Ὁ Ἥρωας…

Αυτιά μονίμως τεντωμένα…
Μία να φας, μία να ακούς, μία να βλέπεις, μία να μυρίζεις…
΄Όλες οι αισθήσεις στα άκρα, να αφουγκραστούν τον κίνδυνο πριν σε αφουγκραστεί αυτός.

Να ζήσεις μια ημέρα παραπάνω και αύριο πάλι η ίδια τύχη.
Με φόβο να φας, με φόβο να πιείς, με φόβο να βρεις ταίρι, με φόβο να γεννήσεις, με φόβο να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, με φόβο…
Διαρκώς να φοβάσαι…
Κι όμως όλα αυτά το ζαρκάδι τα υπομένει χωρίς να παραπονιέται και χωρίς να μοιρολατρεί.
Μόνον ο άνθρωπος μικρός, μεμψίμοιρος, τίποτα δεν τον καλύπτει, τίποτα δεν τον ευχαριστεί…
Συνεχώς ψάχνει να βρεί αυτό που μόλις προσπέρασε!
filonoi.
Καπουργᾶς Κώστας