Henry Kissinger για τη Συνέλευση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης Η ιδέα που στήριζε τη σύγχρονη γεωπολιτική εποχή είναι σε κρίση

Η έννοια της τάξης που στηρίζεται στη σύγχρονη εποχή είναι σε κρίση, γράφει ο Henry Kissinger. Πάνω, μια φιλο-ρωσικό μαχητικό σαν φύλακας στέκεται σε ένα σημείο ελέγχου κοντά στο Ντόνετσκ, Ουκρανία, τον Ιούλιο. Ευρωπαϊκός Οργανισμός Pressphoto

Λιβύη σε εμφύλιο πόλεμο, οι φονταμενταλιστικές στρατούς οικοδόμηση μιας αυτο-δήλωσε χαλιφάτο σε ολόκληρη τη Συρία και το Ιράκ και η νέα δημοκρατία του Αφγανιστάν είναι στα πρόθυρα της παράλυσης. Σε αυτά τα προβλήματα προστίθενται μια αναζωπύρωση των εντάσεων με τη Ρωσία και μια σχέση με την Κίνα χωρίζονται μεταξύ υποσχέσεων της συνεργασίας και της δημόσιας αντεγκλήσεις. Η έννοια της τάξης που στηρίζεται στη σύγχρονη εποχή είναι σε κρίση.

Η αναζήτηση για την παγκόσμια τάξη έχει προ πολλού οριστεί σχεδόν αποκλειστικά από τις έννοιες των δυτικών κοινωνιών. Στις δεκαετίες μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ, ενίσχυσε την οικονομία της και την εθνική αυτοπεποίθηση, άρχισε να παίρνει τη σκυτάλη από τη διεθνή ηγεσία και πρόσθεσε μια νέα διάσταση. Ένα έθνος που ιδρύθηκε ρητά σε μια ιδέα της ελεύθερης και αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση, οι ΗΠΑ προσδιόρισε τη δική άνοδος της με την εξάπλωση της ελευθερίας και της δημοκρατίας και να πιστωθεί αυτές τις δυνάμεις, με μια ικανότητα για την επίτευξη δίκαιης και διαρκούς ειρήνης. Η παραδοσιακή ευρωπαϊκή προσέγγιση στην τάξη, είχαν δει τους λαούς και δηλώνει ως εγγενώς ανταγωνιστική? για να περιορίσει τις επιπτώσεις των φιλοδοξιών συμπληγάδες τους, στηρίχθηκε σε μια ισορροπία της δύναμης και μια συναυλία των φωτισμένων πολιτικούς. Οι διαδεδομένη αμερικανική άποψη θεωρούνται άνθρωποι εγγενώς λογική και με κλίση προς την ειρηνική συμβιβαστική λύση και την κοινή λογική? η εξάπλωση της δημοκρατίας ήταν, επομένως, ο πρωταρχικός στόχος για τη διεθνή τάξη. Δωρεάν αγορές θα ανάταση των ατόμων, εμπλουτίζουν τις κοινωνίες και υποκαθιστά την οικονομική αλληλεξάρτηση των παραδοσιακών διεθνών ανταγωνισμών.


Στη Μέση Ανατολή, θρησκευτικές πολιτοφυλακές παραβιάζουν τα σύνορα κατά βούληση. Getty Images

Η προσπάθεια για τη δημιουργία παγκόσμια τάξη έχει πολλούς τρόπους να αποδώσει καρπούς. Μια πληθώρα των ανεξάρτητων κυρίαρχων κρατών διέπουν το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας του κόσμου. Η εξάπλωση της δημοκρατίας και της συμμετοχικής διακυβέρνησης έχει γίνει μια κοινή φιλοδοξία, αν δεν είναι μια καθολική πραγματικότητα? παγκόσμιες επικοινωνίες και οικονομικά δίκτυα λειτουργούν σε πραγματικό χρόνο.

Τα χρόνια από το 1948, ίσως στο γύρισμα του αιώνα σηματοδότησε μια σύντομη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία, όταν θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μια αρχόμενη παγκόσμια τάξη κόσμο που αποτελείται από ένα αμάλγαμα του αμερικανικού ιδεαλισμού και παραδοσιακές ευρωπαϊκές έννοιες της κρατικής υπόστασης και της ισορροπίας δυνάμεων. Ωστόσο, τεράστιες περιοχές του κόσμου δεν έχουν μοιραστεί ποτέ και μόνο συναίνεσε στην δυτική έννοια της τάξης. Οι επιφυλάξεις αυτές καθίστανται πλέον ρητά, για παράδειγμα, στην κρίση την Ουκρανία και τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.Η τάξη που έχει εδραιωθεί και διακηρύχθηκε από τη Δύση βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή.

