Από την ώρα που ο Κοντομηνάς κατέβασε το ακουστικό του και αναφώνησε «τα είπα και ξεθύμανα», σύσσωμοι οι πολίτες αυτής της χώρας θα πρέπει να του είμαστε υπόχρεοι. Όχι μόνο μας εξήγησε (με την βοήθεια του Βερύκιου) ποιο ακριβώς σημείο του σώματος των επιχειρηματιών θα πρέπει να γλείφουμε με ευχαρίστηση. Όχι μόνο προστάτεψε την ιδιωτική πρωτοβουλία από τα κακόβουλα σχόλια διάφορων περίεργων που τόλμησαν να μεταφέρουν στην τηλεόραση όσα μεγάλο μέρος της κοινωνίας εκφράζει. Αλλά μας έδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο γιατί η ανομία του τηλεοπτικού τοπίου θα πρέπει να προστατευτεί ως κόρη οφθαλμού.
Μέσα σε επτά λεπτά, ο συμπαθής ηλικιωμένος, άρχοντας της εκκλησίας, πονόψυχος κλινικάρχης και φωτισμένος ασφαλιστής που κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος απλώς και μόνο επειδή είχε να καταβάλλει μερικά εκατομμύρια ως εγγύηση στις δικαστικές αρχές της χώρας, κατάφερε να μας δώσει περισσότερα φώτα από όσα τρεις κοριοί της ΕΥΠ, επτά κρυφές κάμερες του Μάκη και ο αστυνόμος Σαΐνης.
Άντε, άμα δεν το έχετε δει να το αφήσω εδώ.
Να του πούμε λοιπόν του προέδρου ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Γιατί όλοι γνωρίζουμε πως πίσω από τις κλειστές πόρτες των καναλαρχών «επιβάλλεται» η γραμμή στις πουτάνες της δημοσιολογίας. Όμως, σε ζωντανή τηλεφωνική σύνδεση, οφείλω να ομολογήσω πως πρώτη φορά την ακούμε. Εκτός από κάνα-δυο μαύρα που έχει ρίξει στα κανάλια του στο παρελθόν, αλλά οκ. Και Σαμαράς έχει ρίξει μαύρο…
Όλα τα παραπάνω όμως είναι απλώς ένα δέντρο. Ψηλό, πλατύφυλλο, καρπερό. Αλλά παραμένει δέντρο.
Το δάσος όμως που δεν πρέπει να χάνουμε ως πολίτες, είναι αυτό του Ελληνικού. Και ότι αυτό συμβολίζει. Ο λόγος για τον οποίο ο σωτήρας αυτός της χώρας βγήκε για να ρεζιλευτεί στον αέρα που θεωρεί πως του ανήκει.
Το Ελληνικό, κατά παράβαση μίας σειράς νόμων, της αγοράς και όχι μόνο, χαρίζεται σε έναν ιδιώτη, ηγετικό κεφάλι τράπεζας με σαφή εμπλοκή σε όλα τα φορολογικά σκάνδαλα των τελευταίων ετών (Panama Papers, Luxleaks), με τρία-τέσσερα στελέχη που κατέχουν αποδεδειγμένα περίεργους offshore λογαριασμούς με παράξενες διαδρομές χρημάτων στο πλευρό του.
(Εδώ αφήνω ένα κείμενο που εξηγεί αρκετά πράγματα για το Ελληνικό και ο ξεπούλημα. Άμα θες να το διαβάσεις…)
Βέβαια, η αγάπη που νιώθει για την Eurobank ο Κοντομηνάς έχει γίνει γνωστή εδώ και καμία διετία. Ωστόσο, δεν γνωρίζαμε πως το ζευγάρι συνεχίζει να απολαμβάνει την ζωή αγκαλιά.
Κρίνοντας από εκείνους που βρίσκονται στα κάγκελα για να επιμείνουν να μένει το Ελληνικό στα χέρια του Λάτση, κάνει μπαμ από μακριά πως το χρήμα από αυτή τη δουλειά είναι πολύ. Όπως και τα στόματα που περιμένουν να μπουκώσουν. Και δεν εννοώ «τους δέκα χιλιάδες Έλληνες που θα βρούνε δουλειά στην επένδυση».
Τους δεκάδες κωδικούς τραπεζικών λογαριασμών εννοώ, που θα φουσκώσουν σύντομα από υπερηφάνεια.
Για όλα τα παραπάνω, και για άλλα πολλά (όχι με τη Φωτεινή Πιπιλή), θα πρέπει να ευχαριστούμε τον Δημήτρη Κοντομηνά. Και βέβαια, να του χαρίσουμε και μία τηλεοπτική άδεια. Όχι για δέκα αλλά για πενήντα χρόνια.
Να βγαίνει στα παράθυρά του, να λέει τα γούστα του, να δίνει μαθήματα ελευθερίας του λόγου, να χαϊδεύει τους φασίστες και να βρίζει τους μετανάστες, να στηρίζει τους φίλους του και να μας μαθαίνει πως θα πρέπει να αγαπάμε την ιδιωτική πρωτοβουλία και όχι την υποχρέωση του κράτους για δημόσια υγεία.
Μήπως μας πει και μια φορά για τα δάνεια του ΤΤ. Εκείνα για τα οποία αυτός και άλλοι τριάντα πέντε είναι υπόλογοι στην Δικαιοσύνη για τις ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Εκείνες τις ζημιές εξαιτίας των οποίων, ακόμα μία τράπεζα σώθηκε με λεφτά των φορολογούμενων. Για να μπορεί αυτός κι οι φίλοι του να συνεχίζουν να κυκλοφορεί ελεύθερος…
(Κι άμα θες, μάθε και Τίνος είναι τα κανάλια που ζητάνε άδειες…). rebeliskos.
