Μία μόλις ημέρα πριν την αιματοβαμμένη επίθεση ενός ακόμη «μοναχικού λύκου» στο Λονδίνο, και για την οποία ανέλαβε την ευθύνη ο ISIS, ο Ερντογάν είχε σπεύσει να αναλάβει προκαταβολικά και εκείνος την ευθύνη.
«Κλείνετε την πόρτα στην Τουρκία, αλλά η Τουρκία δεν είναι χώρα που μπορείτε να παίξετε μαζί της», δήλωσε ο Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας σε τοπικούς δημοσιογράφους στο Προεδρικό Μέγαρο στην Άγκυρα και απευθυνόμενος προς τα ευρωπαϊκά κράτη. «Όλα αυτά παρακολουθούνται στενά σε όλον τον κόσμο. Αν συνεχίσετε να συμπεριφέρεστε με αυτόν τον τρόπο κανείς Ευρωπαίος δεν θα μπορεί να βγει στο δρόμο με ασφάλεια και ηρεμία. Αν ανοίξετε αυτόν τον επικίνδυνο δρόμο εσείς θα υποστείτε τη μεγαλύτερη ζημιά».
Λίγες ημέρες αργότερα με αφορμή συγκέντρωση και πορεία κουρδικών οργανώσεων, αλλά και ελβετικών κομμάτων ενάντια στο τουρκικό καθεστώς, ο Ερντογάν σε ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη απείλησε εκ νέου, αυτή την φορά το ελβετικό κράτος, λέγοντας, μεταξύ άλλων, ότι: «Θα θερίσετε αυτά που σπείρατε».
Ο Ερντογάν δεν απευθύνεται με τον τρόπο αυτό μόνο στο κρίσιμο εκείνο τμήμα των ψηφοφόρων που θα κρίνουν το δημοψήφισμα του Απριλίου, με το οποίο επιδιώκει να δώσει επιπλέον κοινωνική νομιμοποίηση σε υπερεξουσίες που θα του εξασφαλίσει η συνταγματική αναθεώρηση. Ο Ερντογάν εμφανίζεται ολοένα και πιο καθαρά ως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης των απανταχού ισλαμιστών (ριζοσπαστών και μη), ο ηγέτης μιας παγκόσμιας περιφερειακής δύναμης που έχει τα κότσια όχι μόνο να σταθεί απέναντι στους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής κυριαρχίας, αλλά και να τους απειλεί ευθέως. Μόνο που ο Ερντογάν απειλεί με αυτόν τον τρόπο ανοικτά και χωρίς προσχήματα γιατί πρώτα απ’ όλα απειλείται άμεσα τόσο ο ίδιος όσο και η εδαφική ακεραιτότητα του τουρκικού κράτους. Οι εξελίξεις στο μέτωπο του συριακού πολέμου μόνο ευνοϊκές δεν είναι για τα τουρκικά συμφέροντα (βλ. συνεχιζόμενη εμπλοκή του κουρδικού παράγοντα), ενώ στην ανατολική Μεσόγειο ήδη οι μεγάλοι παίκτες φαίνεται να τα έχουν βρει στην μοιρασιά είτε αυτή έχει να κάνει με ενεργειακά ζητήματα είτε με τα γενικότερα συμφέροντά τους και τον τρόπο που αυτά επηρεάζονται από την συγκρότηση της Νέας Μέσης Ανατολής και όχι μόνο.
Και τα γεγονότα φαίνεται να καλπάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ενώ «αισίως» κλείνουμε το πρώτο τρίμηνο του 2017…
Δημοσιεύθηκε από Λ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis