ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Είσαι εδώ
Από τον Mark Weber
Μια μακράς καταστέλλεται γραπτή έκθεση τον Ιούνιο του 1945 από την υπηρεσία Chemical Warfare του Στρατού των ΗΠΑ δείχνει ότι η αμερικανική στρατιωτική ηγεσία έκανε σχέδια για μια μαζική επίθεση προτίμησης δηλητηριώδη αέρια για να συνοδεύσει μια εισβολή της Ιαπωνίας. Το έγγραφο 30 σελίδων που ορίζονται «ζώνες επίθεσης του φυσικού αερίου" για λεπτομερείς χάρτες του Τόκιο και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ιαπωνίας. σχεδιαστές στρατό επιλεγεί 50 αστικών και βιομηχανικών στόχων στην Ιαπωνία, με 25 πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του Τόκιο, Οζάκα, Yokohama, Kobe και του Κυότο, που αναφέρονται ως "ιδιαίτερα κατάλληλο για τις επιθέσεις του φυσικού αερίου."
Κατά το σχεδιασμό της εισβολής της Ιαπωνίας σωστή, στρατιωτικών και πολιτικών ηγετών της Αμερικής αναμένεται τους Ιάπωνες για να αγωνιστεί με φανατικό ζήλο για την υπεράσπιση του σπιτιού νησιά τους. Το συνολικό σχέδιο των ΗΠΑ, με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Πτώση", κάλεσε για μια εισβολή σε δύο στάδια. Μια επίθεση στο νοτιότερο ιαπωνικό σπίτι νησί Kyushu, με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ολυμπιακό," ορίστηκε για την 1η Νοεμβρίου, 1945. Αυτό ήταν που πρέπει να ακολουθείται από "Λειτουργία Coronet," έχει προγραμματιστεί για Μάρτιος 1946: μια εισβολή της κύριας ιαπωνικής σπίτι νησί Honshu, συμπεριλαμβανομένης μιας επίθεσης στο Τόκιο.
"Επιθέσεις αερίου από το μέγεθος και την ένταση συνιστάται σε αυτές τις 250 τετραγωνικά μίλια του αστικού πληθυσμού," αναφέρει η έκθεση του αμερικανικού στρατού δήλωσε ότι "θα μπορούσε εύκολα να σκοτώσει 5.000.000 άτομα και να τραυματιστούν πολλοί περισσότεροι." Στην πρώτη επίθεση, η οποία θα ξεκινήσει 15 ημέρες πριν από τις εκφορτώσεις Κιούσου, αμερικανικά βομβαρδιστικά θα μουσκέψτε ένα μεγάλο μέρος του Τόκιο και σε άλλες πόλεις σε μια νωρίς το πρωί επίθεση με 54.000 τόνους θανατηφόρο αέριο φωσγένιο. Τόκιο θα είναι ο μεγαλύτερος στόχος δηλητηριώδη αέρια, διότι μια "επίθεση αυτού του μεγέθους κατά ένα αστικό πόλη του μεγάλου πληθυσμού θα πρέπει να χρησιμοποιείται για την κίνηση πόλεμο του φυσικού αερίου."
τρεις συντάκτες της έκθεσης συνιστάται Μεικτής Αρχηγών των ΗΠΑ θέμα προσωπικού "μια πολιτική ταυτόχρονα κατευθύνει τη χρήση τοξικών αερίων από τις δύο στρατηγικές και τακτικές στόχους για την υποστήριξη της λειτουργίας Ολυμπιακής». Planners ζήτησε την χρήση τεσσάρων ειδών αερίου, συμπεριλαμβανομένης φωσγένιο (ή χλωριούχο καρβονύλιο), αέριο μουστάρδας, και κυανιούχο υδρογόνο. Η μελέτη επίθεση αερίου εγκρίθηκε από την επικεφαλής της αμερικανικής Υπηρεσίας Chemical Warfare, υποστράτηγος Ουίλιαμ Ν Porter. Μόνο πέντε αντίγραφα έγιναν από το άκρως απόρρητο έγγραφο, του οποίου η ύπαρξη για πρώτη φορά στη δημοσιότητα τον Ιούλιο του 1991.
