«Εδώ μας σκοτώνουν με λόγια και υποσχέσεις»

Οι πολιορκημένοι πρόσφυγες αντιστέκονται

Με ένα δισέλιδο αφιέρωμα, το ΠΡΙΝ, στις 12/2/17, αναφέρεται στην επίσκεψη του Γ. Μουζάλα στο Ελληνικό, στη συνέντευξη Τύπου των προσφύγων και την απεργία πείνας που κήρυξαν, καθώς και στην απάνθρωπη προσφυγική πολιτική της ΕΕ

γράφουν:
Αρχοντούλα Βαρβάκη
Ηλέκτρα Γεωργίου ΚυριάκοςΝασόπουλος

Η επίσκεψη του υπουργούΟι πρόσφυγες στο Ελληνικό την προηγούμενη εβδομάδα εξεγέρθηκαν! Μη αντέχοντας άλλο τις συνθήκες που επικρατούν, ξεκίνησαν το απόγευμα του Σάββατου αποχή από το συσσίτιο. Την Δευτέρα το πρωί, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλας, εμφανίστηκε στο χώρο, συνοδεία διμοιρίας των ΜΑΤ, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκονταν σε πλήρη «ετοιμότητα» και άλλες αστυνομικές δυνάμεις. Όταν οι εκπρόσωποι του υπουργείου και οι αστυνομικοί επιχείρησαν να εισέλθουν στις εγκαταστάσεις, συνάντησαν την άρνηση των σπροσφύγων. Παρά τη χρήση βίας ακόμα και κατά μικρών παιδιών, δεν κατάφεραν να εισέλθουν στο χώρο «φιλοξενίας».


Στη συνάντηση με αντιπροσωπεία των προσφύγων, ο «ταπεινωμένος» υπουργός έφτασε στο σημείο να απαιτήσει τον αποκλεισμό πρόσφυγα. Λίγο αργότερα, μπροστά στις κάμερες, θα κάνει λόγο για «χειραγώγηση, υποκίνηση και μικρή συμμετοχή των προσφύγων στην κινητοποίηση». «Όποιος αισθάνεται καταπιεσμένος μέσα σε αυτη τη δομή, είναι ελεύθερος να φύγει και να υποστεί μετά τις όποιες συνέπειες της πράξης του», δήλωσε κυνικά.

Δυστυχώς, το συγκεκριμένο κυβερνητικό αφήγημα προβλήθηκε συστηματικά, εκτός από τα ιδιωτικά Μέσα, και από την ΕΡΤ. Από κοινού μάς ενημέρωναν ότι πίσω από την κινητοποίηση των προσφύγων κρύβονται «σκοτεινές δυνάμεις», μεταξύ των οποίων και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Από κοντά και η δημοτική αρχή Ελληνικού-Αργυρούπολης, η οποία με μια κατάπτυστη ανακοίνωση εξέφρασε την αγανάκτησή της για το γεγονός ότι «αντί να ξεκινήσει η επένδυση στο Ελληνικό», η περιοχή έχει βυθιστεί «στην μιζέρια και στην οπισθοδρόμηση».

«Με αηδία διαβάσαμε το νέο ρεσιτάλ κυνισμού της δημοτικής αρχής Ελληνικού-Αργυρούπολης στην ανακοίνωση που έβγαλε για τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες με τους πρόσφυγες στο Ελληνικό. Τους έχει γίνει έμμονη ιδέα η “επένδυση” στο πρώην αεροδρόμιο. Κοιμούνται και ξυπνάνε με την ιδέα του καζίνο, των mall και των ξενοδοχείων… Συμφωνεί με τα γκέτο, απλώς τα θέλει μακριά από τα συμφέροντα του Λάτση», σχολιάζει σε ανακοίνωση για την δημοτική αρχή, η αντικαπιταλιστική κίνηση Ελληνικού-Αργυρούπολης «Εκτός Πλάνου».

«Τα πραγματικά προβλήματα που δημιουργεί η κυβέρνηση και η συμφωνία της με την ΕΕ είναι οι “υποκινητές” του αγώνα των προσφύγων. Ο αγώνας τον προσφύγων του Ελληνικού συνεχίζεται! Και εμείς θα συνεχίσουμε την αλληλεγγύη μας σε αυτό τον αγώνα. Παλεύουμε για ανθρώπινες συνθήκες στέγασης μέσα στις πόλεις, σίτιση, θέρμανση, περίθαλψη, πρόνοια για τους πρόσφυγες. Όχι απομονωμένοι-γκετοποιημένοι σε καταυλισμούς με τους περιορισμούς που επιβάλλει η ΕΕ», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο Συντονισμός για το Προσφυγικό. Το αμέσως προσεχές διαστημα, ο Συντονισμός έχει προγραμματίσει εξορμήσεις στα στρατόπεδα, ξεκινώντας από το Ελληνικό και το Σκαραμαγκά.

