ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ …


ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ:









Βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 κάπου στα Εξάρχεια. Μετά από φραστικό διαπληκτισμό ο μπάτσος Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβολεί εν ψυχρώ τον δεκαεξάχρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Στη συνέχεια μπαίνει στο περιπολικό και, μαζί με τον (παρόντα στο περιστατικό) συνένοχο μπάτσο Βασίλειο Σαραλιώτη, φεύγει σαν να μην συνέβη τίποτα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψυχάει στην αγκαλιά τού (επίσης παρόντος στο περιστατικό) συνομήλικου φίλου του Νίκου Ρωμανού. Η εμπειρία θα σημαδέψει για πάντα τον Ρωμανό.
Τον επόμενο ενάμισυ μήνα όλες οι μεγάλες και λιγότερο μεγάλες πόλεις της Ελλάδας θα γνωρίσουν τη μεγαλύτερη κοινωνική εξέγερση από ιδρύσεως νεοελληνικού κράτους: εκατοντάδες χιλιάδες αφηνιασμένοι έφηβοι θα πυρπολήσουν τράπεζες, πολυκαταστήματα και υπουργεία, θα ρίξουν κάδους με μπογιά ή σκουπίδια σε εκκλησίες, θα υψώσουν οδοφράγματα και θα μεταβάλλουν σε πεδία μάχης τις λεωφόρους και τις συνοικίες.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν απλώς μια αφορμή, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής των ελλήνων εφήβων απέναντι σε ένα καθεστώς που τους στερεί όχι μόνο τη φυσιολογική χαρά της ηλικίας τους, αλλά και τα πιο βασικά αγαθά μιας αξιοπρεπούς ζωής, που τους γαμάει τον χρόνο και την υγεία μέσα στα καταγώγια της παραπαιδείας (μοναδικής στην Ιστορία του πολιτισμού νεοελληνικής “πατέντας”), τους γαμάει τα όνειρα, το μέλλον και τη ζωή τους, τους απαξιώνει, τους αγχώνει, τους οδηγεί στην κατάθλιψη και τα ψυχοφάρμακα. Η Νεοελλάδα εισέπραττε επιτέλους από τα πλάσματα που τόσο σαδιστικά κακοποιούσε (και κακοποιεί), αυτό που της άξιζε (και εξακολουθεί να της αξίζει). Για πρώτη φορά στη νεοελληνική ιστορία οι μασέλες των “οργάνων” καταστολής χτυπούν από τρόμο ενώ το απόθεμα δακρυγόνων της αστυνομίας εξαντλείται και γίνεται νέα παραγγελία από το σιωνιστοφασιστικό Ισραήλ. Οι μπατσοφυλλάδες, τόσο των διαπλεκομένων μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων, όσο και του Κ.Κ.Ε. (βλ. Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά) συμμαχούν σαν καλοί νοικοκυραίοι με τους δολοφόνους, εναντίον μιας νεολαίας που όχι μόνο είναι υγιέστατα “ανεξέλεγκτη”, αλλά και τους έχει προσπεράσει σαν σταματημένους. Μπροστά στον τρόμο που για πρώτη φορά νιώθουν οι διαχειριστές της εξουσίας στην Ελλάδα, κάνουν φανερά λόγο για επιβολή στρατιωτικού “νόμου”.


















Τα επόμενα χρόνια ο Ρωμανός θεωρεί ότι πρέπει να εντάξει εαυτόν στο λεγόμενο αντάρτικο πόλης (αυτό που στη δημοσιογραφική και νομική αργκό αποκαλείται“τρομοκρατία”). Κατηγορείται για συμμετοχή στην οργάνωση “Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς”, συμμετοχή σε ένοπλη ληστεία τράπεζας στο Βελβεντό Κοζάνης τον Φεβρουάριο του 2013, κλοπή ενός αυτοκινήτου (προκειμένου να διαφύγει με τους συνεργούς του) και (προσωρινή) κράτηση ως ομήρου τού ιδιοκτήτη του εν λόγω αυτοκινήτου.