Μετά την τρομακτική χρήση δηλητηριωδών αερίων κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τα μεγάλα έθνη εκτός νόμου επίσημα τη χρήση αυτού του νέου όπλου. Η απαγόρευση αυτή είχε συμπεριληφθεί στη Συνθήκη των Βερσαλλιών, της Συνθήκης της Ουάσινγκτον το 1922, το 1919 και το πρωτόκολλο του 1925 υπογράφηκε από περισσότερες από 40 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία που παράγονται και αποθηκευμένες θανατηφόρο αέριο για πιθανή χρήση στην Ευρωπαϊκή σύγκρουση, αλλά καμία πλευρά - προφανώς φοβούνται αντίποινα - πράγματι χρησιμοποιήσει το όπλο.
Παρά το γεγονός ότι η δημόσια πολιτική το 1945 ήταν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χρησιμοποιούν φυσικό αέριο μόνο σε αντίποινα για μια ιαπωνική πρώτη χρήση, σε ιδιωτικές στρατιωτικούς ηγέτες της Αμερικής σοβαρά υπόψη εντυπωσιακό πρώτα με δηλητηριώδη αέρια. Μέχρι το καλοκαίρι του 1945, οι αμερικανικές δυνάμεις είχαν ήδη σκοτώνει Ιάπωνες από δεκάδες χιλιάδες σε αδιάκριτη φωτιά βομβιστικές επιθέσεις. Δεδομένου αυτού, το βήμα στη θανάτωση από θανατηφόρο αέριο δεν ήταν χρονοβόρα.
Στις 14 Ιουνίου 1945, και άλλα έγγραφα δείχνουν, ναύαρχος του στόλου Ernest King, μέλος του Γενικού Επιτελείου Στρατού, έλαβε μια μυστική έκθεση για το φυσικό αέριο δηλητήριο από Αρχηγός του Στρατού του Γενικού Επιτελείου George C. Marshall. Οι δύο άνδρες ήταν το κλειδί των προεδρικών συμβούλων. Πρόεδρος Τρούμαν συναντήθηκε στο Λευκό Οίκο στις 18 Ιουνίου, με κύριο στρατιωτικών και πολιτικών συμβούλων του για να συζητήσουν το συνολικό σχέδιο για την εισβολή της Ιαπωνίας. Προφανώς το σχέδιο επίθεσης του φυσικού αερίου εγκρίθηκε κατά τη διάσκεψη αυτή. Τρεις ημέρες αργότερα, στις 21 Ιουνίου, δόθηκαν εντολές να επιταχύνουν την παραγωγή διαφόρων τύπων των δηλητηριωδών αερίων για την παροχή των αποθεμάτων στις τεράστιες ποσότητες προέτρεψε στη μελέτη.
Δύο αμερικανικές ιστορικοί, Thomas B. Allen και Norman Polmar, σχολίασε σχετικά με τη μακράς καταστέλλεται έγγραφο σε ένα άρθρο του 1995. Η έκθεση του Ιουνίου του 1945, έγραψαν, «έθεσε το δολοφονίες αμάχων εχθρού σε ένα επίπεδο πολύ πέρα από οτιδήποτε δει στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όχι [άλλων] γνωστό στρατιωτικό έγγραφο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο συνιστά τέτοια χονδρικής δολοφονίες αμάχων." (TB Allen και Ν Polmar, "δηλητηριώδη πρελούδιο εισβολή," Pittsburgh Post-Gazette , 4 του Αυγούστου 1995 [ New York Times ειδικά χαρακτηριστικά].)
Δεν Αμερικανός αξιωματούχος έχει ποτέ υποβιβαστεί ή ακόμη και επικρίθηκε για την έγκριση αυτού του δολοφονικού σχεδίου, το οποίο έχει λάβει ελάχιστη προσοχή του κοινού. Αν η Γερμανία είχε χρησιμοποιήσει δηλητηριώδη αέρια κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, σίγουρα τα νικηφόρα Σύμμαχοι θα τιμωρηθούν αυστηρά οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι. Ομοίως, αν η γερμανική στρατιωτική ηγεσία είχε εγκρίνει ένα σχέδιο για το φυσικό αέριο Λονδίνο συγκρίσιμο με το 1945 αμερικανικό για να βρέχεται Τόκιο το φωσγένιο, αναμφίβολα θα έχουν αναφερθεί ατέλειωτα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της ναζιστικής κακό, και οι υπεύθυνοι για τη σύνταξη θα είχε διασύρεται .
Από The Journal of Historical Review , Μάιος-Ιούνιος 1997 (Vol. 16, No. 3), σελίδα 12.
