Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

(Ή, ποιός δουλεύει ποιόν…)


Νέος δημοσιογραφικός θρίαμβος του παρόντος ιστολογίου!

Όπως βλέπετε καθαρά στην παραπάνω αποκλειστική φωτογραφία, τα τρία ανιψάκια του Ντόναλντ-Δένδια (για συντομία, Ντόνδια) απομακρύνονται από τον τόπο του εγκλήματος στο Νέο Ηράκλειο, δευτερόλεπτα αφού έχουν εκτελέσει εν ψυχρώ τα μέλη της χρυσής αυγής. Όμως ο θείος τους, ο γνωστός ταλαίπωρος, τεμπέλης και ζοχάδας πάπιος, ο υπουργός Ντόνδιας, έχει προφανώς άλλη γνώμη: Βγάζοντας το κλασικό λιμνοπούλειο επιφώνημα “γκουλπ!”, αρχίζει να οργίζεται (μπροστά στις κάμερες) όπως μόνο αυτός ξέρει, με καταχθόνιους μορφασμούς και σφιγμένες παλάμες, ακολουθούμενες από αστείες άναρθρες κραυγές και άτσαλες χορευτικές κινήσεις. Έπειτα, με κόκκινο πρόσωπο και βγάζοντας καπνούς, με “σκουάκ, σμπαρακουάκ!” και πολλή φασαρία από πράγματα που εκσφενδονίζονται προς κάθε κατεύθυνση, παίρνει αμέσως με φόρα στο κυνήγι τη θεωρία των δύο άκρων, αφήνοντας όσο χρόνο χρειάζεται στα τρία σκανδαλιάρικα ανιψάκια ώστε να σκαρφαλώσουν εκτός κινδύνου στο σπιτάκι τους πάνω στο δέντρο της πίσω ΓΑΔΑυλής.
Ή μήπως δεν έγινε έτσι;
Για να λύσουμε το …μυστήριο, ας παραθέσουμε τα εννέα (!!!) παράδοξα της δολοφονικής επίθεσης:
Παράδοξο Νο 1:
Αν και ο τόπος του εγκλήματος απέχει μόλις 70 μέτρα από αστυνομικό τμήμα, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες οι δολοφόνοι ήταν απόλυτα ψύχραιμοι, δεν βιάζονταν καθόλου, σταμάτησαν απέναντι από τα γραφεία με μοτοσικλέτα, κατέβηκαν και οι δύο από αυτήν, διέσχισαν τον δρόμο, πλησίασαν τα θύματα, πυροβόλησαν πάνω από δέκα φορές, πρόλαβαν να ρίξουν μέχρι και …χαριστικές βολές (ελέγχοντας προφανώς ποιος δεν έχει πεθάνει), ξαναδιέσχισαν τον δρόμο, ανέβηκαν στη μοτοσικλέτα και έφυγαν.(Πληροφορίες που τους θέλουν να παραγγέλνουν και σουβλάκια από διπλανό γυράδικο ελέγχονται ως ανακριβείς).
Παράδοξο Νο 2:
Οι αστυνομικοί …παρέλειψαν να ακούσουν μια ντουζίνα πυροβολισμούς από το απέναντι πεζοδρόμιο ώστε να τρέξουν αμέσως και να πιάσουν τους δράστες.
