Θεωρίες Συνωμοσίας

—του Γιώργου Θεοχάρη για τη στήλη Ήξεις-Αφήξεις (μονόπρακτα για εναλλακτικό ανέβασμα)—


Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ, όρθιος μπροστά στο παράθυρο, με τα χέρια στις τσέπες, κοιτάζει έξω. Μπαίνει η ΛΕΙΑ αλαφιασμένη.

ΛΕΙΑ: Κι άλλες δολοφονίες!

ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ: Ναι.

[Η Λεία πάει στο γραφείο της και ανοίγει τον υπολογιστή. Ο Προϊστάμενος μένει ακίνητος στο παράθυρο.]

Λ: Χαμός! Οι πάντες εναντίον των πάντων. Μίσος, εξυπνάδες και θεωρίες συνωμοσίας. [Παύση.] Εμείς τι ξέρουμε;

Π: Τίποτα.

Λ: Ε, πώς τίποτα; Εδώ λέει ότι υπήρχε έκθεση μέρες τώρα που προέβλεπε αιματηρό χτύπημα.

Π: Αυτή η έκθεση υπάρχει πάντα, Λεία. Είναι σαν να σου λένε «μέσα στο χρόνο θα γίνει σεισμός 6 ρίχτερ στη Νοτιοανατολική Ευρώπη».

Λ: Όλοι ρωτάνε, «ποιος επωφελείται;».

Π: Όποιος προλάβει. [Πάει και κάθεται στον καναπέ.] Πρώτα θα εξαντλήσουν το στοκ της αμηχανίας –«Στη βία αντιτάσσονται η Δημοκρατία και η νομιμότητα», «Ο Νόμος θα επιβληθεί κατά πάντων», «Ενότητα και ομοψυχία»– και μετά θα βγάλουν τον άβακα.

Λ: Εμένα μου φαίνεται σοβαρό αυτή τη φορά.

Π: Είναι. Αυτό με το ξανθό ανγγελούδι πέρασε και δεν ακούμπησε. Οι Ρομά ξανάγιναν Γύφτοι στο άψε-σβήσε.

Λ: Τι σχέση έχουν τώρα αυτά τα δύο μεταξύ τους;

Π: Αύριο έρχεται η Τρόικα.

Λ: Ε, και; Τρία χρόνια τώρα η Τρόικα αυτό κάνει: έρχεται.

Π: Συσσώρευση συναισθήματος, Λεία. Η καμήλα και το άχυρο.

Λ: [έκπληκτη] Υπάρχει περίπτωση να σκεφτεί άνθρωπος ότι σχεδιάστηκαν δολοφονίες για αντιπερισπασμό;

Π: [κουνάει το κεφάλι του με λύπηση] Δεν έχεις ιδέα από ρητορική καφενείου, έτσι;

Λ: Εγώ ΜΜΕ σπούδασα.

Π: Το ίδιο κάνει! [Σηκώνεται και κινείται αργά προς το παράθυρο.] Αν ένας στους τρεις πιστεύει ότι μας ψεκάζουν, τότε σίγουρα δύο στους τρεις πιστεύουν ότι οι δολοφονίες είναι στημένες.

Λ: Από ποιους;

Π: Δυνητικά απ’ όλους! Οι οποίοι είναι ακριβώς αυτοί που δυνάμει επωφελούνται.

Λ: [με το βλέμμα στην οθόνη του υπολογιστή] Ήδη έχουν γραφτεί διάφορα. [διαβάζει] «Πολύ σοβαρά ερωτηματικά για τα κίνητρα και τους σκοπούς».

Π: Και πού ’σαι ακόμα! Έτσι όπως έγινε, στο καφενείο μπορείς να υποστηρίξεις τα πάντα. Ποιος είναι από πίσω; Το κράτος; Εύκολα! Αντιπερισπασμός. Το παρακράτος; Πανεύκολα! Στήριξη στη θεωρία των δύο άκρων, μπαχαλοποίηση και καταστολή. Οι μαύροι; Αυτονόητο! Για να τους λυπηθούμε. Οι εμπριμέ; Εξίσου αυτονόητο! Εκδίκηση. Ο Πάγκαλος; Ο Μαζιώτης; Ο Μήτρογλου; Οι πάντες παίζουν!

Λ: Το κέντρο, όμως, λείπει από το κάδρο.

Π: Καθόλου δεν λείπει. Σου λείπει επειδή έχει γίνει μαγική εικόνα. Υπάρχει λίγο από κέντρο, διάσπαρτο, μέσα σε όλο το φάσμα.

Λ: [εκνευρισμένη] Αυτές κι αν είναι κουβέντες καφενείου!

Π: Και ποιος σου είπε ότι το καφενείο έχει σε όλα άδικο; Λέγονται τόσα πολλά που, δε μπορεί, στατιστικά κάτι απ’ όλα θα ισχύει.

Λ: [μπερδεμένη] Ε;

Π: Πρόσεξέ με. Η τάξη και η ασφάλεια δεν είναι προνόμιο της Δημοκρατίας. Όλα τα συστήματα εκεί βασίζονται. Η νομιμότητα, όμως, είναι. Στα απολυταρχικά καθεστώτα δεν έχει θέση η νομιμότητα, εξ ορισμού. Τώρα, μια Δημοκρατία αν είναι να στεριώσει, πρέπει απλώς να φαίνεται νόμιμη. Αυτό συνήθως αρκεί.

