Συμφιλιωμένοι με τον χρόνο που περνάει

Διαπιστώνοντας πολλές φορές ο άνθρωπος ότι έχει μεγαλώσει πανικοβάλλεται και προσπαθώντας να μπλοκάρει όλα τα αρνητικά συναισθήματα που του δημιουργεί αυτή η σκέψη, κλείνεται στον εαυτό του. Οι συνέπειες αυτής της τακτικής είναι γνωστές στους περισσότερους. Η κατάθλιψη, η μοναξιά, ο θυμός, η απογοήτευση και η πικρία λαμβάνουν χώρα, εκτοπίζοντας κάθε χαρά και δυνατότητα απόλαυσης της ζωής. Η αίσθηση ότι ο χρόνος πέρασε και συνεχίζει να περνάει γρήγορα αφήνοντας πίσω τα νιάτα δημιουργεί μία αίσθηση ματαίωσης και θλίψης.


Για ποιο λόγο, όμως, συμβαίνει αυτό και πότε; Πώς είναι δυνατόν να σταματήσουμε να φοβόμαστε το μεγάλωμά μας;

Ο χρόνος προχωράει και μαζί με αυτόν και εμείς. Τίποτα δεν μένει στάσιμο και σταθερό και αυτό είναι θετικό παρά το ότι μερικές φορές ο άνθρωπος το λαμβάνει σαν απειλή. Στην πραγματικότητα εάν βρισκόμασταν σε μία πάγια κατάσταση παραμένοντας για πάντα οι ίδιοι εσωτερικά και εξωτερικά θα βαριόμασταν.

Η αλλαγή όσο επώδυνη και να είναι ή «φοβερή» για κάποιους, ενέχει θετικά χαρακτηριστικά, όπως την εξέλιξη, τη βελτίωση και την καινοτομία.

Έτσι μεγαλώνοντας αντιμετωπίζουμε μία νέα πραγματικότητα με έναν διαφορετικό και καινούριο τρόπο. Αλλάζουμε μέσα μας και ενστερνιζόμαστε τις εξωτερικές αλλαγές. Εξάλλου, ο άνθρωπος είναι πολύ καλά προικισμένος με ένα τρομερά ισχυρό για αυτόν εφόδιο το οποίο βρίσκει την εφαρμογή του σε πάρα πολλές πτυχές της ύπαρξής του και αυτό είναι η προσαρμοστικότητα. «Το άτομο προσαρμόζεται όπου και να το βάλεις», και η προσαρμογή στις αλλαγές είναι ενσωματωμένη στο υπαρξιακό σύστημά του.

Το να αντιστεκόμαστε σε μία τέτοια προσαρμογή μπορεί να αντανακλά μία γενικότερη ματαίωση των ονείρων και των επιθυμιών, η οποία μας έχει καθηλωμένους σε μία αίσθηση απραγματοποίητου και ανικανοποίητου.

Εάν μεγαλώνουμε και «μεγαλώνουμε καλά», πράγμα που σημαίνει ότι ζούμε ευχάριστα τη ζωή μας, με ανθρώπους σημαντικούς δίπλα μας και δίνοντας νόημα στις στιγμές μας, τότε δεν υπάρχει λόγος να αντιστεκόμαστε στην πάροδο του χρόνου. Συμφιλιωνόμαστε με αυτόν καθώς έχουμε προλάβει να ζήσουμε και να κάνουμε πράγματα που επιθυμούσαμε και πράγματα που μας έκαναν χαρούμενους.

Ο μόνος τρόπος να μην μας φοβίζει ο χρόνος, το πέρασμά του και το μέλλον, είναι να αγαπήσουμε τους εαυτούς μας στο παρόν. Να πάψουμε να ασχολούμαστε με τα απολεσθέντα του παρελθόντος, με όσα πέρασαν, με όσα χάσαμε, με τις καλύτερες στιγμές που δεν υπάρχουν πια, και να ασχοληθούμε με το τι συμβαίνει εδώ και τώρα. Ποια είναι τα θέλω, ποια τα μπορώ, ποια τα μου αρέσει και ποια τα περνώ καλά.

Τέλος, κάθε φορά που αισθάνεστε δυσάρεστα στη σκέψη ότι μεγαλώνετε και πως τίποτα δεν είναι σωστό κάντε το εξής. Συγκεντρωθείτε στο συναίσθημα αυτό και αποκαλύψτε τη σκέψη που κρύβεται από πίσω. Σημειώστε την σε ένα χαρτί ή πείτε την σε κάποιον "σημαντικό άλλο" της ζωής σας. Αφού το κάνετε αυτό, αναρωτηθείτε το εξής: «Τι μπορείτε να κάνετε για να εξαλείψετε έστω και για λίγο αυτό το συναίσθημα; Ποια θετικότερη σκέψη μπορεί να αντικαταστήσει την υπάρχουσα και υποβόσκουσα;» Στη συνέχεια, επικεντρωθείτε στο να πραγματοποιήσετε αυτή τη συμπεριφορά που θα σας τονώσει ψυχοσυναισθηματικά.

Μην ξεχνάτε, η λύση βρίσκεται μέσα σας.
Δήμητρα Μιχαλοπούλου,Ψυχολόγος. flowmagazine