Η ΠΑΠΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

(†) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ
«Σᾶς ρωτᾶ ποτέ ἡ γυναίκα σας πόσο ἁλάτι πρέπει νά βάλει στό φαγητό; Ἀσφαλῶς ὄχι· ἔχει τό ἀλάθητο. Ἀφῆστε τόν Πάπα νά τό ἔχει ἐπίσης, ἄν θέλει».
[Συνέντευξη στὴν ἐφημ. “ Ἔθνος”, 20-3-1970]
«ΑΓΙΟΣ» ΒΕΛΑΡΜΙΝΟΣ

(Ἡ ρωμαιοκαθολική «ἐκκλησία» τιμᾶ τήν μνήμη του στίς 17 Σεπτεμβρίου)

«Ἄν κάποια ἡμέρα ὁ Πάπας ἐπιβάλει ἁμαρτίες καί ἀπαγορεύσει ἀρετές, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νά πιστέψει ὅτι οἱ ἁμαρτίες αὐτές εἶναι καλές καί ὅτι οἱ ἀρετές ἐκεῖνες εἶναι κακές». [Theologia, Bellarmino, De Romano Pontifice, βιβλ. 4, κεφ. 23]


Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς:
(Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τή μνήμη του στίς 14 Ἰουνίου)
«Τὸ δόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνον αἵρεσις, ἀλλὰ παναίρεσις.Διότι καμμία αἵρεσις δὲν ἐξηγέρθη τόσον ριζοσπαστικῶς καὶ τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς ᾿Εκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ Παπισμὸς διὰ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα-ἀνθρώπου. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία· τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ».
[᾿Ιουστίνου Πόποβιτς, ῎Ανθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, ἐκδ. “᾿Αστήρ”, ᾿Αθήνα 1993, σελ. 159]
(†) ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑΖΙΑΝΖΟΥ ΠΑΥΛΟΣ

(Βοηθός Ἐπίσκοπος τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς γιά τό Μεξικό. Πρώην παπικός μοναχός, πού μετεστράφη στήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά δολοφονήθηκε το 1984, ἀμέσως μετά ἀπό Θεία Λειτουργία)

«Ὡς κορώνα καὶ κορυφὴ τῆς παντοδυναμίας του ὁ Πάπας κατέχει ἀκόμη ἕνα τρομερὸ προνόμιο, μοναδικὸ στὸν κόσμο. ¨Ἕνα τερατῶδες καὶ ἐξωτικὸ προνόμιο, ποὺ οὔτε οἱ πιὸ ποταπὲς εἰδωλολατρίες δὲν εἶχαν τὴ φαντασία νὰ τὸ συλλάβουν: εἶναι ἀλάθητος θείῳ δικαίῳ, σύμφωνα μὲ δογματικὸ ὅρο τῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ ποὺ ἔγινε στὰ 1870. Ἀπὸ τότε, σ” αὐτὸν ἡ ἀνθρωπότης ὀφείλει νὰ ἀποτείνῃ τοὺς λόγους ποὺ προηγουμένως ἀπηύθυνε στὸν Κύριο: “Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις” [Ἰωάν. 6:68]. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ νὰ ὁδηγῇ τὴν Ἐκκλησία “εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν” [Ἰωάν. 16:13]. Δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη τῆς Ἁγίας Γραφῆς οὔτε τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, διότι ὑπάρχει πλέον ἕνας θεὸς πάνω στὴ γῆ μὲ ἐξουσία νὰ ἀχρηστεύῃ καὶ νὰ διακηρύσσῃ ὡς πλανερές τὶς διδασκαλίες τοῦ Οὐρανίου Θεοῦ. Μὲ βάσι αὐτὸ τὸ ἀλάθητο, ὁ Πάπας εἶναι ὁ μόνος κανόνας τῆς Πίστεως καὶ μπορεῖ νὰ ἐκφράσῃ καινούργια δόγματα, ἀκόμη καὶ ἀντίθετα πρὸς τὸ κριτήριο ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα ὅλοι οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ τὰ παραδεχθοῦν γιὰ νὰ μὴν ἀποκοποῦν ἀπὸ τὴ σωτηρία». [Παύλου Μπάλλεστερ-Κονβαλιὲρ «Γιατὶ ἐγκατέλειψα τὸν παπισμὸ» - “Θεοδρομία” Τεῦχος 1, Ἰαν. - Μάρτ. 2006]


ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ

Η ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΛΑΤΙΝΙΣΜΟΥ

Στήν ἔγκριτη ἐφημερίδα Gurdian δημοσιεύθηκε ἀνταπόκρισις ἀπό τό Δουβλῖνο, τήν Ἰρλανδική Πρωτεύουσα, γιά τήν ἐπίθεση πού ἐξαπέλυσε ὁ Ἰρλανδός Πρωθυπουργός Ἔντα Κένι ἀλλά καί τό Ἰρλανδικό Κοινοβούλιο μέ ψήφισμά του κατά τοῦ Βατικανοῦ καί τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς γιά τήν συγκάλυψη τρομακτικῶν σκανδάλων παιδεραστίας καί παρά φύσιν ἀσελγῶν πράξεων κατά ἀνηλίκων παίδων τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν Κληρικῶν ἀπό τήν Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία τῆς Ἰρλανδίας καί τό Βατικανό.
Τό γνωστό σκάνδαλο Σμάϊθ προκάλεσε τό 1994 τήν κατάρρευση τοῦ κυβερνητικοῦ συνασπισμοῦ «Φιάνα Φάϊλ» καί τῶν Ἐργατικῶν.
Τά χρόνια πού ἀκολούθησαν ἑκατοντάδες θύματα Ῥωμαιοκαθολικῶν Κληρικῶν προέβησαν σέ καταγγελίες δι’ ὅσα τραγικά ὑπέστησαν στάς χεῖρας των. Προσφάτως ἡ ἀνεξάρτητη ἐπιτροπή Κλόϊνι τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου κατηγόρησε ἐπίσημα τήν Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία ἀλλά καί τό Βατικανό ὅτι παρεμποδίζουν μεθοδικῶς τήν ἔρευνα ἐδῶ καί τρία χρόνια μολονότι ἔχουν δεσμευθεῖ δημόσια ὅτι θά συνεργαστοῦν μέ τίς ἀρχές προκειμένου νά ἐξιχνιαστοῦν τά εἰδεχθῆ καί φρικώδη ἐγκλήματα παιδεραστίας.
Αὐτό ὡδήγησε τόν Πρωθυπουργό Ἔντα Κένι νά ἐκραγῆ μετ’ ὀργῆς ἐντός τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου καί νά δηλώσει ὅτι: «δυστυχῶς ἀποκαλύφθηκαν ἡ δυσλειτουργία, ὁ ἐλιτισμός καί ὁ ναρκισσισμός πού κυριαρχοῦν στήν κουλτούρα τοῦ Βατικανοῦ».
Ἡ Κυβέρνηση καί σύσσωμη ἡ ἀντιπολίτευση ἐνέκριναν ὁμοφώνως ψήφισμα πού κατηγορεῖ τό Βατικανό καί τήν Ρωμαιοκαθολική παρασυναγωγή ὅτι μεθοδικῶς καί ἀναισχύντως ἐμπόδισαν τήν ἀποκάλυψη τῶν ἐγκλημάτων παιδεραστίας πού συγκλονίζει τήν Ἰρλανδία, χώρα γνωστή γιά τήν πίστη της στόν Παπισμό.
Ἡ μεταστροφή τῆς ὀργῆς ἀπό τήν ἐγχώρια Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία πρός τό κέντρο τοῦ Παπισμοῦ, τό Βατικανό, ὀφείλεται καί σέ ἔγγραφο τοῦ Βατικανοῦ πρός τήν Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία πού ἦρθε στό φῶς κατά τήν διάρκεια τῆς ἐρεύνης γιά τήν ὑπόθεση ἡ ὁποία διεξήχθη μέ ἐντολή τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἰρλανδίας, ἔγγραφο τοῦ ἔτους 1997, ἐπί ἡμερῶν τοῦ προσφάτως «ὁσιοποιηθέντος» καί καταστάντος «μακαρίου» πάπα Ἰωάννου Παύλου τοῦ Β΄ μέ τό ὁποῖον καθορίζοντο οἱ διαδικασίες παραπομπῆς ὑποθέσεων κακοποιήσεως ἀνηλίκων μέ τοσοῦτον ἀναίσχυντον καί ἐλεεινόν προσδιορισμόν ὥστε νά χαρακτηρίζονται ἁπλῶς ὡς «κατευθυντήριες γραμμές».
Ὁ Ἰρλανδός Πρωθυπουργός Κένι δήλωσε στά Ἰρλανδικά ΜΜΕ ὅτι τό Σαββατοκύριακο πού πέρασε ἔλαβε χιλιάδες μηνύματα ὑποστηρίξεως γιά τήν στάση του.
