Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΕΞΙΛΕΩΘΕΙ, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ

του Σταύρου Καρκαλέτση*

Σύμφωνα με όλο και περιοσσότερες θεωρήσεις, αλλά και απτές ενδείξεις, το μέλλον των Βαλκανίων και της Ευρασίας θα καθοριστεί από τη σύγκρουση των δυνάμεων της νέο-ορθοδοξίας με αυτές του ισλαμικού νέο-οθωμανισμού αλλά και του δυτικού νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού.

Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι γεωγραφικά και πολιτισμικά μέρος και αυτού του κόσμου, της καθ' ημάς Ανατολής, και η κάποτε αποκλειστικά στρατιωτικής υφής απειλή της Τουρκίας σήμερα μας κυκλώνει και με ένα απροκάλυπτα νεοισλαμικό κίνδυνο. H διείσδυση των Τούρκων σε Ρόδο-Κω και την δυτική Θράκη, δεν είναι πλέον μόνο τουρκική, αλλά νέο-οθωμανική και ισλαμική...

Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να ανατρέξουν στις δικές τους παραδόσεις και να οικοδομήσουν το κοινό τους όραμα πάνω τη βάση της Ορθοδοξίας, αν πρέπει να αποτραπεί μια κατά Σάμιουελ Χάντιγκτον ''Σύγκρουση των Πολιτισμών'' στην περιοχή μας. Δεν μιλάμε για στείρα θρησκοληψία, όπως σίγουρα οι εθνοαλλεργικοί θα μας κατηγορήσουν. Μιλάμε για αξιοποίηση του παράγοντα Ορθοδοξία και της δικής μας αυτοκρατορικής μνήμης, ως συνεκτικού στοιχείου του Έθνους και όπλο συλλογικής αντίστασης σε έναν κόσμο όλο και πιο ρευστό, όλο και πιο θολό. Εκτός αν θέλουμε από αποικία χρέους (το σημερινό status) να καταντήσουμε και Συρία.

Στο τριπολικό γεωπολιτικό σχήμα που εξελίσσεται -δυστυχώς-  σε συγκρουσιακό, στα όρια Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής (δυτικό νεοφιλελεύθερο – ευρασιατικό νεοορθόδοξο – σουνιτικό νεοισλαμικό), εμείς πρέπει να κάνουμε τις δικές μας επιλογές. Και αν πολιτικά και αμυντικά είμαστε προσδεδεμένοι στη Δύση και παραμένουμε εκεί, θρησκευτικά και πολιτισμικά πρέπει να ανοιχτούμε και προς την Ανατολή. Ο βυζαντινός δικέφαλος, κοίταζε και κοιτάζει και προς τις δύο πλευρές.

Ας ανοίξει λοιπόν, πριν μας καταπιούν τα μνημόνια και οι «αγορές» της αυτοκρατορίας του Χρήματος, ο δημόσιος διάλογος για να συγκροτηθούν το πλαίσιο και η βάση σύνταξης μιας «στρατηγική χάρτας» πανεθνικής στοχοθεσίας και οράματος. Τα στερείται δραματικά ο τόπος, με τη συνενοχή μιας αδιάφορης και όλο και πιο εξαρτημένης πολιτικής κάστας. Αυτό δεν μπορεί φυσικά να (συ)ζητηθεί από τις στείρες συμβατικές πολιτικές ''ελίτ'' της εξάρτησης και του ραγιαδισμού. Θα ήταν αστείο να περιμένει κανείς υψηλή στρατηγική και ανάλογα πολιτικά νοήματα από πολιτικούς νάνους, που κάθονται ''σούζα'' ενώπιον του τελευταίου ανθυπαλληλίσκου της τρόικας. Η κοινωνία των πολιτών πρέπει να δείξει το δρόμο μιας ολικής επαναφοράς της Ελλάδος στην οικονομία, την γεωπολιτική, τον παγκόσμιο χάρτη.

Η Ελλάδα και μαζί κι η Κύπρος, η κοινωνία των Πανελλήνων, ναι, αυτή που έκανε αρχηγούς των κρατών μας τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά και τον Αναστασιάδη, πρέπει να ανανήψει και να εξιλεωθεί, να ανακαλύψει τους νέους Ηγέτες, που θα κυβερνήσουν με όραμα και ψυχή. Όχι με τη δουλοπρέπεια και τον ραγιαδισμό των τωρινών. Ο νέος, πολυπολικός κόσμος διαμορφώνεται, και μας καλεί να διεκδικήσουμε τη θέση που μας πρέπει και μας αξίζει. Και σίγουρα δεν μας αξίζει αυτό που από τους σημερινούς ανάξιους και ανίκανους εισπράττουμε, κατ’ εντολήν των ξένων αφεντικών τους…

* Ιστορικός, συγγραφέας, πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.