Κ.Ν

«Αυτό είναι το καλωσόρισμα της Ευρώπης;»

Την περασμένη Πέμπτη 9/2 πρόσφυγες του Ελληνικού μίλησαν στους δημοσιογράφους σε μια συνέντευξη Τύπου, που διοργάνωσε ο Συντονισμός Σωματείων, Φοιτητικών Συλλόγων και Συλλογικοτήτων για το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό. Οι πρόσφυγες παρουσίασαν τα προβλήματα τους και τον αγώνα τους στο χώρο των αφίξεων με αποχή από το συσσίτιο από το Σάββατο 4/2 το απόγευμα και άρνηση να μπουν στο χώρο κυβερνητικοί και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Μίλησαν για την επίσκεψη του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλα, τη Δευτέρα 6/2, την επίθεση των αστυνομικών, την έλλειψη απαντήσεων, τις μελλοντικές τους κινήσεις, την ανάγκη τους να ακουστούν και να απαντηθούν τα ψέματα που καλύπτουν την κατάστασή τους, την απορία τους γιατί δεν αντιμετωπίζονται σαν άνθρωποι.

«Στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν σε σκοτώνουν με μια σφαίρα. Εδώ σε σκοτώνουν με λόγια και υποσχέσεις. Μας κάνουν να νοιώθουμε τέρατα. Αναρωτιόμαστε αν είναι καλύτερα να απελαθούμε και να πεθάνουμε από μια σφαίρα σε μια στιγμή. Κάθε μέρα ο γιος μου με ρωτάει πού είναι το σπίτι μας. Πώς να τον πείσω ότι αυτό το κάνουμε για το καλό του;», λέει η Z.G, 20 ετών, μητέρα και έγκυος από το Αφγανιστάν.

Η συνέντευξη τύπου ξεκίνησε με τοποθέτηση της Μαρίας Μπικάκη από τον Συντονισμό, που τόνισε ότι τα σωματεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι συλλογικότητες του Συντονισμού όπως παλεύουν για τα δικαιώματα των Ελλήνων έτσι παλεύουν και για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών ενάντια στην κυβερνητική και ευρωενωσιακή ρατσιστική πολιτική, εκφράζοντας τα συναισθήματα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Αλληλέγγυος στον αγώνα των προσφύγων, ο Συντονισμός βρέθηκε δίπλα τους από την Κυριακή, κατάφερε να μπει στην αίθουσα των αφίξεων μόνο όταν ο έλεγχος του χώρου βρισκόταν στα χέρια των προσφύγων. Μίλησε με την επιτροπή γυναικών, συγκέντρωσε και τους παρέδωσε την Τετάρτη είδη ανάγκης και συνάντησε πάλι εμπόδια στους χώρους του χόκεϊ και των μπέιζμπολ από τους κυβερνητικούς υπεύθυνους που θέλουν τους χώρους κλειστούς για την τοπική κοινωνία. Κατήγγειλε τις συνθήκες, τα γεγονότα και την παραπληροφόρηση κυβέρνησης και ΜΜΕ. Ανέδειξε την παραπληροφόρηση που συνόδευσε τα πρόσφατα γεγονότα στο Ελληνικό. Στη δήλωση του υπουργού ότι μόνο 30 πρόσφυγες συμμετείχαν ανέφερε ότι η αποχή από το συσσίτιο που ξεκίνησε Σάββατο βράδυ ήταν από όλους στην αίθουσα αφίξεων. Το μεσημέρι της Κυριακής επεκτάθηκε στο κτήριο του μπέιζμπολ με συμμετοχή 97% και στο κτήριο του χόκεϊ με συμμετοχή 90%. Και βέβαια ο αγώνας αυτός υποκινήθηκε μόνο από τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν οι πρόσφυγες και όχι από Έλληνες αλληλέγγυους. Ανέφερε ότι είναι ψευδής η δήλωση του υπουργού για ασθενοφόρο που το έδιωξαν οι πρόσφυγες και για σχολικά που πάνε να πάρουν τα παιδιά για το σχολείο και αυτά δεν μπαίνουν, γιατί καν δεν έχει δρομολογηθεί εγγραφή των παιδιών σε σχολεία της περιοχής. Στη συνέχεια ανέφερε τους στόχους πάλης για τους πρόσφυγες.