Λ: Να μας ταράξει στη μούφα νομιμότητα, δηλαδή.

Π: Έτσι. Στη δική της νομιμότητα, όχι άντε-άντε. Από τον Διαφωτισμό και δώθε τσακώνονται για τα όρια της νομιμότητας σε ξένο αχυρώνα.

Λ: Όμως, ακόμα δεν βλέπω πού κολλάει η Τρόικα.

Π: Άντε πάλι! Η Τρόικα κολλάει παντού! Ο Έλληνας σήμερα ξεχωρίζει για δύο πράγματα· το ένα είναι η Τρόικα.

Λ: [κολλημένη στην οθόνη] Είναι απίστευτα αυτά που γράφονται!

Π: Απίστευτα για σένα που προσκύνησες τον ορθολογισμό με το ξυράφι του Όκαμ στην καρωτίδα.

Λ: Τι σχέση έχει τώρα το ξυράφι του Όκαμ;

Π: Δεν έχει; «Κανείς δεν θα πρέπει να προβαίνει σε περισσότερες εικασίες από όσες είναι απαραίτητες». Σωστά;

Λ: Σωστά.

Π: Άρα ένα συμβάν είναι αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Λ: Όχι πάντα, αλλά είναι πάντα καλύτερα να ξεκινάς από κει.

Π: Τι μας λες! Εμ, αν ήταν έτσι θα το είχαμε κλείσει το μαγαζί. [Κινούμενος γρήγορα πάει και κάθεται στον καναπέ, και αρπάζοντας την καρέκλα της Λείας από το μπράτσο την γυρίζει προς το μέρος του.] Δώσε βάση. [Η Λεία τον κοιτάζει με ορθάνοιχτα μάτια.] Οι συνωμοσίες κοστίζουν και απαιτούν φαντασία και τρελή οργάνωση. Ένα καθεστώς με λίγα μέσα δεν έχει συνήθως τίποτα απ’ όσα χρειάζονται. Το καλό, όμως, είναι ότι ουσιαστικά δεν χρειάζεται συνωμοσίες, αλλά θεωρίεςσυνωμοσίας.

Λ: Γιατί μια θεωρία συνωμοσίας επιτυγχάνει ακριβώς τον στόχο της αντίστοιχης συνωμοσίας – αν υπήρχε.

Π: Α, γεια σου! Αυτό!

Λ: Ναι, αλλά, όταν υπάρχουν πολλές θεωρίες για ένα και μόνο συμβάν, αυτό δεν αποδυναμώνει το αποτέλεσμα;

Π: Εξαρτάται. Το καφενείο είναι ανεξέλεγκτο και τρομερά ευφάνταστο. Δεν αρκείται ποτέ σε μία και μόνη θεωρία. Πάντα υπάρχουν και άλλα σενάρια που τρέχουν παράλληλα. Αυτό κάποιες φορές είναι καταστροφικό, άλλες ευεργετικό. Όπως τώρα, λόγου χάριν, με την Τρόικα να έρχεται αύριο.

Λ: Τι θέλεις να πεις, τελικά; Ότι όσο ο κόσμος θα αυτομαστιγώνεται στο καφενείο, τα νέα μέτρα θα περάσουν όμορφα κι ωραία;

Π: Αμφιβάλλεις;

Λ: Μα κι αυτή μια θεωρία συνωμοσίας δεν είναι;

Π: Η οποία λειτουργεί εξίσου καλά με τη συνωμοσία της. Μόνη σου το είπες!

Λ: Από την άλλη, όμως, οι θεωρίες είναι τόσες πολλές, αντικρουόμενες ή επικαλυπτόμενες, που δεν πρόκειται να βγάλει άκρη κανένας!

Π: Όπερ και το ζητούμενο! Αν μπεις στον κόπο να κάνεις ανάλυση επικάλυψης των εκάστοτε θεωριών, θα σου βγει στο διάγραμμα το μαλλί της γριάς.

Λ: [σηκώνει το δάχτυλο και μιλάει εμφατικά] «Μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για λίγο και λίγους για πολύ, αλλά όχι όλους για πάντα».

Π: Έτοιμη για τον Πρετεντέρη είσαι! Το κλειδί είναι στο «πολλούς για λίγο». Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, Λεία.

Λ: Αποκλείεται! Για πόσο ακόμα θα τρώνε άχυρο;

Π: Για όσο τους ψεκάζουν. Ή, ακόμα καλύτερα, για όσο πιστεύουν ότι τους ψεκάζουν. Που είναι το ίδιο πράγμα ακριβώς. Κατάλαβες;

[Η Λεία σηκώνεται και πάει προς το παράθυρο. Στέκεται και κοιτάζει έξω.]

[Ο Προϊστάμενος βολεύεται στον καναπέ και ανοίγει ένα ντοσιέ.]

Π: Άσε με τώρα να δουλέψω, γιατί πρέπει μέσα σε μια βδομάδα να βρω ισοδύναμα μέτρα για τις στάνες, τα μποστάνια, τα γιαπιά, την Άρτα, τα Γιάννενα και της Παναγίας τα μάτια.                          Posted by dimartblog