Άγιος Φιλούμενος (29 Νοεμβρίου)

Σαν σήμερα πριν 35 ακριβώς χρόνια , εσφαγιάσθη με φρικτό τρόπο, ο ελληνοκύπριος ιερομόναχος άγιος Φιλούμενος , στον τόπο όπου ο Χριστός συνάντησε την Σαμαρείτιδα.

Την ώρα του εσπερινού κι ενώ τελούσε ακόμη ή μόλις είχε τελειώσει την ακολουθία, μπήκαν στο μοναστήρι ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ τον χτύπησαν με τσεκούρι στο κεφάλι , του έκοψαν τα δάχτυλα του δεξιού χεριού, και φεύγοντας πέταξαν μια χειροβομβίδα για να ολοκληρώσουν το έγκλημα τους…

Μάλλον ο άγιος Φιλούμενος δεν πέθανε αμέσως, αλλά έμεινε για αρκετές ώρες αιμάσσων και οδυνόμενος, μέχρι να παραδώσει την παρθενική ψυχή του στο Εσφαγμένο Αρνίο…

Παραθέτουμε την μαρτυρία του φίλου του π.Σωφρονίου ο οποίος βρέθηκε κοντά του αμέσως μετά το μαρτύριο του…Δεν είμαστε ενάντια στη φιλία των λαών και των πολιτισμών , εξάλλου ο απόστολος Παύλος ευχόταν να σωθούν οι συμπατριώτες του Εβραίοι κι ας χανόταν εκείνος.Ομοίως και ο Πρωτομάρτυς Στέφανος την ώρα που τον λιθοβολούσαν ευχόταν στον Χριστό να τους συγχωρέσει αυτήν τους την αμαρτία.

Αλλά δεν μπορεί να υπάρξει φιλία με ναζιστικά καθεστώτα όπως αυτό του Σιωνιστικού παρακράτους …



«Ο μακαρίτης ο πατήρ Φιλούμενος μας έλεγε ότι κάθε Παρασκευή πολλοί από τους θρησκευόμενους (Εβραίους) πήγαιναν για να προσευχηθούν στο φρέαρ του Ιακώβ.

Στη συνέχεια του έλεγαν να σηκώσει όλες τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο ακόμη και να τις πάρει να φύγει, διότι το φρέαρ είναι δικό τους και όχι δικό μας. Είδ” άλλως θα το μετανοήσει πικρά αλλά θα είναι αργά. Από τον καιρό που πήγε εκεί όλο και τον φοβέριζαν. Αυτός όμως ήξερε τα εβραϊκά και τους αποστόμωνε. Δεν ειδοποίησε ποτέ την Αστυνομία να το έχει απ” όψιν της, ούτε το φαντάζονταν ότι θα τον σκότωναν.

Στις 16 Νοεμβρίου (29 Νοεμβρίου με το νέο ημερολόγιο) είχε μεγάλη βροχή αστραπές, βροντές χαλασμός Κυρίου όλη την μέρα. Βρήκαν ευκαιρία, που δεν υπήρχε κανένας, λόγω της κακοκαιρίας πήγαν και τον σκότωσαν μέσα στο φρέαρ του Ιακώβ, μεταξύ του Ναού και του θυσιαστηρίου, όπως έκαμαν και στον προφήτη Ζαχαρία τον πατέρα του Προδρόμου. Την ώρα που έκαμε εσπερινόν, εκείνη την ώρα όρμησαν, Κύριος είδε πόσοι ήσαν, και τον σκότωσαν με το τσεκούρι στα μούτρα και στο δεξί χέρι, κόβοντας τα δάκτυλά του. Επίσης, η σιαγόνα του και το ένα του μάτι βγαλμένο και το άλλο κτυπημένο.

Το πώς μπήκαν μέσα στο Μοναστήρι, Κύριος είδε, διότι ο φύλακας έφυγε στις 4 το απόγευμα και έκλεισε το μοναστήρι. Ο φόνος έγινε μετά τις 5. Το πρωί, πηγαίνει ο φύλακας στις 7.

