Γιατί μέ τόν Τράμπ

Ἴσως νά ξένισε κάποιους ἡ ἀνοικτή στάση μας ἐξαρχῆς ὑπέρ τοῦ Ντόναλντ Τράμπ, μέ δεδομένο ὅτι κάποια στοιχεῖα του τῆς προσωπικότητάς του εἶναι ἀρνητικά. Καί δέν ἐννοῦμε βέβαια τή σχέση του μέ τίς …γυναῖκες ἤ τό γεγονός ὅτι εἶναι πολύ πλούσιος. Ἐννοοῦμε πώς πράγματι δέν ἔχει τήν ἐμπειρία, τίς γνώσεις καί ἴσως καί τόν τρόπο νά ἐκφράσει αὐτό πού θέλει νά πεῖ.
Γιά μᾶς ὅμως τά θετικά του εἶναι ἀπείρως σοβαρότερα: μιλάει τή γλῶσσα τῆς ἀλήθειας, χωρίς στρογγυλέματα καί ἀποσιωπήσεις. Ἀναφέρεται σέ προβλήματα ζέοντα καί οὐσιαστικά, ὄχι σέ παράγωγα τῆς καθεστωτικῆς ἀτζέντας. Φτύνει τήν πολιτική ὀρθότητα καί τίς πολυπολιτισμικές τρίχες. Ὑποστασιάζει τόν “κανονικό” Ἀμερικανό, τήν νόρμα πού βρίσκεται ὑπό διωγμό (καί) στίς ΗΠΑ γιά χάρη κάθε ἀνωμαλίας, ἐξαίρεσης, μειονότητας. Πρεσβεύει τή λογική τοῦ λογικοῦ συμβιβασμοῦ στό διεθνές πεδίο, προκειμένου νά ἀποφύγουμε ὡς ἀνθρωπότητα ἕναν πυρηνικό Ἀρμαγεδώνα. Ἐκφράζει τήν παραγωγική τάξη τῆς Ἀμερικῆς, κόντρα στήν στρατογραφειοκρατία καί στό ἀεριτζίδικο χρηματοπιστωτικό καρτέλ.

Κι ἀπέναντί του ἔχει τήν Κλίντον, δηλαδή τόν ὑπαρκτικό φορέα τοῦ καθεστῶτος. Ἡ λέξη “διαφθορά” εἶναι πολύ ἀθώα γιά νά περιγράψει τά κτήνη πού ὁδηγοῦν τήν Οἰκουμένη στόν Μεσαίωνα καί στήν καταστροφή. Συνωμοσίες μέ τρομοκράτες, φόνοι ἀθώων, ἐκλογική νοθεία, εἰσβολές μέ ἑκατόμβες λαῶν, λεηλασίες μέ σύγχρονα μέσα, χυδαῖα ψέμματα ἀπό τόν Τῦπο, ἐκπόρνευση τῶν πάντων… Ὁ Χίτλερ ἤ ὁ Νέρων θά ντρέπονταν νά τά κάνουν ὅλα αὐτά.
Μπορεῖ ὁ Τράμπ ν’ ἀλλάξει τή φύση τοῦ Κτήνους; Ὄχι, φυσικά. Μπορεῖ νά τό ἐξαγριώσει καί νά μᾶς χυμήξει; Μπορεῖ. Ἡ μόνη ὅμως ἐλπίδα μας εἶναι πώς μιά δράκα πατριωτῶν Ἀμερικανῶν θά σταθεῖ δίπλα στόν Τράμπ, μήπως καί καταφέρει σιγά σιγά καί τό ξεδοντιάσει μέ τή συνταγή τοῦ Πούτιν. Αὐτή εἶναι ἡ (προσ)εὐχή μας.