Στη συνέχεια, μας μίλησε η Z.G, που ήταν παρούσα στη συζήτηση του υπουργού με την αντιπροσωπεία των προσφύγων. Έφτασε στο Ελληνικό με την οικογένεια της πριν ένα χρόνο, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να περάσουν τα βόρεια σύνορα, κάτι που της είπαν ότι δεν επιτρεπόταν στους Αφγανούς. Στο Ελληνικό δε βρήκαν το χώρο που τους υποσχέθηκαν, με ξεχωριστό δωμάτιο για κάθε οικογένεια αλλά μια ενιαία αίθουσα όπου ζουν σε μικρές σκηνές χωρίζοντάς τους χώρους τους με σεντόνια. Εκεί θα έμεναν για λίγο κι αυτός ο προσωρινός χαρακτήρας της διαμονής τους «δικαιολογούσε» την αρνητική απάντηση σε κάθε τους αίτημα.

Οι απάνθρωπες συνθήκες διαμονής και το κακό φαγητό τούς οδήγησαν στην αποχή από το συσσίτιο. Κλείσανε τις πόρτες, περιγράφει, και άφησαν έξω τους εργαζομένους της ΜΚΟ DRC και τους συντονιστές του υπουργείου. Ζήτησαν να δουν τον υπεύθυνο για αυτή την κατάσταση. Ο υπουργός έφτασε τη Δευτέρα αλλά, όπως τους είπε, πήγε να ανοίξει τις πόρτες, όχι να συζητήσουν. Προσπάθησε να μπει μέσα με τη βία των αστυνομικών, οι οποίοι χτύπησαν τους πρόσφυγες. «Δεν είμαστε γκάνγκστερ ούτε πολεμιστές, είμαστε πρόσφυγες». Ο υπουργός δεν απάντησε στα αιτήματά τους και τους είπε να απευθυνθούν στην DRC και τη συντονίστρια του χώρου.

Η Z.G παρουσιάζει την κατάσταση: Ζουν χωρίς ζεστό νερό, θέρμανση, πλυντήρια, καθαριότητα του χώρου και πρέπει να τρέφονται με το κακής ποιότητας συσσίτιο. Όταν ζητάνε πάνες για τα μωρά ή οτιδήποτε άλλο η απάντηση είναι πως πρέπει να τα βγάζουν πέρα με τα χρήματα που τους δίνονται: 80 ευρώ το μήνα για έναν άντρα που είναι μόνος του, 320 ευρώ για μια οικογένεια 8 ατόμων. Όσο για την ιατρική τους περίθαλψη είναι εξίσου ανεπαρκής. Ο γιατρός τους δίνει μόνο παυσίπονα. Η Z.G αναφέρεται σε μια έγκυο γυναίκα που χρειάστηκε βοήθεια αλλά το ασθενοφόρο δεν καλέστηκε και το παιδί χάθηκε. Θυμάται άλλες δύο αποβολές. Η εκπαιδευτική δομή του χώρου λειτουργεί για 30 λεπτά και μόνο για μικρά παιδιά.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο M.Q, επίσης Αφγανός. Ανέφερε μεταξύ πολλών: «Μας ρωτάνε ποιος σας έδωσε πρόσκληση να έρθετε στην Ευρώπη και τους λέμε ποιος έδωσε πρόσκληση στο στρατό της Ευρώπης να έρθει στο Αφγανιστάν και να κάνει πόλεμο». Μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κατά τη διαδικασία αίτησης ασύλου και γενικότερα: «Δεν μπορούμε να μπούμε στα λεωφορεία γιατί δεν έχουμε εισιτήρια. Δεν μας δέχονται στο νοσοκομείο γιατί δεν έχουμε διερμηνέα. Τα παιδιά δεν πάνε σχολείο γιατί δεν έχουν δικαίωμα. Αυτό είναι το καλωσόρισμα της Ευρώπης; Δεν μιλάω μόνο για τους πρόσφυγες. Βλέπω Έλληνες να κοιμούνται σε χαρτόκουτα. Θα περιμένουμε μια εβδομάδα και αν δεν δικαιωθούμε θα ξαναρχίσουμε την αποχή από το συσσίτιο».

