(Απεικόνιση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου – Άγιον Όρος, Μεγίστη Λαύρα)
Χαραλάμπους Νεοφύτου Πρεσβυτέρου
Ἰωάν. ιζ΄ 1-13
Τῷ καιρῷ ἐκεῖνω, ἐπάρας ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱὸς σου δοξάσῃ σέ, καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.
Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι.
Νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ εἰσιν· ὅτι τὰ ῥήματα ἃ ἔδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.
Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. Καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι.
Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὕς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς.Ὅτε ἤμην μετ’ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. Νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς.
(Απεικόνιση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου)
Μετάφρασι
Ἐκεῖνον τὸν καιρὸ ὁ Ἰησοῦς ὕψωσε τοὺς ὀφθαλμούς του πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε: «Πατέρα, ἔφθασε ἡ ὤρα. Δόξασε τὸν υἱόν σου, για νὰ σὲ δοξάσῃ καὶ ὁ υἱός σου. Συμφώνως, μὲ τὴν ἐξουσία, πού ἔδωσες σ’ αὐτὸν πάνω σ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. ὥστε κάθε χάρισμα, πού ἔδωσες σ’ αὐτόν, νὰ δώσῃ σ’ αὐτοὺς ζωὴν αἰώνια.
Αὔτη δὲ εἶναι ἡ αἰώνια ζωὴ νὰ γνωρίζουν ( νὰ πιστεύουν, νὰ ἀγαποῦν, νὰ λατρεύουν) ἐσἐνα, τὸν μόνο ἀληθινό Θεό, καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλες. Ἐγὼ σὲ δόξασα πάνω στή γῆ. Τὸ ἔργο τελείωσα, πού μοῦ ἀνέθεσες νὰ κάνω.
Καὶ τώρα δόξασε μὲ σύ, Πατέρα, κοντὰ σὲ σένα τὸν ἴδιο μὲ τή δόξᾳ, τὴν ὁποίαν εἶχα κοντὰ σου πρὶν ὑπάρξει ὁ κόσμος.»
Φανέρωσα τὸ ὄνομά σου στοὺς ἀνθρώπους, πού μου ἔδωσες ἀπὸ τὸν κόσμο. Δικοὶ σου ἦταν καὶ τοὺς ἔδωσες σὲ μένα, καὶ τὸ λόγο σου ἔχουν τηρήσει. Τώρα πείσθηκαν ὅτι ὅλα, ὅσα μου ἔδωσες εἶναι ἀπὸ σένα. Διότι τὰ λόγια πού μοῦ ἔδωσες, ἔδωσα σ’ αὐτούς, καὶ αὐτοὶ τὰ δέχθηκαν, καὶ πείσθηκαν πραγματικά, ὅτι ἀπὸ σένα προῆλθα, καὶ πίστευσαν, ὅτι σὺ μὲ ἀπέστειλες.
Ἐγὼ γι’ αὐτοὺς παρακαλῶ. Δὲν παρακαλῶ γιὰ τὸν κόσμο, ἀλλὰ γι’ αὐτούς, πού μοῦ ἔδωσες, διότι εἶναι δικοὶ σου. Καὶ ὅλα τὰ δικά μου εἶναι δικὰ σου, καὶ τὰ δικὰ σου δικά μου, καὶ ἔχω δοξασθῇ δι’ αὐτῶν. Καὶ δὲν εἶμαι πλέον στὸν κόσμο. ἐνῶ αὐτοὶ εἶναι στὸν κόσμο, ἐγὼ δὲ ἔρχομαι σὲ σένα.
Πατέρα δυνατέ, «φύλαξε τοὺς μὲ τή δύναμί σου, τὴν ὁποία ἔδωσες σὲ μένα, γιὰ νὰ εἶναι ἕνα, ὅπως ἐμεῖς. Ὅταν εἴμουν μαζὶ τους στὸν κόσμο, ἐγὼ τοὺς φύλασσα μὲ τή δύναμί σου, τὴν ὁποίαν ἔδωσες σὲ μένα. Ὅσους μου ἔδωσες φύλαξα, καὶ κανεὶς ἀπ’ αὐτοὺς Δὲν ἀπολέσθηκε, παρὰ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀπωλείας (Ὁ Ἰούδας), καὶ ἔτσι ἐκπληρωθηκε ἡ Γραφή. Ἀλλὰ τώρα ἔρχομαι σὲ σένα, καὶ λέγω αὐτὰ στὸν κόσμο, γιὰ νὰ ἔχουν πλήρη τή χαρά μου μέσα ».
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας»
ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ
Κείμενο-Μετάφρασι-Σχόλια
ΛΕΜΕΣΟΣ 2007
Εἰκόνες ἀπὸ: Ορθόδοξος Συναξαριστής
