μικρά πρωϊνά απο τον Νίκο Γενικόπουλο

Η Εταιρία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ) δεν είναι παρά η άλλη πλευρά της μνημονιακής πολιτικής που άρχισε στην χώρα επί Γιώργου Παπανδρέου, συνεχίζεται σταθερά ακόμη και σήμερα. Με τη Κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά». Ο πρόεδρος και διευθύνον σύμβουλος της ΕΤΑΔ κ. Γιώργος Τερζάκης μας καλωσορίζει στην ιστοσελίδα της εταιρίας με ένα συγκεκριμένο μήνυμα. Σε αυτό μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Κεντρικός στόχος της νέας Διοίκησης είναι η διασφάλιση της δημόσιας περιουσίας και η μετατροπή της σε ενεργό στοιχείο εθνικού πλούτου».

Είναι δυνατόν αυτή η ΕΤΑΔ, με αυτόν τον πρόεδρο, στη μνημονιακή Ελλάδα, να παραχωρήσει στον οποιοδήποτε Δήμο ακίνητα χωρίς χρήματα; Το αποκλείουμε. Εξ αυτού του λόγου στο εύκολο ζήτημα του κτιρίου του πρώην δικαστηρίου της Καβάλας η ΕΤΑΔ θέτει αμέσως οικονομική παράμετρο. Στο δύσκολο της ακτής Καλαμίτσας ζητά διαγραφή προστίμου. Μετά βλέπουμε τι άλλο θα απαιτήσει.

Με μια τέτοια ΕΤΑΔ έχουν να κάνουν τόσο η Δήμαρχος όσο κι οι μεσολαβούντες βουλευτές. Η κ. Τσανάκα εμφανίζεται θυμωμένη, δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά παρά να συμβιβαστεί και να παζαρέψει. Οι βουλευτές μοιάζουν να έχουν περάσει με καλό βαθμό το… φροντιστήριο. Δεν λένε πολλά, δεν δυσφορούν με τις απόψεις του προέδρου της εταιρίας. Είναι κι αυτό ένα μνημόνιο. Άντεξαν και αντέχουν τόσα και τόσα, θα δυσκολεύονταν στις απαιτήσεις της ΕΤΑΔ; Φυσικά και όχι. Η σιωπή τους, το «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» φανερώνουν έναν ακόμη συμβιβασμό. Που δυστυχώς είναι σε βάρος των συμφερόντων του Δήμου άρα των Καβαλιωτών.

Αλλά για μια στιγμή, κι ο Δήμος Καβάλας όποτε έχει ευκαιρία το ίδιο μνημόνιο δεν εξυπηρετεί; Δεν είναι αυτός που εισπράττει από παντού; Δεν είναι αυτός που δεσμεύει τραπεζικούς λογαριασμούς και ΑΦΜ των δημοτών του; Δηλαδή των πελατών του. Δεν είναι αυτός που κόβει ακόμη και το νερό σε όποιον δεν πληρώνει αν κι ανήκει στις αδύναμες οικονομικά ομάδες;

Κατά συνέπεια έχουμε να παρακολουθήσουμε μια συζήτηση που γίνεται ανάμεσα σε δύο γνήσιους εκφραστές του μνημονίου, με σκληρότερο παίκτη τον πιο ισχυρό. Στην προκειμένη περίπτωση την ΕΤΑΔ. Στο τέλος λοιπόν η διοίκηση του Δήμου θα … χορέψει στον ρυθμό του κ. Τερζάκη ενώ η αντιπολίτευση (μικρή και μεγάλη) είτε θα χειροκροτεί, είτε θα καταντήσει ΛΑΕ και Ζωή Κωνσταντοπούλου…

Οι εποχές που οι Δήμοι διεκδικούσαν, με ευνοϊκούς όρους εξασφάλιζαν ότι δικαιούνταν, πέρασαν και δεν γυρίζουν πίσω. Σήμερα όλα κρίνονται στα χρήματα. Θα πάρει το μερίδιο της η ΕΤΑΔ κι αμέσως μετά το δικό του (μικρότερο φυσικά) ο κάθε Δήμος. Ο οποίος για παρηγοριά θα έχει την ικανοποίηση ότι υπάρχουν και χειρότερα… Αν δηλαδή καλούμασταν να διαλέξουμε, θα προτιμούσαμε σίγουρα το μνημόνιο της τοπικής αυτοδιοίκησης από αυτό της κεντρικής κυβέρνησης. Στο τέλος πάλι εγκλωβισμένοι σε μνημόνιο θα βρισκόμασταν αλλά όχι στο χειρότερο της Ελλάδας.

