Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ κ.TRUMP

Η έννοια της λέξης Trump στο μπριτζ είναι το ατού, η φυλή δηλαδή που στην συγκεκριμένη παρτίδα έχει ορισθεί ανώτερη από τις άλλες, και έτσι, ένα μικρής αξίας εφταράκι, μπορεί να «κόψει» έναν πανίσχυρο Άσσο ή εν προκειμένω μία Ντάμα.

Η λέξη έχει την ετυμολογική ρίζα στα αρχαία ελληνικά: (trump= triumph= θρίαμβος).


Και ενώ όλο το κατεστημένο των ΗΠΑ ασχολείται με το πως και γιατί εξελέγει ο κ. Trump ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, είναι πιο χρήσιμο να εξετάσουμε την πιθανή του πορεία ως νέου Πλανητάρχη, διότι η επιρροή του στην άσκηση της Αμερικανικής Πολιτικής, Εξωτερικής και Εσωτερικής έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ζωή όλων μας.

Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τύποι Πολιτικών:
Ο υποψήφιος Πολιτικός και οι δηλώσεις του &
Ο εκλεγείς Πολιτικός και οι αποφάσεις του.

Μόνο ο εκλεγείς πολιτικός κ. Trump, πλέον έχει ενδιαφέρον.

Τρία είναι τα πεδία ιδιαίτερου ενδιαφέροντος:
Η εξωτερική Πολιτική
Η εσωτερική Πολιτική
Ο χαρακτήρας και η μεθοδολογία επιλογών και λήψεις αποφάσεων του κ. Trump.

Αρχίζοντας από την εξωτερική Πολιτική, είναι βέβαιο ότι θα γίνουν αλλαγές. Ο ίδιος ο σχεδόν πανικός, που διέπει τώρα το Πεντάγωνο, το State Department και τις Υπηρεσίες Πληροφοριών το καταδεικνύει.

Το ερώτημα είναι διπλό. Πόσο βαθειές θα είναι οι αλλαγές και πόσο χρόνο θα κάνουν για να εφαρμοσθούν όπως και η διάρκεια εφαρμογής τους.

Οι τρείς περιοχές του Πλανήτη όπου θα χρειασθούν ουσιώδεις επιλογές είναι η Βόρεια/Ανατολική Ευρώπη, η Μέση Ανατολή και η Κίνα.

Πρέπει πρώτα να εξετάσουμε την στρατιωτική κατάσταση γιατί οι ΗΠΑ αυτήν την περίοδο είναι εμπλεγμένη σε πέντε πολέμους.

Συρία, Ιράκ, Ουκρανία, Λιβύη, Υεμένη.

Στην μεν Συρία και το Ιράκ η παρουσία των Αμερικανικών Ε.Δ. ονομάζεται «συμβουλευτική » και υποθέτουμε έτσι ότι τα αεροπλάνα των ΗΠΑ βομβαρδίζουν «συμβουλευτικά». Στην Ουκρανία οι Αμερικανοί «συμβουλεύουν» την οργάνωση του Ουκρανικού Στρατού και ετοιμάζονται να προμηθεύσουν εκεί θανατηφόρα όπλα. Στην Λιβύη όμως τα Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν χωρίς να το έχουν αντιληφθεί τα ΜΜΕ!

Η κατάσταση της Αμερικανικής στρατιωτικής εμπλοκής στην Υεμένη είναι τόσο σύνθετη που είναι δύσκολο να εξηγηθεί δημοσιογραφικά.

Με την κατάσταση αυτή είναι φυσικό το Πεντάγωνο να ανησυχεί όταν ο κ. Trump κάνει δηλώσεις όπως: «Οι Στρατηγοί δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Εγώ ξέρω πως θα σβήσουμε τους Τζιχαντιστές».

Σοβαρότερη από αυτή είναι η άποψη του για το ΝΑΤΟ το οποίο θεωρεί «απαρχαιωμένο» θεσμό.

Στην ουσία ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος καλεί τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα τους Γερμανούς να πάψουν να είναι «τζαμπατζήδες», καλυπτόμενοι πίσω από την Αμερικανική Αμυντική Ομπρέλα και να ξοδέψουν οι ίδιοι πολύ περισσότερα χρήματα για την Άμυνα τους. Αυτό ήταν και αίτημα της Προεδρίας Ομπάμα.