Παράδοξο Νο 3:
Την ανεξήγητη καθυστέρηση διαδέχθηκε η ανεξήγητη εγρήγορση, αφού (και πάντα σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες) μόλις πέντε λεπτά μετά από το συμβάν η αστυνομία είχε ήδη κλείσει τον δρόμο! (Εμ, αφού θα έρχονταν “τα κανάλια”, να μην έχουν έτοιμη μια CSI υπερπαραγωγή να δείξουν;)
Παράδοξο Νο 4:
Τα προαναφερθέντα κανάλια έδειχναν, από την πρώτη στιγμή, όχι μόνο ενημερωμένα πλήρως για το συμβάν, αλλά οι γνωστοί μεγαλοδημοσιογράφοι ήδη είχαν βγάλει το συμπέρασμα ότι πρόκειται για τρομοκρατικό χτύπημα, και μάλιστα “ακροαριστερών”. Δεν έγινε αυτή τη φορά καμία …“παρεξήγηση” του τύπου “τους σκότωσαν για το ποδόσφαιρο”, όπως στην περίπτωση της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τον νεοναζιστή εγκληματία Ρουπακιά. Δεν είδαμε καμία αργοπορία στην ταυτοποίηση των θυμάτων ως μελών της χρυσής αυγής. Και φυσικά, οι εν λόγω δημοσιογράφοι δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να συνδέσουν τις δολοφονίες με τις “παρενοχλήσεις” που δέχονταν τα συγκεκριμένα γραφεία από …διαδηλώσεις αντιφασιστών το προηγούμενο διάστημα.
.
.
Παράδοξο Νο 5:
Τις τελευταίες μέρες τα κανάλια είχαν βαλθεί από το πουθενά (;;) να μας πείσουν ότι ο Μαζιώτης ετοιμάζει νέο τρομοκρατικό χτύπημα και ότι γενικότερα το λεγόμενο “άλλο άκρο” απεργάζεται σχέδια εκδίκησης για τη δολοφονία του Φύσσα. “Μα πώς το ήξεραν;” θα ρωτήσει κάποιος αφελώς. Με τον ίδιο τρόπο φυσικά που λίγες εβδομάδες πριν την “εξάρθρωση” της 17 Νοέμβρη το καλοκαίρι του 2002, στην πλατεία Συντάγματος γίνονταν (τυχαία;;;) εκδηλώσεις (ολονυχτίες με κεράκια και τραγουδάκια) κατά της “τρομοκρατίας” (και με συμμετοχή σημαινόντων, πρακτικά και συμβολικά, εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, όπως της Ντόρας Μπακογιάννη), ώστε να διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα στην κοινή γνώμη.
Παράδοξο Νο 6:
Οι δράστες φάνηκε να ξέρουν ότι τα συγκεκριμένα γραφεία της χρυσής αυγής, ενώ κατά κανόνα τις Παρασκευές είναι ανοιχτά και γίνονται εκεί εκδηλώσεις, τη συγκεκριμένη Παρασκευή ήταν μεν τυπικά ανοιχτά αλλά χωρίς να γίνεται κάποια εκδήλωση. Επίσης φάνηκε να ξέρουν ότι υπήρχε ολιγομελής περιφρούρηση έξω από την είσοδο. Βολικό δεν είναι; Όχι εκδήλωση, άρα όχι πολλοί χρυσαυγίτες ώστε να αντεπιτεθούν (με αβέβαιο αποτέλεσμα, μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι είναι τραμπούκοι της νύχτας, δουλεύουν για τη μαφία και οπλοφορούν) αλλά από την άλλη μεριά να υπάρχουν σίγουρα κάποιοι (λίγοι) που θα ήταν και ο στόχος.
Παράδοξο Νο 7:
Οι δράστες αντί να κάνουν το εύκολο (να παραμονεύσουν για να σκοτώσουν τα όποια μέλη της χρυσής αυγής π.χ. έξω από το σπίτι τους), “ρίσκαραν” να κάνουν την επίθεση απόγευμα, σε πολυσύχναστο μέρος και δίπλα σε αστυνομικό τμήμα. Άλλωστε, τα μέλη αυτά δεν ήταν μεγαλοστελέχη (μήπως επειδή αυτά τα χρειαζόμαστε ζωντανά κύριε Σαμαρά;) αλλά απλά μέλη. Άρα, δεν είναι ότι οι δράστες δεν μπορούσαν να τα πλησιάσουν λόγω φρούρησης κλπ. Απλά, ήθελαν τα πλησιάσουν με αυτόν τον τρόπο:Μπροστά στα γραφεία, με την ταμπέλα, με τα πανό, με όλο γενικά το τηλεοπτικό φόντο των επερχόμενων ζωντανών συνδέσεων να ουρλιάζει “χρυσή αυγή”.
