Ο Ανδρέας που τον είπαν «τυφλό» και έδωσε φως…

Του Πανίκου Παναγιώτου – www.philenews.com


Ο φωτεινός Ανδρέας, που τον είπαν «τυφλό», έδωσε φως και έστειλε μήνυμα σε όσους συνήθισαν να φέρνουν σκοτάδια σε κοινωνίες και πατρίδες. «Ο άνθρωπος έχει απεριόριστες δυνατότητες. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να προσπαθήσει», δήλωσε μετά την παρέλαση για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, στη Λεμεσό.

Ο 17χρονος μαθητής έγινε ξαφνικά σύμβολο για μια απλή του πράξη, γιατί φαίνεται πως οι περισσότεροι ξεχάσαμε να κοιτάζουμε γύρω μας. Μέσα σ’ ένα διεφθαρμένο σύστημα και σ’ έναν κόσμο που χάνει συνεχώς τις ελπίδες του, λιγόστεψε και ο χρόνος για να βλέπουμε όσους ζουν αθόρυβα και αξιοπρεπέστατα.

Πρόκειται για τους δεκάδες, εκατοντάδες και χιλιάδες Ανδρέηδες των λεγόμενων «ειδικών αναγκών», που με αγώνα και πίστη αποδεικνύουν πως τελικά τις «ειδικές ανάγκες» τις έχουν πολλοί άλλοι απ’ αυτούς που θεωρούνται «κανονικοί» άνθρωποι.

«Όταν θέλω κάτι, το αγγίζω και με την αφή καταλαβαίνω τον κόσμο», ανέφερε ο Ανδρέας στην ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στη συνάδελφο Αντιγόνη Σολομωνίδου Δρουσιώτου για τον «Φ».

Πολλοί όμως από τους «κανονικούς» και «καθώς πρέπει» ανθρώπους, που έχουν φως, ακοή, υγεία, χρήματα, εξουσία, δόξα, αποδεικνύουν με τις ενέργειες ή τον τρόπο ζωής τους ότι όχι μόνο τον κόσμο δεν καταλαβαίνουν, αλλά ούτε και τον ίδιο τον εαυτό τους. Τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να παραδεχθούν την αλήθεια. Τους ενοχλεί, γιατί θα αποκαλύψουν τις δικές τους «ειδικές ανάγκες» που έχουν ως επακόλουθα το ψέμα, την κλοπή, την απάτη, τον αρχοντοχωριατισμό, την ψευτοηθική, τον ρατσισμό και την προδοσία.

Ο Ανδρέας έδειξε ότι αγγίζει χωρίς να λερώνει μέσα στη ρυπαρότητα. Το «κρυφό μήνυμα» της πράξης του δεν ήταν ότι κατάφερε κάτι σπουδαίο, πέρα από τις δυνατότητές του. Ως «κανονικός» άνθρωπος, όπως και ο ίδιος τόνισε, με προτροπή του καθηγητή του στη γυμναστική, Άγγελου Αγγελίδη, παρέλασε για τις αξίες που έδωσαν νόημα στον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία.

Συνάμα απαίτησε, με το αγέρωχο περπάτημά του, να σφραγιστούν μυαλά και χώροι διακρίσεων και σχολικών εκβιασμών, αναδεικνύοντας τη μεγαλύτερη κοινή ανάγκη για το γκρέμισμα βαθιά ριζωμένων ταμπού και αντιλήψεων που κρύβουν το φως της ψυχής.