Αυτό έγινε αιτία, ώστε μετά τις νουθεσίες της κ. Μέρκελ προς τον κ. Trump, να ακολουθήσουν οι ασυνήθιστες διπλωματικά δηλώσεις της Υπουργού Αμύνης της Γερμανίας Ursula von der Leyden ,η οποία δήλωσε: «ο κ. Trump πρέπει να κατανοήσει ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι εταιρεία ή επιχείρηση».

Οι Γερμανοί ούτε έχουν κατανοήσει ούτε αποδέχονται την αλλαγή των καταστάσεων και θα καταλάβουν, όπως και οι προκάτοχοι τους, ότι όταν οι Αμερικανοί ζητούν οικονομική συμμετοχή, το επιβάλουν. Οι δαπάνες των πολέμων αυξάνονται.

Ο Πρόεδρος Obama, πού θα προεδρεύει ακόμα μέχρι τον Ιανουάριο, ζήτησε από το Κογκρέσο συμπληρωματικά κονδύλια για τους πολέμους Συρίας, Ιράκ και Αφγανιστάν ύψους 11,6 δις δολαρίων πράγμα που ήδη ανεβάζει το κόστος των πολέμων Συρίας και Ιράκ στα 85,6 δις δολάρια για το 2017.

Σε αυτό δεν ακούστηκε αντίρρηση από τον κ. Trump. Ίσως διότι οι επικεφαλής του για το στρατιωτικό σκέλος μεταφοράς της εξουσίας από τον Πρόεδρο Ομπάμα στον Πρόεδρο Trump είναι διακεκριμένα ανώτατα στελέχη των μεγάλων αμερικανικών Αμυντικών Βιομηχανιών.

Αυτοί είναι οι κα. Mira Ricardel η οποία εργάσθηκε στο Πεντάγωνο, 2001-2005, ως στέλεχος (Υφυπουργός Αμύνης) της Προεδρίας Bush και κατόπιν στην Boeing, 2006-2015, πουλώντας στο Πεντάγωνο πυραύλους, δορυφόρους και στρατιωτική τεχνολογία. Σήμερα εργάζεται ως “λομπίστας» των Αμυντικών Βιομηχανιών.

Ο δεύτερος είναι ο Στρατηγός ε.α. Keith Kellogg, ο οποίος μετά την αποστρατεία του το 2003 εργάστηκε σε διάφορες Αμυντικές Εταιρείες.

Πάντως η εκλογή του κ. Trump είχε σαν πρώτο αποτέλεσμα την άνοδο των αξιών των μετοχών των Αμυντικών Βιομηχανιών στο Χρηματιστήριο.

Τα θέματα της σχέσης με την Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν είναι πολιτικά κυρίως.

Στην εξωτερική Πολιτική είναι πιθανό ο κ. Trump να προσπαθήσει να έρθει σε κάποια συνεννόηση με την Ρωσία αλλά δεν είναι βέβαιο. Ήδη έχει κάνει δηλώσεις αδιαφορίας για την Βορειοανατολική Ευρώπη όπως : «Η Εσθονία είναι Προάστιο της Αγίας Πετρούπολης, δεν αξίζει να ξοδεύουμε εκατομμύρια δολάρια για την παρουσία εκεί Αμερικανικών Στρατευμάτων».

Αφού η Προεδρία Ομπάμα έσπασε τον άξονα Βερολίνου – Μόσχας, η Ουκρανία είναι ένα οικονομικό έλος, στο οποίο καμιά σοβαρή Οικονομία δεν θέλει να αναμειχθεί.

Οι Ρώσοι, που είναι σκληροί και δύσκολοι διαπραγματευτές, θα ζητήσουν αδρανοποίηση της Ουκρανίας, ανάσχεση της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς και νομιμοποίηση της κατοχής της Κριμαίας. Δεν αποκλείεται οι ΗΠΑ να ενδώσουν σε ορισμένα από αυτά, ζητώντας ως αντάλλαγμα την παύση της συνεργασίας της Ρωσίας με την Τουρκία και την εξασφάλιση της αμερικανικής παρουσίας στην Κασπία, κυρίως αλλά όχι μόνο, πετρελαϊκά.