Ο Νίκος Ρωμανός αθωώνεται για το “αδίκημα” (αλήθεια: εναντίον ποιού;) της συμμετοχής σε “τρομοκρατική” οργάνωση, αλλά καταδικάζεται για τη ληστεία της τράπεζας (ποινή: 15 χρόνια και 11 μήνες). O ίδιος ο εισαγγελέας Γ. Πεπόνης στην αγόρευσή του δηλώνει: «Δεν θα γίνω μπαλωματής και γεφυροποιός ώστε να θεραπεύσω τα κενά και τις πλημμέλειες της προδικασίας, αστυνομικής και ανάκρισης… Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…». Στη συνέχεια δήλωσε πως «από κανένα στοιχείο δεν μου προκύπτει ότι αποδεικνύεται η κατηγορία για συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική ομάδα».

Τα κείμενα του Ν. Ρωμανού μέσα από τις φυλακές δείχνουν ότι ο φίλος του δολοφονημένου Γρηγορόπουλου εξακολουθεί να θεωρεί εφικτό έναν υγιή κόσμο χωρίςΚράτος, χωρίς κοινωνική ιεραρχία (=αφεντικά και δούλους) και άρα χωρίς καταστολή. Όταν συνελήφθη στην Κοζάνη, τα σημάδια άγριας κακοποίησης ήταν εμφανή στο πρόσωπό του. Στην πρώτη ημέρα της δίκης του ξεκαθάρισε: «Είμαστε αντάρτες πόλεων…». Είναι γνωστός και από εκείνο το κείμενο που άρχιζε με στίχους του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη: «και κάποτε θα σας πω πόσο πολύ σας αγάπησα… μόνο που πρέπει να με βρείτε τον ίδιο προσωπικά».

Μέσα στη φυλακή (φυλακές Αυλώνας) ο Νίκος Ρωμανός διαβάζει και δίνει πανελλήνιες εξετάσεις. Ύστερα από πολλά ξενύχτια μελέτης (και χωρίς φροντιστήρια) εισάγεται στα Τ.Ε.Ι. Αθήνας, στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (Τμήμα Υγείας). Η διαδικασία των εξετάσεων στη φυλακή μοιάζει με τις πανελλήνιες: σε ειδικό εξεταστικό κέντρο εντός των φυλακών, τα θέματα αποσφραγίζονται ενώ υπάρχει επίβλεψη από επιτηρητές. Μαζί του δίνουν εξετάσεις και επιτυγχάνουν άλλοι τρεις νεαροί κρατούμενοι.

Σε (δημοσιοσχεσίτικη και εντυπωσιοθηρική) επίσκεψή του στις φυλακές (Σεπτέμβριος 2014), ο υπουργός “Δικαιοσύνης” Χαράλαμπος Αθανασίου βράβευσε τους επιτυχόντες. Ο Νίκος Ρωμανός αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο. Μέσω του διευθυντή του σχολείου του, Πέτρου Δαμιανού διαμήνυσε ότι δεν θα παραστεί στην απονομή για ιδεολογικούς λόγους: «Δεν θα παραλάβει τον έπαινο και το έπαθλο των 500 ευρώ, καθώς αν προχωρούσε στη συγκεκριμένη ενέργεια θα ερχόταν σε αντίθεση με τις αξίες που πρεσβεύει».

Από την αίτηση που έχει καταθέσει ο κρατούμενος στο αρμόδιο Συμβούλιο Φυλακών αποδεικνύεται ότι επιθυμεί να αρχίσει και να συνεχίσει τις σπουδές του με κάθε νόμιμο τρόπο. Ζητεί επίσης τη μή μεταγωγή του στις φυλακές Λάρισας και εναλλακτικά την κράτησή του στον Κορυδαλλό, καθώς αναφέρει ότι επιθυμεί να παρακολουθήσει τα μαθήματα και γι’ αυτό αιτείται χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας. Σύμφωνα με τον κανονισμό, η άδεια είναι 24ωρη, ο φοιτητής-κρατούμενος παρακολουθεί τα μαθήματα και επιστρέφει το βράδυ στο κελί του.

