Μυκοτοξίνες είναι δύσκολο να τις αποφύγει κάποιος, βρίσκονται σε όλους τους σπόρους δημητριακών, σε αποξηραμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς σε όσπρια , στο κρασί ,σε σκληρά τυριά και σε ορισμένα είδη λάδι καρύδας.
Αυτοί οι μεταβολίτες των μυκήτων σχετίζονται με μια πληθώρα ασθενειών και μπορεί να σπείρουν τον όλεθρο στην υγεία του σώματος και του νου.
Για αυτόν τον λόγο θα πρέπει να τι αποφεύγουμε..Μυκοτοξίνες.
Τι είναι αυτές και γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρουν ;
Προκαλώντας ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων, στα ζώα και στους ανθρώπους , οι μυκοτοξίνες παράγονται από μύκητες και μπορούν να καταστρέψουν την υγεία μας, ακόμη και σε μικρές ποσότητες που καταναλώνουμε με την πάροδο του χρόνου .
Αν και δύσκολο να διαγνώσουμε τα συμπτώματα ( λόγω της ποικιλομορφίας των συμπτωμάτων ) , υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία που να συνδέουν αυτές τις τοξίνες με παθήσεις της καρδιάς και του ήπατος, παθήσεις, νευρολογικές δυσλειτουργίες , διαβήτη , αυτοάνοσες διαταραχές , άσθμα , καχεκτική ανάπτυξη και πρόωρο θάνατο .
Η έκθεση του ανθρώπου και των ζώων σε μύκητες (ευρώτας, μούχλα) μπορεί να οδηγήσει σε μυκοτοξίκωση (mycotoxicosis), μια παθολογική κατάσταση που μπορεί να εκδηλωθεί με μια μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων όπως.
- Αναπνευστική δυσκολία, βήχας, φτάρνισμα, ρινίτιδα
– Διαταραχές στις τιμές χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων
- Δυσκολία στην κατάποση, αίσθημα πνιγμού, βλεννώδη πτύελα
- Υψηλή πίεση, ρινορραγίες
– Κάψιμο στο λάρυγγα και στους πνεύμονες
– Έντονη εφίδρωση κατά τον ύπνο
– Ναυτία, διάρροια, οξείς κοιλιακοί πόνοι
– Καρδιακή αρρυθμία
– Πόνοι στη κύστη, στο ήπαρ, στο σπλήνα ή στα νεφρά
– Χρόνια κόπωση
– Οδυνηρή ούρηση, σκοτεινόχρωμα ούρα
– Προβλήματα όρασης
– Ασθματικές καταστάσεις
– Βοή στα αυτιά, προβλήματα ισορροπίας, βαρηκοΐα
– Ασχημη γεύση στο στόμα
– Πνευμονίες, πνευμονικά οιδήματα
– Πρησμένοι λεμφαδένες
– Απότομες μεταβολές σωματικού βάρους
– Προβλήματα θυρεοειδούς
– Απώλεια τριχοφυίας, εύθραυστα νύχια
– Αναφυλαξία, αλλεργίες κάθε είδους
– Αστάθεια στη βάδιση
– Πονοκέφαλοι
– Προβλήματα στο αναπαραγωγικό σύστημα – Αποβολές
– Δυσκολία στην ομιλία, άνοια
– Μυική δυσκαμψία
– Απώλεια μνήμης
– Καρκίνοι
– Αγχος, κατάθλιψη, ταχυκαρδία, σύγχυση, κόπωση
– Θάνατος σε ακραίες περιπτώσεις
Οι μυκοτοξίνες είναι εκπληκτικά ανθεκτικές και παραμένουν σχετικά αλώβητες όταν καταψύχονται ή μαγειρεύονται .
Οι καλλιέργειες σε τροπικές περιοχές είναι εξαιρετικά ευάλωτες στη μόλυνση εξαιτίας της μεγάλης υγρασίας και των καιρικών διακυμάνσεων.
Μια από τα πιο γνωστές μυκοτοξίνες , καθώς επίσης και η πιο επιζήμια , είναι η αφλατοξίνη – καρκινογόνος μούχλα που βρίσκεται συχνά στα φιστίκια , μεταξύ των άλλων τροφών.
Οι αφλατοξίνες (aflatoxins) αποτελούν μια ομάδα από τις πιο τοξικές ουσίες που βρίσκονται στη φύση.
Οι ισχυρότατα τοξικές και καρκινογόνες αφλατοξίνες παράγονται από μύκητες (μούχλα), που αναπτύσσονται κυρίως σε ξηρά φρούτα, ξηρούς καρπούς (ιδιαίτερα στα αράπικα φυστίκια και αμύγδαλα), μπαχαρικά, σιτηρά και σε τυριά, όταν υπάρξουν κατάλληλες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας.
Επίσης μπορεί να εμφανισθούν στο γάλα ζώων που έχουν τραφεί με ζωοτροφές (καλαμπόκι κ.λπ.), στα οποία είχαν αναπτυχθεί μύκητες (ευρωτίαση, μούχλα) .