Για να επιτύχει όμως αυτή η διαπραγμάτευση χρειάζεται να παρακαμφθεί η δεδηλωμένη εναντίον των Ρώσων αντίδραση, Πενταγώνου, State Department και Υπηρεσιών που θεωρεί ακόμη και τον Πρόεδρο Obama ενδοτικό, αυτό θα είναι δύσκολο.

Η παρακολούθηση αυτής της εξέλιξης θα είναι ενδιαφέρουσα.

Στην Συρία και το Ιράκ, παρ’ όλη την επίθεση φιλίας του κ. Trump προς τον κ. Erdogan και τις υπέρ-τουρκόφιλες δηλώσεις των κυρίων συμβούλων του, τα αμερικανικά συμφέροντα επιθυμούν Κουρδικό κράτος και αυτό το στηρίζουν και οι Ρώσοι. Αν δοθούν στους Ρώσους εγγυήσεις για την ασφάλεια των Βάσεων τους στην Συρία, αυτοί θα ήσαν διατεθειμένοι να δεχτούν μία μικρότερη “Ασσαντική” Συρία, με πιθανή επίσης νομιμοποίηση της Ισραηλινής κατοχής των υψωμάτων του Γκολάν, πράγμα το οποίο θα ισορροπήσει τις σχέσεις του κ. Trump με το Ισραήλ, το οποίο μέχρι τώρα ήταν μόνο προνόμιο της κας. Clinton.

Όλα αυτά θα διευκολυνθούν αν, πριν την ανάληψη της Προεδρίας από τον κ. Trump τον Ιανουάριο, οι Αμερικανοί έχουν καταλάβει την Μοσούλη και οι Ρώσοι το Χαλέπι.

Το Ιράν είναι μία περίπτωση ανησυχίας . Κάθε υπαναχώρηση στην συμφωνία για τα πυρηνικά, παρ’ όλες τις επιθυμίες και Γερουσίας και των σκληροπυρηνικών Ιρανών, θα δυσκολέψει τις προσπάθειες για ειρηνική λύση σε όλα τα μέτωπα της Μέσης Ανατολής. Ο κ. Trump δεν θα βοηθήσει τους σκληροπυρηνικούς Ιρανούς, ακυρώνοντας ευθέως την συμφωνία. Θα την δυσκολέψει όμως αρκετά. Όμως η προσέγγιση, που θα βοηθούσε και την εξέλιξη της Ιρανικής κοινωνίας με το ξεπέρασμα του Ιερατείου, δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Οι Ευρωπαίοι θα προτιμήσουν τις Μπίζνες με το Ιράν αντί της υπακοής στον κ. Trump.

Η Κίνα είναι άλλη μία περίπτωση όπου η ρητορική του κ. Trump δεν συνάδει με την πραγματικότητα. Τα συμφέροντα ΗΠΑ – Κίνας είναι πλέον τόσο αλληλένδετα ώστε η ρήξη και μάλιστα μέσω δασμών δεν είναι δυνατή . Η συνθήκη ελευθέρου εμπορίου στον Ειρηνικό, που τόσο επιδίωξε ο Πρόεδρος Obama, είναι νεκρή. Η παγκοσμιοποίηση όμως μπορεί να επιβραδυνθεί ή ακόμα και να σταματήσει αλλά δεν μπορεί να υποχωρήσει. Οι δασμοί στα κινεζικά προϊόντα έως 45% που υποσχέθηκε ο κ. Trump είναι ανέφικτοι.

Η Κίνα θα επεκταθεί στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας τώρα που Φιλιππίνες και Μαλαισία μετατοπίστηκαν στην κινεζική σφαίρα επιρροής. Οι ΗΠΑ δεν θα πολεμήσουν για την Ινδονήσια και το Βιετνάμ, θα ζητήσουν δε από Ιαπωνία και Νότια Κορέα να αναλάβουν πολύ μεγαλύτερα βάρη για την Άμυνα της περιοχής.