Σχετικά Reading
Η Νέα Τζιχάντ
Ένα σχέδιο για την καταπολέμηση του ισλαμικού κράτους
Στο «Τέλος της Ιστορίας» Still Βάσεις Δημοκρατία (06/06/14)
Γιατί ο Πούτιν λέει η Ρωσία είναι εξαιρετική(30/05/14)

Πρώτον, η φύση της ίδιας της-και η βασική τυπική μονάδα του διεθνούς κράτους ζωής έχει υποβληθεί σε ένα πλήθος πιέσεων. Η Ευρώπη έθεσε ως στόχο να ξεπεράσει την κατάσταση και να δημιουργήσει μια εξωτερική πολιτική που βασίζεται κυρίως στις αρχές της ήπιας δύναμης. Αλλά είναι αμφίβολο ότι οι ισχυρισμοί για την νομιμότητα χωρίζονται από μια ιδέα της στρατηγικής μπορεί να αντέξει μια παγκόσμια τάξη. Και η Ευρώπη δεν έχει ακόμη δοθεί η ίδια χαρακτηριστικά της κρατικής υπόστασης, δελεαστικό ένα κενό εξουσίας στο εσωτερικό και μια ανισορροπία της ενέργειας κατά μήκος των συνόρων της. Την ίδια στιγμή, τμήματα της Μέσης Ανατολής έχουν διαλυθεί σε θρησκευτική και εθνοτική συστατικά σε σύγκρουση με το άλλο?θρησκευτικές πολιτοφυλακές και οι εξουσίες που τους υποστηρίζουν παραβιάζουν τα σύνορα και την κυριαρχία κατά βούληση, που παράγουν το φαινόμενο των αποτυχημένων κρατών που δεν ελέγχουν τη δική τους επικράτεια.

Η πρόκληση στην Ασία είναι το αντίθετο της Ευρώπης: Ισοζύγιο ενέργειας αρχές επικρατούν άσχετα με συμφωνημένη έννοια της νομιμότητας, οδηγώντας κάποιες διαφωνίες στην άκρη της αντιπαράθεσης.

Η σύγκρουση μεταξύ της διεθνούς οικονομίας και των πολιτικών θεσμών που διέπουν φαινομενικά αποδυναμώνει επίσης την αίσθηση του κοινού σκοπού που απαιτούνται για την παγκόσμια τάξη. Το οικονομικό σύστημα έχει γίνει παγκόσμια, ενώ η πολιτική δομή του κόσμου εξακολουθεί να βασίζεται στο έθνος-κράτος. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, στην ουσία του, αγνοεί τα εθνικά σύνορα. Εξωτερική πολιτική τους επιβεβαιώνει, ακόμη και δεδομένου ότι επιδιώκει να συμβιβάσει αντικρουόμενα εθνικά τους στόχους ή τα ιδανικά της παγκόσμιας τάξης.

Αυτή η δυναμική έχει παραχθεί δεκαετίες συνεχούς οικονομικής ανάπτυξης χαρακτηρίστηκαν από τις περιοδικές οικονομικές κρίσεις των φαινομενικά κλιμάκωση της έντασης: στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του 1980? στην Ασία το 1997? στη Ρωσία το 1998? στις ΗΠΑ το 2001 και πάλι από το 2007? στην Ευρώπη μετά το 2010 Οι νικητές έχουν μερικές επιφυλάξεις για το σύστημα. Αλλά οι χαμένοι-όπως αυτές κολλήσει σε διαρθρωτικές misdesigns, όπως ήταν η περίπτωση με την Ευρωπαϊκή Ένωση νότιο tier-αναζητούν θεραπείες τους με λύσεις που αναιρεί ή τουλάχιστον παρακωλύουν, τη λειτουργία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.

Η διεθνής τάξη αντιμετωπίζει έτσι ένα παράδοξο: η ευημερία της εξαρτάται από την επιτυχία της παγκοσμιοποίησης, αλλά η διαδικασία παράγει μια πολιτική αντίδραση που συχνά λειτουργεί σε αντίθεση με τις φιλοδοξίες της.

Περισσότερα Από την κριτική
Γιατί οι γιατροί είναι άρρωστοι από το επάγγελμά τους
Η Μεγάλη κινεζική Exodus
Στην υπεράσπιση του Σιωνισμού

Μια τρίτη αποτυχία της σημερινής παγκόσμιας τάξης, όπως υπάρχει, είναι η απουσία ενός αποτελεσματικού μηχανισμού για τις μεγάλες δυνάμεις να διαβουλεύονται και να συνεργάζονται, ενδεχομένως, για τα πιο επακόλουθες θέματα. Αυτό μπορεί να φαίνεται μια περίεργη κριτικής υπό το φως των πολλών πολυμερών φόρουμ που υπάρχουν-περισσότερο κατά πολύ από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία. Ωστόσο, η φύση και η συχνότητα των συναντήσεων αυτών λειτουργούν κατά την εκπόνηση της στρατηγικής μεγάλης εμβέλειας. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει λίγο πιο πέρα, στην καλύτερη περίπτωση, μια συζήτηση των εκκρεμών ζητημάτων τακτικής και, στη χειρότερη περίπτωση, μια νέα μορφή του summitry ως "social media" εκδήλωση. Μια σύγχρονη δομή των διεθνών κανόνων και προτύπων, αν είναι να αποδείξει σχετικό, μπορεί όχι μόνο να επιβεβαιωθεί από κοινές δηλώσεις? θα πρέπει να προωθηθεί ως ένα θέμα κοινού πεποίθηση.