Η μεγάλη ποικιλία των συμπτωμάτων καθιστά δύσκολη τη διάγνωση της μυκοτοξίκωσης, τα αίτια της οποίας είναι μια ομάδα εξαιρετικά τοξικών ουσιών που είναι γνωστές ως μυκοτοξίνες (mycotoxins).
Πολλά γεωργικά προϊόντα σε συνθήκες υψηλής υγρασίας και θερμοκρασίας προσβάλλονται εύκολα από ομάδες μυκήτων που παράγουν μυκοτοξίνες.
Οι αφλατοξίνες είναι οι πιο κοινές μυκοτοξίνες, που βρίσκονται συχνά σε γεωργικά προϊόντα.
Η μυκοτοξίκωση που οφείλεται ειδικά στις αφλατοξίνες αναφέρεται συνήθως ως αφλατοξίκωση (aflatoxicosis).
Οι αφλατοξίνες παράγονται από τους μύκητες Aspergillus flavus, Aspergillus parasiticus και Aspergillus nomius.
Η Αφλατοξίνη προσβάλλει ειδικά το ήπαρ και έχει ενοχοποιηθεί για καρκίνους τόσο του ήπατος όσο και του τραχήλου .
Οι αφλατοξίνες είναι εξαιρετικά τοξικές, καρκινογόνοι, μεταλλαξιγόνοι και ανοσοκατασταλτικές ουσίες.
Η αφλατοξίνη Β1 θεωρείται ως το ισχυρότερο γνωστό καρκινογόνο του ήπατος με αποδεδειγμένη γονοτοξικότητα.
Η επικινδυνότητα των αφλατοξινών αυξάνεται ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ατόμων που πάσχουν από ηπατικές νόσους.
Ερευνες έδειξαν ότι κατά τη μόλυνση με τον ιό ηπατίτιδας (Hepatitis B virus, HBV), η έκθεση σε αφλατοξίνες αυξάνει τον κίνδυνο για ηπατοκυτταρικό καρκίνο (hepatocellular carcinoma, HCC).
Ο ιός HBV καθιστά δύσκολο τον μεταβολισμό των αφλατοξινών από τα ηπατοκύτταρα και έτσι η ένωση προσθήκης αφλατοξίνης Μ1-DNA παραμένει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο ήπαρ αυξάνοντας την πιθανότητα βλάβης του ογκοκατασταλτικού γονιδίου p53.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η καρκινογόνος δράση του είναι περίπου 1000 φορές ισχυρότερη του βενζοπυρενίου, ενός πολυπυρηνικού υδρογονάνθρακα που αποτελεί το δραστικότερο μεταλλαξιγόνο συστατικό του καπνού των τσιγάρων.
Το πρόβλημα των αφλατοξινών αναγνωρίσθηκε ως σημαντικό διατροφικό πρόβλημα όταν το 1960 προκλήθηκε σοβαρή ασθένεια (νέκρωση του ήπατος) στα πουλερικά και κυρίως στις γαλοπούλες (turkeys) στη Μ. Βρετανία, από την οποία πέθαναν περίπου 100.000 πτηνά.
Αρχικά, τα αίτια αυτής της περίεργης ασθένειας ήταν άγνωστα και έτσι η ασθένεια ονομάστηκε “Turkey ‘X’ disease”.
Αργότερα διαπιστώθηκε ότι η αιτία ήταν η ανάπτυξη του μύκητα Aspergillus flavus στις πτηνοτροφές, από τον οποίο πήραν και το όνομα οι αφλατοξίνες (A. fla. toxin) .
Από τότε, το πρόβλημα της παρουσίας των αφλατοξινών στα τρόφιμα και σε ζωοτροφές θεωρείται πολύ σημαντικό και έχουν καθιερωθεί συστηματικοί έλεγχοι και ανώτατα όρια στα διάφορα τρόφιμα.
Το ανώτερο επιτρεπόμενο όριο για ολικές αφλατοξίνες στην Ευρωπαϊκή ‘Eνωση είναι 4 μg/Kg, ενώ το όριο για την αφλατοξίνη Β1 (AFB1) είναι τα 2 μg/Kg τροφίμου.
Η νομοθεσία δεν παρέχει απόλυτη ασφάλεια, αλλά μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο για επιβλαβείς συνέπειες, λόγω της υψηλής τοξικότητας της αφλατοξίνης Β1.
Στις ΗΠΑ το όριο είναι 20 μg/Kg για σιτηρά και καλαμπόκι που προορίζονται για ζωοτροφές σε νεαρά ζώα και ιδιαίτερα κοτόπουλα, ενώ το όριο μπορεί να φθάσει τα 200-300 μg/Kg για ζωοτροφές που προορίζονται για μεγάλα ζώα (αγελάδες, χοίρους).
Τοξικές, καρκινογόνες και μεταλλαξιγόνες ιδιότητες των αφλατοξινών
Συνοπτικά, ο μηχανισμός της τοξικής δράσης των αφλατοξινών έχει ως εξής:
Οι αφλατοξίνες στον οργανισμό με την επίδραση των ενζύμων της ομάδας του κυτοχρώματος P450 μεταβολίζονται στο ήπαρ προς διάφορα προϊόντα μεταξύ των οποίων βρίσκεται και μια εποξειδική ένωση.
