Ο μοντέρνος ναζισμός επελαύνει!

Πετροβούβαλος

άρθρο του Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου.

Όχι, δεν πρόκειται για τον θρυλούμενο ναζισμό της «Χρυσής Αυγής», ο οποίος ωχριά ενώπιον του λαύρου ναζισμού του κοινωνιοκτόνου «Δημοκρατικού τόξου». Πρόκειται για τον ύπουλο και σατανικό ναζισμό, τον οποίο μεθοδεύει – πέραν όλων των άλλων που έγιναν τρόπος ζωής στη «δημοκρατική» Ελλάδα – η κυβέρνηση να βάλει φραγή στα στόματα και τα κείμενα των ελάχιστων που τολμούν, πλέον να ασκούν κάποια κριτική στα τέρατα και σημεία των batler της Τρόικα, οι οποίοι κατ’ ευφημισμόν αυτοαποκαλούνται κυβέρνηση.

Πόθεν ορμώμενος διατυπώνω αυτά τα «αντιδημοκρατικά» λόγια; Από τούτο το γεγονός, το οποίο έχω την αίσθηση ότι δεν πρόκειται να συγκλονίσει ούτε τα βολεμένα κόμματα, ούτε τα βολεμένα παπαγαλάκια και ασφαλώς ούτε τον σάπιο ελληνικό λαό. Ιδού ο θανατηφόρος ιός της ελευθερίας μας και της εκφυλισμένης δημοκρατίας τους. Διαβάζω στην εφ. «Το Βήμα της Κυριακής» (φ. 24 Αυγούστου σελ. Α24-Α25), τα εξής στο σχετικό ρεπορτάζ: «Αυτός είναι ο νέος ποινικός κώδικας» με υπότιτλο: «Πρωτόγνωροι θεσμοί για τα ελληνικά δεδομένα», έχοντας αναδείξει και τούτη την «καινοτομία»: «ποινές ισοβίων για προσβολή του πολιτεύματος και ως δέκα χρόνια για όποιον προκαλεί εικόνες ή μέσω Διαδικτύου τη διάπραξη της πράξης», ενώ στα ειδικά άρθρα, τα οποία αναφέρονται στην προσβολή του πολιτεύματος διαβάζουμε και τα εξής: «Όποιος επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να καταλύσει, να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς η προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελειώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού ή να αποστερήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί προεδρική εξουσία, τον πρωθυτπουργό, την κυβέρνηση ή τη Βουλή από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα, τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη από 15 έως 20 χρόνια.



Με κάθειρξη ως δέκα χρόνια τιμωρείται και εκείνος που δημόσια ή με διάδοση εγγράφων, εικόνων ή παραστάσεων ή μέσω Διαδυκτίου προκαλεί με πρόθεση ή προσπαθεί να διεγείρει άλλους στην επιχείρηση πράξης από εκείνες που αναφέρονται στα συγκεκριμένα άρθρα». Είναι προφανέστατο ότι εν όψει των διαγραφομένων κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων ως απότοκα γεγονότα της κοινωνιοκτόνου και πατριδοκτόνου οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της μνημονιακής κυβέρνησης, σπεύδει να προλάβει κάθε διαμαρτυρία, δυνάμει της συνταγματικής διάταξης του άρθρου 11 και κάθε κριτικό λόγο με οποιοδήποτε μέσο, όπως αυτό το δικαίωμα, το θεμελιώδες δικαίωμα, προβλέπεται από το άρθρο 14 του συντάγματος. Ουσιαστικά, αυτές οι ναζιστικές προβλέψεις, αποτελούν μνημείο αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς και είναι προδηλώς αντισυνταγματικές. Επειδή η ανάπτυξη αυτών των ισχυρισμών – και όχι μόνο – απαιτεί ειδική μελέτη, περιορίζομαι στην καταγραφή μόνο δύο παρατηρήσεων:

Πρώτη: Η κυβέρνηση και το πολίτευμα δεν έχουν τίποτα από όσα υποτίθεται θέλουν αυτές οι διατάξεις να προστατεύσουν.

Δεύτερη: Οι κυβερνήσεις, οι βουλευτές και αυτός ούτος ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας κατέλυσαν όλα όσα διαλαμβάνονται στην ως άνω διάταξη ήδη από το 2005, με την διαβόητη προσφώνηση της τότε Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων κ. Μπενάκη ανακοινώνοντας του την εκλογή του ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Ναι, λοιπόν, η κατάλυση και του πολιτεύματος, και της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας, που πέρασαν και στα Επίσημα Πρακτικά της κουρεμένης Βουλής. Μπενάκη: «Κύριε Πρόεδρε… τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν… τα δικαιώματα του ανθρώπου θα περιοριστούν… τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί ενδεχομένως από νέες μορφές διακυβέρνησης» (Αυτά ελέχθησαν από χειρόγραφου στις 9 Φεβρουαρίου του 2005. Τότε εσιώπησαν οι πάντες. Ολόκληρο το εθνομειοδοτικό αυτό κείμενο, μνημείο εθνικής υποτέλειας βλ. στο έργο μου: «Το χρονικό της Εθνικής μειοδοσίας του ονόματος της Μακεδονίας», εκδ. «Γεωργιάδη», Αθήνα 2005, σελ. 474-475 όπου και η κριτική του γράφοντος).