Είναι πιθανό η Κίνα να γίνει ο Ηγέτης της κλιματικής αλλαγής αν ο κ. Trump δεν τιμήσει την υπογραφή Obama.

Η Εσωτερική Πολιτική του κ. Trump είναι το πεδίο όπου θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα.

Παρ’ όλο που την Οικονομική Πολιτική την ορίζει η Fed ,θα χρειαστούν επώδυνες πολιτικές αποφάσεις. Η εικόνα της εξέλιξης της Αμερικανικής Οικονομίας είναι η ακόλουθη:

Η Αμερική έχει μία Οικονομία αξίας 18 Τρις δολαρίων. Έχει επίσημο χρέος 20 Τρις δολάρια και συμπληρωματικό χρέος Πολιτειών και Τοπικής Αυτοδιοίκησης άλλων 3 Τρις δολαρίων. Έχει λοιπόν σχέση Χρέους/ΑΕΠ 125%.

Σε αυτό πρέπει να προστεθούν τα ακόλουθα:

Έχουν ήδη απωλεσθεί μόνιμα 5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και μέχρι το 2020 θα έχουν απωλεσθεί άλλες 5 εκατομμύρια θέσεις λόγω αυτοματοποίησης. Η αύξηση των δασμών θα έχει σαν συνέπεια την αύξηση μόνο των ρομποτικών θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ.

Στις ΗΠΑ υπάρχουν 43 εκατομμύρια πραγματικά φτωχοί που ζουν χάρις σε κουπόνια διατροφής και 54 εκατομμύρια που αδυνατούν να πληρώσουν στοιχειώδεις ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες και είναι σε επιδοτούμενα προγράμματα.

Το χρέος των ΗΠΑ πέρυσι αυξήθηκε κατά 1.6 Τρις και έφτασε τα 23 Τρις δολάρια. Στο τέλος της τετραετίας Trump η ετήσια άνοδος θα φτάσει τα 2 Τρις. Οι αριθμοί ήδη τρομάζουν.

Όμως το σοβαρότερο είναι ότι μέσα στην πρώτη τετραετία Trump είναι σχεδόν βέβαιο ότι μια μεγάλη οικονομική κρίση θα συμβεί στην Αμερική, η οποία έχει ήδη καθυστερήσει λόγω πρωτοφανών κρατικών παρεμβάσεων μέσω των Κεντρικών Τραπεζών. (Σχήμα 1).



Σχήμα 1. Απώλεια φορολογικού εισοδήματος λόγω μεγάλης ύφεσης το 2018 και δημιουργία τεραστίων ελλειμμάτων.

Αυτό θα σημάνει απώλεια φορολογικών εσόδων για το κράτος σε σημείο που δεν θα μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Οι Οικονομίες που μπορούν να γίνουν είναι στα κονδύλια ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και κοινωνικής ασφάλισης που είναι ήδη ελάχιστα με Δυτικά στάνταρντ. Λιγότερο μπορεί να γίνουν και οικονομίες στην Άμυνα. Κρίση μέσα στα επόμενα τρία χρόνια σημαίνει άνοδο του χρέους κατά 2 Τρις ετησίως ή και περισσότερο ώστε στο τέλος της τετραετίας Trump το χρέος να προσεγγίζει τα 30 Τρις δολάρια.

Η πρόθεση του κ. Trump να ξεκινήσει μεγάλα έργα υποδομής, θα αυξήσουν πολύ το χρέος.

Είναι αδύνατο να στηριχθεί τέτοιο χρέος.

Οι αναγκαίες περικοπές που πρέπει να γίνουν θα οξύνουν πολύ περισσότερο την κοινωνική κατάσταση που έφερε τον κ. Trump στην εξουσία. Ο κ. Trump θα πρέπει η να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη λαϊκή οργή ή να κάνει μεγάλο πόλεμο.

Η Ιστορία αποδεικνύει ότι κανένας, ιστορικά μεγάλος, Αμερικανός Πρόεδρος δεν επέβαλε την άποψη του στην Υφήλιο, γιατί η Υφήλιος και οι Γεωπολιτικές της συνθήκες είναι πολύ ισχυρότερες των ατόμων.

Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ δεν νίκησε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχοντας ρεαλιστικά αντιληφθεί τις κρατούσες εσωτερικά και εξωτερικά συνθήκες, επέλεξε ουσιαστικά τον χρόνο εισόδου της χώρας του στον πόλεμο, συνέτεινε προς την Νίκη και οδήγησε την χώρα του έτσι ώστε να ωφεληθεί αυτή το περισσότερο από την Ειρήνη.

Ο Πρόεδρος Reagan δεν διέλυσε την ΕΣΣΔ. Αυτό το έκανε η ΕΣΣΔ μόνη της. Ο Πρόεδρος Reagan διέγνωσε και επιτάχυνε την διάλυση της προς όφελος των ΗΠΑ.

Ο Πρόεδρος Trump είναι ως προσωπικότητα Πωλητής και Συναλλαξίας. Θέλει να ελέγχει ο ίδιος την κάθε λεπτομέρεια του έργου του και δεν διαβάζει γραπτές εισηγήσεις, αποφασίζει μετά από παρουσίαση 20-30 δευτερολέπτων και δεν έχει διαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο όπως δηλώνει ο ίδιος.

Οι επιχειρήσεις του real estate στην Αμερική απαιτούν ταχύτητα, πνευματική και επιχειρησιακή ευελιξία και ευκαμψία, σχέσεις επιρροής με κύριους παράγοντες λήψεως αποφάσεων και αυταρχική σκληρότητα στην επιβολή των μέτρων που είναι αντίστοιχες ενός αρχηγού της Μαφίας.

Όμως η άσκηση Προεδρικής εξουσίας σημαίνει ότι ο Πρόεδρος προΐσταται ατόμων που προΐστανται ατόμων που προΐστανται ομάδων σκέψης ύστερα από πληροφόρηση μεγάλων και πολυπαραμετρικών μονάδων ανάλυσης και δράσης. Το φιλτράρισμα της τελικής απόφασης περνά πολλά στάδια μέχρι να γίνει Προεδρική εντολή.

Ο κ. Trump είναι ανέτοιμος για αυτό. Υπάρχει φόβος ότι ο ίδιος δρώντας ενστικτωδώς θα συρρικνώσει την Διεθνή Αμερικανική παρουσία και θα συρρικνώσει ακόμη περισσότερο το κοινωνικό κράτος.

Οι συνθήκες έτσι θα είναι κατάλληλες για άκρατο λαϊκισμό διεθνώς.

Όπως είπε η διακεκριμένη συγγραφέας και Ιστορικός Ann Applebaum :

“Αν ο Ντόναλντ Trump εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ θα απομονώσει την Αμερική. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν καταφέρει να αποτρέψει την άνοδο των δεξιών, θα διαλυθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Και τι θα είναι μετά η Δύση;”

Αυτά ισχύουν αν ο κ. Trump υλοποιήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες. Αυτό δεν είναι σίγουρο. Οι επιλογές συμβούλων και κυβερνητικών παραγόντων, που μέχρι τώρα έχει κάνει, είναι κυρίως παραδοσιακά δεξιές Ρεπουμπλικανικές. Δεν φαίνεται ότι έχει σκοπό να διαταράξει βασικά σημεία του οικοδομήματος της Εξουσίας των ΗΠΑ .

Η Αμερικανική ελίτ έχει τρόπους αποβολής Προέδρων όταν θέτουν σε κίνδυνο βασικά συμφέροντα της.

Η αβεβαιότητα πού εισάγει όμως στην Διεθνή Πολιτική έχει ανησυχήσει τους συμμάχους των ΗΠΑ, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Οι συνέπειες θα είναι μέχρι και αλλαγή των γεωστρατηγικών τους επιλογών. Αυτό θα αλλάξει ριζικά τις παγκόσμιες ισορροπίες .

Επί του παρόντος οι πρώτοι που σίγουρα ανησυχούν, σωστά και δικαίως, είναι οι Μεξικανοί και οι Αμερικανοί Υπήκοοι που είναι Μουσουλμάνοι. kassandros