Με άλλα λόγια, οι δράστες ήθελαν να τονίσουν ότι πρόκειται για πολιτικό έγκλημα και όχι για “ξεκαθάρισμα λογαριασμών” από κάποια αντίπαλη μαφία όπλων, ναρκωτικών, trafficking κλπ – εκδοχή που πράγματι σε άλλη περίπτωση θα φάνταζε επίσης αρκετά λογική, αφού το “σεσημασμένο” ποιόν των περισσοτέρων χρυσαυγιτών το ξέρουν και οι πέτρες.
Παράδοξο Νο 8:
Την προηγούμενη φορά που έπρεπε να περάσουν απίστευτα δυσβάσταχτα (για την …εποχή τους!) οικονομικά μέτρα αλλά υπήρχε “επικοινωνιακό αδιέξοδο”, είχαμε επίσης δολοφονίες: Στη Μαρφίν. Όπου και πάλι έφταιγαν γενικά, αόριστα και αναπόδεικτα οι “ακροαριστεροί”, ώστε βολικά (βοηθούντων και των ΜΜΕ αλλά και των σχετικών δηλώσεων αρκετών ψευτοδιανοουμένων) να αμαυρωθούν οι κοινωνικοί αγώνες και να αυτοενοχοποιηθούν οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες την πιο κρίσιμη ώρα της μεταπολιτευτικής ιστορίας. Κι ας φωνάζουν οι πραγματογνώμονες για ειδικά εύφλεκτα υλικά και “παράξενες” μολότοφ. Κι ας φαντάζει τουλάχιστον ύποπτο το γεγονός ότι οι αδικοχαμένοι εργαζόμενοι ήταν τριπλοκλειδωμένοι μέσα στο κτίριο. Κι ας μην υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για να κριθούν προφυλακιστέοι οι φερόμενοι ως δράστες (οι οποίοι αρνούνται κάθε συμμετοχή). Κι ας είδε τόσος κόσμος (του υπογράφοντος συμπεριλαμβανομένου) που βρίσκονταν σε κοντινά μπλοκ διαδηλωτών τους κουκουλοφόρους δράστες να τρέχουν προς την Ακαδημίας μετά τον εμπρησμό και ήταν λες και τους είχες βγάλει από φωτοτυπικό μηχάνημα: Όλοι πανύψηλοι και αφύσικα σωματαράδες – μια και ως γνωστόν, ο μέσος αναρχικός, όχι μόνο είναι εξ ορισμού πολύ ψηλός (;;;) αλλά επίσης καθημερινά, ανάμεσα στη συνέλευση, την κατάληψη, το ουζερί και το μπαρ χτυπάει και ένα τρίωρο στο γυμναστήριο για να φτιάξει τετρακέφαλους.
.
.
Παράδοξο Νο 9 (και φαρμακερό):
Οι ακροαριστεροί φανατικοί αναρχοτρομοκράτες που υποτίθεται ότι κρύβονται πίσω από τη δολοφονική επίθεση, και οι οποίοι προφανώς μισούν τη χρυσή αυγή, κάθονταν αραχτοί και την έβλεπαν άπραγοι να αλωνίζει για τουλάχιστον δύο χρόνια (από την εποχή της “πάνω πλατείας” και μετά), να γιγαντώνεται, να στρατολογεί κόσμο, να σαπίζει στο ξύλο και να δολοφονεί οικονομικούς πρόσφυγες, να διεξάγει τρομοκρατικές μοτοπορείες και βραδινές περιπολίες (!!!) σε συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, να αποκτά βήμα στα κανάλια και στις εφημερίδες, να χαστουκίζει αριστερούς πολιτικούς, να μπαίνει στο κοινοβούλιο, να γίνεται μόδα, να εκτοξεύεται δημοσκοπικά και να εκτελεί εφοπλιστικά συμβόλαια θανάτου κατά των εργαζομένων στο Πέραμα.
