίσουν τη διάλυση του δωρεάν πανεπιστημίου και να μονιμοποιήσουν μέσα σε κάθε σχολή την επιχειρηματικότητα, την ανταποδοτικότητα, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την κυριολεκτικά απλήρωτη εργασία για τα κέρδη του κεφαλαίου. Προφανώς, για βελτίωση των όρων φοίτησης και εργασιακής προοπτικής των φοιτητών, ούτε λόγος από όσους εξαγγέλλουν πανηγυρικά την «αυτοχρηματοδότηση» των ιδρυμάτων ως πανάκεια.

Αυτές οι αλλαγές στα πανεπιστήμια έρχονται να γίνουν κανονικότητα, μέσω του τσακίσματος του κινήματος και της στάσης αγώνα μέσα στις σχολές και της δημιουργίας ενός «φιλικού» περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις. Η σεξιστική επίθεση καθηγητή σε φοιτήτρια στον Βόλο, η ποινικοποίηση αγωνιστών στο Πάντειο και την Ξάνθη, τα ΜΑΤ έξω από την Νομική και μέσα στο ΠΑΜΑΚ, η απαγόρευση πολιτικών φεστιβάλ στο πανεπιστήμιο στο ΓΠΑ, οι επώνυμες έδρες του Ελληνικού Στρατού, δεν αποτελούν εξαιρέσεις, αλλά μια εικόνα από το σύντομο μέλλον, που οι Φοιτητικοί Σύλλογοι και οι διεκδικήσεις τους θα χτυπιούνται με κάθε μέσο, η πολιτικοποίηση θα εξωθείται από τις σχολές και το πανεπιστήμιο θα γίνεται ολοένα πιο «αποστειρωμένο» και πιο αυταρχικό.

Συνδυάζοντας λοιπόν τις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης – ΕΕ και την επιχειρηματική ανασυγκρότηση του πανεπιστημίου, προκύπτει για την νεολαία ένα κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας για το εργασιακό της μέλλον. Το άγχος, η συνεχής ανησυχία , η αδυναμία να φανταστεί κανείς το μέλλον του, οδηγούν στο αδιέξοδο όπου ως «λύσεις» φαντάζουν ή η ανεργία ή η μετανάστευση.

Μέσα σε αυτό το σκοτάδι, όμως υπάρχουν μερικές εστίες φωτός που προοικονομούν το πέρας του. Η νεολαία παρά την απογοήτευση και τα αδιέξοδά της, συσσωρεύει οργή απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Χαρακτηριστικά, έρευνα έδειχνε ότι το 67% της νεολαίας στην Ελλάδα θα συμμετείχε ενεργά σε μια εξέγερση απέναντι στην κυβέρνηση. Δυνατότητες για έναν νέο γύρο ταξικής αναμέτρησης με πρωταγωνιστή το νεολαιίστικο κίνημα, υπάρχουν και μάλιστα φάνηκαν φέτος με ποιοτικά αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά. Είδαμε την κατάληψη της Νομικής να μπαίνει εμπόδιο στους ταξικούς φραγμούς στο πανεπιστήμιο, τη νεολαία να επιδιώκει έμπρακτα να σπάσει τον αστυνομικό αποκλεισμό κατά την έλευση του Ομπάμα στην Αθήνα, την εργαζόμενη νεολαία να συμμετέχει ενεργά σε κινητοποιήσεις για τις πρόσφατες εργατικές δολοφονίες σε Everest και Mikel, την κατάληψη των Πολιτικών Μηχανικών να αναδεικνύει το ζήτημα της γνώσης όπως διαμορφώνεται μέσα στο πανεπιστήμιο, και πολλές ακόμα αναλαμπές που δείχνουν ότι η νεολαία μπορεί να αναζωπυρώσει την κατάσταση του κινήματος.

Η ΕΑΑΚ στις φετινές φοιτητικές εκλογές καλείται να πιάσει αυτό το νήμα και να εκφράσει εκείνη την νεολαία που δεν αρκείται στο παρόν που βιώνει και το μέλλον που της προτείνουν. Είναι χρέος της ΕΑΑΚ να αναδείξει την σημασία των συλλογικών αγώνων, της μαχητικότητας, της αμφισβήτησης και της ανατροπής, κόντρα στη λογική του ΤΙΝΑ, της ήττας και της υποταγής. Η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στις φοιτητικές εκλογές έρχεται να αποτελέσει την ασπίδα κόντρα στην επίθεση του κεφαλαίου σε κάθε πτυχή του πανεπιστημίου και όχι μόνο, και το δόρυ του αντικαπιταλιστικού δρόμου κόντρα στη ζωή που επιβάλλεται στην νεολαία.