Για αυτόν τον λόγο οι αιρετοί μας άρχοντες, οι εκπρόσωποι μας, ξεδίνουν στις εκδηλώσεις και στις βασιλόπιτες. Θέλουν για λίγο να ξεχαστούν. Δια των ρομαντικών παραδοσιακών αλλά ανούσιων εκδηλώσεων βλέπουν για λίγο την Ελλάδα που χάσαμε. Κι όταν οι εκδηλώσεις αυτές είναι πολλές, όταν είναι μεγάλες σε χρονική διάρκεια τότε ακόμη καλύτερα. Η παρένθεση, το διάλλειμα κρατά περισσότερο. Η ανακούφιση το ίδιο. Κάποια στιγμή αυτά τελειώνουν κι έρχεται η ώρα της αλήθειας. Τότε οι αιρετοί: 1) Δεν μπορούν να δώσουν στους Καβαλιώτες το άδειο κτίριο πρώην νοσοκομείου, ένα πρώην δικαστήριο κτλ 2)Δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ούτε ένα από τα δίκαια αιτήματα των κτηνοτρόφων 3) Δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οριστικά ακόμη και κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι οι 180 απολυμένοι της ΒΦΛ. «Μα τι μπορούν επιτέλους;» θα ρωτήσει κάποιος.

Η απάντηση είναι εύκολη. Μπορούν τα «μικρά», τα πρόσκαιρα, αυτά που στο τέλος δεν είναι παρά ένα τίποτα. Μπορούν να κρατούν ζωντανές αυτές τις παρενθέσεις και τα διαλλείματα. Μόνο που έτσι δεν υπάρχει καμία βελτίωση της καθημερινότητας. Το καζάνι βράζει κι οι αιρετοί εύχονται να μην φθάσουμε ποτέ σε ένα γενικότερο ξέσπασμα που καιροφυλαχτεί έξω από την πόρτα τους. Γνωρίζουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση αυτοί θα πληρώσουν τη νύφη. Ως πιο κοντινοί σε όσους έχουν σοβαρό πρόβλημα. Συχνά πρόβλημα επιβίωσης.

Η ΕΤΑΔ πιέζει τον Δήμο Καβάλας να διαγραφεί το πρόστιμο της πολεοδομίας και μόνο μετά από αυτό θα συζητήσει για την Καλαμίτσα. Την οποία δεν την ξέρει καθόλου. Όπως ακούμε, η συνάντηση της περασμένης Πέμπτης έγινε με τη χρήση φωτογραφιών της ακτής! Οι του ΕΤΑΔ δεν την επισκέφθηκαν ποτέ στη ζωή τους! Κι όταν τα αιτήματα Τερζάκη ξεπέρασαν κάθε όριο (διατυπωμένα με τουλάχιστον άκομψο τρόπο), τότε η Δήμαρχος φέρεται να τηλεφώνησε στη δημοτική σύμβουλο Ε. Δρακονάκη προκειμένου η τελευταία να εξηγήσει στον πρόεδρο του ΕΤΑΔ (ανοιχτή ακρόαση) το σωστό. Η Δήμαρχος έχει μεγάλη εκτίμηση στην κ. Δρακονάκη. Αν η κ. Ευαγγελία αποδέχονταν την πρόταση, την είχε σίγουρη τη θέση του αντιδημάρχου!