Μια αντιπαραβολή των δύο κειμένων αποδεικνύει αδιάσειστα ότι η κυβέρνηση επιζητεί να «προστατεύσει» το πολίτευμα που η ίδια και οι ίδιοι απεμπόλησαν κατά τρόπο προδοτικόν. Έκτοτε τα πράγματα και τα γεγονότα επιβεβαίωσαν «μεγαλοπρεπώς» αυτή την απεμπόληση. (Πρβλ. και την κατάλυση του Συντάγματος την οποία αναδεικνύουν δύο ανώτατοι δικαστικοί: ο κ. Τράκας στο έργο μου: «Αρχαία και Σύγχρονη Δημοκρατία. Από την κληρωτή δημοκρατία στην οικογενειοκρατία», εκδ. «Πελασγός» – Γιαννάκενας – Αθήνα 2007, σελ. 123-136 και του επιτίμου προέδρου του Αρείου Πάγου Β. Νικολόπουλου: «Αγαπημένο μου Σύνταγμα», εκδ. «Αρμός», Αθήνα 2014). Η πρόδηλη κατάλυση του Συντάγματος, εδώ και χρόνια, είναι τόσο αναμφισβήτητη ώστε δεν χρειάζεται η παράθεση σωρεία ντοκουμέντων. Αρκούμαι σ’ αυτό που καυτηρίασα εδώ και ένα χρόνο με τη νομοθετική παραγωγή των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, τις οποίες προ του 1967 είχε καταγγείλει και ο αείμνηστος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Γεώργιος Βλάχος (βλ. το άρθρο μου «Τα νομοθετικά διατάγματα καταργούν τη βουλή και τη λαϊκή κυριαρχία» στην εφ. «Α1», της 27-04-2013). Επειδή το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και συνδέεται άμεσα με τις ελευθερίες του φαύλου λαού – όσες τον άφησαν – θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν σύσσωμα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ο δημοσιογραφικός κόσμος, προς τον οποίο επίσης δεν τρέφω εμπιστοσύνη. Οι δικηγορικοί σύλλογοι της χώρας έχουν τον πρώτο λόγο και ασφαλώς, η πληθώρα των συνταγματολόγων. Σύνθημά μας: όχι! Αρνούμαστε να γυρίσουμε πίσω στον Αναγκαστικό Νόμο 509/1947, με τον οποίο φυλακίστηκαν χιλιάδες και χιλιάδες Έλληνες, κυρίως, κομμουνιστές! Καιρός να βροντοφωνάξουμε, αυτό που έλεγε στον ισπανικό Εμφύλιο η ηγερία του κομμουνιστικού κινήματος Ι. Πασσιονάρια: Νο passeran. Τελευταίο: Πρόεδρος της εν λόγω επιστημονικής Επιτροπής, που κατάρτησε το ναζιστικό τερατούργημα, ο επίτιμος αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Βασίλης Μαρκής. Το έγραψα και άλλοτε. Αυτοί οι συνταξιούχοι και επίτιμοι δικαστικοί, όταν διορίζονται σε διοικητικά πόστα και Επιτροπές κυβερνητικές, μετατρέπονται σε δυνάστες των Ελλήνων, κατά κανόνα. Θυμάμαι, με πόση περιφρόνηση, στα 1969 τους αντιμετωπίσαμε με τον αείμνηστο Ηλία Ηλίου, όταν ευρισκόμενοι κρατούμενοι και εγχειρισμένοι στο Νοσοκομείο κρατουμένων «Άγιος Παύλος» ήρθε μι Επιτροπή, νομίζω από δύο, και μας ζητούσαν να κάνουμε «δηλώσεις» αποκήρυξης του ΚΚΕ. Φυσικά αυτές οι επισκέψεις των…… δικαστικών έγιναν και στα στρατόπεδα κρατουμένων με το ίδιο αίτημα! Όταν ακούω δικαστή… φοβάμαι! Έχω πολύ πικρές εμπειρίες από την εποχή του 1945. Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο τι θα κάνεις; Τουλάχιστον θα τα διακινήσεις έως ότου απαγορευθεί;.
averoph.

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου