Ο ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΙ Ή ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΖΕΙ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

“ενωπιον του Ελληνικου λαου, 27/3/2014″ – το κείμενο αφορά αυτή την εκπομπή

της Όλγας και Τάνυας Γεριτσίδου

Στην εκπομπή μας “Ενώπιον του Ελληνικού Λαού” της 27ης Μαρτίου 2014 αναλύσαμε πολύ σημαντικά πράγματα που άπτονται και απαντούν στα ερωτήματα του γιατί υπάρχει η αίσθηση της στωικότητας του Λαού (ενώ στην πραγματικότητα βράζει και αντιστέκεται), εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στην κρίση και τί είναι το περιβόητο ‘μαγικό ραβδί’ το οποίο οι κυβερνητικοί ομού μετά της αντιπολιτεύσεως συνεχώς δηλώνουν ότι δεν έχουν επειδή δεν υπάρχει.

Δυστυχώς, μόλις τελειώσαμε την ζωντανή μετάδοση συνειδητοποιήσαμε με τον καναλάρχη ότι τα τρία τέταρτα της εκπομπής δεν είχαν καταγραφεί, περιέργως και όχι λόγω λάθους. Φυσικά τα σημαντικότερα σημεία χάθηκαν. Για αυτό γράφουμε το παρόν άρθρο για να αντισταθμίσουμε την απώλεια της εκπομπής αυτής και επίσης διότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να εστιάσουμε σύσσωμοι όσοι θέλουμε να λεγόμαστε Ανθρωπιστές και άρα αντιμνημονιακοί και άρα Δημοκράτες και άρα Έλληνες στα σημεία που είναι νευραλγικής φύσεως στην άμυνα και επίθεση των κυβερνητικών :

1. Όπως μία στρατιωτική χούντα κύρια βάση της για να παραμείνει έχει τον στρατό, η κοινοβουλευτική χούντα έχει τα ΜΜΕ και την απόκρυψη μέσω αυτών. Μέσω αυτών, τόσο των εγχωρίων όσο και των διεθνών, διεξάγεται ένας ανηλεής επικοινωνιακός πόλεμος ο οποίος στόχο έχει το εξής απλό : να πείσει τον Πολίτη ότι όλοι οι υπόλοιποι Πολίτες είναι είτε ακόλουθοι είτε υποταγμένοι στους ασκούντες την κοινοβουλευτική χούντα και άρα να τον εξαναγκάσει να αδρανεί ή να απέχει (είτε απλά πολιτικά είτε πολύ πιο ακραία με μετανάστευση ή αυτοκτονία ή περιθωριοποίηση). Εάν τα ΜΜΕ δεν συνεργάζονταν στην φίμωση, απόκρυψη και στρέβλωση της πραγματικότητας δεν υπήρχε περίπτωση να σταθεί η κυβέρνηση ακόμα και με την σύμπραξη της δικαιοσύνης διότι η γενική κατακραυγή της κοινής γνώμης επισήμως με την στήριξη και γνωστοποίηση/προβολή κάθε αντιστασιακής ενέργειας θα αποδυνάμωνε εντελώς κοινωνικά, πολιτικά, διπλωματικά και επιχειρησιακά την κάθε κυβερνητική δράση.

Ένα απλό παράδειγμα είναι το όργιο θετικών ειδήσεων, διθυράμβων και επευφημιών προς την κυβέρνηση εν όψει εκλογών : όχι διότι οι εκλογές είναι έγκυρες και ανόθευτες αλλά διότι καλλιεργείται συστηματικά η πεποίθηση στον κάθε Πολίτη ότι οι υπόλοιποι συμπολίτες του θα ψηφίσουν μνημονιακά. Και για την στήριξη της πεποίθησης/ψευδαίσθησης αυτής έχουν επιστρατευθεί τόσο τα εγχώρια ΜΜΕ όσο και τα διεθνή (με διάφορα δημοσιεύματα περί θεαματικής ανακάμψεως, κλπ, αν και σε λιγότερη προβολή δημοσιεύουν ταυτόχρονα και τις σωστά ‘κακές ειδήσεις’ και προβλέψεις για να μην κατηγορηθούν μετά τις εκλογές για έλλειψη εγκυρότητας).