Η άδεια παρακολούθησης των μαθημάτων (δηλαδή η άδεια να σπουδάσει) δενδίνεται στον Νίκο Ρωμανό με το “αιτιολογικό” ότι είναι “εξαιρετικά επικίνδυνος”. Παρόμοιο αίτημα έχουν υποβάλλει και οι άλλοι επιτυχόντες κρατούμενοι, το οποίο ικανοποιείται. Ο Ρωμανός είναι όντως εξαιρετικά επικίνδυνος, αλλά για ποιόν; Για ποιόν είναι επικίνδυνοι οι αξιοπρεπείς άνθρωποι, που δεν γυρίζουν και το άλλο μάγουλο και που δεν διστάζουν να στρέψουν ένα όπλο εναντίον αυτών που πρέπει, αντί εναντίον του εαυτού τους;

Από τις 10 Νοεμβρίου 2014 ο Νίκος Ρωμανός αγωνίζεται με το ύστατο μέσο, την απεργία πείνας. Οι γιατροί στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς όπου φρουρείται ο Ρωμανόςπροειδοποιούν ότι η κατάσταση της υγείας του είναι πλέον κρίσιμη. Σε συμπαράσταση στο αίτημά του, απεργεί επίσης ένας ακόμα από τους συλληφθέντες του Βελβεντού, ο Γιάννης Μιχαηλίδης (Τζάνειο νοσοκομείο).

ΚΑΙ ΤΑ ΚΩΛΟΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑΡΑΔΩΝ…

Κατά τη διάρκεια των απολυτηρίων εξετάσεων της Γ’ τάξης του Γυμνασίου του Κολλεγίου Αθηνών (Ιούνιος 2012) στο μάθημα της Χημείας και στο πλαίσιο των καθηκόντων της ως επιτηρήτριας, η καθηγήτρια φυσικός Ευφροσύνη Μπουλούτα αναγκάστηκε να ανακαλέσει πολλές φορές στην τάξη μαθητή, ο οποίος επιχειρούσε να αντιγράψει. Ο μαθητής ήταν ο γιός του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά. Εν τέλει, αναγκάστηκε να μονογράψει την κόλλα του συγκεκριμένου μαθητή.

Ένα μήνα μετά η Διοίκηση του Κολλεγίου προχώρησε σε εκδικητική καταγγελία σύμβασης της εκπαιδευτικού και η Ευφροσύνη Μπουλούτα απολύθηκε. Όπως καταγγέλλει η Ο.Ι.Ε.Λ.Ε. (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας), το Κ.Υ.Σ.Δ.Ε. (Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) αποφάσισε με παράνομη σύνθεση (την οποία είχαν αλλοιώσει, αποβάλλοντας τους αιρετούς εκπροσώπους της Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.) να απολύσει την εκπαιδευτικό με το πρόσχημα ότι «δεν είχαν αρκετά στοιχεία για να αποδείξουν ότι υφίσταται θέμα καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της καταγγελίας σύμβασης εκ μέρους της διοίκησης του Κολλεγίου Αθηνών».





Θ. Λ.

Βλ. επίσης

- Ο δεκαεξάρης μέσα μου

- “Τα αχάριστα κωλόπαιδα”
- “Επικήδειες” σκέψεις για τον αυτόχειρα φαρμακοποιό Δ. Χριστούλα
– Τζανφράνκο Σανγκουινέτι, Περί της Τρομοκρατίας και του Κράτους
– ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ “ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ” (η πιο μακρά εμπλοκή του νεοελληνικού κράτους)

- Προς έναν κόσμο χωρίς κράτη; (η διαφορά μεταξύ Κράτους και Δημόσιου Τομέα)

αναδημοσίευση από εδώ:
http://hypnovatis.blogspot.gr/2014/11/blog-post.html?spref=fb

Αναρτήθηκε από selana