Φωνάζει: πάτερ Φιλούμενε;

Στο δωμάτιο του δεν τον βρίσκει. Πηγαίνει στην Εκκλησία και τον βλέπει σκοτωμένο, μέσα στα αίματα. Αμέσως ειδοποίησε την αστυνομία και η Αστυνομία το Πατριαρχείο. Πήγαν οι Πατέρες ο Καισαρείας Βασίλειος ο Πέτρας Γερμανός, ο π. Γρηγόριος, ο π. Μελίτωνας, ο π. Διονύσιος κ. ά. Αλλά αφού τον σκότωσαν έριξαν και χειροβομβίδα έξω στην Προσκομιδή και τα έκαμαν όλα κομμάτια, ούτε μανουάλια άφησαν γερά, ούτε εικόνες. Και Αυτόν τον εσταυρωμένο του έκοψαν το χέρι Του το αριστερό. Τα Άγια Ποτήρια χαμένα. Ήταν τόσο τρομερή η κατάσταση σα να μην κατοικούσε άνθρωπος μέσα από χρόνια. Τον πήγαν στο νεκροτομείο. Μετά τον έκαμαν νεκροψία στο Τελ Αβίβ και στις 21 Νοεμβρίου μας ειδοποίησαν. Εγώ πήγα μαζί με άλλους τρεις Πατέρες του Πατριαρχείου και μας τον έδωσαν γυμνόν. Όταν τους ρωτήσαμε που είναι τα ρούχα του, μας είπαν είναι στην Νεάπολη. Ευτυχώς που είχαμε πάρει μαζί μας όλα τα χρειαζούμενα για να τον ντύσουμε.

Αλλά δεν φαντάζεστε, όταν μας τον παρέδωσαν κομματιασμένο, το πρόσωπο του αγνώριστο, φέρων τα στίγματα του μαρτυρίου όπως οι Πέρσες έσφαξαν τους Πατέρες του άγιου Σάββα και λοιπών Μοναστηριών. Έτσι και σήμερα ακολούθησε νέο μαρτύριο στον π. Φιλούμενο. Πέντε μέρες τον είχαν στο ψυγείο. Και όμως ήταν σαν να μην είχε πεθάνει.

Όταν άρχισα να τον ντύνω -διότι οι άλλοι δεν μπορούσαν, δεν άντεχαν να τον βλέπουν από τις κακουχίες που είχε- του λέγω σαν να ήταν ζωντανός: Γέροντα μου, τώρα θα με βοηθήσεις να σε ντύσω, διότι βλέπεις είμαι μόνος μου. Όταν άρχισα και του έβαλα την φανέλα, το πρώτο χέρι αμέσως το έκατέβασε μόνος του. Όπως και το άλλο χέρι. Και τα πόδια ομοίως. Του μάζευα τα πόδια να του φορέσω τα ρούχα και όταν τελείωνα τα άπλωνε μόνος του. Στο αριστερό πόδι από κάτω, είχε κτύπημα με το τσεκούρι.

Από το νεκροτομείο, τον φέραμε στο Πατριαρχείο. Στην Αγία Θέκλα, έγινε η Νεκρώσιμος ακολουθία εν μέσω Αγιοταφιτών Πατέρων, των αδελφών του μακαρίτη και άλλων πολλών.

Ήλθαν μέχρι και πολλοί ξένων δογμάτων και Μουσουλμάνοι και Χοτζάδες.

Γιατί όμως-όλοι αυτοί~ Διότι όλοι τον αγαπούσαν και ήρθαν να του δώσουν τον τελευταίον ασπασμόν.

Τί οδυρμός τί θρήνος! τί κοπετός! ήταν αυτός! Ή κυβέρνηση, από το πρωί, μέχρι και τον ενταφιασμό στην Σιών, έστειλε Αστυνομία κοντά στους Αγιοταφίτες Πατέρες φοβούμενη αντίποινα. Πήρε αυστηρά μέτρα. Και νεκρόν ακόμα τον εφοβούντο. Το αίμα του, όπως το είπα, να τούς εύροι μέχρι τετάρτης γενεάς όπως το λέει και το Ευαγγέλιο…

Τον π. Φιλούμενο όλοι τον κλάψαμε, διότι ήταν ένας καλός και άγιος πνευματικός.

Ο Πατριάρχης τον αποκαλούσε πτωχοπρόδρομο. Και όντως ήταν.

Οι τέλειοι, κληρονομούν την Βασιλεία των Ουρανών. Υπέμεινε λίγο μαρτύριο και βρίσκεται μεταξύ των Ιερομαρτύρων και Οσιομαρτύρων, ων ταις πρεσβείας είθε να αξιωθούμε και εμείς της Βασιλείας των Ουρανών».

Ιερομόναχος Σωφρόνιος Aγιοταφίτης