Η στρέβλωση της πραγματικότητας, πέραν της συστηματικής απόκρυψης ή ελλειπούς δημοσιογραφικής καλύψεως των συντριπτικά καταδικαστικών για την κυβερνητική πολιτική γεγονότων/στοιχείων (π.χ. υγειονομική βόμβα στην Ελλάδα, ιατροφαρμακευτική καταστροφή που οδηγεί στην ανεπάρκεια στοιχειώδους καλύψεως των Ελλήνων Πολιτών με συνέπεια την πολύ βαρύτερη επιδημιολογική κατάσταση της Ελλάδας, την εξάρθρωση της μικρομεσαίας επιχείρησης/τάξης, την παραχώρηση της νομής και ουσιαστικά και της κατοχής των γαιών και υποδομών και υπεδάφους της Ελλάδας επί ούτε καν πινακίου φακής, σκάνδαλα /εγκλήματα κακουργηματικού επιπέδου όσον αφορά αναθέσεις, προγράμματα, επιδοτήσεις/επιχορηγήσεις σε υμέτερους/κυβερνητικούς, διαχειρίσεις δημοσίων οργανισμών/χρήματος, φωτογραφικές προσλήψεις/αναθέσεις/διώξεις/απολύσεις), ενυπάρχει και στην παρουσίαση των θετικών στοιχείων που αντικειμενικά προέρχονται και οφείλονται αποκλειστικά στον Ελληνικό Λαό ως επιτεύγματα των κυβερνητικών.

Π.χ. η παρουσίαση της παρέλασης για την Επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821, πέραν της πρωτοφανούς για τα μέτρα της επικοινωνιακής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών θετικής περιγραφής του Ελληνικού στρατού ως υπέρτατο μαχητή, προστάτη, “δαμόκλειο σπάθη” επί των επιβουλευόμενων το Αιγαίο, κ.ά. τέτοια έγινε στα πλαίσια της επικοινωνιακής πολιτικής ‘αισιοδοξίας’ αλλά και αποδοχής της κυβερνήσεως από τον στρατό : κάτι που επιτυγχάνεται απλά διότι ακόμα και αν η ηγεσία του στρατού επέτρεπε στους παρελαύνοντες στρατιώτες να μην γυρίσουν το κεφάλι, θα ήταν αυτό ασέβεια προς τον Άγνωστο Στρατιώτη μπροστά από τον οποίο στέκονται οι καπηλευτές του. Ουσιαστικά, επικοινωνιακά υφαρπάσσεται μία εικόνα ευμάρειας και συνεργασίας η οποία σε καμμία περίπτωση δεν είναι εξασφαλισμένη.

Άλλη στρέβλωση είναι η παρουσίαση της κηρύξεως της 25ης Μαρτίου 2014 ως και Αμερικανικής εορτής της Δημοκρατίας από τον Ομπάμα ως κάτι μοναδικό ή πρωτοφανές που προέρχεται από την ανάκαμψη που προβάλλει η κυβέρνηση ότι δήθεν υπάρχει, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι τουλάχιστον επί τριακονταετίας ο εκάστοτε πρόεδρος των Η.Π.Α. κηρύσσει την 25η Μαρτίου κάθε έτους ως και Αμερικανική εορτή της Δημοκρατίας προς τιμήν του Ελληνικού Λαού και της Επαναστάσεως του. Γεγονός που βεβαίως επί τριακονταετία αποκρύβεται συστηματικά από τον Ελληνικό Λαό που βάλλεται από τα ΜΜΕ και τις εκάστοτε ανθελληνικές μειοδοτικές κυβερνήσεις ως κατακριτέος, αδύναμος, διεφθαρμένος, στρατιωτικά ανίκανος και κατώτερος των γειτόνων, κλπ. [σχόλιο JFG: δείτε σχετικά την πρώτη προκήρυξη Since 1987, Greek Independence Day is A National Day of Celebration of Greek and American Democracy η οποία περιλαμβάνεται και στην προσφυγή Σαλεμή στην Χάγη. Στα σχόλια της ανάρτησης δείτε και την φετινή ανακοίνωση του Λευκού Οίκου ]

Εάν μάλιστα πάρουμε ως δείγμα τις επικοινωνιακές κορώνες του κάθε Γεωργιάδη που προσπαθεί να υπερασπίσει τις επί της ουσίας εθνοκαθαρτικές του εις βάρος των Ελλήνων δράσεις περί συνεχούς ‘χρεωκοπίας’ της Ελλάδας από το 2010, έχουμε σαφή στρέβλωση για το τί πραγματικά συμβαίνει στα οικονομικά της Χώρας (κάτι που έχει χρησιμοποιηθεί και το 2000 και το 2004 και αργότερα) και άρα αντίστοιχα εμείς ως Έλληνες και λόγω της επικοινωνιακής ψευδολογίας/προπαγάνδας μέσω των ΜΜΕ ποτέ δεν είχαμε και δεν έχουμε ακόμα σαφή εικόνα αξιόπιστη και τεκμηριωμένη του ποία είναι η πραγματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, η οποία έχει καταντήσει να είναι ένα λάστιχο που τραβιέται ή μαζεύεται αναλόγως των επικοινωνιακών αναγκών της κάθε κυβέρνησης που ζητά να παραμείνει παρανόμως και εξαπατώντας τον Λαό γαντζωμένη στην εξουσία.

.
2. Εάν φύγει από την μέση ο κλοιός της προπαγάνδας των ΜΜΕ και υπάρξει έστω και μετριοπαθής αντικειμενική δημοσιογραφία, δηλαδή δοθεί ισότιμη πρόσβαση σε κάθε Πολίτη, ομάδα και σύνολο Πολιτών να παρουσιάσουν τα στοιχεία τους, να αναφέρουν ενέργειες από και προς αυτούς, να αναφέρουν τις πραγματικές συνθήκες και γεγονότα στα οποία είναι αυτόπτες ή αυτήκοοι, να δοθεί δυνατότητα κατάρριψης των κυβερνητικών ισχυρισμών χωρίς την συνήθη προστασία των πολιτικών από δημοσιογράφους/παρουσιαστές/συντονιστές, θα καταπέσει το κυβερνητικό μπλόκ και θα ανακοπεί η πορεία ολέθρου που συνεχίζεται απρόσκοπτα, όχι διότι ο κόσμος την ανέχεται αλλά διότι ο κόσμος δεν ακούγεται και άρα ο συντονισμός του γίνεται πολύ αργά αντί για πολύ γρήγορα.

.
3. Όλοι μας ως αντιμνημονιακοί Πολίτες πρέπει να εστιάσουμε τις πιέσεις μας και τις δράσεις μας ώστε να σπάσει αυτός ο κλοιός αποκλεισμού από τα ΜΜΕ που κατέχουν οι κυβερνητικοί (δηλαδή και τα ‘δημόσια’ και τα ιδιωτικά) και να επιβληθεί σε αυτά να παρουσιάσουν με τον ίδιο τρόπο που παρουσιάζουν τις κυβερνητικές θέσεις και τις αντικυβερνητικές, τις εκτός κοινοβουλίου και κυρίως αυτές των μη κομματικά/συλλογικά ταυτοποιημένων Πολιτών : όταν οι περιβόητοι ‘αναποφάσιστοι’ και απέχοντες αποτελούν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος είναι αντισυνταγματικό να φιμώνονται και να αποκλείονται από την πολιτική ζωή του τόπου και επικοινωνιακά (εκτός της ελλείψεως των μεροληπτικών, αντιδημοκρατικών και αντισυνταγματικών βοηθημάτων που λαβαίνουν κόμματα και υμέτεροι).

Κάθε στρέβλωση, κάθε ψέμα, κάθε παραπληροφόρηση, κάθε παρουσίαση είδησης με λιγότερη κοινωνική εμβέλεια από αυτήν ειδήσεως που αποκρύβουν, και κυρίως κάθε απόκρυψη είδησης που αφορά άμεσα την κοινωνικοπολιτική ζωή του τόπου (δηλαδή, πράξεις διοικητικής, κυβερνητικής ή επιχειρηματικής φύσεως με τις παραμέτρους τους, πράξεις που έχουν αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό και την ποιότητα ζωής, πράξεις εκ του Λαού προς την κυβέρνηση και τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, πράξεις που δηλώνουν την Λαϊκή Βούληση και Εντολή ενδιάμεσα από τις όποιες εκλογικές αναμετρήσεις που τεκμηριώνονται από τα Συνταγματικά και Ανθρώπινα Δικαιώματα των Πολιτών /Εργαζομένων, κ.ά.) θα πρέπει να αποτελούν την βάση για άσκηση εξωδικαστικών και ένδικων μέσων κατά των ΜΜΕ όσο πιο μαζικά και όσο πιο επαναληπτικά γίνεται.

Έχουμε στο παρελθόν παρουσιάσει γιατί τα τωρινά ΜΜΕ αποτελούν μια διαρκή προσβολή του Συντάγματος και είχαμε προβεί και σε εξώδικη πρόσκληση προς την τότε ΕΡΤ. Θα επανέλθουμε σε προσεχές άρθρο στην συζήτηση ακριβώς της αντισυνταγματικότητας των ΜΜΕ, του θέματος αδειοδότησης των καναλιών και επιδότησης των εντύπων μέσων και πώς θα πρέπει με εισαγγελικές παραγγελίες, μηνυτήριες αναφορές, κ.ά. να απαιτήσουμε το μέρισμα της δημοσιοποίησης γεγονότων, πεπραγμένων και ιδεών που αυτή την στιγμή η κυβέρνηση εξορκίζει για να παραμείνει παρανόμως στην εξουσία.
4. Το ‘μαγικό ραβδί’ στο οποίο όλοι αναφέρονται μπορεί να ορισθεί ως ένα μέσο που δρα καταλυτικά για την ταχεία και αποτελεσματική αλλαγή/διόρθωση μίας κατάστασης. Αυτό οι κυβερνητικοί ισχυρίζονται ότι δεν το έχουν επειδή δεν υπάρχει.