Ο μεταβολίτης αυτός σχηματίζει ένωση προσθήκης (adduct) με τη γουανίνη (G) του DNA και του RNA, γεγονός που οδηγεί σε αποπουρίνωση και θραύση της αλυσίδας των νουκλεϊνικών οξέων με αποτέλεσμα να διακοπεί η σύνθεση απαραίτητων πρωτεϊνών και DNA σε ιστούς ζωτικών οργάνων, όπως στο ήπαρ, στα έντερα και στον μυελό των οστών.
Ο John A. Tafel , MD , ένας ολιστικός γιατρός , αναφέρει τον ακόλουθο κατάλογο από τρόφιμα υψηλού κινδύνου που μπορεί να περιέχουν μυκοτοξίνες :
1 . Αλκοολούχα ποτά
2 . Καλαμπόκι
3 . Σιτάρι
4 . Κριθάρι
5 . Ζάχαρη
6 . Σόργο
7 . Φυστίκια
8 . Ρύζι
9 . Σπόροι βαμβακιού (βαμβακέλαιο)
10 . Σκληρά τυριά
Ο Δρ Tafel έγραψε, « τα τρόφιμα που δεν αναφέρεται στον κατάλογο είναι το λάδι καρύδας . Θέλω να επισημάνω ότι , ενώ το λάδι καρύδας είναι ένα απίστευτο τροφίμο από την άποψη της διατροφής και της γεύσης , πολλά έλαια καρύδας περιέχουν μυκοτοξίνες .
Τα γαλακτοκομικά προϊόντα και το κρέας ( από ζώα που έχουν τραφεί και μολυνθεί από σπόρους ) , αποξηραμένα φρούτα , σιρόπι σφενδάμου και το ρύζι μπορεί επίσης να είναι προβληματικά.
Πώς να μειώσετε την έκθεση σας σε μυκοτοξίνες.
Δυστυχώς , είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγουμε από την επαφή με μυκοτοξίνες .
Το πρώτο βήμα είναι να αποφευγουμε , όσο το δυνατόν , τα τρόφιμα που τείνουν να είναι εξαιρετικά μολυσμένα , όπως σημειώνεται παραπάνω .
Είναι επίσης σημαντικό να ψήνετε στο σπίτι και σε μύλο δικό σας αλεύρι για απόλυτη φρεσκάδα και τον έλεγχο της ποιότητας .
Τα προσυσκευασμένα ψημένα αγαθά (π.χ. ψωμί ) είναι σχεδόν σίγουρο ότι περιέχουν για μυκοτοξίνες .
Δυστυχώς , δεν έχει σημασία αν τα ήδη έτοιμα προϊόντα είναι βιολογικά , αφού έχουν υποστεί ζύμωση – όλα μπορούν να περιέχουν μεταβολίτες μυκήτων .
Τα Καρύδια είναι επίσης προβληματικά , ειδικά τα αμύγδαλα και τα καρύδια Βραζιλίας .
Γενικά οι ξηροί καρποί που έχουν κέλυφος, καλό είναι να σπάζονται λίγο πριν φαγωθούν.
Το πλύσιμο επίσης θα βοηθήσει στην απομάκρυνση των τοξινών στην επιφάνεια .
Στη συνέχεια , μουλιάζουμε τους καρπούς σε νερό με 1/2 κουταλάκι του γλυκού σκόνη βιταμίνης C, ανα κιλό για 5 λεπτά , θα βοηθήσει να καταστραφούν οι μυκοτοξίνες στο εσωτερικό τους. .
Επειτα στραγγίστε απαλά και στεγνώστε τους καρπούς στο φούρνο σε σιγανή θερμοκρασία.
Μια μικρή ποσότητα της βιταμίνης C μπορεί να προστεθεί στο νερό για μαγείρεμα στα δημητριακά και τα ζυμαρικά επίσης.
Το ίδιο για το μέλι και το σιρόπι σφενδάμου. ( 1/2 κουταλάκι του γλυκού . ανά κιλό) .
Και μια μελέτη στο περιοδικό στο Cancer Letters διαπίστωσε ότι τα εκχυλίσματα του κουρκουμά ,(κιτρινόριζα, τουρμέρικ), το σκόρδο και ηφερούλα ασαφέτιδα αναστέλουν την παραγωγή αφλατοξίνης σημαντικά ( περισσότερο από 90 % ) σε συγκεντρώσεις από 5-10 mg / ml .
Ακτινοβολίες, ακτινοθεραπεία και διαιτολογική υποστήριξη.
Ραδιενέργεια και πως μπορούμε να προστατευθούμε
Νάρθηκας, φερούλα η κοινή, φερούλα η ασαφέτιδα.
Επιπλέον , η κουρκουμίνη αντιστρέφει τις βλάβες του ήπατος. που προκαλούνται από τις αφλατοξίνεςσε έρευνες.
Ευαγγέλου Μαριάννα
Βιοχημικός Μsc
φύτρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
skaleadis