Ο αντιπεριφερειάρχης Χ. Γάκης δεν φαίνεται ότι θα δώσει συνέχεια στο θέμα της κριτικής, που δημόσια του έκανε ο Περιφερειάρχης. Με λίγα λόγια ο κ. Γάκης «ρίχνει» τους τόνους. Ο κ. Μαρκόπουλος προηγήθηκε με παρόμοια αντίδραση. Το ερώτημα είναι άλλο. Ο νέος Περιφερειάρχης δεν δίστασε να αλλάξει τη διοίκηση της Εργοανάπτυξης λίγες μόνο μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Θα συνεχίσει τις αλλαγές; Φαίνεται πως ναι. Σειρά τώρα έχουν οι θεματικοί αντιπεριφερειάρχες κι οι εντεταλμένοι σύμβούλοι.

Για τον δικηγόρο της Θάσου Λευθέρη Κυριακίδη ακούγεται στο νησί ότι άρχισε να ετοιμάζεται. Εφόσον ο Μερέσης αποσύρεται από την τοπική αυτοδιοίκηση, ο κ. Κυριακίδης θα είναι ο διάδοχος του. Τόσο επίσημα όσο κι ανεπίσημα.

Ακόμη και κίνημα υπέρ του Πέτρου Πετρόπουλου δημιουργούν οι φίλοι και συνάδελφοι του, οι οποίοι αισθάνονται ότι ο Πέτρος… κινδυνεύει. Ο Μπάμπης Κουφατζής είναι από τους πρώτους. Άλλοι μεσολαβούν ώστε το θέμα να λήξει άμεσα. Ο Μάκης Παπαδόπουλος από την πλευρά του εξηγεί σε κάθε ευκαιρία ότι για αυτόν το σημαντικό δεν είναι η συρόμενη πόρτα στην είσοδο του θεάτρου «Αντιγόνη Βαλάκου». Ούτε ο προμηθευτής της. Για τον επικεφαλής της παράταξης «Τόπος της Ζωής μας» ζητούμενο είναι το αν μια τέτοια πόρτα είναι κατάλληλη (φυσικά και νόμιμη) για έναν χώρο που συγκεντρώνει κόσμο όπως είναι το θέατρο.

Αντιγράφουμε από την γνωστή ιστοσελίδα του Σκάι: Αναστάτωση επικρατεί σε αρκετές περιοχές της χώρας μετά την ανάρτηση των δασικών χαρτών από τις δασικές υπηρεσίες. Πέρα από τα λάθη και τις παραλείψεις, οι πολίτες καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και αν θέλουν να καταθέσουν αντιρρήσεις θα πρέπει να πληρώσουν από 45 ευρώ για ένα στρέμμα έως και 3.600 ευρώ για περισσότερα από 300 στρέμματα γης. Επίσης, πολλά χαρακτηρισμένα αγροτεμάχια μεταφράζονται από τις δασικές υπηρεσίες ως δασικά και αρκετοί αγρότες κινδυνεύουν να χάσουν επιδοτήσεις. Επιστολή προς τον πρωθυπουργό έχουν στείλει οι περιφερειάρχες Πελοποννήσου και Ηπείρου. Ερώτηση για το θέμα έχει καταθέσει στη Βουλή η Νέα Δημοκρατία.

Εξελίξεις στο Επιμελητήριο

Στην συνεδρίαση της διοικούσας επιτροπής του Επιμελητηρίου την περασμένη Πέμπτη λύθηκε μια παρεξήγηση. Αυτή μεταξύ του Άγγελου Τσατσούλη και του Αντώνη Καραγιαννίδη. Την πρωτοβουλία την είχε ο πρόεδρος που τους άφησε όλους άφωνους με όσα είπε. Έκανε την αυτοκριτική του κι έτσι «υποχρέωσε» τον κ. Καραγιαννίδη να πράξει το ίδιο.

Ευχάριστη διαδικασία αλλά και δύσκολη. Μπράβο και στους δύο, ειδικότερα μπράβο στον Άγγελο Τσατσούλη. Τώρα που η πρωτοβουλία του γίνεται ευρύτερα γνωστή, η αντίδραση είναι από παντού ίδια. Θετική.