Α. Β




Διαχείριση του προσφυγικού βάση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών της ΕΕ



Στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων που πραγματοποιήθηκε στη Μάλτα στις 3 Φεβρουαρίου, εξειδικεύτηκε το σχέδιο αναχαίτισης προσφυγικών ροών στην κεντρική Μεσόγειο με επίκεντρο τη συνεργασία με την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» της Λιβύης και την ενίσχυση των στρατιωτικής βοήθειας για τη φρούρηση των λιβυκών χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων.

Συγκεκριμένα, με βάση τα συμπεράσματα της Συνόδου ενώ οι ροές στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν μειωθεί κατά 98% το τελευταίο τετράμηνο του 2016, οι αφίξεις από τη διαδρομή της κεντρικής Μεσογείου προσεγγίζουν τις 200.000 για το προηγούμενο έτος και καταγράφεται νέο ρεκόρ θανάτων. Η ΕΕ δήλωσε καταρχάς την προσήλωσή της στην πολιτική συνεργασία με την κυβέρνηση εθνικής ενότητας που έχει επιβληθεί στη Λιβύη και υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη. Ως προτεραιότητες πολιτικής για το επόμενο διάστημα προσδιορίστηκαν η υποστήριξη της λιβυκής ακτοφυλακής και συνοριοφυλακής, η εξάρθρωση του «επιχειρηματικού μοντέλου» των διακινητών, η διαμόρφωση καλύτερων συνθηκών υποδοχής, η ενίσχυση των δράσεων εκούσιας επιστροφής και η υποβοήθηση πρωτοβουλιών των επιμέρους κρατών μελών, όπως είναι οι χωριστές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η Ιταλία.

Δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς με πόση σαφήνεια συνδέεται η διαχείριση του προσφυγικού με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις προς διασφάλιση των συμφερόντων της ΕΕ στην Βόρεια Αφρική, όπου πρωτοστατούν κυρίως η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία. Περαιτέρω, η ΕΕ δηλώνει ικανοποιημένη από την επιχείρηση ναυτικών περιπολιών στη Μεσόγειο, με την κωδική ονομασία «SOPHIA» με αντικείμενο την αποτροπή προσφυγικών ροών στην κεντρική Μεσόγειο, που υποστηρίζεται και από το ΝΑΤΟ, κι ετοιμάζεται να επεκτείνει το πλαίσιο της συνεργασίας κατά το πρότυπο της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Δεν παραλείπει μάλιστα να υπογραμμίσει και σε αυτήν την περίπτωση το σεβασμό της στους κανόνες του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, ακριβώς επειδή σε αυτό το πλαίσιο πολεμικής διαχείρισης αυτοί οι κανόνες πρόκειται να συντριβούν.

Έξω και πέρα από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και προστασίας είναι οι συνθήκες διαβίωσης και η αντιμετώπιση από κρατικούς και μη κρατικούς φορείς στη Λιβύη των προσφύγων του πολέμου και της φτώχειας. Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης , οι πρόσφυγες προσεγγίζουν το 1.000.0000 σε μια χώρα με πληθυσμό 6.000.000 κατοίκων. Πρόκειται για πρόσφυγες κυρίως από χώρες όπως η Ερυθραία, η Αιθιοπία, η Νιγηρία και η Σομαλία που αναζητούν προσωρινό ή και μόνιμο καταφύγιο στη Λιβύη παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν ότι εκεί επικρατούν συνθήκες βίας και ανομίας. Ο αριθμός των αιτούντων προστασίας είναι περίπου 40.000. Οι καταγγελίες για κακοποίηση των προσφύγων τόσο εντός των κρατικών κέντρων κράτησης που λειτουργούν με την ευθύνη του υπουργείου εσωτερικών της χώρας όσο και από τα κυκλώματα των διακινητών είναι αμέτρητες. Αναφέρονται δολοφονίες εντός των κέντρων κράτησης, απαγωγές, βασανιστήρια από τους φρουρούς, όπως ξυλοδαρμοί και ηλεκτροσόκ, σεξουαλική κακοποίηση, συνδιαλλαγή των διακινητών με τις αρχές και έλεγχος των κρατικών δομών από ένοπλες ομάδες. Η κράτηση διαρκεί μήνες κατά τους οποίους οι πρόσφυγες δεν έχουν καμιά πρόσβαση σε νομική συνδρομή και καμιά επικοινωνία με την οικογένειά τους ενώ δεν υπάρχει θεσμοθετημένη διεθνής προστασία, όπως και στην περίπτωση της Τουρκίας (τα στοιχεία από έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, δημοσιευμένη τον Οκτώβρη του 2016, με τίτλο Tackling the Global Refugee Crisis: From Shirking to Sharing Responsibility).