Είναι αληθές ότι δεν έχουν το μαγικό ραβδί που χρειαζόμαστε εμείς ως Ελληνικός Λαός για να εξασφαλίσουμε μία ποιότητα ζωής και δυνατότητα εξέλιξης σύννομη με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις Συνταγματικές εγγυήσεις/δικλείδες ασφαλείας. Και αυτό γιατί ο δικός μας στόχος, δηλαδή ο στόχος του Ελληνικού Λαού, δεν ταυτίζεται με τον στόχο των κυβερνητικών, αντιθέτως είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι στόχοι, ο στόχος του Ελληνικού Λαού και αυτός των κυβερνητικών, και ο ένας αποκλείει τον άλλον.

Ενώ στόχος κάθε Έλληνα (με στοιχειώδη αίσθηση ανήκειν στην Ελλάδα και άρα κίνητρο προάσπισης, διατήρησης και επαύξησης των περιουσιακών στοιχείων και πλούτου της Ελλάδας ώστε και ο ίδιος να έχει λαβαίνειν και δυνατότητα ευμάρειας κοινωνικοοικονομικής) είναι να ζει σε μία Χώρα εύρωστη οικονομικά και με σαφή κοινωνικό ιστό και προστασίες όλων των Πολιτών της, ο στόχος των κυβερνητικών είναι το συμφέρον όχι του δημοσίου/Ελλάδας αλλά της δικής τους ανθελληνικής φατρίας και τάξης που προϋπήρχε του 1821 και που αγωνίστηκε για να μην υπάρξει αυτόνομο Ελληνικό Κράτος αλλά αντ’ αυτού επιδίωξαν και επιδιώκουν την διάλυση, φεουδοποίηση και υποταγή της Ελλάδας σε μία αλλοεθνή αυτοκρατορία αποστασιοποιημένη από οποιαδήποτε Ελληνικό σημείο αναφοράς.

Για τον στόχο τους οι κυβερνητικοί έχουν μαγικό ραβδί και το χρησιμοποιούν άρδην, ισχυριζόμενοι ψευδώς ότι δήθεν έχουν και αυτοί τον δικό μας στόχο. Το μαγικό τους αυτό ραβδί είναι τα Μνημόνια, το χρέος, οι δανειστές/Τρόϊκα. Με αυτό εξυπηρετούν πλήρως τον πραγματικό τους ανθελληνικό στόχο : δηλαδή την πλιατσικολόγηση, διάλυση /διαμελισμό και υποταγή της Ελλάδας σε μια ανθελληνική αποικιοκρατικού τύπου αυτοκρατορία. Σαφέστατα, στα πλαίσια αυτά επιτυγχάνεται ως προϋπόθεση η εξόντωση του Ελληνικού πληθυσμού που έχει προσανατολισμό για να επιβιώσει.

Το δικό μας μαγικό ραβδί, δηλαδή το ραβδί του Ελληνικού Λαού, επίσης υπάρχει αλλά πρέπει να το διεκδικήσουμε και επιβάλλουμε πριν είμαστε σε θέση να το χρησιμοποιήσουμε : είναι Ελληνική διακυβέρνηση και Έλληνες νομοθέτες, δηλαδή από απλούς Έλληνες Πολίτες που αισθάνονται και ξέρουν ότι εάν καταπέσει η Ελληνική Επικράτεια, το Ελληνικό Κράτος και η Ελληνική Οικονομία της μεσαίας τάξης, θα καταστραφούν και οι ίδιοι ουσιαστικά, και δεν θα έχουν την πολυτέλεια του να ζήσουν σε άλλες χώρες πολυτελώς αν όχι πλουσιοπάροχα και διακεκριμένα με χλιδή και αξιώματα όπως πολλάκις έχουν δείξει ότι υπολογίζουν και πράττουν οι εκάστοτε κυβερνητικοί που αναγκάζονται (στους διάφορους ελιγμούς τους) να πάνε να ‘περιμένουν’ στο εξωτερικό (π.χ. Κων/νος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Μελίνα Μερκούρη, Σόι Γκλύξμπουργκ, κλπ).



humansupport.