Μόλις όμως η χρυσή αυγή ξεμπροστιάστηκε ως τρομοκρατική οργάνωση, μόλις οι ηγέτες της οδηγήθηκαν στη φυλακή ως εγκληματίες, μόλις άρχισε δημοσκοπικά να βυθίζεται, μόλις τα μέλη της λούφαξαν και εξαφανίστηκαν από τους δρόμους, μόλις οι ανακρίσεις άρχιζαν να αγγίζουν την πολυπλόκαμη σχέση της με την “επίσημη” πολιτική, δικαστική και αστυνομική εξουσία, μόλις αποκαλύφθηκε η γενναιόδωρη χρηματοδότησή της από το εφοπλιστικό και γενικότερα το μεγάλο κεφάλαιο, μόλις τέλος πάντων βρε αδερφέ η χρυσή αυγή ήταν στα γόνατα και έμοιαζε τελειωμένη υπόθεση, (αλλά και μόλις η κυβέρνηση είχε αρχίσει να βλέπει το αρχικό της κέρδος από την σύλληψη των Μιχαλολιακαίων να εξανεμίζεται από τις εξελίξεις), τότε μόνο οι τρομοκράτες θυμήθηκαν ότι τη μισούν και ότι θέλουν να σκοτώσουν τα μέλη της, σε μια (βγάζει μάτια ρε παιδιά!) συνειδητή προσπάθεια φυσικά να τη νεκραναστήσουν, τόσο αυτήν, όσοκυρίως την καταγέλαστη μέχρι προχθές θεωρία των δύο άκρων. Συγκεκριμένα:
  • Να παρουσιάσουν τα μέλη της γενικώς ως δυνητικά θύματα, ξεπλένοντάς τα (έστω μερικώς…) από τα εγκλήματά τους και κάνοντας την κοινή γνώμη να τα (ξανα)δει με σχετική ανοχή, αν όχι με συμπάθεια.
  • Να δώσουν πάλι δημόσιο βήμα στα εμετικά φασισταριά της ηγετικής της ομάδας.
  • Να περάσουν έμμεσα στον κόσμο (μέσω του συναισθήματος πλέον, μια και από επιχειρήματα κλάφτα Χαράλαμπε) ότι “μωρέ, τελικά η χρυσή αυγή είναι, μείον ίσως τις όποιες «υπερβολές» της, απλά άλλο ένα πολιτικό κόμμα”, αφού τάχα μου αποδείχθηκε πως “ό,τι κι αν πιστεύουν τα μέλη της, μπορεί και αυτά να πέσουν θύματα του πολέμου των «δύο άκρων»”.
Άλλωστε, οι δολοφονίες είναι αποτρόπαιες από όπου και αν προέρχονται. Και τις καταδικάζουμε απερίφραστα. Και τις ξανακαταδικάζουμε. Και μετά τις καταδικάζουμε φτου κι από την αρχή. Και πάλι. Επαναλαμβανόμενα. Και θα συνεχίζουμε να τις καταδικάζουμε μέχρι να ξεράσεις την προπαγάνδα μας μέχρι και από τις ραφές του κρανίου σου. Κατάλαβες πειθήνιε τηλεθεατή; …Εεεε;
(Και στο ενδιάμεσο πουλάμε και κανένα απορρυπαντικό παραπάνω: Το άζαξ ούλτρα καινοτομεί, δε θέλει ξέβγαλμα δουλειά πολλή).
Καλό ξέπλυμα…
.
.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
.
ΥΓ1
Σύμφωνα με τον Στέλιο Κούλογλου, σε ένα πολύ αξιόλογο άρθρο του που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε επρόκειτο να γίνουν και νέες συλλήψεις στελεχών της χρυσής αυγής για μια σειρά εγκληματικών δραστηριοτήτων. Τι έγινε τελικά μετά τη δολοφονική επίθεση;
Για να σκεφτούμε… για να σκεφτούμε… α, ναι μωρέ!