Προφανώς, η ελληνική κυβέρνηση που προσυπογράφει κάθε σχετική απόφαση και οι λοιπές κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν απόλυτη επίγνωση για το ποια λύση εξασφαλίζουν για εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες στη Λιβύη και πόσο «ασφαλής τρίτη χώρα» είναι αυτή.

Η κυβέρνηση κατά τα λοιπά, διά στόματος του αρμόδιου υπουργού, δηλώνει περήφανη που κρατά κλειστή τη Βαλκανική Οδό κι εκφοβίζει πρόσφυγες στα κέντρα κράτησης όταν διεκδικούν φαγητό και ζεστό νερό απειλώντάς τους με στέρηση του δικαιώματος στο άσυλο.

Με κατεπείγουσες διαδικασίες η κυβέρνηση προχωράει στη δημιουργία και λειτουργία, από τον Μάρτιο, κλειστού προαναχωρησιακού κέντρου κράτησης στην Κω, στο χώρο που βρίσκεται και το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης του νησιού. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη Δημήτρης Αναγνωστάκης, με απόφαση που υπέγραψε στις 8 Φεβρουαρίου, προωθεί τη δημοπράτηση με απευθείας ανάθεση του έργου, έξω από τις συνήθεις διαγωνιστικές διαδικασίες που προβλέπονται για τις προμήθειες του Δημοσίου (με βάση τις εξαιρέσεις που προβλέπει πλέον η ισχύουσα νομοθεσία σχετικά με τη διαχείριση του προσφυγικού), με επιχείρημα «λόγους κατεπείγουσας ανάγκης, οφειλόμενης σε γεγονότα απρόβλεπτα».

Με διατυπώσεις που θα ζήλευε η ακροδεξιά, ο γενικός γραμματέας σημειώνει στη σχετική απόφαση: «Η χώρα δέχεται συνεχείς και έντονες μεταναστευτικές πιέσεις απρόβλεπτες ως προς το μέγεθος και την έντασή τους λόγω γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στη σφαίρα του διεθνούς περιβάλλοντος. Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι η υπερσυσσώρευση παράτυπων μεταναστών […] γεγονός που θέτει σε σοβαρό κίνδυνο το εσωτερικό περιβάλλον ασφάλειας». Οι πρόσφυγες έγιναν παράτυποι μετανάστες που δημιουργούν πρόβλημα δημόσιας τάξης και εθνικής ασφάλειας για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία ενόψει της επιτάχυνσης των απελάσεων και της στροφής στα κλειστά κέντρα-φυλακές, δεν έχει άλλο περιθώριο για διγλωσσία και δικαιωματικό ανθρωπισμό και λέει επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους.

Η ΕΕ, με προεξάρχουσα τη Γερμανία, σύμφωνα με σχετικές εξαγγελίες της Α. Μέρκελ, ετοιμάζεται το επόμενο διάστημα να επιταχύνει τις απελάσεις και τις εθελούσιες επιστροφές με μοχλούς την άρση των νομικών περιορισμών ως προς την κράτηση των αιτούντων άσυλο, την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων τους (επιτρέποντας την πρόσβαση ακόμα και στις κάρτες SIM των κινητών τους τηλεφώνων με το πρόσχημα της εξακρίβωσης στοιχείων ταυτοποίησης), την ταχεία διεκπεραίωση των αιτημάτων ασύλου που θα παράγει μαζικές απορρίψεις. Είναι σαφές ότι οι αστυνομικές πρακτικές παίρνουν το πάνω χέρι και ότι μια σειρά κεντρικών διοικητικών λειτουργιών, στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της διοικητικής αποτελεσματικότητας, αποκτούν καθαρά κατασταλτικό χαρακτήρα ή διαμορφώνονται έξω από το ισχύον κατά περίπτωση κανονιστικό πλαίσιο. Κι αυτό ας το σκεφτούν καλύτερα όσοι, εξ αριστερών δήθεν, θεωρούν πανάκεια την ενίσχυση των υπηρεσιών ασύλου και στην Ελλάδα και πανευρωπαϊκά ή όσοι παραπονιούνται για την αργή απορρόφηση των χρηματοδοτικών πόρων, κομίζοντας επιχειρήματα στην κυβέρνηση για να ολοκληρώσει τη στροφή προς ένα όλο και αυταρχικότερο κρατικό μοντέλο.

Η. Γ