Η ΕΑΑΚ είναι η πολιτική δύναμη που μπορεί να διασφαλίσει, πλάι στους φοιτητικούς συλλόγους και τις συλλογικές τους διαδικασίες, πως το πανεπιστήμιο θα παραμείνει μαζικό – δημόσιο – δωρεάν εξυπηρετώντας τις ανάγκες του φοιτητών. Πως οι σπουδές δεν θα είναι το μεσοδιάστημα ανάμεσα στο σχολείο και στην ανεργία αλλά η μόνη προϋπόθεση για αξιοπρεπή εργασία. Πως η γνώση και η έρευνα μέσα σε αυτό θα εξυπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου και πως το πανεπιστημιακό άσυλο θα μπορεί να στεγάζει τους κοινωνικούς αγώνες. Για αυτό η στόχευση για Μόρφωση – Δουλειά – Ελευθερίες, μπαίνει πιο επιτακτικά από πότε με βασική επιδίωξη την περιγραφή ενός θετικού οράματος για την νέα γενιά.

Είναι η στήριξη στην ΕΑΑΚ, εκείνη που θα καταδικάσει και θα παλέψει ενάντια στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα που βαραίνει τις πλάτες της νέας γενιάς, τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό που αποκλείει την πληττόμενη πλειοψηφία από το πολιτικό προσκήνιο, την πολεμική απειλή που έρχεται να ανταλλάξει αίμα με κέρδη, και την αυταρχική θωράκιση τους κράτους απέναντι στον αγωνιζόμενο λαό.

Το πολιτικό και κινηματικό σχέδιο της ΕΑΑΚ, παρά τους δυσμενείς πολιτικούς συσχετισμούς εντός των σχολών, μπορεί να αναδράσει με τους σύγχρονους προβληματισμούς και τις αγωνίες του φοιτητικού υποκειμένου, σκιαγραφώντας παράλληλα ένα νέο δρόμο για την νεολαία έξω από την ανέχεια και την εξαθλίωση. Και όλα αυτά αντιμαχόμενη τις δυνάμεις της συντήρησης και διάλυσης μέσα στο πανεπιστήμιο ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, που προωθούν πιστά τον μονόδρομο της αγοράς και της αστικής εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Αυτά τα πολιτικά σχέδια όχι απλά δεν μπορούν να εκφράσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες της νεολαίας, αλλά στέλνουν στο βούρκο το παρόν και το μέλλον της.
Διέξοδο δεν μπορεί να δώσει ούτε η ΠΚΣ, που αδυνατεί να περιγράψει ένα μάχιμο πολιτικό σχέδιο που θα δώσει αέρα στα πανιά του φοιτητικού κινήματος, καθώς υποτιμάει την λογική της πολιτικής ανατροπής στο σήμερα και αμφισβητεί έμπρακτα κάθε ενδεχόμενο και προοπτική νίκης του φοιτητικού κινήματος, προτιμώντας να στρέφει τα βέλη της προς την μαχόμενη αντικαπιταλιστική Αριστερά και μάλιστα με βίαιο τρόπο.
Τίποτα δεν τελείωσε. Σε μια εποχή που τα αστικά επιτελεία, οι γραφειοκράτες των μηχανισμών της ΕΕ, η κυβέρνηση και οι καθεστωτικές δυνάμεις προσπαθούν να μας πείσουν πως τα πάντα κρίθηκαν, η ιστορία τελείωσε και πως το μέλλον δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται με μνημόνια – επιχειρηματικό πανεπιστήμιο – καταστολή, η καλύτερη απάντηση που μπορεί να δώσει στην παρούσα συγκυρία η μαχόμενη αντικαπιταλιστική Αριστερά μέσα από την πολιτική και εκλογική της στήριξη είναι πως «Όλα τώρα αρχίζουν, η νεολαία θα πει την τελευταία λέξη!»

Tags: EAAK