Καμία σύλληψη.
Χχχχμμμ…
.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
.
ΥΓ2
Τι γίνεται όμως από εδώ και πέρα; Πώς θα παιχτεί το παιχνίδι τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες;
Εεεεε, ελάτε τώρα, ευκολάκι. “Παλιά μου τέχνη κόσκινο”:
Its show business βρε κουτά!
Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Αποκλείει κανείς ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να αρχίσουν τα ρεπορτάζ για τις συνθήκες κράτησης των θυμάτων του συστήματος (!!) ηγετών της χρυσής αυγής στον Κορυδαλλό;
“Έφαγε τη κρεμούλα του ο Παππάς; Έκανε ο Μιχαλολιάκος έκτακτες εξετάσεις παρωνυχίδων”;
Θεωρείτε απίθανο να μπουχτίσουμε το αμέσως επόμενο διάστημα στα “ποιοτικά” ρεπορτάζ με αφήγηση γκραν γκινιόλ και μουσική υπόκρουση χόλυγουντ;
“Τα αιμοδιψή τρομοκρατικά κτήνη (γκα–γκαν, γκα–γκαν) δεν σεβάστηκαν ούτε τις φτωχές τυφλές γριούλες (ταρατατζούμ–τζουμ–τζουμ) που εκείνη την ώρα ζητιάνευαν γαλήνια δίπλα στο σημείο της αιμοβόρικης, ύπουλης και φρικαλέας επίθεσης (ντου–μπι, ντου–μπι, ντου)”.
Αμφιβάλλει κανείς ότι είναι πιθανόν τις επόμενες εβδομάδες να στοχοποιηθούν διάφοροι πολίτες του αντιεξουσιαστικού χώρου με κίβδηλο και κατασκευασμένο κατηγορητήριο;
“Νέα συγκλονιστικά στοιχεία αποκαλύπτουν ότι όταν ο ύποπτος ήταν τεσσάρων χρονών είχε κάνει κατάληψη στην παιδική χαρά της περιοχής του και πέταγε πλαστελίνη στους φύλακες φωνάζοντας «θάνατος στα ιμπελιαλιστικά γουλούνια του συστήματος, πελισσότελες κούνιες εδώ και τώλα, ανθλώπινες συνθήκες στη τσουλίθλα!»”.
Σε περίπτωση μάλιστα κάποιας τέτοιας σύλληψης, δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα παρθούν και διαφωτιστικές συνεντεύξεις από ειδικούς γείτονες-ψυχολόγους;
“Ήτανε καλό παιδί. Δε φαινότανε τρομοκράτης”.
Έλα μου ντε. Το λογικό θα ήταν όποτε ήθελε να αγοράσει τσιγάρα να μπαίνει μέσα στο ψιλικατζίδικο με το αντιαρματικό.
“Είχε και ένα πεντάχρονο αγοράκι. Τι θα απογίνει αυτό τώρα;”
Θα του δώσουμε έναν ταμπλά με τσατσάρες και τσιμπιδάκια να παριστάνει τον Βασιλάκη Καΐλα μπας και πετύχουμε καλύτερο κοντινό πλάνο.
.
.
Και για να τελειώσουμε όπως αρχίσαμε, ας παραθέσουμε την αγαπημένη φράση του Ντόναλντ (που μόλις βγάλαμε από το μυαλό μας): “Η μόνη αληθινή τρομοκρατία είναι να σε κυνηγάει ο Σκρουτζ να πληρώσεις τα χρέη σου και εσύ να μην έχεις φράγκο”.
Γι’ αυτό, μη μασάτε με τις προβοκάτσιες… Η Λιμνούπολη δεν κρίθηκε ακόμα!
.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

skaleadis

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...