Ἀντιδρώντας στό ὁμόφωνο ψήφισμα τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου πού καταδίκαζε τόν ρόλο τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς Ἱεραρχίας καί τοῦ Βατικανοῦ στήν ὑπονόμευση τῶν θεσμῶν τῆς «προστασίας τῆς παιδικῆς ἡλικίας» τό Βατικανό ἀνεκάλεσε τόν Νούντσιό του ἀπό τήν Ἰρλανδία «Ἀρχιεπίσκοπο» Τζουζέπε Λεάντζα.
Ἡ Κυβέρνηση ὅμως τῆς Ἰρλανδίας δήλωσε ὅτι δέν ἐκπλήσσεται ἀπό τήν ἀνάκληση τοῦ Νουντσίου ἀλλά περιμένει τό Βατικανό νά ἀπαντήσῃ στίς τρομακτικές κατηγορίες γιατί ἡ «Ἐκκλησία» ἔπαιξε ρόλο στήν συγκάλυψη τῆς σεξουαλικῆς κακοποίησης παιδιῶν.
Τά ἀνωτέρω φρικώδη καί εἰδεχθῆ δέν μᾶς ἐκπλήσσουν καί ἐμᾶς οὐδόλως, διότι ὥς καί παλαιότερον ἔχομε καί δημοσίᾳ διακηρύξει ὁ Ῥωμαιοκαθολικισμός καί ὁ Παπισμός δέν εἶναι Ἐκκλησία Χριστοῦ ἀλλά πολιτικό-οἰκονομικό-θρησκευτικό σύστημα, ἐστερημένο τῆς Θ. χάριτος καί τῶν ζωοποιῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ, τό ὁποῖον ἀδιαπτώτως καί διϊστορικῶς συνεχίζει τήν ἐγκληματική του διαδρομή καί πορεία καταπατώντας ἀσυστόλως τούς Θ. καί Ἱ. Κανόνας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐπιτάσσοντες καί ῥητῶς προβλέποντες τήν ἄμεσον καθαίρεσιν τῶν κανονικῶν ἐγκληματιῶν, νοθεύων τήν «παραδοθεῖσαν ἅπαξ τοῖς ἁγίοις πίστιν» καί εἰσάγων τήν ἐνδοκοσμική σκοπιμότητα καί μεταπτωτική φθορά στόν πνευματικόν χῶρον, ὑποθάλπει τό κακούργημα τῆς παιδεραστίας παρά τίς φραστικές δῆθεν στηλιτεύσεις του.
Ἡ πρόσφατος μάλιστα «ὁσιοποίησις» τοῦ καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς θητείας του ἐπιδοθέντος μετά πάσης ἐπιμελείας στήν συγκάλυψιν χιλιάδων ἀνά τόν κόσμον ἐγκλημάτων παιδεραστίας ἀπό τούς Ῥωμαιοκαθολικούς θρησκευτικούς λειτουργούς, πάπα Ἰωάννη Παύλου τοῦ Β΄ μετά πάσης τιμῆς καί μεγαλοπρεπείας στό Βατικανό ἀποδεικνύει ἐναργέστατα τό ἀμεταμέλητον τοῦ Ῥωμαιοκαθολικισμοῦ-Παπισμοῦ καί καθιστᾶ διά μίαν εἰσέτι φοράν πασίδηλον τό γεγονός ὅτι ἡ διαχρονική καί διϊστορική καταδολίευσις τοῦ Χριστιανικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ μηνύματος ἀνά τήν ὑφήλιον, ὀφείλεται κατά βάσιν σ’ αὐτήν τήν ἐκτροπήν ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας πού συνέβη μέν τό 1054 μ.Χ. ἀλλά πού ἔμελλε νά ἀποβῆ ὁ ὀλετήρας ὁμοῦ μετά τῆς ψευδοῦς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ τῆς πνευματικῆς εὐλογίας καί δυνατότητος τῆς ἀνθρωπότητος πού ἀπέρρευσε ἀπό τόν ζωοποιό Σταυρό καί τήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ἐπιπρόσθετος ἀπόδειξις τῶν ἀνωτέρω ἀποτελεῖ ἡ κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ σημερινοῦ πάπα Βενεδίκτου 16ου στήν Κροατία στίς 4 καί 5 Ἰουνίου, ἰδιαιτέρα τιμή πού ἀπεδόθη στόν ἐγνωσμένο ἐγκληματία τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου καί πνευματικό ταγό τῶν φασιστῶν Οὐστάσι τῆς Κροατίας, Καρδινάλιο τοῦ Ζάγκρεμπ Ἀλοΐσιο Στέπινατς, ὁ ὁποῖος κατεδικάσθη γιά ἐσχάτη προδοσία καί ἐγκλήματα πολέμου καί παρά ταύτα ἀνεκηρύχθη ὡς δῆθεν «μακάριος» ἀπό τήν Ῥωμαιοκαθολική παρασυναγωγή καί τοῦ ὁποίου τήν εἰκόνα προσπαθεῖ νά ὡραιοποιήση τό περιοδικό «ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (Μαΐου-Ἰουνίου 2011, τ.1069, σελ. 27-29), πού διευθύνεται ἀπό τόν Ἰησουΐτη κ. Θεόδωρο Κοντίδη καί κυκλοφορεῖται ἀπό τό «Ἰνστιτοῦτο Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστημῶν» πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις (Μιχ. Βόδα 28), ὅταν τυγχάνει ἀπολύτως ἐξηκριβωμένον ἱστορικῶς ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἱερεῖς τῶν φασιστῶν Οὐστάσι πού δολοφόνησαν 800.000 ὀρθοδόξους Σέρβους κατά τήν διάρκεια τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς τῆς Γιουγκοσλαβίας ὑπήγοντο στόν «Ἀρχιεπίσκοπο» Ζάγκρεμπ Ἀλουΐσιο Στέπινατς καί ὅταν ὑφίσταται τό ἡμερολόγιο τοῦ Στέπινατς ὅπου ὁ ἴδιος ἰδιογράφως ὁμολογεῖ πλήρως τά θηριώδη ἐγκλήματα τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν ἐγκληματιῶν, τούς βιαίους ἐκλατινισμούς τῶν ὀρθοδόξων Σέρβων καί δηλώνει τό βύθιο μῖσος του κατά τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γράφοντας στίς 27 Μαρτίου 1941 σελ. 172, βιβλ. 4ο «Τό πνεῦμα τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι κάτι τό τόσο τρομερό τό ὁποῖο μόνο ὁ παντοδύναμος καί παντογνώστης Θεός δύναται νά ἀνέχεται…» καί στίς 28 Μαρτίου 1941, σελ. 176, βιβλ. 4ο «Τό σχίσμα τῆς ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μεγαλύτερη κατάρα ἐν Εὐρώπῃ, σχεδόν μεγαλύτερη καί ἀπό τόν Προτεσταντισμό…». Καί αὐτό προσπάθησε νά διορθώσει ὁ ψευδοάγιος τοῦ Βατικανοῦ στυγνός ἐγκληματίας Ἀλοΐσιος Στέπινατς μέ τήν σφαγή 800.000 Ὀρθοδόξων Σέρβων.
Νά λοιπόν, γιατί εἶναι ἀδύνατος ἡ ἕνωσις μέ τόν διεθνῆ ἐγκληματία καί ὑποκριτή Ρωμαιοκαθολικισμό καί ἀλυσιτελής ὁ μετ’ αὐτοῦ διάλογος καί ἐμεῖς τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ τῆς Μιᾶς , Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας θά πρέπει «οὔτε χαίρειν» σέ αὐτούς νά λέγωμε ὡς μᾶς συνιστᾶ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης διότι δέν θεωρῶ ὅτι ἔχωμεν ἐμεῖς περισσότερη ἀγάπη ἀπό τόν «μαθητή τῆς ἀγάπης».
Ἡ μόνη ἀληθής ἕνωσις πού μπορεῖ νά γίνει εἶναι νά ἀποπτύσσουν οἱ κακόδοξοι τάς αἱρετικάς των δοξασίας καί εἰσηγήσεις τοῦ βυθίου δράκοντος καί νά ἐπανέλθουν ἐν πλήρη μετανοίᾳ στήν καλλιέλαιον τῆς Ἐκκλησίας ἐγκεντριζόμενοι σέ Αὐτήν.
Ὅ,τιδήποτε ἄλλο εἶναι καταδικασμένο a priori σέ παταγώδη ἀποτυχία ὅπως καί τά ἀνωτέρω γεγονότα πασιδήλως ἀποδεικνύουν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