Η ποινή για την αποτυχία δεν θα είναι τόσο πολύ ένα μεγάλο πόλεμο μεταξύ των κρατών (αν και σε ορισμένες περιοχές αυτό παραμένει δυνατό) ως εξέλιξη σε σφαίρες επιρροής προσδιορίζονται με ιδιαίτερη εγχώριες δομές και μορφές διακυβέρνησης. Στα άκρα της, κάθε σφαίρα θα μπουν στον πειρασμό να δοκιμάσουν τις δυνάμεις της ενάντια σε άλλους φορείς που κρίνονται παράνομες. Ένας αγώνας μεταξύ των περιφερειών θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο εξουθενωτική από ό, τι η πάλη μεταξύ των εθνών έχει.

Η σύγχρονη αναζήτηση για την παγκόσμια τάξη θα απαιτήσει μια συνεκτική στρατηγική για την καθιέρωση μιας έννοιας της τάξης στο εσωτερικό των διαφόρων περιφερειών και να αφορούν αυτές οι περιφερειακές εντολές σε ένα άλλο. Οι στόχοι αυτοί δεν είναι κατ 'ανάγκη αυτο-συμφιλίωση: Ο θρίαμβος σε ένα ριζοσπαστικό κίνημα μπορεί να βάλει τάξη σε μια περιοχή, ενώ θέτει το στάδιο για την αναταραχή μέσα και με όλους τους άλλους. Η κυριαρχία μιας περιοχής από μια χώρα στρατιωτικά, ακόμα και αν φέρνει την εμφάνιση της τάξης, θα μπορούσε να παράγει μια κρίση για το υπόλοιπο του κόσμου.

Μια παγκόσμια τάξη των κρατών επιβεβαιώνοντας την ατομική αξιοπρέπεια και συμμετοχική διακυβέρνηση, και συνεργάζεται σε διεθνές επίπεδο, σύμφωνα με το συμφωνημένο κανόνες, μπορεί να είναι η ελπίδα μας και θα πρέπει να είναι η έμπνευσή μας. Ωστόσο, η πρόοδος προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να διατηρηθεί μέσω μιας σειράς ενδιάμεσων σταδίων.

Για να διαδραματίσει υπεύθυνο ρόλο στην εξέλιξη της παγκόσμιας τάξης του 21ου αιώνα, οι ΗΠΑ θα πρέπει να είναι έτοιμη να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήματα για τον εαυτό της: Τι προσπαθούν να αποτρέψουν, δεν έχει σημασία πόσο συμβαίνει, και αν είναι απαραίτητο και μόνο; Τι επιδιώκουμε να επιτύχουμε, ακόμη και αν δεν υποστηρίζεται από καμία πολυμερή προσπάθεια; Τι επιδιώκουμε να επιτύχουμε, ή την πρόληψη, μόνο αν υποστηρίζεται από μια συμμαχία; Τι θα πρέπει να μην συμμετάσχουν σε αυτήν ακόμα και αν κάλεσε σε μια πολυμερή ομάδα ή μια συμμαχία; Ποια είναι η φύση των αξιών που επιδιώκουμε να προχωρήσει; Και πόσο η εφαρμογή αυτών των αξιών εξαρτάται από την περίσταση;

Για τις ΗΠΑ, αυτό θα απαιτήσει να σκεφτόμαστε σε δύο φαινομενικά αντιφατικές επίπεδα. Η γιορτή των καθολικών αρχών θα πρέπει να συνδυαστεί με την αναγνώριση της πραγματικότητας των ιστοριών, πολιτισμών και απόψεων της ασφάλειάς τους σε άλλες περιοχές ». Ακόμα και τα μαθήματα προκλητική δεκαετίες που εξετάστηκαν, η επιβεβαίωση της εξαιρετικής φύσης της Αμερικής θα πρέπει να διατηρηθεί. Ιστορία προσφέρει καμία αναβολή για τις χώρες που αναιρέσει την αίσθηση της ταυτότητάς τους υπέρ μιας φαινομενικά λιγότερο επίπονη πορεία. Αλλά ούτε διαβεβαιώσω επιτυχία για τα πιο αυξημένα καταδίκες στην απουσία μιας συνολικής γεωπολιτικής στρατηγικής.

- Δρ Κίσινγκερ υπηρέτησε ως σύμβουλος εθνικής ασφαλείας και γραμματέας του κράτους κάτω από τους Προέδρους Nixon και Ford. Προσαρμογή από το βιβλίο του «Παγκόσμια Τάξη," να δημοσιευμένη στις 9 Σεπτεμβρίου από την Penguin Press.